Ας αφήσουμε στην άκρη την παντελή έλλειψη συνεννόησης που φαίνεται να υπήρξε χθες σχετικά με την περίφημη σύσκεψη για τον ερχομό “εργατών γης” στην Αιτωλοακαρνανία.
Τα εισαγωγικά έχουν μπει, σημειωτέον, διότι δεν γνωρίζουμε αν το ξέρουν και οι ίδιοι αν και πού θα πάνε εργάτες γης! Από πρόσφυγες έγιναν “αιτούντες άσυλο” και τώρα που πήραν άσυλο, πρέπει να φύγουν από τα hot spot κι έγιναν “εργάτες γης”; Έτσι τουλάχιστον φαίνεται, ας πάμε παρακάτω…
Δεν είναι μόνο το ποιος φταίει που μια σύσκεψη που ήταν να γίνει στην αίθουσα δημοτικού Συμβουλίου τελικά επίσημα ακυρώθηκε από τον δήμο. Εκείνος που το κανόνισε ή εκείνος που δεν το κανόνισε; Πάμε κι εδώ παρακάτω…
Το μεγάλο ερώτημα είναι, τελικά, ποιος αποφασίζει αν και πού (και πώς και πότε και πόσοι) θα έρθουν στα μέρη μας “εργάτες γης”-δηλαδή άτομα που δεν ξέρουμε αν είναι οικογένειες ή απλά άντρες γύρω στα 30-, αν θα είναι 700 ή 1000 κι αν θα μείνουν να δουλέψουν στα χωράφια και πόσο;
Ποιος θα το κρίνει αυτό; Σε μια τοπική κοινωνία, π.χ. στον κάμπο των Οινιάδων χρειάζονται κάθε χρόνο κάποιους ανθρώπους και παίρνουν είτε από Αλβανία είτε από Βουλγαρία αλά φέτος υπάρχει θέμα (και) με τον κορωνοϊό. Εκεί υπάρχουν σε τριτοκοσμικές συνθήκες μέσα στα χωράφια και 200 μη νόμιμοι μετανάστες χωρίς χαρτιά. Αυτοί προστίθενται στις τοπικές “ανάγκες” ή θα έχουμε διαγωνισμό και… μαφίες μετά;
Και σε ένα χωριό που δυο-τρεις ντόπιοι θέλουν για τις ελιές τους μερικές μέρες κάποια άτομα, οι 30-40 που μπορεί να πάνε στην περιοχή τι θα κάνουν τον υπόλοιπο καιρό; Καλά τώρα φροντίζει ο περίφημος ΔΟΜ, όμως εννοείται ότι έχουν προσφυγικό προφίλ και άδεια παραμονής και εργασίας. Άρα σε λίγους μήνες θα είναι χωρίς επιδόματα, χωρίς προγράμματα, όπως συμβαίνει στην πλατεία Βικτωρίας στην Αθήνα. Τι θα γίνει τότε;
Ξαναρωτάμε, όλα αυτά ποιος τα αποφασίζει; Ποιος τα συζητά με ποιον; Θα μάθουμε;
η συντακτική εργατική μονάδα