Ότι γίνεται τώρα έχει γίνει και στο παρελθόν· κι ότι μέλλει να γίνει, ήδη γίνεται…
Του Σπύρου Χ. Τάγκα
Πολλές φορές η σύγχυση, η απογοήτευση και η απελπισία που ακολουθεί είναι συνέπεια των ίδιων των λόγων, των πράξεων και των επάλληλων συμπεριφορών μας. Ακόρεστοι, πείσμονες και θυμικοί καθώς πλανόμαστε στο σύγχρονο πολύτροπο και πολύχρωμο κόσμο· ξεχνάμε ολότελα, ενδεχομένως, την περίσκεψη –την σύνεση και την σοφία, που πρόσφεραν απλόχερα και θαυμαστά (πριν από μας, αλλά, και για μας) τεράστιες μορφές της ανθρώπινης ιστορίας. Συγγράφει, λοιπόν, ο εμβριθής «Εκκλησιαστής» ή επί τω Εβραϊκότερω «Συναθροιστής»* της Βίβλου (που αποδίδεται στον γιο του Δαυίδ, τον πολύ Σολομώντα· ο δε χρόνος γραφής του έργου είναι ο 10ος αιώνας π.Χ παρά, όντως, τις αντίθετες απόψεις διάφορων ελευθεροφρόνων ερευνητών) στο Κεφάλαιο 3 – Εδάφια: 1-14** :
«Χρόνος υπάρχει για καθετί, και καιρός για κάθε πράγμα κάτω από τον ουρανό.
Καιρός να γεννιέται κανείς, και καιρός να πεθαίνει·
Agriniowebradio.gr: Ενημέρωση και μουσική όπως θα ήθελες ν΄ακούς
Καιρός να φυτεύει κανείς και καιρός να ξεριζώνει το φυτεμένο·
Καιρός να φονεύει και καιρός να γιατρεύει·
Καιρός να καταστρέφει και καιρός να οικοδομεί·
Καιρός να κλαίει και καιρός να γελάει·
Καιρός να πενθεί και καιρός να χορεύει·
Καιρός να διασκορπίζει πέτρες και καιρός να μαζεύει πέτρες·
Καιρός να εναγκαλίζεται και καιρός να απομακρύνεται από τον εναγκαλισμό·
Καιρός να αποκτήσει και καιρός να απολέσει·
Καιρός να φυλάττει και καιρός να απορρίπτει·
Καιρός να σχίζει και καιρός να ράβει·
Καιρός να τηρεί σιγή και καιρός να μιλάει·
Καιρός να αγαπήσει κανείς και καιρός να μισήσει·
Καιρός για πόλεμο και καιρός για ειρήνη.»
Για να διερωτηθεί (ο ίδιος –αυτός ο αφάνταστα μεγάλος, ο αφάνταστα ευδαίμων και φιλόσοφος βασιλιάς που τα «έζησε» εντελώς όλα), αμέσως παρακάτω :
«Ποια αλήθεια είναι η ωφέλεια στον εργαζόμενο από όσα αυτός μοχθεί; Είδα την απασχόληση που έδωσε ο Θεός στους γιούς των ανθρώπων για να τους ταλαιπωρεί. Ο Θεός έχει ορίσει τον κατάλληλο καιρό για το καθετί. Και μέσα στον άνθρωπο έβαλε την αίσθηση της αιωνιότητας. Ο άνθρωπος, όμως, δεν μπορεί να καταλάβει το έργο που κάνει ο Θεός από το απώτερο παρελθόν ως το απώτερο μέλλον παρά μόνο αυτά που συμβαίνουν κατά την διάρκεια της ζωής του.»
Και να καταλήξει με διαπεραστική θεοσοφική ενάργεια ως εξής:
«Έτσι κατάλαβα πως δεν υπάρχει άλλη ευτυχία για τον άνθρωπο, παρά να χαίρεται και να περνάει ευχάριστα τη ζωή του. Όταν μπορεί να τρώει και να πίνει και να απολαμβάνει τα αγαθά του κόπου του –αυτό είναι δώρο Θεού. Τώρα, όμως κατάλαβα πως όλα όσα κάνει ο Θεός, μένουν για πάντα. Τίποτα δεν μπορεί κανείς να τους προσθέσει ούτε να αφαιρέσει τίποτα απ’ αυτά. Ο Θεός ενεργεί έτσι που να τον σέβονται οι άνθρωποι. Κάνει τα ίδια γεγονότα να επαναλαμβάνονται. Ότι γίνεται τώρα, έχει γίνει και στο παρελθόν κι ότι μέλλει να γίνει, ήδη γίνεται».
Ποιος είπε ότι η Βίβλος είναι μια, κάπως, αρτηριοσκληρωτική άποψη για την καθοδήγηση και μόνο του αρχαίου κόσμου; Όταν ο σύγχρονος κόσμος πιέζεται, εν πολλοίς, καθολικά υπαρξιακά έχει –είναι προφανές, τη δύναμη να βρίσκεται ακόμη εδώ και να δίνει συμβουλές και λύσεις. Αρκεί να τη μελετήσεις και να εντρυφήσεις ανάλογα. Καλά, απολαυστικά και, κυρίως, αναγεννητικά (με περίσκεψη) Χριστούγεννα λοιπόν…
———————-
*Η ονομασία του βιβλίου : «Εκκλησιαστής» που είναι πιστή μετάφραση από το Εβραϊκό, σημαίνει επακριβώς : «εκείνος που απευθύνει λόγους σε μια συνάθροιση», «ο κήρυκας» : η φωνή ενός σκεπτικιστή.
**Η Αγία Γραφή. Εκδόσεις και μετάφραση : Ελληνική Βιβλική Εταιρία – 2003 Greek Bible Society.
◙ s.h.tagas@hotmail.gr
