«Σ΄ ευχαριστώ ώ εταιρεία…»
Γράφει ο Ηλίας Ντζάνης*
Σήμερα φίλοι αναγνώστες θα σας «ψάλλω» λίγους στίχους από τα Σαββοπουλικά άσματα.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος είναι ο μόνος μουσικοσυνθέτης που έγραψε ευχαριστήριο τραγούδι, προφανώς σκωπτικό και όχι μόνο, για την δισκογραφική εταιρεία, με την οποία συνεργάζονταν και κυκλοφορούσε τα τραγούδια του. Παραφράζοντας λοιπόν κι εγώ το μεγάλο μας τραγουδοποιό θέλω να απευθύνω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς κάθε εταιρεία, που έρχεται στο νομό μας για να μας «αναπτύξει».
Θεωρώντας μας, εταιρείες και πολιτεία (για να είμαστε αντικειμενικοί), υπανάπτυκτους, και αφού πρώτα όλοι τους μας μοίρασαν κεθρεφτάκια (έτσι δεν γίνονταν και με τους άμοιρους λαούς της Αφρικής από τους αποικιοκράτες?) έρχονται, με κάθε μέσο και τρόπο να μας πείσουν, πως με τα έργα αντλησιοταμίευσης στις οικολογικά ευαίσθητες περιοχές θα αναπτυχθούμε οικονομικά και περιβαλλοντικά. Εμείς όμως, όντες αισθητικά απαίδευτοι και ανεπίδεκτοι μαθήσεως, δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε την μετατροπή του υποβαθμισμένου και αρχέγονου τοπίου μας σε αφράστου ομορφιάς πεδίο με τούς εκτεταμένης επιφάνειας καθρέπτες σε κάθε κοιλάδα και πλαγιά και με τους χαριτωμένα περιστρεφόμενους αεροκόπανους σε κάθε βουνοκορφή.
Επίσης, οι πολύ ευαίσθητοι εργολάβοι των ΑΠΕ θεωρώντας μας και πνευματικά καθυστερημένους, αφού δεν μπορούμε να κατανοήσουμε το πόσο ωφελημένοι είμαστε πληρώνοντας πανάκριβο το ηλεκτρικό από τα έργα που παράγουν ρεύμα από τον ήλιο και τον αέρα, επιχειρούν να μας παρα-μορφώσουν με γνώσεις για έννοιες και τεχνικούς όρους, όπως π.χ. αντλησιοταμίευση, ενεργειακές μπαταρίες, αντισταθμιστικά οφέλη, ήπια ανάπτυξη, και άλλα ηχηρά παρόμοια.
Τέλος, όντες ακόμα «τυφλοί τα τ΄ώτα, τον τε νούν, τα τ΄ όμματα», δεν βλέπουμε την αλματώδη οικονομική ανάπτυξη της περιοχής μας. Εξακολουθούμε λοιπόν, αφού ως άσχετοι κοιτάζουμε τους σχετικούς πίνακες ανάποδα, όπου παρουσιάζεται καθαρά ότι είμαστε πρώτοι από το τέλος στους σχετικούς πίνακες, να επιμένουμε ανοήτως και να θεωρούμε όλα αυτά τα έργα της πολιτείας και των εταιρειών ως καταστρεπτικά για ό,τι τελικά έμεινε όρθιο σε αυτό τον δύσμοιρο τόπο μας. Έναν τόπο, στον οποίο δεν έμεινε τίποτα άλλο, παρά μόνο οι υπάρχοντες φυσικοί πόροι και η οικολογική ισορροπία των προστατευόμενων μάλιστα από διεθνείς συνθήκες βιοτόπων.
Έτσι μας φέρνουν και τα περιβόητα έργα αντλησιοταμίευσης, ώστε να συμπληρωθεί το πάζλ της ολικής παραμόρφωσης και καταστροφής του τοπίου, αλλά και της οικολογικής ισορροπίας που διαμορφώθηκε στους υγροβιοτόπους της περιοχής μας εδώ και εκατομμύρια χρόνια.
«Σε ευχαριστώ λοιπόν, ω εταιρεία, εν αφθονία μας παρέχεις ….» όλα τα πάντα, όπως συμπληρώνει ο θυμόσοφος λαός μας.
Συλλαβίζοντας όμως πρόσφατα δημοσιεύματα στην εφημερίδα «Καθημερινή», που δεν είναι και κανένα περιθωριακό έντυπο, με τίτλους: «Στα ¨σκουπίδια¨ πράσινη ενέργεια 30 GWh για να αποτραπεί μπλάκ άουτ το Πάσχα»(-23/4/25-) και «Ασπίδα στο φυσικό περιβάλλον με τη βούλα του ΣτΕ» (- 24/4/25-), άλλα καταλαβαίνω. Έτσι μου ήρθε στο νού ένα άλλο τραγούδι του σοφού γέροντα Διονύση. Δηλαδή, ότι μόνο με «εργολαβίες, ψαλμωδίες (Ναι! Έχουμε και τέτοιες. Και ο νοών, νοείτω) και καντάδες» προσπαθούν κάποιοι να μας αφυπνίσουν από το «μακάριον ύπνον» της υπανάπτυξης. Δυστυχώς όμως, μία στροφή από αυτό το τραγούδι («Η παράγκα», για όσους δεν το έχουν ακούσει) έχει και μια μελαγχολική κατάληξη με το στίχο: “ ….Η Ευανθούλα κλαίει πριν να κοιμηθεί. Την παρθενιά της βγάζει στο σφυρί….” Έτσι κι εμείς, αφού οι προαγωγοί της ανάπτυξής μας ήρθαν να προάγουν το πνευματικό, το οικονομικό και το πολιτιστικό μας επίπεδο, τους προσφέρουμε την πιο παρθένα φύση μας, θυσία στο κέρδος των προαγωγών και προστατών της μεγάλης και πολυεπίπεδης προσφοράς των.
Δεν μας έμεινε λοιπόν αγαπητοί συμπολίτες τίποτα άλλο, παρά μόνο να κλαίμε μαζί με την ¨Ευανθούλα¨ του στίχου βγάζοντας στο σφυρί ό,τι πιο πολύτιμο διαθέτουμε. Το παρθένο τοπίο μας. Τη λίμνη Τριχωνίδα και όχι μόνο. Κι έρχομαι τώρα εγώ, ρομαντικός ακόμα, να αναζητώ τα φυσικά πρόσωπα που κρύβονται πίσω από τις φωτεινές ταμπέλες μεγαλόσχημων εταιρειών. Όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά μόνο και μόνο για να τους απονείμω δημοσίως ένα μεγάλο ευχαριστώ και για να αναλάβω μάλιστα και μία πρωτοβουλία, ώστε να τους στήσουμε προτομές και αγάλματα. Δεν πρέπει αγαπητοί συμπολίτες να φανούμε αχάριστοι. Να λοιπόν και ένα επίγραμμα για να μελετούν και οι ιστορικοί του μέλλοντος την μεγάλη προσφορά τους:
¨ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΑΓΩΓΟΥΣ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΜΑΣ ΕΥΓΝΩΜΟΝΟΥΝΤΕΣ,
ΕΣΤΗΣΑΝ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΤΡΙΧΩΝΙΔΑΣ.
Αλήθεια, …¨Λαμπρά δεν ταιριάζουν όλα¨? Και μάλιστα …προσηκόντως,,,,,.?
Αγρίνιο, 26 Απριλίου 2025
*Γεωπόνος
