Ο κλασικός ελληναράς στο σούπερ- μάρκετ

Αυτό το Σαββατιάτικο θεματάκι δεν θα κουραστούμε να το επαναφέρουμε κάθε Σάββατο που όλοι τρέχουμε στα σούπερ μάρκετ. Είναι σε ένα από τα μεγαλύτερα του είδους και έχει υπαίθριο πάρκινγκ με θέσεις για αναπήρους.

Είκοσι λεπτά καθίσαμε έξω από το πολυκατάστημα και ο χώρος για αναπήρους δεν έμεινε άδειος ούτε για δευτερόλεπτο!

Μόνο που δεν τον καταλάμβαναν ανάπηροι ή έστω άνθρωποι με προβλήματα που να αποδεικνύονται. Έβγαιναν από μέσα κάτι κυρίες ξανθιές με υψηλό φρόνημα και παράστημα που θα μπορούσε να τις κατατάξει στην κατηγορία του τσολιά! Έβγαιναν κάτι 50άρηδες που η ζωή τους είχε φερθεί πολύ καλά αφού πρέπει να ήταν ήδη 2-3 χρόνια σε σύνταξη. Κάτι τύπους με το 4χ4 και τον σταυρό κρεμασμένο μπροστά στον καθρέφτη δεν χρειάζεται να τους αναφέρουμε, έτσι δεν είναι;

Φυσικά δεν είναι Αγρινιώτικο φαινόμενο αυτό. Στην Αθήνα κόβονται 1000 κλήσεις τη μέρα και οι μισές είναι για θέσεις αναπήρων όπως μάθαμε πρόσφατα.

Δεν έχουμε νοοτροπία υπέρ των ΑμεΑ, όλοι το ξέρουμε. Το κακό είναι πως έχουμε και απάντηση.Ένας γνωστός που του είπαμε “ρε, που αφήνεις εδώ το αμάξι;”, μας απάντησε: “έλα μωρέ, σιγά μην έρθει ανάπηρος μέχρι να πάρω εγώ πατάτες και ψάρια”! Καλό ε;

Αναγνώστης με αφορμή το κείμενο μας έστειλε φωτογραφίες με τη δική του εμπειρία:

η συντακτική απογοητευμένη μονάδα