Η ιστορία της πλαζ Ναυπάκτου: Το άβατο της… ελίτ

PressRoom 15/06/2019 , 9:32

Η πλαζ της Ναυπάκτου, χτίστηκε και λειτούργησε τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’60.

Περιφραγμένος ο χώρος με πασσάλους και συρματοπλέγματα έως μέσα στη θάλασσα. Αναπαυτικές πολυθρόνες, ομπρέλες και ξαπλώστρες. Εικόνες από τα μιούζικαλ του Δαλιανίδη !

Είχε και είσοδο πέντε δραχμές , που απέτρεπε την προσέγγιση του πόπολου !
Εδώ δεν ίσχυε το “ο λαός, η θάλασσά του και τα μπάνια του” .
Ας πούμε. Δεν θα έβλεπες, τη μάνα με τη ρόμπα να κρατάει το μεταλλικό φαγητοδοχείο με τις κεφτέδες και τ’αυγά, να στρώνει την κουρελού και να ταΐζει τα βλαστάρια της !
Ούτε και τη γριά, που είχε μετατρέψει την ζέρσεϋ κομπινεζόν της σε μαγιό, πιάνοντάς την με μια παραμάνα ανάμεσα στα πόδια, για να μην την σηκώνει το νερό !
Η Πλαζ ήταν ένα μικρό, αριστοκρατικό φέουδο !
Εδώ έρχονταν κομψές κοπέλες- μοντέλα βγαλμένα από Παριζιάνικα φιγουρίνια , με μοντέρνα μαγιό, ψάθες και καπέλα στολισμένα με κορδέλες και άνθη. Λουλουδάτες πετσέτες και ωραίες τσάντες μπάνιου με όλα τα σύνεργα της παραλίας .
Η αφρόκρεμα ερχόταν εδώ !

Άλλος έκανε επίδειξη στο κρόουλ, άλλος έπαιζε ρακέτες ή πάσες με πολύχρωμες μπάλες. Άλλος μούλιαζε με τις ώρες μέσα στο νερό και άλλος ξηροψηνόταν ξάπλα κάτω από τον καυτό ήλιο για να μαυρίσει την κορμάρα του .
Ήταν τέτοια εποχή προς το τέλος της δεκαετίας του ”60 .
Για να λήξει η σχολική χρονιά χαλαρά , οι καθηγητές μας κανόνισαν να μας πάνε κινηματογράφο !
Κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους, έτσι πηγαίναμε σινεμά .Ομαδικά !Δεν επιτρεπόταν να πάμε μόνες! Πάντα μέσα στην κινηματογραφική αίθουσα, υπήρχε μπάστακας Ο καθηγητής, για τυχόν παρουσίες μαθητριών .Οι κυρώσεις ήταν αυστηρότατες !!!
Το σχολείο το μοιραζόμασταν εκ περιτροπής με το αρρένων. Μισή εβδομάδα πρωί , μισή απόγευμα. Εκείνη την ημέρα ήμασταν απόγευμα.
Γύρω στις τρείς το μεσημέρι, αφού πήραμε το πρόγραμμα για τα διαγωνίσματα, συνταχτήκαμε σε τριάδες και γραμμή τα φανάρια για το ΣΙΝΕ-ΡΕΞ !
Ο υπεύθυνος για την τάξη μας καθηγητής μας είπε :
–Όπως γνωρίζετε, εις την κεντρικήν οδό, εκτελούνται έργα . Θα πάρουμε την παραλιακήν. Θα κοιτάζετε προς Βορράν, δια να μην σκανδαλιζόσαστε από τους λουόμενους !
Τι ήταν να το πει ο χριστιανός ….
Έως την Πλάζ, όλα έβαινον καλώς. Άλλωστε η παραλία , εκείνη την ώρα , δεν παρουσίαζε κανένα ενδιαφέρον .
Ο κοσμάκης έκανε μεσημέρι .Μόνο λιγοστοί εργάτες κουτσόπιναν τα ουζάκια τους και μερικά πιτσιρίκια, είχαν βάλει τους γονείς τους για ύπνο και παίζανε .
Η Πλαζ όμως , είχε κόσμο !

Οι νέοι , πάντα βιάζονταν και άρχιζαν ενωρίς τα μπάνια τους !
Φτάνοντας εκεί, βάλαμε σε εφαρμογή το << χάρισμα >> που
έχουν όλα τα παιδιά !
Να κάνουν το αντίθετο από αυτό που τους λες !
Χαχανιτά , ψίθυροι και χαζομάρες, φέραν σε αμηχανία τον καθηγητή μας.
Το << σιωπή -σιωπή >> που φώναζε, δεν το άκουγε καμμιά μας !
Εκείνα τα εκατό μέτρα διαδρομής, θα του φανήκανε χιλιόμετρα .
Αλλά και στην αίθουσα του κινηματογράφου, γλώσσα δεν βάλαμε μέσα …
Ήταν έργο αυτό που μας πήγανε να δούμε…
Βάλε μια Αμερικάνικη υπερπαραγωγή, έναν Έλβις Πρίσλεϊ, έναν Σταυρίδη ή μία Μάρθα Βούρτση βρε αδερφέ !
Αλλά << Ο Τζακ και η φασολιά >>;
Παραμύθι- ταινία κινουμένων σχεδίων !
Μπορεί να είχε καλλιτεχνικό ενδιαφέρον αλλά, κατά πρώτον εμείς ουδεμία γνώση και σχέση είχαμε με την τέχνη και κατά δεύτερον, ήμασταν κορίτσια Γυμνασίου -Λυκείου.
Μπαααααα !!!!!!!!!!!!!!!!
Άντε καλό καλοκαίρι και όπως το θέλει ο καθένας μας !