Νέα επιστολή μαθήτριας από το Αγρίνιο για την ΕΒΕ και τις αδικίες στα ειδικά μαθήματα

Η Αλεξάνδρα Βραχωρίτη, άλλη μια απόφοιτη γενικού λυκείου του Αγρινίου εκφράζει τη διαμαρτυρία της και τον προβληματισμό της για τα προβλήματα που έχει προκαλέσει, ακόμη και σε αριστούχους αποφοίτους, η Ελάχιστη Βαση Εισαγωγής, στα ειδικά μαθήματα.

Η Αλεξάνδρα, δεν αντιμετωπίζει η ίδια κάποιο πρόβλημα, αλλά βιωνει από κοντά την αγωνία και το αδιέξοδο συμμαθητών της, που δεν θα καταφέρουν να εισαχθούν στη σχολή επιλογής τους, ακριβώς επειδή δεν “έπιασαν” την ΕΒΕ σε ειδικά μαθήματα, κάτι που η μαθήτρια χαρακτηρίζει “παράλογο”

“Η παιδεία ΔΕΝ ΠΡΌΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΛΛΆΞΕΙ επειδή εσείς, ο τέως ή ο/η νυν υπουργός παιδείας αποφασίζετε να κάνετε μεταρρυθμίσεις στην τελευταία τάξη του λυκείου βασανίζοντάς μας», υπογραμμίζει με απογοήτευση η μαθήτρια.

Η επιστολή της στη Νίκη Κεραμεως:

«Κυρία Υπουργέ,

Ονομάζομαι Βραχωρίτη Αλεξάνδρα και είμαι απόφοιτη του 4ου Γενικού Λυκείου Αγρινίου. Συμμετείχα, λοιπόν, στις φετινές πανελλαδικές εξετάσεις, όπως και άλλοι 75.434 μαθητές των Γενικών Λυκείων της χώρας. Καταφέραμε, έπειτα από μια αποδεδειγμένα δύσκολη χρονιά, τόσο ψυχικά όσο και σωματικά (αρκεί κανείς να αναλογιστεί πόσες ώρες ήμασταν “βιδωμένοι” στις καρέκλες των γραφείων μας κοιτάζοντας μια οθόνη, μικρή ή και λίγο μεγαλύτερη στην καλύτερη περίπτωση), να φέρουμε εις πέρας την αποστολή των εξετάσεων.

Εφαρμόζοντας ένα νέο σύστημα, για το οποίο τουλάχιστον οι περισσότεροι μαθητές, καθηγητές, γονείς καταλάβαμε πως επιθυμείτε πράγματι η εκπαίδευση στη χώρα μας να αναβαθμιστεί, τελικά μας αποδείξτε ότι βασική επιδίωξή σας ήταν ΤΟ ΕΝΤΕΛΏΣ ΑΝΤΊΘΕΤΟ! Έχετε ένα φοβερό ταλέντο στις αναποδιές και τα συνεχή λάθη. Βέβαια, στο χωριό μου αυτό το λέμε αποτυχία. Εσείς παρ’ όλ’ αυτά έχετε την αίσθηση ότι εντυπωσιάζετε τα πλήθη.

Ας περάσουμε όμως στο ζήτημα που μας απασχολεί πλέον όλους, την περιβόητη (και επιτυχημένη κατά τη γραμμή – τη δική σας γραμμή πάντα) Ε. Β. Ε. .

Να σημειώσω εδώ πως δε θα αναφερθώ στις τραγικές ελλείψεις του συστήματος σε καθηγητές και εξοπλισμό για την εξ αποστάσεως εκπαίδευσή μας, αλλά ούτε και στις διαχρονικές δυσλειτουργίες της παιδείας μπροστά στις οποίες εθελοτυφλείτε και εσείς καθώς και οι προηγούμενοι – μάλλον και οι επόμενοι!
Επιπλέον, να προσθέσω πως δεν ανήκω στους “αποτυχημένους” ΑΡΙΣΤΟΥΧΟΥΣ της γενιάς μου καθώς περνάω στην σχολή που επιθυμώ έχοντας συγκεντρώσει 17.146 μόρια και – μάλλον – είμαι τυχερή που δεν κλήθηκα να εξεταστώ σε κάποιο ειδικό μάθημα! Αυτό όμως δε συνεπάγεται απραξία και φίμωση απλά και μόνο επειδή βολεύτηκα.

Ακούγοντας, λοιπόν, για πρώτη φορά τα λόγια σας, πριν από περίπου ένα χρόνο, σχετικά με το ότι μαθητές που συγκέντρωσαν 2, 3, 4, 5, 6, 7 χιλιάδες μόρια δεν είναι δυνατόν να φοιτούν στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα και να μένουν αιώνιοι φοιτητές, είπα από μέσα μου “Επιτέλους, κάποιος το είδε και θα κάνει τη διαφορά, θα αλλάξει ριζικά τον τρόπο εκπαίδευσης”. Πίστεψα πως στόχος σας ήταν να αυξήσετε τα κίνητρα και τις δυνατότητες ανάδειξης κλίσεων και ταλέντων των μαθητών. Έτσι, ως συνέπεια αυτού να προκύψει και η ακούσια αύξηση των βάσεων, μιας και οι μαθητές από επιλογή θα μελετούν, με όρεξη θα πηγαίνουν σχολείο, με διάθεση και μεράκι θα παρακολουθούν κάθε λεπτό του μαθήματος και θα πάψουν να είναι παθητικοί δέκτες ακουσμάτων, που από τις 8:10 έως τις 14:00 μοιάζουν “κινέζικα”, αλλά απ’ τις 17:00 μέχρι τις 22:00 ακούγονται λογικά και σωστά, γίνονται κατανοητά και η προσοχή τους εν ώρα παράδοσης – στα γνωστά μας “ΦΡΟΝΤΙΣΤΉΡΙΑ” – αγγίζει συχνά τα όρια της υπερβολής! Κάτι τέτοιο φυσικά δε συνέβη.

Επιλέξατε, λοιπόν, αντί όλων των παραπάνω, να θεσπίσετε την ελάχιστη βάση εισαγωγής, όχι όμως αποκλείοντας από την τριτοβάθμια εκπαίδευση μαθητές με βαθμολογίες μικρότερες της βάσης (που είναι το 10, και όχι το 14 και το 15), αλλά νέους με όνειρα, στόχους και 17.000 έως 20.000+ μόρια. Μόρια που για να βγουν πρέπει – ας μου επιτραπεί η έκφραση – “να φτύσεις αίμα” για να τα συγκεντρώσεις.

Ειδικά σε μια χρονιά όπου οι δυσκολίες πήγαιναν και έρχονταν. Πιο συγκεκριμένα, στα ειδικά μαθήματα ορίστηκε μια Ε. Β. Ε που είναι τουλάχιστον παράλογη. Και μην ξεχνάτε πως το ελληνικό δημόσιο σχολείο διδάσκει στην τρίτη λυκείου ΜΟΝΟ ΑΓΓΛΙΚΆ, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων όπου διδάσκει και σχέδιο – ή γραμμικό ή ελεύθερο, ποτέ και τα δύο μαζί (!). Θα είναι, όμως, παράλειψη αν δεν αναφέρω πως για να δηλώσει κάποιος τη σχολή των Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ή της Γραφιστικής καλείται να εξεταστεί ΚΑΙ ΣΤΑ 2, ΔΗΛΑΔΉ ΚΑΙ ΤΟ ΓΡΑΜΜΙΚΌ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΕΎΘΕΡΟ. Παρά ταύτα, οι Ε. Β. Ε των γαλλικών, του σχεδίου και των μουσικών μαθημάτων φτάσανε στα ύψη. Και κάπως έτσι αποκλείετε ΑΡΙΣΤΟΥΧΟΥΣ με το “έτσι θέλω”.

Για να ολοκληρώσω, όμως, διότι φαντάζομαι πως ήδη σας κούρασα, θα ήθελα να γνωρίζετε πως η παιδεία ΔΕΝ ΠΡΌΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΛΛΆΞΕΙ επειδή εσείς, ο τέως ή ο/η νυν υπουργός παιδείας αποφασίζετε να κάνετε μεταρρυθμίσεις στην τελευταία τάξη του λυκείου βασανίζοντάς μας. Υπάρχει ανάγκη για αλλαγή ήδη από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Κλείνοντας, θα σας πρότεινα στο εξής να μην ξεχνάτε τα λόγια του Αμερικανού ακτιβιστή Eldridge Cleaver: «Αν δεν είσαι μέρος της λύσης, τότε (τουλάχιστον μην) είσαι μέρος του προβλήματος.»