Η εκτεταμένη εξάπλωση των δικτύων των αραχνών στο Αιτωλικό, αποτελεί ένα θέαμα απόκοσμο, μοναδικό.
Οπως έλεγε διακεκριμένη εντομολόγος σε τηλεοπτικό σταθμό το φαινόμενο είναι απόλυτα φυσιολογικό και συμβαίνει όταν έχουμε υπερπληθυσμό εντόμων (σκηπών στη προκειμένη περίπτωση). Οι αράχνες αυτές δεν είναι επικίνδυνες για τον άνθρωπο και η παρουσία τους στη συγκεκριμένη περίπτωση αποτελεί το φυσικό “εντομοκτόνο”. Στα δίκτυα τους εγκλωβίζουν τα ενοχλητικά έντομα και με τις πρώτες βροχές και το κρύο εξαφανίζονται αφού έχουν επιτελέσει το έργο τους.
Πέρα από τις αράχνες, που υφαίνουν τα περίτεχνα δίχτυα στους θάμνους κοντά στις ακτές, στο Αιτωλικό υπάρχει παράδοση στην πατροπαράδοτη αλιεία με το σταφνοκάρι και στην υφαντική τέχνη με τις φημισμένες υφάντρες του Αιτωλικού. Και οι δύο αυτές δραστηριότητες έχουν αναδείξει επιδέξιους “υφαντές” δικτυών και αξεπέραστες υφάντρες στη τέχνη της υφαντικής.
Με λίγα λόγια στο Αιτωλικό έχουμε εκτός από την φυσική υφαντική των αραχνών και την ανθρώπινη των ψαράδων με τα δίχτυα τους και των υφαντριών με τους αργαλειούς τους…
Μόνο που οι παραδοσιακοί ψαράδες έχουν περιοριστεί σε πολύ λίγους από έλλειψη πλέον αλιευμάτων στη λιμνοθάλασσα λόγω αλόγιστων ανθρωπίνων δραστηριοτήτων και οι αργαλιοί του Αιτωλικού σίγησαν για πάντα εδώ και μερικές δεκαετίες μη αντέχοντας τον ανταγωνισμό με τα βιομηχανοποιημένα υφαντά.
Και κλείνοντας θα παρατηρήσω ότι το Αιτωλικό χρήζει άμεσης βοήθειας από την πολιτεία σε πολλά θέματα…
Την εξόντωση των εντόμων την έχει αναλάβει η φύση… ας κάνει κάτι και η πολιτεία για τα άλλα ζητήματα…
