Οι… πάνδημες καταδίκες του πολέμου στο Αγρίνιο, τότε και τώρα…

Αν δεν θυμόσαστε την πρώτη φωτογραφία που βλέπετε θα σας εξηγήσει η στήλη τι ακριβώς δείχνει: Είναι μια από τις πάμπολλες που έγιναν το μακρινό 2003 για τον πόλεμο του Ιράκ ή, σωστότερα, για την επέμβαση για την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν στο πλαίσιο του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας».

Παρόμοιες εκδηλώσεις, ακόμη πιο φορτισμένες συγκινησιακά, έγιναν για την Γιουγκοσλαβία ή μάλλον-για να είμαστε ακριβέστεροι-για την λήξη του πολέμου, με την επέμβαση από αέρος, τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στην Σερβία και μέσα στο Βελιγράδι, το 1999.

Γι’ αυτό το δεύτερο θέμα, μπορεί στην Ελλάδα να μην το ήξεραν και πολλοί τότε αλλά ο πόλεμος ήδη σοβούσε για 7 χρόνια με χιλιάδες νεκρούς, σφαγές εκατέρωθεν, καταστροφές ιστορικών πόλεων, πολιορκία για χρόνια στο Σεράγεβο, μια μαζική σφαγή στην Σρεμπρένιτσα και θηριωδίες από τους παραστρατιωτικούς Σέρβους πρώην χούλιγκαν του Αρκάν, ή του Κροάτη δολοφόνου Πράλιακ.

Ακολούθησαν δολοφονίες και ξεπούλημα των Σέρβων στην Κράινα, συμμετοχή διαφόρων μισθοφόρων ή εθελοντών στο πλευρό του κάθε εμπλεκόμενου. Ελλήνων και Ρώσων με τους Σέρβους, Αράβων και Τούρκων με τους Μουσουλμάνους, δυτικών με τους Κροάτες κλπ. Βασανιστήρια, χιλιάδες βιασμοί, αγριότητες και άλλα πολλά που θα συνεχιζόταν με τους Αλβανούς (που είχαν φτιάξει και τον UCK στο μεταξύ) στο Κοσσυφοπέδιο και από όπου ήδη οι άμαχοι είχαν αρχίσει να φεύγουν. Και φυσικά τόνοι παραπληροφόρησης από τα ελληνικά media που έλεγαν τον Μιλόσεβιτς δημοκράτη αλλά τον Κροάτη Τούτζμαν ναζί, παρότι κι εκείνος ήταν στους παρτιζάνους του (επίσης Κροάτη)Τίτο στον πόλεμο και μέλος του Κ.Κ. της Κροατίας!

Αλλά ο Έλληνας, περιέργως,(πλην εξαιρέσεων)έμαθε για το θέμα το 1999. Και στάθηκε δίπλα στους Σέρβους, ξεκάθαρα. Όπως το έκαναν για μήνες πριν και τα ελληνικά ΜΜΕ που η στάση τους στην υπόλοιπη Ευρώπη ήταν ακατανόητη. Όπως κι εδώ σε αυτή την περίπτωση με το δρώμενο για τον πόλεμο του Κόλπου όταν μετέδιδαν οι… ανταποκριτές μας για την επέλαση του στρατού του Σαντάμ και ένα πρωί του Απριλίου του 2003 είδαμε τους δυτικούς μέσα στην Βαγδάτη και τα αγάλματα να πέφτουν!

Το αποτέλεσμα αυτής της στάσης από ΜΜΕ και όλο το πολιτικό φάσμα-πλην ελάχιστων εξαιρέσεων- ήταν η συγκίνηση και η ταύτιση του λαού της Ελλάδας καταφανέσταστα με το δράμα των Σέρβων που βομβαρδιζόταν από το ΝΑΤΟ. Πριν, όχι και τόσο, όταν είχαν αεροπλάνα μόνο οι Σέρβοι!
Τα ίδια και το 2003 με το Ιράκ, όταν περίπου ο Σαντάμ παρουσιαζόταν ως ήρωας κι αργότερα του δόθηκε άφεση αμαρτιών γιατί οι ΗΠΑ είχαν όντως πει ψέματα για το πόσα όπλα μαζικής καταστροφής είχε. Δεν ρωτούσαμε όμως τα παιδιά των Κούρδων που έτρωγαν βόμβες με αέριο μουστάρδας;
Άλλωστε, μετά το 2003 δεν ξανάγιναν τέτοιες πορείες, παρότι από το 2006 έως το 2008 σφάχτηκαν σιίτες και σουνίτες στο Ιράκ. Το επιχείρημα ήταν “μια χαρά δεν ήταν με τον Σαντάμ; Είχαμε ησυχία!”. Τα ίδια λέγαμε και για τον Καντάφι άλλωστε. Είχαμε ησυχία εμείς, κάποιους απλά τους έψαχνε η μάνα τους.

Επανερχόμαστε στο Αγρίνιο, λοιπόν, ο ίδιος λαός είμαστε άλλωστε. Η εικόνα είναι από το Αγρίνιο, όπως προείπαμε. Ένα δρώμενο με πορεία ειρήνης εκείνη την εποχή στην κεντρική πλατεία με τις ενώσεις, τις ομοσπονδίες, τις οργανώσεις, το ΕΚΑ, τις επιτροπές για την ειρήνη κλπ. Μάνες μαυροφορεμένες να κρατούν τα ματωμένα μωρά τους. Ταύτιση και δράμα. Τότε.

Αντίθετα, τώρα, για χάρη ενός άλλου λαού, των Ουκρανών, έχουμε την άλλη φωτογραφία που βλέπετε ! Είναι πάλι από το Αγρίνιο από την χθεσινή… πάνδημη εκδήλωση καταδίκης του πολέμου στο Ε.Κ.Α. με την συμμετοχή της “επιτροπής ειρήνης”, μιας από τις πολλές που υπάρχουν στην χώρα και που κατά καιρούς βγάζουν ανακοινώσεις, με φανερές τις επιρροές της πολιτικής του ΚΚΕ στα γραφόμενα.

Ίσως αυτή η περιχαράκωση αυτών των πρωτοβουλιών πια να εξηγεί και το οικτρό θέαμα που βλέπουμε εδώ και που οδηγεί στην σκέψη πως η εκδήλωση καλύτερα να μην γινόταν.