Ροή ΕιδήσεωνΤέχνες

Photopolis: Τέσσερις διεθνούς εμβέλειας φωτογράφοι στο Αγρίνιο (φωτο)

Πραγματοποιήθηκε, το Σάββατο 22 Ιουνίου, με μεγάλη επιτυχία η συζήτηση, που έγινε με τους φωτογράφους της έκθεσης «TheItinerary», η οποία αποτυπώνει το μακρύ ταξίδι των προσφύγων, τους διάφορους σταθμούς και στάσεις κατά τη διάρκεια της διαδρομής, στην προσπάθειά τους να προσεγγίσουν τους διαφορετικούς προορισμούς και η οποία παρουσιάζεται στο χώρο της Παλαιάς Δημοτικής Αγοράς Αγρινίου μέχρι στις 30 Ιουνίου, στο πλαίσιο του PhotopolisAgrinio Photo Festival.

Στη γεμάτη αίθουσα, η Ντίνα Δασκαλοπούλου, δημοσιογράφος της εφημερίδας των Συντακτών(ΕΦ.ΣΥΝ.), χορηγού επικοινωνίας του Φεστιβάλ, συντόνισε τη συζήτηση με θέμα «Παρατηρώντας τον πόνο των άλλων». Στο πάνελ βρέθηκαν οι φωτογράφοι: MilosBicanski, Δημήτρης Μπούρας, Άννα Παντελιά και Ορέστης Σεφέρογλου, οι οποίοι μαζί με τους AndreaBonetti, Λουΐζα Γκουλιαμάκη, Γιάννη Κολεσίδη, Γιάννη Λιάκο, Νίκο Παλαιολόγο, Φώτη Πλέγκα και Μενέλαο Μυρίλλα, έχουν φωτογραφίσει τη διαδρομή των προσφύγων από τη Συρία μέχρι στις Βαλκανικές χώρες.


Ο Λεωνίδας Φραγκούλης, αρχιτέκτων –μηχανικός και δάσκαλος φωτογραφίας στη φωτογραφική ομάδα “art8”, αφού καλωσόρισε τους συμμετέχοντες στο πάνελ και τους παρευρισκόμενους, «άνοιξε» το θέμα της συζήτησης επισημαίνοντας ότι δανείζεται τον τίτλο του από το δοκίμιο της γνωστής Αμερικανίδας συγγραφέως και ακτιβίστριας SusanSontag, «Παρατηρώντας τον πόνο των άλλων» και ότι η συζήτηση αυτή «πλαισιώνει» την ομαδική φωτογραφική εργασία με τον τίτλο «TheItinerary” που εκτίθεται στο χώρο της παλαιάς Λαχαναγοράς στο πλαίσιο του 1ου Φωτογραφικού Φεστιβάλ Αγρινίου – Photopolis. Επίσης, τόνισε ότι το θέμα της συζήτησης δεν εστιάζει τόσο σε αυτό καθεαυτό το κοινωνικοπολιτικό γεγονός του προσφυγικού, αλλά με την απεικόνισή του ως μια εξόχως πολιτική πράξη, που «γεννά» έντονο προβληματισμό αν αναρωτηθεί κανείς: Τι συμβαίνει όταν “ο πόνος των άλλων” θεαματικοποιείται και προσφέρεται ως προϊόν αισθητικής απόλαυσης; Η κατανάλωση εικόνων βίας μας κάνει να συνηθίζουμε σε αυτή, απομένοντας απονευρωμένοι και με μειωμένες αντιστάσεις σε όφελος των όποιων ηγεμονικών ομάδων ευθύνονται για το ξέσπασμα πολέμων; Μπορεί η φωτογραφία να γνωστοποιεί τα γεγονότα χωρίς να γίνεται η ίδια το τέρας που θέλει να καταγγείλει;

Στη συνέχεια, η Ντίνα Δασκαλοπούλου συντόνισε τη συζήτηση, στην οποία συμμετείχαν με ερωτήσεις και τοποθετήσεις αρκετοί από τους συμμετέχοντες. Ξεκινώντας την τοποθέτησή της ευχαρίστησε την ομάδα “art8” για την πρόσκληση, την οποία τόσο η ίδια όσο και η εφημερίδα (ΕΦ.ΣΥΝ.) θεωρούν μεγάλη τιμή και επεσήμανε τη σπουδαιότητα του Φεστιβάλ ως πολιτιστικού γεγονότος, που «ζωντανεύει το διάλογο της πόλης». Στη συνέχεια «χαιρέτησε» τους φωτογράφους του πάνελ εκφράζοντας τη χαρά της για τη συνάντηση και το σεβασμό της απέναντι στους φωτορεπόρτερ «γιατί ένας δημοσιογράφος», όπως είπε, «ίσως μπορεί να κάνει τη δουλειά του ακόμη και αν είναι λίγο πιο μακριά από εκεί που συμβαίνει το γεγονός. Οι φωτορεπόρτερς πρέπει να είναι κοντά, ακριβώς εκεί που συμβαίνει».

Ξεκινώντας από τη σκέψη της ΣούζανΣόντακ, την οποία διατύπωσε το 1977: «Σήμερα τα πάντα υπάρχουν για να καταλήξουν σε μία φωτογραφία», η κυρία Δασκαλοπούλου αναρωτήθηκε «σήμερα με τα smartphone και τα socialmedia, που όλοι μας είμαστε οιωνοί φωτογράφοι, τι ακριβώς συμβαίνει;» Κλείνοντας την τοποθέτησή της έθεσε σειρά ερωτημάτων προς το κοινό. «Εσείς, τι ακριβώς κάνετε τη στιγμή που μοιράζετε τις φωτογραφίες των προσφύγων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Όταν φοράτε ένα μπλουζάκι με logo ή πηγαίνετε σε μια συναυλία αλληλεγγύης, τι ακριβώς δράση είναι; Και αυτή η δράση υπηρετεί το σκοπό και μόνο ή μήπως είναι ένας τρόπος να φτιάχνουμε ένα εναλλακτικό lifestyle; Μιλάμε για τους πρόσφυγες τους ίδιους την ώρα που μοιραζόμαστε τις φωτογραφίες τους ή μιλάμε για τον εαυτό μας; Ανεβάζουμε την εικόνα κυνηγώντας τα likes για την εικόνα την ίδια ή για εμάς ως περσόνες; Πού εστιάζουμε ακριβώς; Καταναλώνουμε αυτό το θέαμα ή νοιώθουμε πραγματική συγκίνηση; Έχουμε ευθύνη γι΄ αυτά που ανεβάζουμε; Αν μια εικόνα είναι fake, εμείς που την αναπαράγουμε φέρουμε κάποιου είδους ευθύνη; Αν μια εικόνα δείχνει ανθρώπους απανθρακωμένους στο Μάτι και εμείς την αναπαράγουμε, φέρουμε ευθύνη;».

Στη συνέχεια ο Δημήτρης Μπούρας επιχειρώντας μια συνοπτική αλλά σε βάθος προσέγγιση της φωτογραφικής «Διαδρομής» διατύπωσε τα πολύ σημαντικά ερωτήματα της φωτογραφικής πραγματικότητας και της προσέγγισης της εικόνας της: «Τι βλέπει άραγε εκείνη την ώρα, ο Ορέστης, ο Μίλος, η Άννα; Τι απομένει από αυτήν; Πόσο απαραίτητο είναι να διαβάσουμε την εικόνα;». Το κυρίαρχο στοιχείο στη φωτογραφία, σημείωσε, είναι το αθέατο αυτό που παραμένει -αόρατο. Αυτό πρέπει να αναζητήσουμε. Η ουσία είναι ποια είναι η ιστορία. «Ζούμε σε μία εποχή», είπε, «που τεράστιες ενέργειες αφιερώνονται στην παραποίηση της ιστορίας. Στο να κολακεύουν, να εξαπατούν ή να εξυπηρετούν κάποιο τομεακό σκοπό. Κανένα καλό δεν μπορεί να προέλθει από τέτοιες στρεβλώσεις ακόμη και αν εμπνέονται από ανιδιοτελή κίνητρα. Ιστορία είναι η συλλογική μνήμη και αν σκεφτούμε το κοινωνικό σώμα από την άποψη του ανθρώπου του σώματος, η απώλεια της ιστορίας σημαίνει αμνησία και η παραμορφωμένη ιστορία νεύρωση».

Αναφέρθηκε στην ιστορία του Ορφέα και της Ευρυδίκης, όπου ο Ορφέας μπορεί τα πάντα εκτός του να κοιτάξει το κέντρο της νύχτας μέσα στη νύχτα. «Μπορεί να κατέβει προς αυτό, να το εφελκύσει με τα χέρια του, με τον εαυτό του προς τα πάνω αποστρέφοντας πάντα όμως το πρόσωπό του από αυτό. και αυτό είναι το πρόβλημά μας. Το πρόβλημα της λεγόμενης ελεύθερης Δύσης, να το πω όμορφα. Το κέντρο της νύχτας είναι η ίδια η νύχτα, είναι η μνήμη και η άρνηση να κοιτάξουμε πίσω. Το πρόβλημα που δημιουργεί αυτή η άρνησή μας εκφράζεται με το χώρο που δημιουργείται μεταξύ της μνήμης και της ιστορίας. Και ξέρει ότι δεν έχουν μνήμη και κανένας δεν έχει το κουράγιο να τους καταλάβει μέχρι που δεν θα υπάρχουν φωνές να μας διηγηθούν το τι συνέβη. Έτσι, θα έρθει η στιγμή που δεν θα τους αναγνωρίζουμε πλέον και θα επιστρέψουμε ένα άλλο πρόσωπο και ένα άλλο όνομα για να αποτελειώσουν αυτό που άφησαν πίσω. Και αυτό μας φέρνει στα τρία κύρια σημεία που οριοθετούν το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούμαστε…».

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με διαλογική συζήτηση των φωτογράφων με τους παρευρισκόμενους.

Advertisements

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ VIDEO
aluxal web banner new logo Τοπική Διαφήμιση
tsiknas600x338 Τοπική Διαφήμιση

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Διαβάστε Επίσης

Back to top button