Μήπως, λέω μήπως, πρέπει κάποια στιγμή να παραδεχτούμε ότι δεν είναι τα πάντα κατάλληλα για όλους; Μήπως επειδή εμάς ερχόταν και μας μάζευε ο παπάς κι ο δάσκαλος από το σινεμά γιατί βλέπαμε τον Καλιγούλα, αποφασίσαμε να τζογάρουμε πάνω στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών;
Προσέξτε δεν γράφονται από σεμνοτυφία αυτές οι γραμμές. Ούτε από αυτό που είναι της μόδας, δηλαδή την ομοφοβία. Αλλά εδώ μιλάμε για μια χώρα που δεν έχει σεξουαλική αγωγή ακόμα τώρα εν έτει 2013 στα σχολεία! Τότε πως επιλέγεται ένας ύμνος στην ομοερωτική φύση του Καβάφη για να το δουν μικροί και μεγάλοι;
Το έργο αυτό κατηγορήθηκε για ένα πράγμα: ότι επέμεινε υπερβολικά στην ιδιότητα του ομοφυλόφιλου που διέτρεξε όλη τη ζωή του Καβάφη. Ήταν λοιπόν ένα έργο για να μάθουν τα παιδιά τον μεγάλο ποιητή; Όχι. Μα ούτε και ωμές σκηνές σεξ είχε, θα πει κάποιος. Ναι, αλλά είχε τον Αλεξανδρινό να περιγράφει πως από την παιδική του ηλικία έβλεπε τους άντρες. Και νομίζω ότι αυτό είναι δικαίωμα, ίσως στην εποχή μας να είναι ακόμα και τάση, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να είναι πρόταση σε παιδιά που σε τελική ανάλυση τα αφήνουμε να μάθουν το σεξ από το διαδικτυακό πορνό.
Κάποτε πρέπει να καταλάβουμε ότι ένας άνθρωπος 10 χρονών δεν μπορεί να αφομοιώσει αυτά που βλέπει σαν μεγάλος.
ο Μαντουμαδόρος
