Πλειστηριασμοί: Την χάσαμε την ουσία, πατριώτη!

Η γραμμή των λαϊκιστών είναι απλή: Ούτε ένας πλειστηριασμός. Κι έπειτα; Μήπως υπάρχουν πιο ουσιαστικά προβλήματα που “θάβονται” κάτω από τον θόρυβο που προκαλούν οι … “τιτανομαχίες” για τους πλειστηριασμούς; Ποιος έχει μιλήσει με την ίδια ένταση για το επιτόκιο των δανείων; Ή για το όριο της ευθύνης των δανειοληπτών; Ποιος έχει ασχοληθεί με εκείνους που έχουν τα λεφτά τους στην Ελβετία και υποδύονται τους άπορους;

Ακόμη κι αν αποφασίζαμε να ξεκινήσουν αύριο οι πλειστηριασμοί, δεν θα άλλαζαν πολλά στην αγορά. Όχι μόνο λόγω του όγκου των ακινήτων που έχουν “μαζευτεί”, αλλά κι επειδή δεν βοηθάει σε “γρήγορες λύσεις” η κείμενη νομοθεσία. Αλλά με αυτό θα ασχοληθούμε στη συνέχεια.

Ας δεχτούμε ότι παγώνουν οι πλειστηριασμοί για άλλα δύο ή τρία χρόνια. Πού μπορεί να οδηγήσει μία τέτοια πολιτική; Ναι, σωστά μαντέψατε! Σε αδιέξοδο τους χιλιάδες εύπιστους που ακούν αυτά τα κηρύγματα. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που χρειάζονται πραγματικά την βοήθεια της Πολιτείας. Κι αυτό θα ήταν εύκολο αν πλήρωναν όσοι μπορούσαν να πληρώσουν! Το θέμα δεν βρίσκεται στην δήθεν προστασία, αλλά στην αναλγησία αρκετών εύπορων συμπολιτών μας.

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να πληρώσουν, επειδή η κρίση τους έχει κτυπήσει αλύπητα. Φανταστείτε οι άνθρωποι αυτοί να έχουν αποπληρώσει ένα μεγάλο μέρος του δανείου τους και τώρα να κινδυνεύουν να βρεθούν στον δρόμο! Θα μπορούσε η Πολιτεία να τους συνδράμει, ακόμη και να διαγράψει ένα μέρος της οφειλής τους. Αλλά τώρα αυτό είναι απίθανο. Καθώς η “λογική Κατσέλη” έχει δημιουργήσει μία στρατιά από κακοπληρωτές.

Στο τέλος όλοι θα αναγκαστούν να πληρώσουν. Στην πραγματικότητα οι περισσότεροι θα χάσουν τα σπίτια τους, αφού τότε το χρέος θα έχει γίνει δυσβάστακτο. Με μία διαφορά! Θα έχει χαθεί η δυνατότητα να συζητηθούν πραγματικοί τρόποι βοήθειας σε ανθρώπους που την έχουν ανάγκη. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να δοθεί μία αναστολή πληρωμής τόκων και κεφαλαίου για πέντε ή δέκα χρόνια σε όσους αντικειμενικά δεν μπορούν σήμερα να πληρώσουν.

Να δούμε το ζήτημα ψύχραιμα. Αν μας ενδιαφέρει να συνδράμουμε με μία λύση. Διαφορετικά μπορούμε να κάνουμε συναγωνισμό για το ποιος είναι ο καλύτερος λαϊκιστής. Πόσο καλά θα αισθανθούμε όμως την ώρα που θα μαθαίνουμε ότι αρκετοί από εκείνους που σήμερα δεν πληρώνουν τα στεγαστικά τους δάνεια είναι στην λίστα με τους χιλιάδες Έλληνες που έσπευσαν να μεταφέρουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό; Γιατί θα πρέπει να εξισώσουμε αυτές τις περιπτώσεις με εκείνες των ανέργων που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα;

Θα σας αποδείξουμε στην συνέχεια ότι όλη αυτή η συζήτηση για τους πλειστηριασμούς είναι άσκοπη. Το θέμα πουλάει, αλλά η ουσία είναι αλλού! Για άλλη μία φορά, την χάσαμε την ουσία πατριώτη! Φίλος δικηγόρος, λοιπόν, μας έστειλε την δική του άποψη για τους πλειστηριασμούς. Διαβάστε την προσεκτικά:

Όλη η φασαρία για εντυπωσιασμό

“H υφιστάμενη νομοθεσία προβλέπει υποχρεωτικά την αντικειμενική αξία του ακινήτου ως τιμή πρώτης προσφοράς πλειστηριασμού. Με τις ισχύουσες αντικειμενικές και την ισχύουσα φορολογία υπάρχει περίπτωση να βρεθεί αγοραστής; Η συγκεκριμένη ρύθμιση εισήχθη το 2008 και έκτοτε πλειοδοτούν μόνο οι τράπεζες και οι συγγενείς του οφειλέτη. Μετά από δύο άγονους πλειστηριασμούς το δικαστήριο μπορεί να μειώσει την τιμή. Το ίδιο μπορεί να γίνει ακόμη μία φορά, αν υπάρξει και τρίτος άγονος πλειστηριασμός. Μετά αίρεται η κατάσχεση (και φτου κι από την αρχή !). Η όλη διαδικασία κρατά περίπου ένα χρόνο και στοιχίζει πανάκριβα. Οι δε δικαστές είναι φειδωλοί στις μειώσεις, ιδίως των κατοικιών.

Αν δεν αλλάξουν τα παραπάνω, όσο κι αν “απελευθερωθούν” οι πλειστηριασμοί, πλειοδότες-κορόιδα δε θα βρεθούν. Εκτός αν πιστέψουμε ότι οι τράπεζες θα αγοράσουν τα πάντα και θα γράψουν υπεραξίες από αγορές σε πλειστηριασμούς (ας μην αναφερθώ σε ζημιές από τα ήδη αγορασμένα).

Αναρωτιέμαι προς τί όλη η φασαρία από τους πολιτικούς και τις οργανώσεις, τη στιγμή μάλιστα που κανείς δεν θίγει τα αμέσως παραπάνω.

Μάλλον για άλλη μια φορά κάποιοι θα παρουσιάσουν νίκες, χωρίς στην πραγματικότητα να έχει χρειαστεί να δώσουν μάχες. Οι πλειστηριασμοί ουσιαστικά είναι παγωμένοι ήδη από εποχής Κ. Καραμανλή του νεώτερου και η όλη φασαρία γίνεται για εντυπωσιασμό και μακριά από την πραγματικότητα.

Ας μην ξεχνάμε ότι το χρέος και οι τόκοι δεν εξατμίζονται με την πάροδο του χρόνου. Ούτε είναι λύση να κρατάς μεν το σπίτι, αλλά το χρέος να αυξάνεται και τα παιδιά σου να είναι υπερχρεωμένα πριν γεννηθούν”.

Συνυπεύθυνες οι τράπεζες!

Μπορεί να μην αρέσει στους τραπεζίτες, αλλά είναι η αλήθεια. Οι τράπεζες έχουν όση ευθύνη (αν όχι περισσότερη) έχει και ο δανειολήπτης. Αν λοιπόν η αξία του ακινήτου έχει υποχωρήσει, γιατί θα πρέπει το σύνολο της ευθύνης γι αυτό να βαραίνει μόνο τον δανειολήπτη;

Θα περίμενε κανείς ότι οι προστάτες των αδυνάμων θα είχαν “ανακαλύψει” το θέμα. Κι όμως! Αρνούνται να ασχοληθούν με ένα θέμα ουσίας. Επειδή ακριβώς δεν “πουλάει” όσο η “καθολική αντίδραση” στους πλειστηριασμούς. Ωστόσο, το θέμα της ευθύνης των δανειοληπτών είναι κλειδί στην υπόθεση των στεγαστικών δανείων.

Πολλοί από εμάς δεν γνωρίζουμε ότι ακόμη και αν η τράπεζα μας πάρει το σπίτι, δεν τελειώνουν τα βάσανά μας. Θα οφείλουμε όσο ποσό υπολείπεται για να καλύψει πλήρως η τράπεζα την απαίτησή μας από το δάνειο που μας έχει χορηγήσει. Αν αυτό δεν είναι εξωφρενικό, τι άλλο θα μπορούσαμε να ονομάσουμε ως τέτοιο;

Η αλήθεια είναι ότι όταν η τράπεζα μας έδινε το δάνειο, το έκανε με όρους που προστάτευε τα δικά της συμφέροντα. Όταν μας έδινε το δάνειο, θεωρούσε ότι είχε λάβει τις απαραίτητες εξασφαλίσεις. Διαφορετικά δεν θα μας έδινε χρήματα με βάση την αξία του ακινήτου για το οποίο έλαβε εξασφαλίσεις, αλλά με βάση το σύνολο της περιουσίας μας! Κι όμως! Σήμερα μας ζητάει να την ικανοποιήσουμε με το σύνολο της περιουσίας μας! Είναι η απόλυτη ωρολογιακή βόμβα, έτοιμη να σκάσει έπειτα από λίγα χρόνια. Και τότε; Τότε οι λαϊκιστές θα έχουν βρει ένα άλλο θέμα για να ρίξουν την μπάλα στην εξέδρα. Στο μεταξύ θα έχουν καταστραφεί εκατοντάδες χιλιάδες δανειολήπτες.

Βοήθεια στους αδύναμους

Μην μας πει κανείς ότι δεν μπορούμε να ορίσουμε ποιος είναι ο αδύναμος. Κι ασφαλώς αυτό δεν θα γίνει με τα “εισοδηματικά κριτήρια”. Σε μία τέτοια περίπτωση θα γίνουν και πάλι αδικίες, όπως συμβαίνει και με την φορολογία. Αλλά δεν μπορεί η Πολιτεία να αντιμετωπίζει το ίδιο εκείνον που δεν έχει χρήματα για να πληρώσει το ηλεκτρικό του σε σχέση με οποιονδήποτε άλλον. Με άλλα λόγια, υπάρχουν άνθρωποι που χρειάζονται άμεσα την βοήθειά μας κι όχι μόνο για το στεγαστικό τους δάνειο.

Υπάρχει μία άλλη κατηγορία ανθρώπων που αντιμετωπίζει δυσκολίες. Γι αυτούς μπορεί να υπάρξουν ρυθμίσεις με επιμήκυνση. Αλλά εδώ υπάρχει ένα άλλο μεγάλο θέμα: Με τί επιτόκιο; Διότι ούτε στο θέμα αυτό ακούσαμε κάποια οργάνωση που δήθεν υπερασπίζεται τους δανειολήπτες και τους καταναλωτές να θέτει θέμα. Το να υπογράψω μία ρύθμιση με την τράπεζα είναι κάτι που μπορώ να το κάνω αύριο το πρωί. Ο τραπεζίτης θα χαρεί που θα σβήσει ένα “κόκκινο” δάνειο κι εγώ που θα αποκτήσω και πάλι ελπίδα ότι δεν θα χάσω το σπίτι μου. Δεν είναι έτσι!

Το αν θα χάσω το σπίτι μου ή όχι θα εξαρτηθεί από δύο παράγοντες; Από τις γενικότερες εξελίξεις και από το επιτόκιο της τράπεζας. Για τα γενικότερα δεν μπορώ να κάνω κάτι. Για το επιτόκιο, όμως, μπορώ. Όχι μόνος μου! Κι εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα: Μήπως είναι βολικό να μην γίνει καν αυτή συζήτηση;

Έχει σημασία ποιο θα είναι το επιτόκιο. Για όσα χρόνια και αν γίνει η επιμήκυνση, δεν υπάρχει πιθανότητα να γλιτώσω το σπίτι μου με ένα επιτόκιο της τάξης του 6% ή του 8%, ακόμη κι αν πληρώνω για ένα διάστημα μόνο τους τόκους. Αν μπορούσα να πληρώσω δεν θα υπήρχε λόγος να κάνω ρύθμιση! Για να μπορέσω όμως να αντιμετωπίσω την κρίση χρειάζομαι επιτόκια ιδιαίτερα χαμηλά. Αλλιώς το μόνο που κάνω είναι να παίρνω μία απλή αναβολή εκτέλεσης…

Τέλος, υπάρχει μία ακόμη κατηγορία, εκείνων που μπορούν να πληρώσουν και δεν πληρώνουν. Των “έξυπνων” που πιστεύουν ότι μέσα στην αναμπουμπούλα κάτι θα βγάλουν. Δεν τους νοιάζει αν με την στάση τους δημιουργούν προβλήματα στους υπόλοιπους. Οι τράπεζες έχουν στοιχεία. Ξέρουν ποιοι έβγαλαν έξω τα εκατομμύρια και σήμερα δεν πληρώνουν την δόση του στεγαστικού τους. Αυτούς, ποιος τους προστατεύει;

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@capital.gr