Με τους ήχους του “bella ciao” να παίζει μπορεί κανείς να βρει μια ανθολογία πραγματική από αντάρτικα και ιστορικές στιγμές του ένοπλου αγώνα που συνδέονται με το σήμερα και τον πόθο πολλών στον χώρο να νιώσουν για λίγο Γκεβάρες ή Βελουχιώτηδες.
Τι φωτογραφίες με τη Βάρκιζα (προχτές ήταν η επέτειος των 70 χρόνων από τη μακρινή εκείνη εποχή) και ξεκάθαρο μήνυμα ότι δεν θα ξαναπαραδοθούν τα όπλα. Τι Κούρδοι αντάρτες από τις πολιτοφυλακές των Πεσμεργκά που πολεμούν στα βουνά (στη Συρία με υποστήριξη των Αμερικάνων βέβαια, αλλά οι εποχές είναι λίγο παράξενες, είναι αλήθεια). Τι ο Ομπάμα να λέει τη Μισέλ… Περιστέρα(!). Μιλάμε για αληθινή ανθολογία επανάστασης και αδούλωτου πάθους για αντίσταση.
Δεν είναι αμελητέο. Είναι μια σημαντική μερίδα του ΣΥΡΙΖΑ που τα βλέπει έτσι τα πράγματα, δεν είναι μια δυο συνιστώσες. Ειδικά αν σκεφτείς μάλιστα ότι τελευταία έχουν προστεθεί και πατριώτες από άλλα κομμάτια του πολιτικού φάσματος που γοητεύονται από όλα αυτά.
Βέβαια ο κ. Κούστας είναι πολιτικό πρόσωπο και θα έπρεπε να ξέρει ότι δεν βοηθά αυτή η ρητορική την προσπάθεια του κόμματός του να εκπροσωπήσει όλους τους πολίτες αλλά ας μην τον αδικούμε. Όλοι παρασύρονται από τον πόθο της δικαίωσης. Εδώ προχτές στην πλατεία είχε συγκέντρωση για την αξιοπρέπειά μας εντός Ε.Ε. και με νόμισμα το ευρώ αλλά μερικοί συμπολίτες μας τραγουδούσαν το “δεν θα περάσει ο φασισμός” και το “χτυπούν απόψε στην ταράτσα τον Αντρέα”! Συμβαίνουν αυτά πάνω στον επαναστατικό ενθουσιασμό.
η συντακτική μονάδα
