“Πρέπει να προστατευτούμε και να προστατεύσουμε”

Γράφει ο Δημήτρης Π. Χριστοδουλόπουλος 

Ανοσοκατασταλμένος καρκινοπαθής μεσήλικας,υπερήλικη κινούμενη με υποβοήθημα –εμφανής δύσπνοια κατ’όπιν υπερπροσπάθειας για ανάβαση 2(δύο!) βαθμίδων(σημ:σκαλοπατιών {2! δύο!} ) με επισκέφθηκαν πρό 4 ημερών.Ημερολογιακά! Κυριολεκτώ. Συναλλαγή ελάχιστη τιμολογιακά, αμφιβόλου πραγματικής/αδήριτης ανάγκης-στη δεύτερη περίπτωση «3 από εκείνα τα πλαστικά με τις τρύπες» κατατείνουν στο πλην άπειρο.

Νεαροί, νεαρές με το βάρος και την ελαφρότητα της ζωής δεν αναστέλλονται.Δεν φαίνεται δυνατόν.Ίσως να μην είναι δυνατόν.Ευπαθείς ομάδες πιστεύουν  και θέλουν να πιστεύουν χωρίς να υπάρχει αύριο να πιστέψω και γωίσως.Χωρίς να μου αφήνουν το περιθώριο.

Ποια ελευθερία αλήθεια περιορίζεται για να υπάρχει περιθώριο στην ελευθερία να πιστεύεις ,όπου και όσο θέλεις;Κι αν αυτό λέγεται «Ασφαλιστικές Εισφορές» πρέπει ως αξίωμα να επιχειρώ,να βρίσκομαι ΕΔΩ για να τις καλύπτω.

Αν αυτό λέγεται ΦΡΑΓΚΑ για να στα δίνω και να μου τα δίνεις και να μας τα παίρνουν πρέπει να είμαστε ΥΓΙΕΙΣ σωματικά και ψυχικά για να το συζητάμε και να είμαστε –είδύνατον-όσο καλύτερα και για το σύστημα για να εργαζόμαστε ως τα 72!

Από πότε τα λεφτά-τα παραγόμενα από αληθινή ,σκληρή, έντιμη εργασία-υπερβαίνουν τον άνθρωπο που τα διεκδικεί και μοχθεί;

ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ Η ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΤΩΝ ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΠΡΟΥΠΟΘΕΤΕΙ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ώστε να απαιτούμε εργασία ,ίσες ευκαιρίες,ισονομία,ισοπολιτεία και καικαι και….

Μετακινούνται –ακόμη!- εργαζόμενοι πανελλαδικά με ποικιλία σε ηλικιακό προφίλ, με συγγενείςσε ευαίσθητη/εξαρτημένη σχέση ,με υποχρεώσεις αλλά με ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ.

Οι μόνοι εργαζόμενοι που πρέπει να επιχειρούν, διαφυλαχθούν, προστατευτούν είναι σίγουρα το ευρύτερο προσωπικό στον τομέα της υγείας, της ανεφοδιαστικής αλυσίδας στον τομέα των τροφίμων και τα σώματα για την παροχή βοήθειας στον πολίτη είτε κεντρικής διοίκησης είτε αυτοδιοίκησης με ηλικιακό και παθολογικό παρονομαστή.Οι υπόλοιποι να ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ.

Πρέπει να προστατευτούμε και να προστατεύσουμε.

Με προσωπικό υγείας που έχει ήδη υπερβεί τις δυνάμεις του και όμως συνεχίζει ,όπως κάνει τόσα χρόνια, με ιατρικούς/φαρμακευτικούς συλλόγους να δίνουν σαφείς οδηγίες,με ιδρύματα εκπαιδευτικά δημόσια/ιδιωτικάνα πειθαρχούν (στο σύνολό τους), με πολίτες να συναινούν αλλά όχι απόλυτα… δεν χρειάζεται να «παίζουμε» με την στατιστική.

Με μηδενικούς τζίρους  των μ Μ Ε επιχειρήσεων , με επαγγελματίες αυταπασχολούμενους με προβλήματα υγείας προκεχωρημένης ηλικίας για καθημερινή μη ανταποδοτική δραστηριότητα ,με έκτακτες εισφορές,εκκαθαρίσεις ,εισφορές αλληλεγγύης ,υπέρογκη φορολογία, «κόκκινα» δάνεια, πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, αναιμικά κεφάλαια και απούσα χαμηλότοκη χρηματοδότηση, υψηλά λειτουργικά έξοδα, βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες απαιτητές οφειλές προς τρίτους και το δημόσιο , με 200.000 μικρές επιχειρήσεις να έχουν κλείσει στο διάστημα 2009-2019 πόσο χειρότερα μπορεί να είναι;

ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ.ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΥΓΕΙΑΣ.

Είναι καιρός να στηριχθούν και οι μικροί-που είναι πολλοί.Και έχουν και εργαζομένους -που είναι πολλοί.Και για να παλεύουμε-ως μας οφείλεται και οφείλουμε- του δικαιώματος της εργασίας πρέπει να είμαστε υγιείς.

Λελογισμένη διανομή υπερπλεονασμάτων , έκτακτοι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί στήριξης ,πάγωμα εισφορών, ευελιξία στον εργαζόμενο και στον επιχειρηματία ,έκτακτα βοηθήματα στους επαγγελματίες για κάλυψη βιοτικών αναγκών και τα λοιπά που θα μπορούσαν να είναι αρκετά.

Αν δεν ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ για να «βγεί» ο μήνας στο ενοποιημένο ταμείο με τα απολειφάδια των προηγούμενων ταμείων[ κάπου βρίσκονται όλα αυτά τα χρήματα] θα επιθυμούσα κάποιος από την κυβέρνηση-το λέω λαϊκά- { μια κυβέρνηση που επέδειξε αντανακλαστικά , το ομολογώ } να μου υπογράψει απαιτητή εύλογη αποζημίωση για τους οικείους μου έφ΄όσον και εάν νοσήσω και θα επιθυμούσα απαιτητή εύλογη αποζημίωση λόγω έκθεσης σε κίνδυνο ζωής για την εργαζόμενη-συνεργαζόμενη μητέρα μου.

Πόσο δίκιο έχω δεν θα ήθελα να το μάθω ποτέ. Δεν χρειάζεται. Δεν το χρειάζομαι. Δεν το επιθυμώ. Και δεν έχει σημασία. Καμία.

ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ( διάβασε , ζωγράφισε , δες ταινίες , συζήτα , άκου μουσική , όχι συναθροίσεις , πήγαινε περίπατο σε ανοιχτά μέρη με αγαπημένους{λίγους,ε;} ή το αγαπημένο σου οικόσιτο φίλο , σκέψου . Επέτρεψε για λίγο στον εαυτό σου να βαριέται!)

Όσον αφορά το θέμα πίστεως: κανείς δεν απαγόρευσε-περιόρισε την πίστη. Πίστεψε για λίγο καιρό από το σπίτι σου. Μπορείς. Μπορούμε. Πίστεψέ το. Μπορείς. Μπορούμε.

Σημ: Παρατηρείται επάρκεια σε όλα τα είδη. Δεν χρειάζεται πανικός. Η αγορά είναι καλυμμένη στα βασικά είδη πρώτης ανάγκης-σύμφωνα και με διαβεβαιώσεις της κεντρικής διοίκησης.

Καλέστε τους επαγγελματίες της γειτονιάς σας. Θα χαρούν να σας εξυπηρετήσουν –όπως πάντα ,άλλωστε- χωρίς να διακινδυνεύει κανείς μας {σύμφωνα με τις υποδείξεις φορέων υγείας και στο πνεύμα ατομικής ευθύνης-προσωπικής υγιεινής που πρέπει να τηρούμε πάντα και όχι επ’ ευκαιρία.}

Οι νεότεροι ας καλύψουμε τις ανάγκες των μεγαλυτέρων.

Μετά τιμής,

Χριστοδουλόπουλος Π. Δημήτρης

Τελειόφοιτος-ουχί απόφοιτος-Νομικής σχολής Αθηνών

Πρώην ταμίας Εμπορικού Συλλόγου Αγρινίου ,Πρώην γραμματέας Ομοσπονδίας Εμπορικών Συλλόγων Βορειοδυτικής Ελλάδος και Νήσων ,Πρώην αντιπρόσωπος Ελληνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας

Πρώην μέλος Διοικητικού Συμβουλίου Επιμελητηρίου Αιτωλοακαρνανίας ,Πρώην μέλος Επιτροπής Κοινοχρήστων χώρων Δήμου Αγρινίου

Νυν μέλος Εμπορικού Συλλόγου Αγρινίου

Νυν και ευελπιστώ εσαεί μέλος Οργανωτικής Επιτροπής Φεστιβάλ Παιδικής-Νεανικής Λογοτεχνίας Δήμου Αγρινίου

Υ.γ: Η τέχνη είναι ίαση. Αναζητήστε τη. Δεν παρέχεται αυτή τη στιγμή στα προσφιλή της μέρη. Αλλά , όλα τα μέρη την χωρούσαν πάντα.