Σπήλαιο Μελισσάνης: Η ιστορία του ανεκπλήρωτου έρωτα μιας νύμφης
Η αντίθεση ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι, στη ζωντάνια και στη σιωπή, κάνει την επίσκεψη μια πραγματικά αξέχαστη εμπειρία
Οι περισσότερες ιστορίες που έχει να διηγηθεί η ελληνική μυθολογία είναι συγκινητικές και σχεδόν πάντα περιστρέφονται γύρω από έναν έρωτα. Έναν έρωτα συνήθως τραγικό ή ανεκπλήρωτο.
Θρύλοι και αφηγήσεις που συνδέθηκαν με συγκεκριμένα μέρη του τόπου, προσθέτοντας σε αυτά μια αύρα μυστηρίου και μαγείας, η οποία μαγεύει ακόμα και σήμερα όσους τις ακούν. Μια τέτοια ιστορία συνοδεύει και το εντυπωσιακό σπήλαιο της Μελισσάνης -θα το συναντήσετε και ως Μελισσάνθης- στην Κεφαλονιά.
Σπήλαιο Μελισσάνης: Ο ανεκπλήρωτος έρωτας
Από τα αρχαία χρόνια, το σπήλαιο αυτό «κουβαλά» μια θλιβερή αφήγηση για τον ανεκπλήρωτο έρωτα μιας νύμφης. Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο τραγοπόδαρος θεός Πάνας θέλησε να κατακτήσει την όμορφη νύμφη Μελισσάνθη και, χρησιμοποιώντας τα θεϊκά του κόλπα, την έκανε να τον ερωτευτεί παράφορα.
Όταν εκείνος την απέρριψε, η νύμφη μην αντέχοντας την απόρριψη, έπεσε στη λίμνη και έδωσε τέλος στη ζωή της.
Έτσι, το σπήλαιο πήρε το όνομά της, με το πέρασμα του χρόνου να «σβήνει» το τελικό «-θης», κι έτσι σήμερα είναι ευρέως γνωστό ως σπήλαιο της Μελισσάνης. Όπως κι αν το προφέρει κανείς, ένα είναι βέβαιο: Πρόκειται για έναν από τους ομορφότερους γεωλογικούς σχηματισμούς της Ελλάδας, που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο.
Μάλιστα, η ομορφιά του έχει ξεπεράσει τα σύνορα της χώρας, με τη βρετανική εφημερίδα Telegraph να το περιλαμβάνει ανάμεσα στα πιο εντυπωσιακά σπήλαια του κόσμου. Μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 1950, το λιμνοσπήλαιο ήταν άγνωστο, ώσπου το ανακάλυψαν οι σπηλαιολόγοι Ιωάννης και Άννα Πετροχείλου.
Σπήλαιο Μελισσάνης: Ένας αρχαιολογικός θησαυρός
Το 1962, ο αρχαιολόγος Σπυρίδων Μαρινάτος αποκάλυψε έναν πραγματικό αρχαιολογικό θησαυρό στο εσωτερικό του σπηλαίου, με ευρήματα που χρονολογούνται από τον 4ο και τον 3ο αιώνα π.Χ. Ανάμεσά τους, μια πήλινη μορφή του θεού Πάνα και πιάτα με παραστάσεις της νύμφης να χορεύει, αποδείξεις πως το σπήλαιο υπήρξε κάποτε τόπος λατρείας.
Το σπήλαιο της Μελισσάνης βρίσκεται μόλις δύο χιλιόμετρα βορειοδυτικά από τη Σάμη. Η φυσική του είσοδος είναι κάθετη, αποτέλεσμα της πτώσης μέρους της οροφής, ενώ υπάρχει και τεχνητή είσοδος, με σκαλοπάτια και υπόγειο διάδρομο, ώστε οι επισκέπτες να μπορούν να εξερευνήσουν με άνεση αυτό το γεωλογικό αριστούργημα
Η λίμνη στο εσωτερικό του σπηλαίου είναι υφάλμυρη, με νερά που προέρχονται τόσο από τη θάλασσα όσο και από γλυκές πηγές. Εκτείνεται σε μήκος περίπου 160 μέτρων, με βάθος που κυμαίνεται από 10 έως 30 μέτρα, ενώ βρίσκεται 20 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης.
Στους βυθούς του σπηλαίου υπάρχουν σταλακτίτες ηλικίας 20.000 ετών σε εντυπωσιακούς σχηματισμούς, ενώ στο κέντρο της λίμνης αναδύεται ένα μικρό νησί.
Το σπήλαιο χωρίζεται σε δύο θαλάμους, σχηματίζοντας το γράμμα «Β». Ο ένας φωτίζεται ολόκληρος από το φως της ημέρας, δημιουργώντας μοναδικά χρωματικά παιχνίδια όταν ο ήλιος φτάνει στο ψηλότερο σημείο, ενώ ο άλλος παραμένει σκοτεινός, με σταλαγμίτες να καλύπτουν το τοπίο.
Η αντίθεση αυτή, ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι, στη ζωντάνια και στη σιωπή, κάνει την επίσκεψη στο σπήλαιο της Μελισσάνης μια πραγματικά αξέχαστη εμπειρία.
