«Περήφανος που ήμουν φοιτητής στο Αγρίνιο»

agripress 07/04/2013 , 6:45

Απόφοιτος του Τμήματος ΔΠΠΝΤ του «μικρού» Πανεπιστημίου Δυτικής Ελλάδας, με επιστολή του μιλά για τα εφόδια που έλαβε κατά την φοίτηση του στο Τμήμα ΔΠΠΝΤ. Την επιστολή κοινοποιεί η Επιτροπή Αγώνα των εργαζομένων στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Ελλάδας

Διαβάστε παρακάτω:

«Ευχαριστούμε τους αποφοίτους μας που διαπρέπουν στο εξωτερικό και μας στηρίζουν με τις επιστολές τους. Αυτοί είναι περίτρανη απόδειξη του έργου που προσφέρει το Πανεπιστήμιό μας αφού με αυτά τα εφόδια σταδιοδρομήσανε, και οι ίδιοι πάντα καθηγητές είναι αυτοί που τους δίδαξαν και παλιότερα και τώρα είτε το Ίδρυμα ονομαζόταν Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων είτε Πανεπιστήμιο Δυτικής Ελλάδας. Εκτός κι αν κάποιοι πιστεύουν ότι οι Πολυεθνικές της Ευρώπης ένιωσαν ΔΕΟΣ με τον τίτλο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και προσέλαβαν σε καίρια πόστα ανθρώπους χωρίς γνώσεις και ικανότητες.
Χωρίς να θέλουμε να δώσουμε μαθήματα λογικής και χωρίς να είμαστε χωρισμένοι σε καλούς και κακούς Διοικητικούς παραθέτουμε αποσπάσματα από την επιστολή του αποφοίτου του τμήματος ΔΠΠΝΤ Παναγιώτη Παπαγεωργίου, ο οποίος έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Brunel University και τώρα είναι υποψήφιος διδάκτορας στο University of Portsmouth. Ο κ. Παπαγεωργίου επιθυμούσε να εκπονήσει τη διδακτορική του διατριβή στο τμήμα ΔΠΠΝΤ, εάν ήταν σίγουρος για τη βιωσιμότητα του Πανεπιστημίου Δυτικής Ελλάδας.
Southsea, 03/04/2013
Είμαι και εγώ λοιπόν – όπως πολλοί άλλοι – απόφοιτος «μικρού» πανεπιστημίου. Σ’ αυτό το σημείο θα ήθελα να δανειστώ ένα ανάλογο του συστήματος διαμόρφωσης των βάσεων Α.Ε.Ι και Τ.Ε.Ι, από τον κόσμο του χρηματιστηρίου. Κι αυτό προκειμένου να προσπαθήσω να απομυθοποιήσω δύο έννοιες που δε συμπάθησα – και ως εκ τούτου – δε χρησιμοποίησα ποτέ μου, το «μεγάλο» και «μικρό» πανεπιστήμιο.
Από τα πρώτα φοιτητικά μου χρόνια, έμαθα πώς να γράφω και να παρουσιάζω σωστά μία επιστημονική εργασία. Όλες αυτές οι πληροφορίες αποδείχτηκαν πολύ χρήσιμες όταν ήρθε η ώρα να παρουσιάσω – αυτή τη φορά στα Αγγλικά – το αντικείμενο, τη μεθοδολογία και τους στόχους της μεταπτυχιακής μου διατριβής (The “Koinon of the Orestoi’s” seat – A conducted tour based on its digital reconstruction).
Κάτι όμως που με κάνει να αισθάνομαι πραγματικά υπερήφανος που υπήρξα φοιτητής του συγκεκριμένου πανεπιστημιακού ιδρύματος, είναι το γεγονός ότι, τουλάχιστον εντός των χωροταξικών του ορίων, λαμβάνει χώρα μέχρι τις μέρες μας μία πραγματικά ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Περιπτώσεις εποικοδομητικού διαλόγου που διέπεται από δημοκρατικές αρχές θα θυμούνται όλοι οι απόφοιτοι – αλλά και οι νυν φοιτητές. Μαθήματα ζωής που δεν κοστολογούνται και δεν περιορίζονται μόνο στα στενά όρια της διδακτικής ύλης. Αληθινοί τρόποι διεύρυνσης πνευματικών οριζόντων και κατάλληλης προετοιμασίας του μελλοντικού ανθρώπινου δυναμικού που θα ζήσει και θα δραστηριοποιηθεί εντός των Ελληνικών συνόρων.
Οι αφανείς ήρωες πίσω από όλα αυτά, είναι το προσωπικό του Δ.Π.Π.Ν.Τ (μέλη ΔΕΠ, συμβασιούχοι-επισκέπτες καθηγητές και πρώην και νυν διοικητικό προσωπικό). Με το δικό τους κόπο και τη δική τους προσπάθεια όλα αυτά τα εννέα χρόνια, συνετέλεσαν στο να κτιστεί η δομή και ο μοναδικός χαρακτήρας του τμήματος. Ως επί το πλείστον νέοι και πλήρως καταρτισμένοι επιστήμονες, με διάθεση να εργαστούν και να προσφέρουν όχι μόνο στους άμεσους αποδέκτες αλλά και στο σύνολο. Και από την άλλη πλευρά, έρχεται να συμπληρώσει αυτήν την εικόνα ενός πανεπιστημίου-πρότυπο, το φιλικό και άκρως εξυπηρετικό διοικητικό προσωπικό (γραμματειακή υποστήριξη, βιβλιοθήκη, τεχνικοί και θυρωρείο).
Οδηγούμαστε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι γίνεται σημαντικό έργο και σ’ αυτά τα απομονωμένα τμήματα, συγκριτικά πάντα με τα κατ’ ευφημισμόν «μεγάλα» Α.Ε.Ι ή ιδρύματα με παρωχημένα αντικείμενα σπουδών (αντικείμενα που δεν αντιμετωπίζουν ουσιώδη προβλήματα και κατ’ επέκταση δε δημιουργούν θέσεις στην αγορά εργασίας).

Επιστολή Ελένης Αντωνιάδου, απόφοιτης του Πανεπιστημίου Στερεάς, Γυναίκας της Χρονιάς
Θα ήθελα να ευχαριστήσω δημόσια το Πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδος και ειδικά τον επιβλέπων καθηγητή μου κ. Ηλία Μαγκλογιάννη για την ποιότητα των σπουδών μου, την επιστημονική καθοδήγηση και τα πνευματικά εφόδια που μου προσέφεραν. Επίσης, θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους δεν πίστεψαν σε μένα, το πολιτικό σύστημα που συστηματικά υποβάθμιζε τις επιστημονικές μας προσπάθειες και το αξιόλογο ακαδημαϊκό έργο του νεοσύστατου Πανεπιστημίου Στερεάς Ελλάδος αλλά και το μέρος του κοινωνικού ιστού που αδιαφόρησε για την εξέλιξη του Πανεπιστημίου έως και υποτίμησε την ερευνητική μας προσπάθεια διότι μου έδωσαν δυο ουσιαστικά μαθήματα: να διεκδικώ και να σχεδιάζω μόνη μου το μέλλον μου αλλά και να έχω ανοσία στην κακεντρέχεια…..Θα τολμούσα να παρομοιάσω το Πανεπιστήμιο Στερεάς με ένα πειραματόζωο που ακούσια και ανήθικα συμμετείχε στα πολιτικά – πειραματικά μοντέλα των εκάστοτε κυβερνήσεων και τελικά υπέστη ευθανασία.