«Οι κακοί γιατροί και διοικητές Νοσοκομείων και οι καλοί υπουργοί και Διοικητές Υ.ΠΕ.»

Την δική του άποψη κατέθεσε με ανάρτηση του στο facebook ο ιατρός Δημήτρης Μιχάλης, ο διοικητής του νοσοκομείου Αγρινίου, που διαδέχθηκε ο παραιτηθείς Ανδρέας Τσωλης

Ο Δημήτρης Μιχάλης είχε παραιτηθεί τον Ιανουάριο του 2018. Ουσιαστικά είχε εξαναγκαστεί σε παραίτηση και εξηγώντας τους λόγους είχε προβεί σε σοβαρές καταγγελίες περί “φέουδων” μέσα στο νοσοκομείο, απουσία συνεργασίας με την τότε διοίκηση της 6ης ΥΠΕ, σοβαρά προβλήματα στην διαχείριση και επικοινωνία των ασθενών πολιτών και πολλά ακόμη, ίσως με κυρίαρχο πως οι περισσότεροι εντός του νοσοκομείου, να είναι “βολεμένοι με αυτήν την κατάσταση.

«Δεν είναι δυνατόν γιατροί –και μάλιστα κομβικών ειδικοτήτων– να κοιμούνται στο σπίτι σε εφημερία ενεργή και εγώ να αδιαφορώ, έγραφε μεταξύ άλλων.

Έχοντας αυτήν την εμπειρία, πλέον από την θέση του παρατηρητή των σημερινών εξελίξεων ο κ. Μιχάλης, σχολιάζει ως εξής:

«Ένα πολύ θλιβερό δεδομένο κάνει στην ειδησεογραφία το γύρο στον τοπικό τύπο και όχι μόνο.
Οι θάνατοι 100% (ή σχεδόν) στην ΜΕΘ, μονοπώλησαν αυτές τις μέρες τα δάκρυα, άλλα κροκοδείλια, άλλα ειλικρινή.

Κάθε θάνατος συνανθρώπου μας, είναι μια τραγική κατάληξη της νόσου και πρέπει να μας γεμίζει θλίψη. Και να παλεύουμε να τον αποτρέψουμε.
Αν κάπου μας φαίνεται οι θάνατοι αυτοί να είναι περισσότεροι από το αναμενόμενο -όπως φαίνεται να συμβαίνει με το Αγρίνιο- τότε, οφείλει η εποπτεύουσα πολιτεία με τους αρμόδιους επιστημονικούς της μηχανισμούς, να θέσει σε ενέργεια τα επιστημονικά εργαλεία που διαθέτει.

Γιατί, τα δεδομένα των νοσηλειών και θανάτων, είναι γνωστά στον κ. Υπουργό από την αρχή, μέσα από την καθημερινή ενημέρωση που κάνουν τα νοσοκομεία σε ειδική πλατφόρμα. Είναι δηλαδή από το Φεβρουάριο γνωστά και με καθημερινή ενημέρωση.
Γιατί έπρεπε να το παίξουν τα κανάλια για να τον απασχολήσει?

Όφειλε, από την πρώτη ώρα, να στείλει ομάδα καταλλήλων επιστημόνων, να αναλύσει ένα -ένα τα περιστατικά που νοσηλεύτηκαν. Να εκτιμήσει το τι έγινε και σε ποιες περιπτώσεις δεν έγινε ότι έπρεπε ή έγινε κάτι που δεν έπρεπε.

Και όχι μόνο τι έπρεπε και δεν έγινε, αλλά και τι θα μπορούσε και το «σύστημα» δεν τους το παρείχε.
Γιατί π.χ. τα μονοκλωνικά αντισώματα «έπρεπε» για πολλούς, αλλά η «αθώα» πολιτεία που δικάζει διοικητές και γιατρούς, αδιαφορεί να τα προμηθεύσει.

Γιατί π.χ. έπρεπε να έχει κάθε νοσοκομείο λοιμωξιολόγο (με εκπαίδευση στη συγκεκριμένη νόσο) για να συντονίζει την μάχη.
Γιατί π.χ. έπρεπε να υπάρχει η κατάλληλη στελέχωση και ο κατάλληλος εξοπλισμός για να λειτουργήσει ως νοσοκομείο Covid-19. Υπήρχαν? Αμφιβάλω, αν θυμηθώ τις αντιρρήσεις των γιατρών στην αρχή της πανδημίας.

Γιατί π.χ. έπρεπε να σταλεί αντιπροσωπευτικός αριθμός υγειονομικών σε άλλες μονάδες με εμπειρία στη νόσο για να κάνουν ταχύρυθμη εκπαίδευση, αφού μιλάμε για πρωτόγνωρη νόσο που εξακολουθεί να μας εκπλήσσει.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά να ομολογεί έμπειρος γιατρός «δεν ξέρω να χειριστώ τέτοιον πνεύμονα. Διαφέρει από όλους όσους έχω διαχειριστεί στην καριέρα μου». Και έλεγε αλήθεια. Και σιγά –σιγά τον έμαθε, γιατί κανείς δεν του προσέφερε την απαιτούμενη εκπαίδευση. Η πολιτεία απούσα σ’ αυτό. Μετά όμως, ανερυθρίαστα θα τον κρίνει, αν δεν της αρέσουν τα αποτελέσματα.

Γιατί π.χ. έπρεπε να εκτιμηθεί ο κίνδυνος και τα δεδομένα και από τα επιστημονικά τοπικά όργανα τα οποία όφειλαν.
Έγιναν τέτοιες επισημάνσεις και εισηγήσεις από τοπικά ή κεντρικά επιστημονικά όργανα στον Διοικητή και δεν εκτιμήθηκαν? Και δεν έγιναν οι προτεινόμενες ενέργειες?

Αν θες να είσαι ειλικρινής και σε πονάει ο ασθενής πολίτης,

1. Ερευνάς ένα –ένα τα «ύποπτα» περιστατικά θανάτων, με επιστημονικά κριτήρια.
2. Εισηγείσαι, με βάση τα ευρήματα της έρευνας, ενέργειες και δράσεις (θεραπευτικά πρωτόκολλα, εκπαίδευση συγκεκριμένων υγειονομικών σε συγκεκριμένα πράγματα, συγκεκριμένη στελέχωση, συγκεκριμένο εξοπλισμό).
3. Επανελέγχεις την εφαρμογή των εισηγηθέντων και τα αποτελέσματα.
4. Κρίνεις, δικάζει και καταδικάζεις, όταν δείς ότι δεν τηρούνται τα προβλεπόμενα και όχι όταν δεν σου αρέσουν οι αριθμοί.

Τίποτε από όλα αυτά δεν έγινε στην περίπτωση του Αγρινίου.

Όλα στο παιχνίδι των εντυπώσεων. Όταν η ειδησεογραφία «έπαιξε» τον πόνο των πολιτών, ήρθαν οι «μοιρολογούσες» να κάνουν την επανάστασή τους. Να μας δείξουν πόσο πονούν και πόσο «αποφασιστικοί» είναι να δώσουν «λύσεις»!!
Όπως έκανε και πρό ημερών ο Διοικητής της ΥΠΕ με το περιστατικό που περίμενε ΜΕΘ και «όταν το έμαθε από την ειδησεογραφία» ενήργησε και το τακτοποίησε.

Το ότι οφείλει να ενεργεί για όλους όσοι είναι εκτός ΜΕΘ (και τους ξέρει καθημερινά από την υπηρεσία του) τόσο αυτός, όσο και τα παπαγαλάκια, το έκαναν γαργάρα.

Θα ήμουν ο τελευταίος που θα ερχόταν αυτόκλητος «δικηγόρος υπεράσπισης» του σημερινού Διοικητή Αγρινίου, ξέροντας την άκριτη υιοθέτηση, όταν ανέλαβε, των εις βάρος μου συκοφαντιών που του σέρβιραν από το περιβάλλον του νοσοκομείου, αυτό που ποτέ δεν επιθυμεί ουσιαστικό έλεγχο από τη διοίκηση, και που θα βάλει τον κάθε διοικητή στο στόχαστρο, αν δεν συναινέσει στο να συνδιοικήσει μαζί τους ή αν τολμήσει να ακουμπήσει κακώς κείμενα στις λειτουργίες και διαδικασίες. Αυτό το περιβάλλον που αποτελεί την τροχοπέδη ενός νοσοκομείου με πολλές δυνατότητες και με πολλούς αξιόλογους επιστήμονες.

Θεωρώ χρέος μου όμως να δώ την αλήθεια.

Και η αλήθεια εδώ είναι ότι, το σύστημα πάσχει βαρέως. Οι απαιτούμενες ενέργειες εκπαίδευσης και στελέχωσης παραγκωνίζονται συστηματικά και οι αποδιοπομπαίοι τράγοι είναι η εύκολη λύση –και καταπραϋντική δυστυχώς για το «λαό»- που επιλέγουν οι κρατούντες.

Ειδικά δε, αν ο αποδιοπομπαίος τράγος δεν είναι και από το «μαντρί μας», όπως εν προκειμένω, είναι και μια καλή ευκαιρία να «αποκαταστήσουμε την τάξη» και σε σχέση με τις δικές μας μικροπολιτικές στοχεύσεις.

Κοντολογίς, στο Αγρίνιο διαδραματίζεται μία οδυνηρή για τους πολίτες κατάσταση που απαιτεί υγειονομικά μέτρα –ανάλυση –επανακαθορισμό δράσεων- εκπαίδευση –στελέχωση.

Αντ’ αυτού, το επιτελικό κράτος που έχει την απόλυτη ευθύνη για τις ανάγκες που ανέφερα στην προηγουμένη σειρά, επιλέγει, όχι τη δράση, αλλά την δημιουργία εντυπώσεων με εξαγγελίες βαρύγδουπες και αποδιοπομπαίους τράγους.
Αυτά αποτελούν παιχνίδια εντυπώσεων και μόνον.

Και τα παιχνίδια εντυπώσεων σίγουρα δεν είναι αυτά που έχει ανάγκη ο ασθενής πολίτης.
Γιατί εδώ σχεδόν μιλάει ο θύτης για την ανάγκη του θύματος και τον «πόνο» που νοιώθει. Απλά εμπαιγμός. Και ιεροσυλία πάνω στον θάνατο συνανθρώπων μας.

Τούτες οι λύσεις, μόνο το πρόβλημα κάτω από το χαλί βάζουν.
Δεν δίνουν καμία λύση και καμία προοπτική.

Και θα είμαστε εδώ για να θρηνούμε και πάλι χαμένες ζωές και να εξιλεωνόμαστε με παιχνίδια εντυπώσεων.

Και αν κάποιοι νομίζουν ότι μιλάω εκ του ασφαλούς, θα τους θυμίσω πως με πονάει περισσότερο από τον κ. Υπουργό και τον κ. Διοικητή Υ.ΠΕ. η σωστή λειτουργία του Νοσ. Αγρινίου γιατί εκεί ζουν οι δικοί μου άνθρωποι και εκεί θα ζητήσουν βοήθεια, αν και όποτε την χρειαστούν.

Αυτό όμως δεν μου δίνει το δικαίωμα να δημιουργώ αποδιοπομπαίους τράγους ούτε να ρίχνω στην πυρά κάτι που δεν απέδειξα ότι είναι σφαλερό, με επιστημονικά εργαλεία.

Γιατί τα εργαλεία υπάρχουν. Η πολιτική ηγεσία όμως δεν τα προτιμά.
Προτιμά τις εντυπώσεις».