Ο χαιρετισμός των συναγωνιστών του Αιμ. Μονιά που δεν ακούστηκε…
Στην εκδήλωση υποδοχής και ταφής των οστών του Αιμίλιου Μονιά στην Παραβόλα, βρέθηκαν και συνάδελφοι του, συναγωνιστές του καταδρομείς που πολέμησαν στην Κύπρο ως μέλη της αποστολής “Νίκη”.
Ο κ. Κώστας Μπεσίρης , εκ μέρους του Συλλόγου “Κομάντος 74”, που αποτελείται από τους στρατιώτες – καταδρομείς που πολέμησαν στην Κύπρο, ήταν εκεί γα κα εκφωνήσει τον χαιρετισμό των συνάδελφων του Αιμίλιου Μονιά, όπως έκανε λίγη ώρα πριν, στην ταφή των οστών του Αθανάσιου Χριστόπουλου, στην Μηλιά της Ναυπακτίας.
Όμως για λόγους που δεν εξηγήθηκαν, οι διοργανωτές της εκδήλωσης στην Παραβόλα δεν επέτρεψαν την ανάγνωση του χαιρετισμού.
Το “Γ” παραθέτει την ομιλία, που είναι ίδια με αυτές που εκφωνήθηκαν και σε άλλες περιοχές της χώρας, όπου έγιναν οι ταφές των οστών των ηρώων του Νοράτλας “Νίκη 4”.
Ομιλία του Πολεμικού Συλλόγου «Κομάντος 74» αφιερωμένη στη μνήμη του Ήρωα συμπολεμιστή μας Αιμίλιου Μονιά
-Στις 11:30 η ώρα τη νύχτα της 21ης-22ας Ιουλίου 1974 , η Α΄ Μοίρα Καταδρομών με έδρα το Μάλεμε Χανίων, ξεκινά τη μοναδική στα χρονικά επιχείρηση αερομεταφοράς προσωπικού, από την Κρήτη στη Λευκωσία, που ονομάστηκε «ΝΙΚΗ» και χαρακτηρίστηκε, τόσο από τον ελληνικό, όσο και από τον ξένο τύπο, ως επιχείρηση αυτοκτονίας.
Απογειώνονται από την 115 Πτέρυγα Μάχης της Σούδας, δεκαπέντε (15) αεροσκάφη τύπου ΝΟΡΑΤΛΑΣ της 354 Μοίρας Τακτικών Μεταφορών, (και όχι δύο ντακότες, όπως αναφέρουν οι ανιστόρητοι παραχαράκτες της ιστορίας) με 52 Αξιωματικούς της 354 ΜΤΜ, πληρώματα των αεροσκαφών, 319 Αξιωματικούς και Καταδρομείς της Α΄ Μ Κ από το Μάλεμε Χανίων και 25 Αξιωματικούς και Καταδρομείς της Γ΄ ΜΑΚ. από το Μεγάλο Πεύκο.
Από αυτά, τα δεκατρία (13) θα φθάσουν στον προορισμό τους Τα υπόλοιπα δύο (2) , λόγω βλάβης οργάνων έχασαν το προσανατολισμό τους και προσγειώθηκαν αλλού.
Στο αεροσκάφος Νοράτλας, με ονομασία «ΝΙΚΗ 4», που κατέπεσε, βρισκόταν μέσα ο Ήρωας Ανθυπασπιστής της Α’ Μοίρας Καταδρομών Αιμίλιος Μονιάς που γεννήθηκε στην Παραβόλα Αγρινίου , στα χώματα, που πατάμε, από γονείς βιοπαλαιστές, πριν από εξήντα τρία χρόνια.
Ο Ήρωας συμπολεμιστής μας Αιμίλιος, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του, έφθασε ο καιρός να υπηρετήσει την Πατρίδα. Γεννημένος και φτιαγμένος για τα δύσκολα κατατάχθηκε εθελοντής στο χώρο, που του ταίριαζε. Λοκατζής στις Δυνάμεις Καταδρομών. Για τα παλικάρια άλλωστε δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Παρουσιάστηκε στο Κέντρο Εκπαίδευσης Μονάδων Καταδρομών στο Μεγάλο Πεύκο το 1974 και στη συνέχεια τοποθετήθηκε στην Α΄ Μοίρα Καταδρομών στο Μάλεμε Χανίων.
Δεν άργησε δε να κληθεί να προσφέρει τις υπηρεσίες τους μαζί με άλλους επίλεκτους στις επιχειρήσεις της Κύπρου το έτος 1974, συμμετέχοντας στην αεραποβατική επιχείρηση αυτοκτονίας, που προαναφέραμε, αποτέλεσμα της οποία ήταν να βληθούν όλα τα α/φ από φίλια και εχθρικά πυρά, να καταπέσει ένα από αυτά και να βρουν φρικτό θάνατο (29) λοκατζήδες και τέσσερις (4) αξιωματικοί της πολεμικής αεροπορίας .
Μεταξύ των νεκρών ήταν ο Αιμίλος Μονιάς, ο Ήρωας Ανθυπασπιστής της Α΄ Μοίρας Καταδρομών, του οποίου τα ιερά λείψανα και τη μνήμη ήρθαμε να τιμήσουμε σήμερα μαζί με τους συγγενείς φίλους και συγχωριανούς του, αποδίδοντάς του την οφειλόμενη τιμή κι ευγνωμοσύνη.
Ο Αιμίλιος Μονιάς δεν ήταν επώνυμος. Έγινε επώνυμος με τη θυσία του και τον ηρωισμό του. Ήταν ένας νέος, απλός, ανώνυμος, με οράματα και ιδανικά. Μπροστά στην υπέρμετρη αγάπη του για την πατρίδα δεν υπολόγισε τη ζωή του, γι΄ αυτό μπήκε στην Αθανασία. Έφυγε σαν ήρωας, ήπιε τον ήλιο της Μητέρας Ελλάδας και τώρα από εκεί ψηλά μας προτρέπει, να βαδίσουμε όλοι μας στο δρόμο της τιμής και του καθήκοντος, που αυτός χάραξε.
Όχι, δεν πέθανε ο Αιμίλιος γιατί οι νεκροί πεθαίνουν, όταν τους ξεχάσουν οι ζωντανοί και εμείς οι συμπολεμιστές σας Αξιωματικοί και Καταδρομείς της Α Μοίρας Καταδρομών δεν ξεχάσαμε τους Ήρωες συμπολεμιστές μας
αφενός στον πόλεμο
τιμήσαμε τον άδικο χαμό σας με δύο νικηφόρες μάχες κατά Τούρκικων Δυνάμεων, τη μάχης του Αεροδρομίου της Λευκωσίας στις 23 Ιουλίου και της μάχης της Σχολής Γρηγορίου (ύψωμα Κολοκασίδη) στις 16-17 Αυγούστου, οι οποίες αξίζει να σημειωθεί, ότι έλαβαν χώρα σε χρόνο εκεχειρίας και τα αποτελέσματα των οποίων, ήταν καθοριστικά για το μέλλον της Κύπρου, αφού ματαίωσαν τα σχέδια της Τουρκίας για αποκοπή-απομόνωση της Λευκωσίας από την υπόλοιπη ελεύθερη Κύπρο και στη συνέχεια την προσάρτησή της μισής Κύπρου στην Τουρκία.
και αφετέρου μετά τον πόλεμο
αγωνιστήκαμε και εξακολουθούμε να συναγωνιζόμαστε με τους δημάρχοντες των τόπων που γεννηθήκατε και δοξάσατε και πράξαμε μαζί τους στο ακέραιο το καθήκον μας, τιμώντας τη μνήμη όλων των πεσόντων Ηρώων συμπολεμιστών μας και αυτοί των συντοπιτών τους, με την ανέγερση μνημείων (προτομών σε εμφανή σημεία στον τόπο καταγωγής τους, ονομασία οδών-γηπέδων, κοινόχρηστων χώρων κλπ), έτσι:
-καταστήσαμε αιώνια τη μνήμη σας και θα ζείτε και πάλι ανάμεσα στα γνωστά και αγαπημένα σας πρόσωπα αλλά και αιώνια, μετά από το θάνατο αυτών,
-αποδώσαμε τη μέγιστη δυνατή τιμή και ηθική ικανοποίηση στους συγγενείς, τους φίλους και τους συγχωριανούς σας,
-αναγνωρίστηκε και δικαιώθηκε έμπρακτα η θυσία σας και τέλος
-συντελέσαμε, ώστε η θυσία σας να γίνει παράδειγμα μίμησης και εθνικού φρονηματισμού κυρίως για τους νέους της περιοχής σας.
Αείμνηστοι Συνάδελφε Αιμίλιε Μονιά. Η ευγνωμοσύνη όλων μας σας ανήκει. Η τιμή και η δόξα σας αναγνωρίζεται. Θα ζείτε στη μνήμη μας και στη ζωή μας αιώνιοι, αγνοί, ηρωικοί, υπέροχοι φίλοι και συνάδελφοι.
Αιωνία σου η μνήμη Συμπολεμιστή, συμπατριώτη και φίλε Αιμίλιε”
