Ένα έργο του Θεοδόση Πελεγρίνη που ήρθε στα μέρη μας
Για τον εορτασμό του Αγίου Χριστοφόρου θα βρίσκονταν στο Αγρίνιο ο καθηγητής φιλοσοφίας και πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Θεοδόσης Πελεγρίνης, που είναι υποψήφιος για το Ευρωκοινοβούλιο με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.
Το ενημερωτικό που ήρθε προχθές έλεγε πως είναι σημαντικός σύγχρονος φιλόσοφος ο οποίος «συνιστά μια αναγεννησιακή(;) προσωπικότητα που εκφράζεται δημιουργικά τόσο με την ακαδημαϊκή διδασκαλία και το συγγραφικό έργο όσο και με την θεατρική πράξη, με σκοπό την εναρμόνιση Τέχνης-Φιλοσοφίας»…
Εμείς πάντως τον είδαμε στην Αμφιλοχία, σε ένα καφέ, να μιλάει με κάποιους ντόπιους για το πώς θα σταματήσει η ακροδεξιά και ο νεοφιλελευθερισμός.
Κάναμε, όμως, την έρευνά μας και βρήκαμε ότι έχει κάνει θέατρο κι έχει ανεβάσει ένα έργο που λέγεται «Φθορά, Φθορά, Φθορά»(ναι, τρεις φορές!). Αυτό είχε γίνει τελευταία φορά το 2015 σε μαγαζί που σέρβιρε και μακαρονάδες(!) και το είχαν παρακολουθήσει 26 άτομα!
Αλλά αυτά είναι δευτερεύουσας σημασίας καθώς ο κ. καθηγητής εμφανίζεται στο έργο με μια μπέρτα και μιλάει με πολύ στόμφο. Τα όσα διαδραματίστηκαν περιγράφονται από γνωστό φαρμακερό σχολιαστή, τον Φαληρέα της Καθημερινής:
«Για όσους δεν το γνωρίζουν, το έργο δεν είναι ακριβώς ανάλαφρη κωμωδία. Εκτυλίσσεται σε ένα νοσοκομείο και είναι η συνομιλία ενός νοσηλευομένου που του έκοψαν και τα δύο πόδια, εξαιτίας αυτοκινητικού, με έναν άλλο νοσηλευόμενο, που του έχουν κόψει μόνο το ένα πόδι, αλλά την επομένη μπορεί οι γιατροί να του κόψουν και το άλλο, καθώς επίσης και να χάσει την όρασή του στο ένα μάτι.
Τον πρώτο τον βλέπουμε και είναι ο Θεοδόσης. Τον άλλο δεν τον βλέπουμε, βρίσκεται στο θεατρικό υπερπέραν• ακούμε μόνο τη φωνή του – τον ρόλο αυτό κρατά ο σκηνοθέτης της παράστασης, Μιχάλης Μητρούσης. Η συζήτηση μεταξύ τους είναι φιλοσοφικού χαρακτήρα, αναζητούν το νόημα της ζωής, με τη φωνή να εκφράζει την απαισιόδοξη προσέγγιση και τον Θεοδόση την αισιοδοξία. Ενώ όλο αυτό ακούγεται σκοτεινό και ζοφερό, το έργο τελειώνει με μία κατάφαση στη ζωή, με τον Θεοδόση ωρυόμενο στη διαπασών ότι αυτός θα συνεχίσει να «γ***», ακόμη και χωρίς πόδια. (…)
Για να σας δώσω να καταλάβετε πόσο ωραία έδεναν όλα αυτά μεταξύ τους και αλληλοσυμπληρώνονταν, κάποια στιγμή, μέσα στο σούσουρο των παραγγελιών, ακούστηκε να ουρλιάζει ο σκηνοθέτης: «Παραγγείλετε τώρα ό,τι θέλετε, αλλά όταν ακούσετε την άρια Casta diva κάνετε σιωπή, γιατί αρχίζει το έργο!».
Αρχίζει να ακούγεται η άρια, σιωπά το κοινό και ιδού βγαίνει ο Θεοδόσης, σαν γερασμένος Λάινους (ο φίλος του Σνούπυ) σέρνοντας μια κουβερτούλα.
Στεντόρεια υψώνεται τότε η κραυγή του σκηνοθέτη: «Τα φώτα! Ξεχάσατε να σβήσετε τα φώτα!».
Ενδιαφέρον, αν μη τι άλλο.
