Πως να σταµατήσετε να είστε υπερ-γονιός και να µάθετε να χαλαρώνετε µε τα παιδιά σας!

Δήµητρα Πασχαλούδη*

Αν υπάρχει κάτι που θέλουμε να αλλάξουμε στο παιδί, θα πρέπει πρώτα να εξετάσουμε: µήπως είναι κάτι που καλύτερα να αλλάξουμε σε εµάς;

Μπορεί να είστε υπερ-γονιός, και να µην το ξέρετε καν. Οι γονείς έχουν την τάση να το αρνούνται αυτό.

Πάντως, αν είστε, µπορεί να θέλετε να µάθετε να χαλαρώνετε – για το καλό των παιδιών σας, αλλά και το δικό σας

Υπερ-γονιός είναι αυτός που προσπαθεί να εκπαιδεύσει το παιδί του από τα γεννοφάσκια του. Που το εκθέτει στη µουσική των διανοούµενων, την τέχνη, τη λογοτεχνία, πριν καν το παιδί µπουσουλήσει. Αυτός που είναι ψυχαναγκαστικός µε τα πάντα, από το αν το παιδί µαθαίνει αρκετά γρήγορα µέχρι το πόσο ασφαλές είναι κάθε πράγµα γύρω του µην τυχόν κάνει καµιά µελανιά ή κανένα γδάρσιµο. Είναι υπερπροστατευτικός, αυταρχικός, σαρωτικός µε το παιδί.

Για όσους από εσάς είστε υπερ-γονείς, και το παραδέχεστε τουλάχιστον στον εαυτό σας, θα ήθελα να µοιραστώ κάποια πράγµατα ελπίζοντας ότι θα σας βοηθήσουν.

Να σας προειδοποιήσω ότι κάποιες από τις προτάσεις µου έχουν µια διαφορετική προσέγγιση από τις παραδοσιακές µεθόδους σχετικά µε το πώς είναι ένας γονιός. Δε συνιστώ να τις ακολουθήσετε όλοι, ειδικά αν δεν είστε διατεθειµένοι να σπάσετε τις παραδόσεις. Αυτό που συνιστώ είναι ότι αυτές οι µέθοδοι θα σας βοηθήσουν να χαλαρώσετε. Θα
βοηθήσουν το παιδί σας να νιώσει µεγαλύτερη ελευθερία, λιγότερο έλεγχο. Θα το βοηθήσουν να εξερευνήσει περισσότερο, να µάθει µόνο του. Και πιθανότατα, η σχέση σας να καταλήξει να είναι καλύτερη, και εκείνο να είναι ένα πιο ευτυχισµένο παιδί, συνολικά.

1. Όταν νευριάζετε, σηκώστε το παιδί σας και πάρτε το αγκαλιά. Αντί για τις κατσάδες, τις ξυλιές, τα time out, ή οποιαδήποτε άλλη µέθοδο ελέγχου, δοκιµάστε να αγαπάτε. Είναι πολύ καλύτερη σαν αντίδραση, και διδάσκετε το παιδί σας µέσα από τις πράξεις σας αντί να το κάνετε µέσα από τις λέξεις.

2. Να του φέρεστε µε ευγένεια και σεβασµό. Φαίνεται απλό, αλλά είναι αξιοσηµείωτο το πόσο λίγο σεβασµό δείχνουµε στα παιδιά µας, επειδή είναι παιδιά.

3. Αφήστε τις προσδοκίες για το παιδί σας. Συχνά οι γονείς έχουν ελπίδες ότι το παιδί θα τα πάει καλά ακαδηµαϊκά, ή στα αθλήµατα, ή στο να γίνει επαγγελµατίας, αλλά όλα αυτά δεν είναι αυτά που θέλει το ίδιο το παιδί. Ή ο γονιός ελπίζει ότι το παιδί θα γίνει ένας συγκεκριµένος τύπος ανθρώπου, και προσπαθεί να οδηγήσει το παιδί προς τα εκεί – ένα ήπιο, ευγενικό παιδί, ή ένα έξυπνο, γεµάτο ζωντάνια παιδί, ή ένα µελετηρό παιδί που δουλεύει σκληρά – αλλά το παιδί δεν είναι έτσι. Αφήστε
αυτές τις προσδοκίες, και χαρείτε το παιδί, όπως είναι.

4. Αφήστε το παιδί να παίξει. Αφήστε να εξερευνήσει. Σταµατήστε να είστε τόσο υπερπροστατευτικός. Επιτρέψτε στο παιδί να είναι παιδί. Αφήστε το να τρέξει έξω, να κάνει ποδήλατο, να εξερευνήσει τη φύση, να παίξει µε τη φωτιά. Μάθετε του, φυσικά, για την ασφάλεια και τους κινδύνους, αλλά ας το αφήσουµε να είναι παιδί.

5. Πείτε ναι, ή κάποια εκδοχή του ναι. Αντί να λέτε όλο όχι. Συχνά οι γονείς έχουν ένα ένστικτο να λένε όχι. Αλλά αυτό µεταφράζεται σε έλεγχο και υπερένταση και για το παιδί και για το γονιό. Σταµατήστε να προσπαθείτε να ελέγξετε το παιδί, και δώστε του λίγη ελευθερία. Αυτό δε σηµαίνει ότι µπορείτε να λέτε ναι όλη την ώρα.
Άλλωστε, έχετε κι εσείς τις δικές σας ανάγκες. Σηµαίνει όµως ότι µπορείτε να πείτε ”

Ναι, µπορούµε να το κάνουµε αυτό… αλλά ίσως αργότερα, όταν τελειώσω αυτό που πρέπει να κάνω τώρα.”

6. Εστιάστε στο να είναι θετικό το κλίµα την επόµενη φορά που θα κάνετε κάτι µαζί. Πολλές από αυτές τις αλλαγές είναι δύσκολες για τους γονείς, γιατί έχουν βαθιά ριζωµένες συνήθειες, που πηγάζουν από τη δική τους παιδική ηλικία. Γι’ αυτό εστιάστε σε αυτό την επόµενη φορά που θα κάνετε κάτι µαζί. Απλά προσπαθήστε να είναι καλή αυτή η φορά. Μην ανησυχείτε αν τα κάνετε θάλασσα – απλά ζητήστε
συγνώµη αν προδώσατε την εµπιστοσύνη του, και συνεχίστε.

7. Κάντε µια παύση για µια στιγµή, και δείτε τα πράγµατα µέσα από τα µάτια του παιδιού σας. Αν νευριάζετε, είναι γιατί βλέπετε τα πράγµατα µόνο από τη δική σας προοπτική. Το παιδί έχει µια τελείως διαφορετική οπτική των πραγµάτων, και αν µπορείτε να καταλάβετε αυτή την οπτική, δε θα νευριάζετε µαζί του. Θα προσπαθήσετε να κάνετε τα πράγµατα καλύτερα για εκείνο.

8. Αν το παιδί συµπεριφέρεται κάπως περίεργα, προσπαθήστε να καταλάβετε γιατί, και να καλύψετε αυτή την ανάγκη του. Συχνά είναι ανάγκη για ελευθερία, ή προσοχή, ή αγάπη, ή ανάγκη να ελέγχει εκείνο τη ζωή του. Προσπαθήστε να καταλάβετε ποια είναι αυτή η ανάγκη, και βρείτε ένα πιο παραγωγικό τρόπο να την καλύψετε.

9. Το παιδί είναι ήδη τέλειο όπως είναι. Δε χρειάζεται να το αλλάξετε. Δε χρειάζεται να το πλάσετε για να γίνει ο τέλειος άνθρωπος. Είναι ήδη τέλειο, έτσι όπως είναι.

Και τώρα, χαλαρώστε. Ευχαριστηθείτε την κάθε στιγµή µε το παιδί σας, γιατί είναι τόσο λίγες οι στιγµές, τόσο παροδικές. Ζήστε αυτό το διάστηµα µαζί τους, και κάντε καλή κάθε στιγµή σας. Δε θα µετανιώσετε ποτέ για εκείνες τις στιγµές ευτυχίας, εκείνες τις στιγµές που είπατε ναι, όταν αφήσατε το παιδί σας να παίξει, όταν σταµατήσατε να το ελέγχετε και αρχίσατε να το αγαπάτε.

Πηγή: Διαδίκτυο

 *Κοινωνική Λειτουργός