Ναύπακτος: Τι θα γίνει με το τουριστικό καταφύγιο, την πλωτή εξέδρα και την πεζογέφυρα
Ορισμένα εκ των θεμάτων που άνοιξε κατά την προηγούμενη θητεία το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο ανέβηκαν, και όχι άδικα, στη κορυφή της ατζέντας της επικαιρότητας. Κι αυτό γιατί πρόκειται για σχεδιαζόμενες, αρχικά, παρεμβάσεις οι οποίες ακουμπούσαν σε χρόνια ζητήματα που η περιοχή είχε στο αφήγημά της, και που όμως, για τον ένα ή τον άλλο λόγο παρέμεναν στη σφαίρα του αφηγήματος.
Η μαρίνα και η μετατροπή του σχεδίου της σε τουριστικό καταφύγιο, και η εξεύρεση χρηματοδότησης για το έργο, η τοποθέτηση της πλωτής εξέδρας στο λιμάνι της Ναυπάκτου, αλλά και το έργο της πεζογέφυρας του Γριμπόβου (στην αρχή ονομάστηκε συνένωση των παραλιών) είναι τρία εξ αυτών, τα οποία δρομολογήθηκαν επί προεδρίας του Αντώνη Φράγκου, και που σήμερα έρχονται και πάλι στη δημόσια συζήτηση. Ποιες οι προθέσεις της δημοτικής αρχής επ’ αυτών; Στελέχη της αντιπολίτευσης του δήμου Ναυπακτίας το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν εκφράσει τις επιφυλάξεις τους για το εάν η νέα διοίκηση του δήμου και του Ταμείου είναι θετική στο να συνεχίσει ότι παρέλαβε, κάνοντας μάλιστα και σχετικά ερωτήματα στο δημοτικό συμβούλιο. Η «ε» σήμερα επιχειρεί να φωτίσει τα δεδομένα.
Καταρχάς, το πιο σημαντικό από τα παραπάνω έργα, είναι δίχως δεύτερη σκέψη, αυτό του τουριστικού καταφυγίου. Μίας υποδομής που η Ναύπακτος έχει ίσως ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλη, καθώς δεν είναι δυνατόν εν έτη 2018, τόπος παραθαλάσσιος που θέλει να λέγεται τουριστικός προορισμός να μην είναι προσβάσιμος από τη θάλασσα.
Μία ανάγνωση του τοπικού τύπου της δεκαετίας του ’70 μας φέρνει από τότε μπροστά στην είδηση «κατασκευή μαρίνας στη Ναύπακτο», όμως το πέρασμα του χρόνου απέδειξε πως οι πράξεις από τα λόγια απέχουν πάρα πολύ, με αποτέλεσμα έως σήμερα μαρίνα να ακούμε συνεχώς, αλλά μαρίνα να μην βλέπουμε. Μία από τις τελευταίες, σε πρακτικό επίπεδο, απόπειρες που έγιναν, ήταν αυτή του Λιμενικού Ταμείου Αιτ/νίας, στα τέλη της δεκαετίας του 2000, το οποίο εκπόνησε μελέτη για την κατασκευή μαρίνας, χωρίς όμως τελικά η διαδικασία του διαγωνισμού να τελεσφορήσει θετικά, και ενώ το 2009 έληξαν και οι τότε περιβαλλοντικοί όροι . Το 2013, με σχετικό ΦΕΚ, η μαρίνα χωροθετήθηκε, συμπεριλαμβανόμενη στο Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τον Τουρισμό και της ΣΜΠΕ (Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων).
Η αλλαγή της μαρίνας σε τουριστικό καταφύγιο
Είναι εφικτό όμως στη Ναύπακτο να κατασκευαστεί ένα τέτοιο έργο; Ποιος είναι αυτός ο επενδυτής που θα δαπανήσει τα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ που απαιτούνται; Τα ερωτήματα αυτά, εξετάζοντας τα ρεαλιστικά δεδομένα της Ελλάδας της κρίσης, οδήγησαν την προηγούμενη διοίκηση του δήμου να αλλάξει το σχεδιασμό της, βάζοντας ρότα για μετατροπή της μαρίνας σε τουριστικό καταφύγιο, με την ελπίδα πως το χαμηλότερο κόστος κατασκευής θα μπορέσει να καλυφθεί μέσω προφανώς της χρηματοδότησης του έργου από κάποιο πρόγραμμα, αλλά και την εμπλοκή ιδιώτη στη συνέχεια.
Το σχέδιο που εκπονήθηκε, μετά από συζητήσεις με το υπουργείο και μελετητές, είναι η δημιουργία μίας μικρής μαρίνας, στην ουσία, δυναμικότητας 100 σκαφών με όλες τις παράλληλες χερσαίες εγκαταστάσεις που επιτάσσουν αυτού του είδους οι υποδομές. Μάλιστα, για το έργο αυτό, και τουλάχιστον για την αρχή του, εξασφαλίστηκε χρηματοδότηση περίπου 1.780.000 ευρώ από το πρόγραμμα Interreg, τη στιγμή που το Λιμενικό Ταμείο εκπονούσε σειρά μελετών που έχουν σχέση με αυτό.
Τι κατασκευάζουμε με το πρόγραμμα
Σε ποιο στάδιο, όμως, είναι σήμερα η συγκεκριμένη διαδικασία; Το θέμα έχει τεθεί υπό τη μορφή ερωτήματος στα δύο τελευταία δημοτικά συμβούλια από την Ενωτική Πρωτοβουλία, με το δήμαρχο Βασίλη Γκίζα να απαντά πως ο δήμος είναι σε διαρκείς επαφές τόσο με το υπουργείο, όσο και με τον μελετητή του έργου, ψάχνοντας να βρει την οδό μέσω της οποίας θα απορροφηθούν τα χρήματα του προγράμματος, κατασκευάζοντας όμως ένα λειτουργικό έργο, μιας και αυτό είναι βασική προϋπόθεση της χρηματοδότησης.
Επί του τελευταίου, μάλιστα, τέθηκε σύμφωνα με πληροφορίες της «ε», ένα αρκετά σημαντικό ζήτημα που αφορά το τι μπορεί να κατασκευαστεί με το ποσό που υπάρχει, καθώς τα όσα είχαν ακουστεί για τη δημιουργία όλου του μόλου, δεν φαίνεται πως ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Κι αυτό γιατί το κόστος του (σσ του μόλου δηλαδή) είναι από μόνο του πολύ μεγαλύτερο από το 1,780 εκατ. ευρώ που χρηματοδοτεί το έργο.
Κοινός στόχος η αξιοποίηση των χρημάτων
Όπως μας μετέφερε ο πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου Σπύρος Τσέλιος, οι επαφές του δημάρχου Ναυπακτίας με τους αρμόδιους φορείς για το θέμα είναι συνεχείς, έχοντας κάνει σαφές προς κάθε κατεύθυνση πως ο στόχος της απορρόφησης των χρημάτων είναι μη διαπραγματεύσιμος. Στο δήμο Ναυπακτίας, όπως άλλωστε απορρέει και από το περιβάλλον του Βασίλη Γκίζα, το σύνολο των επαφών που γίνονται, με το υπουργείο, τη διαχειριστική αρχή και το μελετητή, έχουν ως κοινή κατεύθυνση την αξιοποίηση των χρημάτων του προγράμματος, και όπως όλα δείχνουν αυτή τη στιγμή όλες οι πλευρές έχουν ομονοήσει επ’ αυτής.
Η πρόταση που θα προκριθεί, με την ελπίδα πως αυτό θα γίνει και σχετικά άμεσα, σύμφωνα με πληροφορίες της «ε» αναμένεται να έρθει και στο δημοτικό συμβούλιο προκειμένου όλοι να γνωρίζουν τα δεδομένα της υπόθεσης, με πλήρη ανάλυση των στοιχείων της.
Η πλωτή εξέδρα στο λιμάνι
Το δεύτερο έργο που συζητήθηκε αρκετά τις τελευταίες ημέρες είναι αυτό της πλωτής εξέδρας στο λιμάνι της Ναυπάκτου, μίας παρέμβασης που υλοποιήθηκε από την προηγούμενη διοίκηση του Ταμείου, περνώντας κυριολεκτικά από σαράντα κύματα. Παρότι αρχικά δεν ήταν λίγοι αυτοί που αμφέβαλαν για το εάν είναι εφικτό να τοποθετηθεί, η εξέδρα μπήκε, εξασφαλίζοντας το σύνολο των αδειοδοτήσεων που χρειαζόταν, μερικές εκ των οποίων μάλιστα δόθηκαν από τις πλέον «σκληρές» υπηρεσίες του ελληνικού δημοσίου.
Στο πρόσφατο διοικητικό συμβούλιο του Λιμενικού Ταμείου, όταν και συζητήθηκε η απομάκρυνσή της από το χώρο, βάσει και της άδειας για εποχική χρήση που έχει ληφθεί, ετέθη μεταξύ άλλων και το κόστος της όλης διαδικασίας (βγαίνει, αποθηκεύεται, μπαίνει ξανά). Η παράμετρος αυτή ήταν αρκετή, με δεδομένο το ότι το έργο δεν έχει έσοδα καθώς ήταν επιλογή να μην καταβάλλεται αντίτιμο για όσους δένουν, να ξεκινήσει ένας νέος κύκλος συζήτησης για το εάν η νέα διοίκηση του Ταμείου, αλλά και ο δήμος Ναυπακτίας, επιθυμούν την επανατοποθέτησή της.
Η εξέδρα θα μπει ξανά
Όπως μας δήλωσε ο Σπύρος Τσέλιος, στον οποίο απευθυνθήκαμε, ο προβληματισμός που κατατέθηκε δεν αποτελεί απόφαση για μη εκ νέου τοποθέτηση της εξέδρας στο σημείο που είναι σήμερα, αλλά παράθεση, προς γνώση όλων, του συνόλου των δεδομένων που έχουν σχέση με αυτή. Ο πρόεδρος του Ταμείο, μάλιστα, ήταν ξεκάθαρος αναφορικά με τις προθέσεις του ιδίου, μεταφέροντας μας μάλιστα και τις αντίστοιχες του δημάρχου Ναυπακτίας, ότι η εξέδρα θα είναι και πάλι στη θέση της την ερχόμενη άνοιξη, βάζοντας τέλος στα σενάρια που ορισμένοι για δικούς τους λόγους έσπευσαν να «σπείρουν» στην πόλη της Ναυπάκτου.
Τέλος, και όσον αφορά το ενδεχόμενο να παραμείνει ως έχει η υποδομή στο χώρο, μας απάντησε πως εάν υπήρχε αυτός ο τρόπος τότε κανείς δεν θα έλεγε όχι, όμως βάσει όλων των δεδομένων σήμερα, και κυρίως των αδειών που δόθηκαν, η εξέδρα πρέπει να απομακρυνθεί και να τοποθετηθεί εκ νέου την ερχόμενη άνοιξη.
Ψάχνοντας χρήματα για την πεζογέφυρα
Τελευταία περίπτωση έργου είναι αυτό της συνένωσης των παραλιών, όπως αρχικά είχε ονομαστεί, το οποίο στη συνέχεια μετατράπηκε σε πεζογέφυρα του Γριμπόβου, και το οποίο επίσης πέρασε από συμπληγάδες για να πάρει τις απαιτούμενες αδειοδοτήσεις. Έχοντας προϋπολογισμό 171.000 ευρώ, πήρε το πράσινο φως για ένταξη χρηματοδότησης, μέσω της Περιφέρειας, στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων της προηγούμενης κυβέρνησης, όμως η αλλαγή που επήλθε με τις βουλευτικές εκλογές του Ιουλίου, φαίνεται πως για την ώρα το βάζει στον πάγο.
Η νέα κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αναθεωρεί τις προτεραιότητες που θα χρηματοδοτήσει μέσω ΠΔΕ, ενώ και η Περιφέρεια, λένε οι πληροφορίες μας, είναι αναγκασμένη στην παρούσα φάση να ιεραρχήσει τα έργα που θα χρηματοδοτήσει μιας και η προηγούμενη αρχή υποσχόταν συνεχώς χρήματα προς διάφορες κατευθύνσεις, όμως τα χρήματα που έχει στη διάθεσή της δεν επαρκούν σε καμία περίπτωση γι’ αυτά. Εδώ λοιπόν φαίνεται πως το έργο της πεζογέφυρας θα πάει πίσω χρονικά, όμως όπως μας μεταφέρθηκε από τη στιγμή που είναι ώριμο, τότε θα επιχειρηθεί να βρεθεί άλλη πηγή χρηματοδότησης ώστε να πραγματοποιηθεί στο μέλλον.
Όλα τα παραπάνω, σύμφωνα με τα όσα στην «ε» συλλέξαμε, μας οδηγούν στην παρούσα φάση σε συγκεκριμένα συμπεράσματα. Για την υπόθεση του καταφυγίου, καταρχάς, πως όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές κινούνται με κοινό στόχο να αξιοποιηθούν τα χρήματα του προγράμματος, φτιάχνοντας το ελάχιστον λειτουργικό έργο.
Για το θέμα της πλωτής εξέδρας πως θα επανατοποθετηθεί την ερχόμενη άνοιξη, εάν βέβαια δεν βρεθεί τρόπος να παραμείνει ως έχει, πράγμα που δεν φαίνεται σήμερα να υφίσταται ως ενδεχόμενο. Και τέλος, για το έργο της πεζογέφυρας πως η χρηματοδότησή του από το ΠΔΕ δεν υπάρχει ως σενάριο στην παρούσα φάση, με δήμο και Λιμενικό Ταμείο να ψάχνουν πλέον άλλο τρόπο να το χρηματοδοτήσουν σε μελλοντικό χρόνο.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας «εμπρός»
