West Side StoriesΡοή Ειδήσεων

Πεζοπορία στην “ΠΑΝθέα”, στο ελατόδασος του Δρυμώνα (φωτο)

Γράφει ο Νίκος Κωστακόπουλος*

Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2020 και ώρα 9.30 το πρωί. Ο κεντρικός δρόμος του Δρυμώνα, εκατέρωθεν της πλατείας του χωριού, έχει γεμίσει αυτοκίνητα που μεταφέρουν κόσμο. Τέτοια ώρα, και μάλιστα χειμώνα καιρό, είναι κάτι τελείως ασυνήθιστο να συγκεντρώνεται τόσος κόσμος, και μάλιστα νέους ανθρώπους, στον Δρυμώνα, σ’ αυτό το παραθεριστικό θέρετρο στο ορεινό Θέρμο.


Τι ήταν αυτό που τους έφερε ως εδώ; Μια αφίσα – πρόσκληση, δημοσιευμένη στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, με μια βουνοκορφή τυλιγμένη στα σύννεφα να ξεπροβάλει πίσω από τα έλατα και με μεγάλα κεφαλαία γράμματα να καλεί σε “ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΟ ΕΛΑΤΟΔΑΣΟΣ ΔΡΥΜΩΝΑ” τη συγκεκριμένη μέρα, αποτελεί κάτι που συνέβαλε θετικά, συνοδευτικά βέβαια με τον κυρίαρχο ρόλο γι’ αυτό, που ανήκει σίγουρα στους διοργανωτές. Μια εικόνα εξωτική και τρεις λέξεις όλες κι όλες (ελατόδασος, Δρυμώνας, πεζοπορία), που παραπέμπουν το καθένα από μόνο του, και όλα μαζί από κοινού, σε μια εμπειρία ξεχωριστή, αποτέλεσε σίγουρα στοιχείο ικανό να εξιτάρει τη φαντασία και να παρακινήσει πολλούς να συμμετάσχουν κι οι ίδιοι.

Ο καιρός ασυνήθιστα καλός, η μέρα ηλιόλουστη και, παρά το ψυχρό ελαφρό αεράκι – χειμώνας είναι ακόμη, εξάλλου, αν και πολύ ήπιος φέτος – οι συνθήκες είναι ιδανικές, και μάλιστα τέτοια εποχή, για μια βόλτα στο δάσος. Κάπως έτσι, προφανώς, σκέφτηκαν οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες σ’ αυτή την εξόρμηση κι αποφάσισαν να λάβουν μέρος και οι ίδιοι στην πεζοπορία, κάποιοι απ’ αυτούς μάλιστα μαζί με παιδιά τους ευρισκόμενα στην ηλικία των σχολικών χρόνων. Για την ακρίβεια, να συμμετάσχουν στην πεζοπορία στο Ελατοδάσος του Δρυμώνα, ανταποκρινόμενοι στη σχετική πρόσκληση που απηύθυναν τοπικοί φορείς. Η Λέσχη Μικτού Αθλητισμού Θέρμου (ΛΕ.Μ.Α.Θ.), το Ινστιτούτο Δημιουργικότητας, ΄Ερευνας, Ανάπτυξης Περιφέρειας Θέρμου (Ι.Δ.Ε.Α.Π.Θ.), ο Ορειβατικός Σύλλογος Μεσολογγίου, η Εθελοντική Ομάδα Έρευνας Διάσωσης (Ε.Ο.Ε.Δ.) Μεσολογγίου και η Ομάδα MESSOLONGHI BY LOCALS.

Η συγκέντρωση είχε κανονιστεί να γίνει στην πλατεία του Δρυμώνα. Έτσι, οι περιπατητές, άλλοι μόνοι τους κι άλλοι παρέα με άλλους στο ίδιο όχημα, άρχισαν να συγκεντρώνονται νωρίτερα από την καθορισμένη ώρα, ενώ κάποιοι άλλοι, που έρχονταν από πιο μακριά, λίγο αργότερα απ’ αυτή. Πολλοί πρόλαβαν κιόλας να απολαύσουν το πρωινό καφεδάκι τους στο “καταφύγιο”, το καφενείο του χωριού με το υπέροχο περιβάλλον. Σε τραπεζάκια στον εξωτερικό χώρο του καφενείου ήταν απλωμένα τυροπιτάκια και άλλα τσιμπολογήματα, δωρεάν προσφορά για τους συμμετέχοντες από τις κυρίες του Ι.Δ.Ε.Α.Π.Θ. και της Κίνησης Γυναικών φίλων του Δρυμώνα. Αυτά, μαζί με το υπέροχο βουνίσιο περιβάλλον, τον ευχάριστο καιρό και το ζεστό καλωσόρισμα από τους ντόπιους σε όσους είχαν έρθει από πιο μακριά, από το Μεσολόγγι και το Αγρίνιο, δημιουργούσαν ένα σκηνικό πολύ ευχάριστο, που ήταν ό,τι έπρεπε για ένα κεφάτο πρωινό ξεκίνημα.

Έτσι, εκεί λίγο μετά τις 10 η ώρα, μια μεγάλη παρέα πεζοπόρων – εραστών της φύσης, κάτι λιγότερο από εκατό άτομα, 93 (ενενήντα τρεις) άνθρωποι για την ακρίβεια, μικροί και μεγάλοι, άντρες, γυναίκες, αλλά και παιδιά, συγκεντρώθηκαν στο σημείο από το οποίο ξεκινά το μονοπάτι, καμιά διακοσαριά μέτρα από την πλατεία του χωριού επί του ασφαλτοστρωμένου κεντρικού δρόμου με κατεύθυνση προς το Χαλίκι.

Ο αριθμός των ατόμων που συγκεντρώθηκε ήταν πολύ μεγαλύτερος, είναι αλήθεια, από τον αναμενόμενο. Κι αυτό ίσως δημιούργησε και μια ανησυχία στους διοργανωτές αναφορικά με το πώς θα γίνει η διαχείριση της πεζοπορίας με όλο αυτό το ετερόκλητο πλήθος, έτσι ώστε όλοι να μπορέσουν να ακολουθήσουν συντεταγμένα το μονοπάτι, το οποίο είναι στοιχειωδώς σηματοδοτημένο. Το πρόβλημα λύθηκε με τον διαχωρισμό σε ομάδες και με το να τεθούν επικεφαλής κάθε ομάδας άτομα που γνώριζαν το μονοπάτι. Η βοήθεια που συνεπάγεται η ύπαρξη των σύγχρονων μέσων επικοινωνίας, (ασύρματοι και κινητά τηλέφωνα), ήταν, εξάλλου, το δεύτερο στοιχείο που εγγυόταν το επιθυμητό αποτέλεσμα, και, τέλος, η εμπειρία ατόμων που συμμετείχαν από την Εθελοντική Ομάδα Έρευνας Διάσωσης (Ε.Ο.Ε.Δ.) αποτελούσε περαιτέρω εγγύηση για τη χωρίς απρόοπτα διεξαγωγή της δράσης, ενώ αυτοκίνητα από το χωριό είχε κανονιστεί να μεταβούν για να μεταφέρουν οποιονδήποτε αν τυχόν συνέβαινε κανένα απρόοπτο.

Έτσι, με όλες τις παραμέτρους της ασφαλούς περιήγησης τακτοποιημένες, η πορεία ξεκίνησε. Μια ανθρώπινη αλυσίδα σχηματίστηκε, όπως ένας ένας οι πεζοπόροι εισέρχονταν στο πολύ στενό τμήμα του μονοπατιού που είναι σχηματισμένο κάπως πρόχειρα επί του ανάντη πρανούς του δρόμου από τον καιρό που διανοίχθηκε ο δρόμος, ως λίγα μέτρα μετά τον δρόμο, όπου συναντά τον παλιό ημιονικό δρόμο – μονοπατόδρομο που οδηγεί στο δάσος. Μια αλυσίδα, η οποία στη συνέχεια κόπηκε σε μικρότερα κομμάτια ανάλογα με τον ρυθμό βάδισης καθενός, και κάθε τόσο κατά την πορεία τα κομμάτια της ενώνονταν ή χωρίζονταν διαφορετικά, αναλόγως του βαθμού δυσκολίας της διαδρομής.

Μια αλυσίδα που είχε πολλά χρόνια, για την ακρίβεια πολλές δεκαετίες, να ξανασχηματιστεί, από τότε που καραβάνια προσκυνητών κατευθυνόμενων προς το ιστορικό μοναστήρι του Προυσού ακολουθούσαν τη διαδρομή αυτή, πριν διανοιχθεί ο χωματόδρομος που συνέδεσε το Θέρμο με τον Προυσό μέσω Δρυμώνα – Χαλικίου.

Αλλά και πολλά χρόνια έχουν περάσει από τότε που το μονοπάτι αυτό το διέρχονταν οι χωρικοί του Δρυμώνα για τις δουλειές τους, πότε ως αγρότες, πότε ως βοσκοί, πότε ως ξυλοκόποι οι ίδιοι άνθρωποι, για να κάνουν τις δουλειές τους στο δάσος.

Ως βοσκοί, για να επιβλέψουν τη βοσκή των κοπαδιών τους, να μεταφέρουν το γάλα από τις θερινές στάνες, να οδηγήσουν τα προς σφαγή ζώα από τις στάνες στον χασάπη και άλλα τέτοια. Ως ξυλοκόποι, για να μεταφέρουν τα ξύλα που τους ήταν απαραίτητα είτε για τη φωτιά είτε για την κατασκευή σπιτιών, στάβλων, αχυρώνων, εργαλείων.

Ως αγρότες, για να οργώσουν, να σπείρουν, να θερίσουν, να αλωνίσουν και να μεταφέρουν στο χωριό το σιτάρι που καλλιεργούσαν στα ξέφωτα που δημιούργησαν σταδιακά γενιές και γενιές ανθρώπων, αποψιλώνοντας το δάσος στα πλατώματα, προκειμένου να δημιουργήσουν καλλιεργήσιμη γη σ’ αυτή την ορεινή περιοχή που τόσο είχε ανάγκη τόπο κατάλληλο για καλλιέργεια, για να μπορέσει να θρέψει τον πληθυσμό της. Τα ίδια αυτά πλατώματα μάλιστα χρησιμοποιούνταν και για την καλλιέργεια καλαμποκιού, καλλιέργεια άνυδρη, βέβαια, που απέδιδε σχετικά καλά τις χρονιές που οι βροχές ήταν αρκετές την άνοιξη και τους πρώτους μήνες του καλοκαιριού, αλλά και για την καλλιέργεια φακής, ρεβυθιών και κτηνοτροφικών φυτών, όπως βρώμης, βίκου και τριφυλλιού.

Εικόνες, που έρχονται στο νου μόνο όσων τις γνώρισαν σε άλλες εποχές. Τότε που ο τόπος αυτός έσφυζε από ζωή, όπως φυσικά και το μονοπάτι στο Ελατοδάσος του Δρυμώνα. Αλλά όλα αυτά πέρασαν και αποτελούν ανάμνηση. Έτσι και το μονοπάτι αυτό εγκαταλείφθηκε και δεν διακρινόταν καν σε πολλά τμήματά του. Είναι και οι αγροτικοί δρόμοι, οι οποίοι διανοίχθηκαν εντός του δάσους για την εξυπηρέτηση των δραστηριοτήτων των ανθρώπων – όσων από αυτές συνέχισαν να υφίστανται μετά την πληθυσμιακή υποχώρηση της περιοχής – που έπαιξαν τον ρόλο τους στην απαξίωση του ρόλου του εν λόγω μονοπατιού.

Μέχρι που κάτι άλλαξε. Μια μικρή ομάδα νέων ανθρώπων, οι οποίοι σκέφτηκαν πως πρέπει να εντάξουν στην καθημερινότητά τους αθλητικές δραστηριότητες στηριγμένες στα θέλγητρα της φύσης της περιοχής τους. Μιας φύσης προικισμένης, είναι αλήθεια, με πολλαπλά θέλγητρα. Κι έτσι, δημιούργησαν τη Λέσχη Μικτού Αθλητισμού Θέρμου, τη γνωστή με τα αρκτικόλεξα ως ΛΕ.Μ.Α.Θ.. Κι άρχισαν να διοργανώνουν δράσεις (όπως πεζοπορίες, ορειβασίες, ποταμοπορίες, ορεινή ποδηλασία), αλλά και να υλοποιούν οι ίδιοι μικρές υποδομές, (όπως καθαρισμό και σήμανση μονοπατιών και ποδηλατικών διαδρομών), πράγματα που αμφότερα έδωσαν μια άλλη διάσταση και στις αναπτυξιακές δράσεις για την περιοχή. Δράσεις ήπιας ανάπτυξης, στηριγμένης στα εγγενή χαρακτηριστικά της περιοχής, κάτι που συνιστά δομικό στοιχείο της αναπτυξιακής προοπτικής της ευρύτερης περιοχής.

Έτσι, με μέριμνα αυτών των νέων ανθρώπων της ΛΕ.Μ.Α.Θ. ξαναέγινε λειτουργικό και το εν λόγω μονοπάτι, το μονοπάτι διάσχισης του Ελατοδάσους του Δρυμώνα, αφού καθαρίστηκε και σημάνθηκε στοιχειωδώς με μέριμνα των ιδίων, βοηθούντος – είναι αλήθεια και του ομαλού εδάφους, πράγμα που δεν απαιτούσε μεγάλες παρεμβάσεις, όπως τοιχοποιίες ή μεγάλες διανοίξεις.
Και ως συνέχεια σ’ αυτό ακολούθησε, με πρωτοβουλία των μελών της ΛΕ.Μ.Α.Θ., που ήθελαν να οργανώσουν μια πεζοπορία για τα μέλη τους, και για όποιον άλλον επιθυμούσε, στο μονοπάτι αυτό – μια πρωτοβουλία που αγκαλιάστηκε στη συνέχεια και από τους λοιπούς προαναφερόμενους συμμετέχοντες φορείς – έλαβε σάρκα και οστά η πρώτη οργανωμένη πεζοπορία στη σύγχρονη εποχή επί του μονοπατιού αυτού.

Και υπήρξε τόσο πετυχημένη η δράση αυτή από άποψη συμμετοχής, που ξεπέρασε κατά πολύ τις προσδοκίες αυτών που τη σκέφθηκαν και τη διοργάνωσαν, ενώ, παράλληλα η συμμετοχή αυτή τους ικανοποίησε, και δικαίως, και τους ενθάρρυνε βεβαίως, προκειμένου να συνεχίσουν να προβαίνουν και σε άλλες τέτοιου είδους παρεμβάσεις σε μικρές υποδομές και σε αντίστοιχες διοργανώσεις.

Η πορεία συνεχίστηκε με μια δεκαπεντάλεπτη ενδιάμεση στάση στην πηγή Σάπιο Νερό κι έφτασε στον τερματισμό της, στη θέση Κόκκινα Διάσελα, αφού ξεστράτισε για λίγο πριν το τέλος της διαδρομής και ακολούθησε για κάμποσες εκατοντάδες μέτρα τον δασικό δρόμο για πιο ομαλή ανάβαση. Εκεί πραγματοποιήθηκε άλλη μία στάση για ξεκούραση και στη συνέχεια ξεκίνησε η αντίστροφη πορεία. Αυτή της επιστροφής. Αυτή τη φορά, όμως, ακολουθώντας το μονοπάτι που είχε παρακαμφθεί προς το τέλος της διαδρομής, και μετά ξανά η συνέχεια επί της ίδιας διαδρομής.

Το μονοπάτι που, ανηφορίζοντας από το εν λόγω σημείο, διέρχεται από την κορυφή Πετράλωνα (1.356 μ.), από όπου η πανοραμική θέα τόσο προς τα βόρεια και στις κοντινές σ’ αυτή την περιοχή κορυφές (Μελιός, Κέδρο, Χαλίκι και Τριανταφυλλιά) όσο και προς τα βουνά ανατολικά είναι κάτι το φανταστικό. Αλλά και η θέα από το επόμενο ξάγναντο επ’ αυτού στη συνέχεια προς την αντίθετη κατεύθυνση, νότια και δυτικά, από όπου διακρίνεται πλήθος στοιχείων σε πολύ μεγάλο γεωγραφικό βάθος, (λίμνη Τριχωνίδα και Αράκυνθος, Πατραϊκός κόλπος και Παναχαϊκό όρος, Ακαρνανικά όρη και Ιόνιο πέλαγος και άλλα) είναι κάτι ακόμη πιο φανταστικό, καθώς κάθε τόσο ξεπρόβαλλαν διαφορετικές εικόνες. Άλλες απ’ αυτές κοντινές και άλλες μακρινές, αλλά όλες πολύ εντυπωσιακές, που δημιουργούν μια αίσθηση πληρότητας στις αισθήσεις. Μια αίσθηση, η οποία, είναι αλήθεια, δεν παύει να είναι παρούσα σε κάθε ξάγναντο στις κορυφές των λόφων από όπου διέρχεται το μονοπάτι και όπου γίνονταν πολύ σύντομες στάσεις για να έρχονται οι ομάδες κοντά η μία στην άλλη.

Η επιστροφή υπήρξε ομαλή και χωρίς απρόοπτα, όπως και ολόκληρη η διαδρομή, εξάλλου, και η κατάληξη αυτής ολοκληρώθηκε στην πλατεία του Δρυμώνα, όπου πολλοί ντόπιοι με επικεφαλής τον πρόεδρο της Κοινότητας Δρυμώνα κ. Λάμπρο Καρβελά περίμεναν να υποδεχθούν τους περιπατητές με εμφανώς αποτυπωμένη στα πρόσωπά τους την ικανοποίηση που τόσοι άνθρωποι προτίμησαν τον τόπο τους για να κάνουν αυτή τη διαδρομή. Και φυσικά, το “καταφύγιο”, το καφενείο – ταβέρνα του χωριού, είχε λάβει τα μέτρα του για το γεύμα των περιπατητών, όσων προτίμησαν να μείνουν και να κλείσουν τη δράση αυτή με εδέσματα που ήταν ό,τι έπρεπε για την ώρα αυτή.

Έτσι, ολοκληρώθηκε αυτή η πεζοπορία, αφήνοντας σίγουρα υπέροχες εικόνες στη μνήμη και προδιαγράφοντας την επόμενη αντίστοιχη στο ίδιο μέρος κάποια άλλη στιγμή.

Αλλά, ποια είναι, αλήθεια, τα χαρακτηριστικά του Ελατοδάσους του Δρυμώνα; Θα χρειαζόταν σίγουρα πολύ μεγάλη περιγραφή γι’ αυτό, που δεν είναι δυνατό να γίνει σ’ αυτές τις λίγες γραμμές, αλλά θα δοθούν στη συνέχεια κάποια βασικά στοιχεία μόνο.

Το εν λόγω δάσος, λοιπόν, στο κατώτερο σημείο του φθάνει ως τον οικισμό του Δρυμώνα και εμπλέκεται σε μερικά σημεία με τον οικισμό, ενώ φθάνει στο ανώτερο σημείο του ως λίγο πριν την κορυφή Μελιός (1.592 μ.). Απλώνεται τόσο σε ολόκληρη την ομαλή και πλατιά κορυφογραμμή που μεσολαβεί στην περιοχή από τον Δρυμώνα ως την κορυφή Πετράλωνα (1.356 μ.) όσο και στις πλαγιές εκατέρωθεν της εν λόγω κορυφογραμμής προς τις κοιλάδες δύο παραποτάμων του Ευήνου που συναντιούνται εδώ, των ποταμών Φιδάκια (δυτικά) και Γιδομανδρίτη (ανατολικά).

Η βλάστηση από έλατα είναι πυκνή, που ωστόσο διακόπτεται κάθε τόσο από πλατώματα που είχαν αποψιλωθεί παλιότερα για γεωργική χρήση και σήμερα χρησιμοποιούνται ως βοσκότοποι.

Οι κλίσεις του εδάφους είναι ομαλές για τα γεωμορφολογικά δεδομένα της κατ’ εξοχήν ορεινής περιοχής του Δήμου Θέρμου, που χαρακτηρίζεται σε γενικές γραμμές από μεγάλες εδαφικές κλίσεις. Κάτι που χαρακτηρίζει, εξάλλου, το μεγαλύτερο μέρος του αντερείσματος του Παναιτωλικού όρους, τμήμα του οποίου αποτελεί και το εν λόγω ελατοδάσος. Του αντερείσματος ανάμεσα στα ποτάμια Φιδάκια και Γιδομανδρίτη, που ορίζεται από τις κορυφές Χαλίκι, Κέδρο, Μελιός, και συνεχίζεται στον δυτικό κλάδο αυτού από την κορυφή Πετράλωνα (1.356 μ.) ως τις μικρότερες κορυφές Κεράνη Ράχη και Παλιόκαστρο κοντά στον Εύηνο, όπου και η συμβολή των εν λόγω ποταμιών με τον Εύηνο σε απόσταση κατά τι μεγαλύτερη από τα 2 χμ. της μίας από την άλλη.

Η κορυφογραμμή, την οποία ακολουθεί σε γενικές γραμμές και το εν λόγω μονοπάτι, έχει κυματοειδή μορφή, όπως διαμορφώνεται από τους διαδοχικούς λοφίσκους και από τα αποψιλωμένα πλατώματα που διακόπτουν τα ελατοσκεπή τμήματα, τα οποία είναι και τα κυρίαρχα από άποψη της έκτασης του χώρου που καταλαμβάνουν και παρέχουν την αίσθηση συνέχειας στο δάσος παρά τις κενές ζώνες που έχουν δημιουργηθεί από την ανθρώπινη παρέμβαση στο πέρασμα των χρόνων.

Το νερό σπανίζει, αλλά, παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν μικροπηγές που αναβλύζουν εδώ κι εκεί, όπου έχουν κατασκευαστεί στοιχειώδεις βρύσες για να πίνουν νερό οι περαστικοί και κατάλληλα διαμορφωμένα βαθουλώματα (καλάνια) για το πότισμα των ζώων. Πηγές, οι οποίες εξυπηρετούν και την κτηνοτροφία της περιοχής (πρόβατα και αγελάδες) και φυσικά την άγρια πανίδα (πουλιά, λαγούς, αλεπούδες, αγριόχοιρους, λύκους, κ.α.) και αποτελούν χώρους για στάση και ξεκούραση για τους περιπατητές.

Το τοπίο είναι μαγευτικό και γύρω απ’ τις πηγές γίνεται εξωτικό. Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, ότι κάποια από τα πλατώματα, όπου αναβλύζουν και πηγές, αποκαλούνται νεραϊδόλακκες. Σε κάποιες απ’ αυτές τις νεραϊδόλακκες, στην περιοχή γούπατα, που βρίσκεται στο ενδιάμεσο της πορείας του μονοπατιού, πραγματοποιούνται αστροπαρατηρήσεις από τους εραστές του είδους. Εδώ, μάλιστα, πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά τον Ιούλιο του 2018 η ετήσια Πανελλήνια Εξόρμηση Ερασιτεχνών Αστρονόμων, δράση που θα επαναληφθεί και πάλι φέτος, τον προσεχή Ιούλιο του 2020.

Το δίκτυο των δασόδρομων που διασχίζουν το δάσος είναι αρκετά ικανοποιητικό, παρότι δύσβατο, και παρέχει τη δυνατότητα πρόσβασης και με αυτοκίνητα κατάλληλα για κίνηση σε εκτός δρόμου περιοχές, όπως και με μοτοσικλέτες τύπου εκτός δρόμου αλλά και με ποδήλατα ορεινής ποδηλασίας. Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, ότι το εν λόγω μονοπάτι χρησιμοποιείται και ως διαδρομή για ορεινή ποδηλασία (mountainbike) από τη ΛΕ.Μ.Α.Θ..

Ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά του εν λόγω δάσους, όμως, ίσως και το πιο ενδιαφέρον απ’ όλα, που καθιστά ξεχωριστό το δάσος αυτό, είναι η απεριόριστη θέα που προσφέρει ο διάπλατα ανοιχτός ορίζοντάς του. Ολόκληρη σχεδόν η Αιτωλία διακρίνεται από εδώ πάνω και όχι μόνο. Στρέφοντας κανείς το βλέμμα του δεξιά κι αριστερά μπορεί να διακρίνει από τα Βαρδούσια, τη Γκιώνα και τα Ναυπακτιακά όρη ανατολικά ως τον Ερύμανθο και το Παναχαϊκό όρος στην Πελοπόννησο νότια, κι απ’ τη θάλασσα του Πατραϊκού Κόλπου ως το Ιόνιο Πέλαγος και τα νησιά του Ιονίου δυτικά κι απ’ τον Κατελάνο στο δυτικό Παναιτωλικό, ως τα Άγραφα και τα Τζουμέρκα βόρεια.

Κι αν ο Δρυμώνας έχει δίκαια χαρακτηριστεί “Το μπαλκόνι της Ρούμελης”, είναι γιατί η θέα από το Ελατοδάσος του Δρυμώνα, και ειδικότερα από τις κορυφές των απανωτών λόφων επί της κορυφογραμμής, είναι ανεπανάληπτη και γίνεται σταδιακά όλο και πιο εντυπωσιακή όσο ανεβαίνει κανείς. Και ο ορίζοντας από κάθε παραπάνω σκαλί, που συνιστά κάθε διαδοχικός λόφος και ξάγναντο κατά το ανέβασμα, γίνεται όλο και πιο ευρύς. Και το οπτικό πεδίο όλο και μεγαλώνει. Και η πανοραμική θέα, που έτσι κι αλλιώς διαθέτει ολόκληρη η περιοχή αυτή, γίνεται όλο και πιο εντυπωσιακή από το αμέσως επόμενο ξάγναντο κατά την άνοδο.

Με όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που διαθέτει το Ελατοδάσος του Δρυμώνα, αποτελεί μια άκρως ενδιαφέρουσα περίπτωση για τη διεξαγωγή ποικίλων δράσεων αναψυχής σ’ αυτό. Μία από τις οποίες είναι και η πεζοπορία διάρκειας περί τις 4 (τέσσερις) ώρες επί του μονοπατιού μήκους περί τα τέσσερα χιλιόμετρα, που διασχίζει το εν λόγω δάσος από το κατώτερο σημείο αυτού, στον Δρυμώνα, ως το ανώτερο σημείο του, στα Κόκκινα Διάσελα και στην κορυφή Πετράλωνα, με ανάβαση μέσω αυτού και κατάβαση μέσω της ίδιας διαδρομής. Πρόκειται για τη διαδρομή επί της οποίας πραγματοποιήθηκε η εν λόγω πεζοπορία την Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2020.

Μια διαδρομή που διεξάγεται σε ένα τμήμα από το μονοπάτι “ΠΑΝθέα” Θέρμου. Σημειώνεται πως η ονομασία αυτή δεν υπάρχει, αλλά προτείνεται προς υιοθέτηση, μέσα απ’ αυτές τις γραμμές, για το εν λόγω μονοπάτι εξαιτίας της δυνατότητας για απεριόριστη θέα που δημιουργεί η πεζοπορία σ’ αυτό. Το μονοπάτι που διέρχεται από το Ελατοδάσος του Δρυμώνα και στη συνέχεια διασχίζοντας τις κορυφές Μελιός (1.592 μ.), Κέδρο (1.529 μ.), και Χαλίκι (1.629 μ.) καταλήγει στην κορυφή Τριανταφυλλιά (1.817 μ.), τη βασίλισσα των βουνοκορφών στο ανατολικό Παναιτωλικό, ενώ διακλαδιζόμενο οδηγεί στον Προυσό Ευρυτανίας.

‘Οσο για τον ρόλο των πεζοπορικών διαδρομών, καταληκτικά, και γενικά όλων των δράσεων ήπιας τουριστικής ανάπτυξης, στην περιοχή του Δήμου Θέρμου, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη επιχειρηματολογία για να πειστεί κάποιος για τη σημαντικότητα που αναμένεται να διαδραματίσουν τέτοιου είδους υποδομές και συναφείς δράσεις. Η πολυποίκιλη γεωμορφολογία της περιοχής ολόκληρης προσφέρει άπειρες αντίστοιχες δυνατότητες.
Και αυτής της κατηγορίας η δραστηριοποίηση έρχεται να συνηγορήσει στη φράση με την οποία ξεκινάει σχετική ανάρτησή του για την εν λόγω δράση ο Πρόεδρος της Κοινότητας Δρυμώνα κ. Λάμπρος Καρβελάς. Τη φράση “ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ”.

Υπάρχει ελπίδα, λοιπόν, για τον τόπο αυτόν, τον τόπο με τα πολλαπλά θέλγητρα, και είναι στο χέρι μας. Αρκεί να το πιστέψουμε πρώτα εμείς οι ίδιοι και να προσπαθήσουμε να το υποστηρίξουμε. Εμπράκτως. Με όσες δυνάμεις διαθέτουμε. Παράλληλα με όσα γίνονται από τον Δήμο Θέρμου και από τους λοιπούς υπεύθυνους φορείς της πολιτείας.

Η επανασύσταση του μονοπατιού στο Ελατοδάσος του Δρυμώνα και η πρώτη οργανωμένη εξόρμηση σ’ αυτό είναι κάτι που πρέπει να αποτελέσει οδηγό μας και για άλλα παρόμοια βήματα σε καθένα από τα αξιοθέατα της περιοχής του Δήμου μας. Στα βουνά, στα φαράγγια, στα ποτάμια, στη λίμνη, στους λόφους, παντού όπου υπάρχουν αξιοθέατα. Και είναι πολλά αυτά. Το καθένα με διαφορετικά χαρακτηριστικά, αλλά όλα μαζί από κοινού δημιουργούν τη μεγάλη εικόνα της περιοχής μας. Μια εικόνα άκρως ελκυστική, που αποτελεί και τον ακρογωνιαίο λίθο για ανάπτυξη νέου τύπου. Ανάπτυξη, στηριγμένη στα εγγενή χαρακτηριστικά του τόπου.

Ένα άλλο στοιχείο, τέλος, που αναδείχθηκε με την εν λόγω εξόρμηση, και που σίγουρα στοιχειοθετεί μια αισιόδοξη προοπτική για το μέλλον του τόπου, είναι η αναγκαιότητα για από κοινού δράσεις με φορείς από άλλες περιοχές, και πρωταρχικά από τις κοντινές, που καταπιάνονται με τις ίδιες ή παρεμφερείς δραστηριότητες, έτσι ώστε να μεγιστοποιηθεί το αποτέλεσμα της ανάδειξης των δυνατοτήτων του τόπου. Το γεγονός της συμπόρευσης πέντε συλλόγων από δύο περιοχές της Αιτωλοακαρνανίας – αυτού του τόπου με την ιδιαίτερα πλούσια φυσική και πολιτιστική κληρονομιά – είναι κάτι που δείχνει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθηθεί για τη δημιουργία ενός πιο αισιόδοξου μέλλοντος για τον τόπο. Τον δρόμο των συνεργασιών που εγγυάται και τη δημιουργία νέων ευκαιριών για όλους.

Ο δρόμος είναι ανοιχτός σε μια τέτοια προοπτική!

Πίστη στο όραμα χρειάζεται!!

Και δουλειά, πολλή δουλειά απ’ τον καθένα και απ’ όλους μαζί!!!

*Εκπαιδευτικός

Advertisements

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ VIDEO
aluxal web banner new logo Τοπική Διαφήμιση
tsiknas600x338 Τοπική Διαφήμιση

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Διαβάστε Επίσης

Back to top button