Οι πολιτικές συγκεντρώσεις παίζουν, ίσως όχι πλέον καθοριστικό, αλλά σίγουρα κάποιον ρόλο στη διαμόρφωση κλίματος σε μια προεκλογική περίοδο.
Ποιος ξεχνά τις συγκρίσεις που γίνονταν παλιά , τότε που οι συγκεντρώσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ήταν πραγματικά θηριώδεις και που αποτελούσαν μόνιμα θέμα συζήτησης και αντιπαράθεσης.
Τα χρόνια πέρασαν, οι εκστρατείες γίνονται με διαφορετικά τρόπο και μεγάλο βάρος ρίχνεται πλέον και στο διαδίκτυο, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κλπ. Και οι συγκεντρώσεις όμως παίζουν τον ρόλο τους.
Για παράδειγμα ένα μόνιμο επιχείρημα των μελών του ΣΥΡΙΖΑ στο Αγρίνιο, ώστε να πείσουν για τον «αέρα νίκης» του κόμματος τους στην περιοχή, ήταν η διαφορά μεταξύ των συγκεντρώσεων του Αλέξη Τσίπρα και του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και είχαν δίκιο, μιας και η συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στην πλατεία Δημοκρατίας ήταν ογκώδης και με παλμό. Παρατηρώντας βέβαια πως η εκστρατεία του κ. Μητσοτάκη είχε τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά σε σχέση με αυτά του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Κάτι αντίστοιχο όμως δεν συνέβη με τους υποψήφιους βουλευτές. Οι υποψήφιοι της Νέας Δημοκρατίας στην Αιτωλοακαρνανία, επιβλήθηκαν κατά κράτος έναντι των υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ. Χαρακτηριστικά οι κ. Σαλμάς, Καραγκούνης, Παπαθανάσης και Λιβανός έκαναν πολύ μεγαλύτερες συγκεντρώσεις, τις οποίες δεν μπόρεσαν να πλησιάσουν οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ. Με εξαίρεση ίσως τον Θάνο Μωραΐτη και το επιτελείο του, που είχαν το σχετικό «know how».
Ακόμη και το γεγονός ότι η Χριστίνα Σταρακά, σαν υποψήφια με το ΠΑΣΟΚ μετά από πολλά χρόνια αποφάσισε κι έκανε επιτυχημένη ανοικτή συγκέντρωση, κάτι σήμαινε…
Αυτή λοιπόν είναι μια παράμετρος που από κάποιους επισημάνθηκε προεκλογικά και τελικά, φαίνεται πως μάλλον είχαν δίκιο, με δεδομένο το εκλογικό αποτέλεσμα