Ο Παντελής Ντζιάλας #μένει σπίτι#, γιατί: «Oι δυσκολίες ποτέ δεν σταματούν τα όνειρα»

Γράφει η Μίνα Μαύρου

Το “Μαρόκο”, σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου και μουσική Σταμάτη Κραουνάκη μάς χάρισε χθες, μέσω της προσωπικής του σελίδας στο facebook, αποδεχόμενος τη μουσική πρόσκληση συναδέλφων του, με το χαμόγελο και την αισιοδοξία να είναι πάντα ζωγραφισμένα στο πρόσωπό του.

Ο ακούραστος κιθαρίστας και ενορχηστρωτής, Παντελής Ντζιάλας, απαντώντας στις “Ερωτήσεις της Εποχής του Κορονοϊού”, αποκαλύπτει πώς αξιοποιεί τα “δώρα” της καραντίνας, θυμάται αγαπημένους στίχους του Νίκου Καρούζου και με πολύ χιούμορ και σαρκαστική διάθεση μάς αφιερώνει ένα θρυλικό τραγούδι του Βαμβακάρη!

Παντελή, σε τι φάση σε βρήκε ο εγκλεισμός του κορονοϊού;

Με βρήκε στην Αθήνα στα «μαγευτικά» Εξάρχεια, εν μέσω συναυλιών και ταξιδιών (που εννοείται ακυρώθηκαν). . .

Ποια είναι τα κεντρικά σημεία της νέας καθημερινότητάς σου;

Σηκώνομαι σχετικά νωρίς, πίνω τον μέτριο ελληνικό μου και μπαίνω σε διαδικασία εργασίας (λες και δεν έχει αλλάξει τίποτα). Μελετάω Κιθάρα και μετά γράφω Μουσική. Λίγο γυμναστική και μετά προσωπικός χρόνος που τον καταναλώνω σε βιβλία, μουσική και ταινίες.

Προσπαθώ να κρατάω ένα υποτυπώδες ωράριο, ώστε να μην αφήνω τον χρόνο να κυριαρχεί στην έγκλειστη πλέον καθημερινότητά μας.

Κατάφερες να ασχοληθείς με κάποια πράγματα μετά από πολύ καιρό;

Εννοείται πως ναι! Αυτό είναι και το «δώρο» της καραντίνας! Άρχισα να διαβάζω την γωνία της βιβλιοθήκης με τα «αδιάβαστα» βιβλία που είχε γιγαντωθεί! Επίσης άρχισα να ξανασχολούμαι με την φωτογραφία και το πιάνο!

Ο Παντελής Ντζιάλας #μένει σπίτι#, γιατί: «Oι δυσκολίες ποτέ δεν σταματούν τα όνειρα»
Συμβουλές για τη διαχείριση της νέας πραγματικότητας δίνεις;

Όσο μπορούμε υπομονή και καθαρή ματιά στην αυγή μιας καινούργιας εποχής που ξημερώνει. Οι δυσκολίες ποτέ δεν σταματούν τα όνειρα, αντίθετα τα ταΐζουν με ελπίδα και πείσμα.Υπάρχει ένας στίχος του Νίκου Καρούζου που λέει:

« Με τα μάτια μου κοιτάζω ψηλά

Με τα χέρια μου γιορτάζω την λάσπη»

Αυτό νομίζω πως πρέπει να κάνουμε …

Κάνε τον dj στους έρημους δρόμους της Αθήνας. Ποια μουσική ή τραγούδι θα επέλεγες;

Θα επέλεγα ένα κομμάτι του Goran Bregovic που έχει τραγουδήσει η μαγευτική Cesaria Evora, το “AUSENCIA”. Είναι μέρους του soundtrack της ταινίας “Underground” του Emir Kusturica, το σενάριο της οποίας μού έρχεται συνέχεια στο μυαλό αυτό τον καιρό.

Κορυφαία προσωπική/ επαγγελματική στιγμή που πέρασε και λειτουργεί σαν τονωτική ένεση στις στιγμές αδυναμίας.

Περιοδεία σε Αμερική και Ευρώπη με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη.

Σαν άτομα και σαν κοινωνία θα βγούμε δυνατότεροι, μέσα από τη δοκιμασία του COVID- 19;

Σίγουρα ναι! Είναι χαρακτηριστικό του ανθρώπου να αγκαλιάζει τους μεγαλύτερους φόβους του και να μετουσιώνει τις πιο βαθειές πληγές του σε κάτι όμορφο.

Τι σου λείπει πιο πολύ αυτό το χρονικό διάστημα;

Η οικογένειά μου, οι φίλοι μου, μια ανέμελη απογευματινή ανοιξιάτικη βόλτα στην Αθήνα…

Τι θα λέμε σ’ ένα χρόνο από σήμερα;

Ελπίζω να γελάμε, λέγοντας ο καθένας τις μικρές ιστορίες εγκλεισμού του.

Ποιο τραγούδι αφιερώνεις στους αναγνώστες μας;

Τον «Συνάχη» του Μάρκου Βαμβακάρη, γιατί ο τίτλος ταιριάζει “γάντι” στην εποχή.

Το πρώτο πράγμα που θα κάνεις, με το που θα αρθεί η απαγόρευση της κυκλοφορίας.

Περίπατο στην Πλάκα.