Ο πιο πράσινος δρόμος της Αθήνας βρίσκεται στα Κάτω Πατήσια

Τα Κάτω Πατήσια είναι μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές της Αθήνας. Οι δρόμοι είναι στενοί, τα πεζοδρόμια ακόμη περισσότερο και οι κοινόχρηστοι χώροι πρασίνου μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Κι όμως μέσα σε αυτό το γκρίζο χάος, υπάρχει ένας δρόμος που ξεχωρίζει από μακριά.

Πρόκειται για τον οδό Νικοπόλεως που βρίσκεται μια ανάσα από την Πλατεία Κολιάτσου. Το όνομα της προήλθε από την Αρχαία Νικόπολη που ιδρύθηκε το 31 π.Χ. από τους Ρωμαίους, στη νοτιοδυτική Ήπειρο κοντά στην σημερινή Πρέβεζα. Οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες έδωσαν μεγάλη σημασία στην ανάπτυξη της, κάνοντας την ουσιαστικά κέντρο με μεγαλοπρεπή κτίρια, ναούς και θέατρα.

Τον δέκατο αιώνα, μετά από επιδρομές αρκετών γειτονικών λαών, οι κάτοικοί της αποφάσισαν τελικά να την εγκαταλείψουν, ιδρύοντας την Πρέβεζα. Σήμερα, ο αρχαιολογικός της χώρος αποτελεί την μεγαλύτερη σε έκταση αρχαία πόλη της Ελλάδας.

Η Οδός Νικοπόλεως και η σκιά που διαρκεί όλη μέρα

Όσες πολλές πληροφορίες υπάρχουν για την Νικόπολη στο διαδίκτυο, άλλες τόσες λίγες υπάρχουν για την οδό Νικοπόλεως στο κέντρο της Αθήνας. Αν τη αναζητήσει κανείς στο διαδίκτυο, θα βρει ελάχιστα αποτελέσματα.

Κανένα άρθρο, κανένα αφιέρωμα, καμία είδηση. Μόνο τα στοιχεία επικοινωνίας ενός από τα πρώτα εσπερινά σχολεία που άνοιξαν στην Αθήνα πριν από αρκετές δεκαετίες. Τι συμβαίνει, όμως, στη συγκεκριμένη οδό και για ποιο λόγο είναι τόσο πράσινη;

Για να πάρουμε τις απαντήσεις μας αποφασίσαμε να φτάσουμε εκεί και να μιλήσουμε με τους ανθρώπους που τη ζουν καθημερινά. Από την πρώτη στιγμή, όμως, καταλάβαμε ότι το έργο μας δεν θα ήταν και το πιο εύκολο. Τα περισσότερα καταστήματα με τις παλιές τζαμαρίες και τις ταμπέλες είναι κλειστά εδώ και πολλά χρόνια.

Παλιά καθαριστήρια, καφενεία ακόμη και συνεργεία που δεν άντεξαν στον χρόνο και κατέβασαν ρολά. Κατά μήκους του δρόμου, μάλιστα, υπάρχουν αρκετά παρατημένα αυτοκίνητα με σπασμένα τζάμια και καμένα λάστιχα.

Ένα από τα καταστήματα που δείχνει να έχει ζωή είναι ένα ψιλικατζίδικο, η επιγραφή του οποίου, με το ξεθωριασμένο σήμα της ΕΒΓΑ, κρύβεται κατά το ήμισυ από τα φύλα των πολύ ψηλών δέντρων που σκεπάζουν τα πάντα στην περιοχή.

«Να σας ρωτήσουμε κάτι: μήπως ξέρετε τι δέντρα είναι αυτά;» λέμε στην ιδιοκτήτρια του μαγαζιού, η οποία μας κοίτα με απορία, μην μπορώντας να πιστέψει ότι δημοσιογράφοι ήρθαν στον δρόμο για να κάνουν του κάνουν αφιέρωμα.

«Τι να σου πω, δέντρα που κάνουν πρασινάδα». Με αυτή τη διαφωτιστική πληροφορία συνεχίσαμε την περιήγησή μας στην οδό Νικοπόλεως.

Ο δρόμος είναι πραγματικά πνιγμένος στην «πρασινάδα», όπως την ονόμασε η ιδιοκτήτρια του ψιλικατζίδικου. Το φύλλωμα μάλιστα είναι τόσο παχύ που σε αρκετά σημεία το φως του ήλιου δεν περνάει καν. Τα φύλλα έχουν κατέβει τόσο χαμηλά που αγγίζουν ακόμη και τις οροφές των πιο ψηλών αυτοκινήτων που τη διασχίζουν βιαστικά.

«Αλλάζει διαρκώς χρώματα αυτός ο δρόμος»

Κάνοντας μια μικρή έρευνα, ανακαλύψαμε πως πρόκειται κυρίως για ακακίες, ένα φυτό το οποίο έχει χρησιμοποιηθεί αρκετά για τη δημιουργία πρασίνου στην Αθήνα. Οι πληροφορίες σχετικά με τη ζωή στην οδό θα παρέμεναν εξαιρετικά λίγες, εάν δεν πέφταμε πάνω στην Παπούρα.

Η Παπούρα είναι ο νεότερος χώρος της οδού Νικοπόλεως, ο οποίος άνοιξε προς το κοινό πριν από ένα χρόνο. Πρόκειται ουσιαστικά για έναν πολυχώρο στον οποίο μπορεί κανείς να εργαστεί κατά τη διάρκεια της μέρας, ενώ αργότερα λαμβάνουν χώρα διάφορες εκδηλώσεις, ομιλίες και workshops. Εκεί συναντήσαμε την Όλγα, η οποία δέχτηκε να μας μιλήσει για τον δρόμο και το μαγαζί της.

«Τώρα συμπληρώνουμε ένα χρόνο λειτουργίας και είμαστε πραγματικά πολύ ευχαριστημένοι. Εγώ μένω στην Κυψέλη και αυτό που μου έκανε εντύπωση στον συγκεκριμένο δρόμο είναι ότι είναι πολύ ήσυχος παρόλο που είναι μέσα στο κέντρο ουσιαστικά.

Και φυσικά το πράσινο. Τώρα βέβαια είναι πράσινα. Αργότερα με το φθινόπωρο θα γίνει πορτοκάλι. Αλλάζει χρώματα διαρκώς αυτός ο δρόμος».

Λίγα μέτρα μακριά βγαίνουμε στην Πατησίων. Τέλος τα δέντρα, τέλος η ησυχία. Η ώρα είναι 2 το μεσημέρι και η φασαρία από τα αυτοκίνητα και τους περαστικούς που πηγαινοέρχονται διαπερνά τα αυτιά μας. Επιστροφή στην παλιά καλή Αθήνα.

Άκης Κατσούδας – reader.gr