Τα καλύτερα μαθήματα τα δίνει η ζωή τελικά. Πρωινό Κυριακής στην πόλη και στο καφέ που η στήλη παίρνει τον take away καφέ της.
Μέσα (τονίζουμε το “μέσα”) στο κατάστημα είναι άλλα δύο άτομα. Ο ένας είναι ιερέας ο άλλος είναι ένας ηλικιωμένος κύριος. Ο πάτερ πιάνει κουβέντα με τους ανθρώπους του μαγαζιού κι εξηγεί πώς πέρασε πρόσφατα τον κορωνοϊό.
“Δόξα τω Θεώ παιδιά μου, όλα πήγαν καλά. Στην αρχή είχα έντονα συμπτώματα αλλά αφότου μου έδωσαν αντιβίωση άρχισα άμεσα να συνέρχομαι. Όλα πήγαν καλά, με την βοήθεια του Θεού!”. Αυτή ήταν η περιγραφή του ιερέα με μια σημαντική λεπτομέρεια: δεν φορούσε μάσκα και τον κοιτούσαμε όλοι σαν να ήταν έτοιμος να εκραγεί!
Οπότε, από την δύσκολη θέση μας έβγαλε όλους ο ηλικιωμένος κύριος: “Πάτερ καλά όλα αυτά, δεν ξέρω αν ήσουν εμβολιασμένος ή μόνο η αντιβίωση κι ο Θεός βοήθησαν αλλά μπορείς να μου πεις γιατί δεν φοράς μάσκα εδώ μέσα; Καλά εσύ το πέρασες, κι αν ξανακολλήσεις και μετά κολλήσεις άλλον;”
Δεν έχουμε ξαναδεί τέτοια αμηχανία σε ιερωμένο. “Ναι μωρέ, εδώ στο αμάξι απέξω την είχα, για λίγο μπήκα μέσα…” κλπ, κλπ. Ευτυχώς. Θα μπορούσε να πει ότι αποδείχθηκε ότι δεν είναι τίποτε, μια γριπούλα είναι!
Έπεσε σε παππού που δεν μάσαγε τα λόγια του, πάντως…
η συντακτική παρούσα μονάδα
* Οι απόψεις συνεργατών του agriniopress, δεν σημαίνει απαραίτητα πως είναι και απόψεις του site ή των συντακτών του.