Ριζικές αλλαγές
Το αποτέλεσμα της τελευταίας εκλογικής αναμέτρησης έφερε και πάλι τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Νέα κυβερνητική θητεία με περισσότερες ευθύνες και λιγότερα άλλοθι για τυχόν στραβοπατήματα. Ο λαός περιμένει πολλά αυτή τη φορά, όχι τόσο σε επίπεδο παροχών, που ελέω μνημονίου είναι δύσκολο να δοθούν, αλλά κυρίως στο επίπεδο της διαφάνειας και της αξιοκρατίας. Είναι πλέον καιρός οι διακηρύξεις περί ρήξης με το παλιό και ανοίγματος των πυλών προς το νέο και το δημιουργικό να εφαρμοστούν έμπρακτα!
Και, άλλωστε, δεν είναι ούτε κοινωνικά έντιμο ούτε πολιτικά ωφέλιμο να εξακολουθείται ο εμπαιγμός απέναντι σε έναν λαό που έχει υποφέρει τα πάνδεινα επί μία πενταετία, ενώ με την κρίση της ετυμηγορίας του έχει αποδείξει ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να εκμηδενίσει τα μεγαλεπήβολα εκλογικά ποσοστά. Η παλαιοκομματική νοοτροπία, που αντιμετώπιζε πάντοτε το κράτος σαν λάφυρο και μέσο εξυπηρέτησης συμφερόντων, πρέπει επιτέλους να ξεριζωθεί – τώρα είναι η ευκαιρία! -, αλλιώς δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να ανακυκλώνουμε τα ίδια προβλήματα, τα οποία δεν πρόκειται να λυθούν ποτέ με τις πτωχευμένες πρακτικές του παρελθόντος.
Ναι, ο πολίτης έχει φθάσει στα όριά του! Ναι, η χώρα μοιάζει κρεμασμένη από το χείλος του γκρεμού! Ναι, οι φίλοι και σύμμαχοι απαιτούν σκληρά ανταλλάγματα, για να επικυρώσουν την επαιτεία μας! Όχι, όμως, να συνεχίζουμε να εθελοτυφλούμε! Όχι, να αντιμετωπιζόμαστε από το κράτος μας σαν αναλώσιμοι ψηφοφόροι! Όχι, να παραμένουμε οι ευτελισμένοι παρίες ενός καθεστωτικού συστήματος εξουσίας! Μια πραγματικά σύγχρονη πολιτεία χρειάζεται, έχει ανάγκη και απαιτεί πολίτες ενεργούς και συνειδητοποιημένους, που στηλιτεύουν τα κακώς κείμενα και δεν ανέχονται να γίνονται τα θύματα της πελατοκρατίας και των χαλαρών συνειδήσεων του εύκολου πλουτισμού. Μια πραγματικά σύγχρονη πολιτεία χρειάζεται, έχει ανάγκη και απαιτεί κυβερνώντες που έχουν πάνω από όλα το αισθητήριο της επιλογής ικανών συνεργατών. Κυβερνώντες που μπορούν να εναρμονιστούν με τα κελεύσματα των καιρών, ώστε να συμβάλουν καθοριστικά στη διαμόρφωσή της εποχής τους κι όχι να είναι το απλό παρακολούθημά της. Και κυρίως, κυβερνώντες που να έχουν την οξύνοια μέσα από τον κυκεώνα του παρόντος να οραματιστούν το καλύτερο μέλλον, δρομολογώντας και εκμεταλλευόμενοι επιτυχώς τις εκάστοτε ευκαιρίες και διεξόδους.
Για μια τέτοιας ποιότητας διακυβέρνηση φωνάζει σήμερα σύσσωμη η Ελλάδα, ακόμα και το δυσθεώρητο 45,2% της αποχής – είναι, εξάλλου, τόσο εκκωφαντική η σιωπή του! Εξαιτίας του αποτυχημένου μοντέλου διακυβέρνησης της τελευταίας τριακονταετίας, που επισυσσώρευε στις πλάτες του λαού, μαζί με φρούδες υποσχέσεις και ψίχουλα παροχών, χρέη δυσβάσταχτα, καταντήσαμε τη δημοκρατία ολιγοκρατία, ένα μισακό εξάμβλωμα που ο πολίτης δεν του αφιερώνει πλέον ούτε 5 λεπτά από τον χρόνο του.
Ο πολίτης έχει κουραστεί να βλέπει γιους, κόρες, φιλενάδες και λοιπούς συγγενείς να καταλαμβάνουν θέσεις, εισερχόμενοι από πόρτες και παράθυρα στο δημόσιο. Ο πολίτης έχει κουραστεί να στενάζει υπό το φάσμα της ανεργίας και της ανέχειας και γύρω του να γιγαντώνεται ένα όργιο διαπλοκής και αθέμιτου πλουτισμού. Επαγγελματίες πολιτικοί, θιασώτες και εκφραστές της πασοκικής κομματοκρατίας να γίνονται και πάλι υπουργοί στην κυβέρνηση… αλίμονο, εάν με κάτι τέτοιους γίνει πράξη η ρήξη με το παλιό που οφείλει στον λαό ο ΣΥΡΙΖΑ! Τα πρώην πασοκικά στελέχη που όλοι βλέπουμε να έχουν παρεισφρήσει στον ΣΥΡΙΖΑ, γυρολόγοι εξυπηρέτησης των προσωπικών συμφερόντων τους, αποτελούν πραγματική δυσφήμηση για τη νέα προσπάθεια διακυβέρνησης. Κλακαδόροι και σφουγγοκωλάριοι ορισμένοι του ξανα – υπουργού φρόντισαν με περίσσια θράσους και ταχύτητας να τακτοποιήσουν θυγατέρες, γιους κ.λπ., όσους δεν είχαν βολέψει με το προηγούμενο καθεστώς του ΠΑΣΟΚ… πάντα με συντροφικούς ασπασμούς και χειροφιλήματα, είναι άλλωστε γνήσιοι λαϊκοί αγωνιστές(!).
Αυτά τα κατάλοιπα του πιο βδελυρού τύπου κομματισμού, που ανάλογα με το νιτερέσο τους αλλάζουν σαν χαμαιλέοντες χρωματική τοποθέτηση, πρέπει να εξοβελιστούν όχι μόνο από το παρόν κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι, αλλά από κάθε κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα που θέλει να θεωρείται υγιής. Τους τύπους που προσκολλώνται κάθε φορά στον διαφαινόμενο νικητή, αποσκοπώντας σε οφίτσια και καρέκλες, τους πλήρωσε ακριβά ο τόπος μας. Δεν έχουμε ανάγκη από τέτοια καιροσκοπικά παράσιτα. Κι αν ελπίζουμε κάποτε η χώρα μας να ξανασταθεί στα πόδια της, με τον λαό να επωμίζεται, όπως πάντα, το πιο βαρύ φορτίο… ας μη διαψεύσουμε τους αγώνες, τις αγωνίες μας… Η εποχή μας δεν αντέχει άλλους πειραματισμούς και ημίμετρα, απαιτεί ριζικές αλλαγές τώρα, αλλιώς ό,τι προσπαθούμε να οικοδομήσουμε θα γκρεμίζεται κάθε φορά και με μεγαλύτερο πάταγο… συμπαρασύροντάς μας…
