Μουνιέ: “O Παναιτωλικός είναι μία οικογένεια”

Ο Άντονι Μουνιέ σε μία απολαυστική συνέντευξη – εξομολόγηση στο sdna.gr, θυμάται όσα έζησε στον Παναθηναϊκό και δεν κρύβει την πικρία του για την αντιμετώπιση που είχε από το κλαμπ. Η αγάπη του για το τριφύλλι, η αποκάλυψη πως ήταν έτοιμος να κλείσει εκεί την καριέρα του αλλά και το «άσχημο παιχνίδι εναντίον του».

Εδώ και αρκετούς μήνες άκουγε και διάβαζε να λένε ή να γράφουν οι άλλοι για εκείνον. Δεν βγήκε ποτέ να μιλήσει μέχρι και σήμερα. Παρά το ότι κατηγορήθηκε ουκ ολίγες φορές, προτίμησε να κρατήσει χαμηλούς τόνους περιμένοντας να βρεθεί μία λύση. Ήρθε όμως η ώρα ο Άντονι Μουνιέ να δώσει τις δικές του απαντήσεις. Ο Γάλλος ανοίγει την καρδιά του στο SDNA σε μία συνέντευξη – ποταμό. Και όπως μπορεί κανείς εύκολα να διαπιστώσει παρακάτω, η φράση αυτή δεν είναι καθόλου υπερβολική.

Ταξιδέψαμε ως το Αγρίνιο, εκεί που πλέον είναι το ποδοσφαιρικό σπίτι του Άντονι Μουνιέ. Μας υποδέχθηκε στο ξενοδοχείο «Imperial» στο οποίο και διαμένει από την ημέρα που υπέγραψε στον Παναιτωλικό. Άλλωστε, όπως μας εξήγησε, μπορεί να μην εύκολο για εκείνον να κατοικεί για κάτι παραπάνω από τέσσερις μήνες σε ένα ξενοδοχείο, μακριά από την οικογένειά του, αποτελεί όμως για εκείνον προτεραιότητα να αποδείξει σε όλους πως είναι ακόμα «ζωντανός» ποδοσφαιρικά.

Όπως λέει και το τραγούδι, αυτό είναι κάτι που θα φανεί στο… χειροκρότημα όμως τα πρώτα δείγματα γραφής του στον Παναιτωλικό είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά. Τον περασμένο Δεκέμβρη ο Μουνιέ έλυσε τη συνεργασία του με τον Παναθηναϊκό μετά από 2.5 χρόνια με το τριφύλλι στο στήθος. Ήρθε στην Ελλάδα στο φινάλε της μεταγραφικής περιόδου, το καλοκαίρι του 2017. Η ποδοσφαιρική του ποιότητα αδιαμφησβήτητη, το ίδιο και η εμπειρία του από το υψηλότερο επίπεδο. Παρ’ όλα αυτά, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως ο ίδιος θα ήθελε μιας και όπως αποκαλύπτει στη συνέντευξή του, ήταν έτοιμος να κλείσει την καριέρα του στους πράσινους.

Ο Γάλλος γυρίζει το χρόνο πίσω και θυμάται τις όμορφες αλλά και τις δύσκολες στιγμές που πέρασε κατά το διάστημα της παραμονής του στον Παναθηναϊκό. Περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια τα όσα έγιναν από την ημέρα που άρχισαν τα προβλήματα τραυματισμών στο ξεκίνημα της περσινής σεζόν και δεν κρύβει το παράπονό του για την αντιμετώπιση που είχε από ανθρώπους του κλαμπ καθώς όταν όλοι άρχισαν να στρέφουν τα βέλη τους εναντίον του, κανείς δεν τον υπερασπίστηκε γιατί «αυτό προστάτευε εκείνους».

Από το «θα χτίσω μία ομάδα γύρω σου» του Γιώργου Δώνη το καλοκαίρι του 2018 και τα πρώτα ματς της σεζόν στα οποία κλήθηκε να αγωνιστεί ως σέντερ φορ πριν ακόμα αποκτηθεί ο Κίκο Μακέντα, στο «βάλε με να παίξω να δείξω ότι είμαι ακόμα ποδοσφαιρικά ζωντανός» του Μουνιέ προς τον προπονητή του, πριν τον φετινό επαναληπτικό με την Παναχαϊκή στο Κύπελλο. Μεσολάβησαν πολλά, όπως εκείνη η φάση στο εκτός έδρας ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στην οποία για να αποτρέψει ένα σίγουρο γκολ, έβαλε τα πόδια του στη φωτιά και έμεινε εκτός δράσης για αρκετές εβδομάδες, ενώ είχε μόλις επιστρέψει.

Ο Γάλλος αποκαλύπτει ακόμα την αρχική συμφωνία με τον Γιάννη Αλαφούζο για επέκταση της συνεργασίας των δύο πλευρών για ένα ακόμα χρόνο χωρίς επιπλέον κόστος για το τριφύλλι έτσι ώστε να μοιραστεί το ποσό που προβλεπόταν από το συμβόλαιό του για το τελευταίο έτος. Αυτό που ξεκαθαρίζει πως ποτέ δεν θα ξεχάσει, είναι το γκολ που πέτυχε στο Καραϊσκάκη απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο, κάτι που όπως χαρακτηριστικά λέει δεν κατάφερε ούτε ο συμπατριώτης του σούπερ σταρ, Τζιμπρίλ Σισέ. Όσο για το φινάλε της συνέντευξης; Ψηφίζει «δαγκωτό» Λεωφόρο σε ερώτηση για το αν προτιμάει την ιστορική έδρα της ομάδας ή το Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας.

Ξεκινώντας, ποια είναι η πρώτη σου εντύπωση από την κατάσταση που συνάντησες στον Παναιτωλικό;

«Πολύ καλή. Πριν υπογράψω σκέφτηκα ότι όταν είχα παίξει εδώ με τον Παναθηναϊκό μία φορά, είχα μιλήσει με τον Λούκας Βιγιαφάνιες και μου είχε πει ότι είναι ένα μικρό μεν κλαμπ αλλά με πολύ καλή οργάνωση. Η ομάδα έχει πολύ καλό προπονητικό κέντρο με μεγάλο γυμναστήριο και ωραία αποδυτήρια. Έμεινα έκπληκτος για να είμαι ειλικρινής με τα όσα συνάντησα στον Παναιτωλικό. Αυτό γιατί στην Ελλάδα όλοι λένε πως υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις μεγάλες ομάδες και στις μικρότερες. Όταν ήρθα όμως είδα ότι ο Παναιτωλικός είναι μία οικογένεια. Το χρειάζομαι αυτό γιατί προέρχομαι από δύσκολη για μένα περίοδο που δεν έπαιζα. Είχα πολλές ευκαιρίες να πάω σε άλλες ελληνικές ομάδες ή και εκτός Ελλάδας. Είχα όμως καλό προαίσθημα όταν μίλησα με τον πρόεδρο αλλά και τον τεχνικό διευθυντή και αυτό που βλέπω τώρα είναι ότι υπάρχει μπροστά μου μία καλή προοπτική για τους επόμενους έξι μήνες. Αισθάνομαι ότι μπορώ να βοηθήσω την ομάδα, υπάρχει εδώ ένα πολύ καλό γκρουπ με πολύ καλά παιδιά. Στα παιχνίδια που έχω δει η ομάδα έχει παίξει καλό ποδόσφαιρο, όπως για παράδειγμα κόντρα στον Άρη. Μετά τον Γενάρη παίζουμε καλά και μπορούμε να δώσουμε συνέχεια στις καλές εμφανίσεις και στα θετικά αποτελέσματα».

Έχοντας εικόνα τόσο από μία μεγάλη ομάδα στην Ελλάδα όσο και από μία μικρότερη, θεωρείς πως υπάρχει μεγάλη διαφορά και αν ναι σε ποιους τομείς;

«Σίγουρα σε ένα μικρό πρωτάθλημα υπάρχουν μεγάλες διαφορές που έχουν να κάνουμε τα οικονομικά των ομάδων. Όπως είπα όμως και προηγουμένως αυτό που έψαχνα ήταν μία ομάδα που να αποτελέσει ένα καλό πρότζεκτ για εμένα. Να με υποδεχθούν όπως το έκαναν στον Παναιτωλικό. Το σημαντικότερο στο ποδόσφαιρο είναι να έχεις αυτοπεποίθηση και να νιώθεις πως σε θέλουν εκεί που βρίσκεσαι. Αυτό το αισθάνθηκα εδώ και έτσι είμαι έτοιμος να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό».

Ας πάμε λίγο πίσω στον χρόνο. Πως πήρες την απόφαση το 2017 να έρθεις στον Παναθηναϊκό;

«Έπαιξα δύο χρόνια στην Ιταλία και το απόλαυσα πραγματικά. Στην Ιταλία όμως όταν πηγαίνεις σε μία ομάδα με έναν τεχνικό διευθυντή και έναν προπονητή, όταν αυτοί αλλάζουν οι επόμενοι φέρνουν τους δικούς τους ποδοσφαιριστές. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ήθελα λοιπόν να πάω σε μία ομάδα που να παίζω. Είχα προτάσεις από την Τουρκία αλλά ήθελα να σκεφτώ την οικογένειά μου. Δεν ήθελα να πάω την οικογένειά μου στην Τουρκία. Μίλησα με τον Τζιμπρίλ Σισέ και με τον Σίντνεϊ Γκοβού σχετικά με την Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό και κατάλαβα πως αυτή ήταν η καλύτερη επιλογή για την καριέρα μου. Ο Παναθηναϊκός είναι μία μεγάλη ομάδα με πολλούς οπαδούς και η ζωή στην Ελλάδα είναι εκπληκτική. Με την απόφασή μου να έρθω εδώ, ανακάλυψα μία καινούργια χώρα την οποία στη συνέχεια αγάπησα».

Ποιες ήταν οι πρώτες σου εντυπώσεις από την ομάδα;

«Όταν ήρθα η κατάσταση είχε αρχίσει να δυσκολεύει. Κατάλαβα αμέσως όμως το πόσο μεγάλη ομάδα είναι ο Παναθηναϊκός. Όπου και αν πήγαινα έβλεπα οπαδούς και για μένα αυτό ήταν πολύ σημαντικό. Όταν πηγαίνεις σε ένα μικρό πρωτάθλημα είναι σημαντικό να πηγαίνεις σε μία μεγάλη ομάδα. Για μένα ο Παναθηναϊκός είναι η μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα και έτσι ήταν για μένα μία μεγάλη ευκαιρία στην καριέρα μου».

Και κάπου εκεί γύρω στο Σεπτέμβρη τα πράγματα άρχισαν να δυσκολεύουν. Πως το έζησες αυτό;

«Όταν υπέγραψα εδώ, ο μάνατζέρ μου, μου είπε πως στην Ελλάδα υπάρχουν καθυστερήσεις στις πληρωμές αλλά δεν πρόκειται να χάσεις τα λεφτά σου. Φυσικά δεν περίμενα ότι θα ήταν τόσο δύσκολα, αλλά στο τέλος όλα τακτοποιήθηκαν. Αυτό που θα έλεγα πως ήταν το πιο δύσκολο ήταν πως υπήρχαν καθυστερήσεις στις πληρωμές ανθρώπων με χαμηλούς μισθούς που δεν μπορούσαν καλά – καλά να ζήσουν όπως για παράδειγμα οι φυσιοθεραπευτές, οι μάγειρες και όλοι οι εργαζόμενοι στο προπονητικό κέντρο. Ήταν δύσκολο για εμάς να δουλεύουμε κάτω από αυτές τις συνθήκες γιατί αυτούς τους ανθρώπους τους είχαμε ανάγκη σε καθημερινή βάση. Πρέπει να έχουν μία θετική διάθεση και όταν γίνεται τόσο δύσκολη η καθημερινότητά τους, αυτόματα γίνονται όλα δύσκολα και για εμάς».

Τι ήταν αυτό που κράτησε τότε την ομάδα όρθια, ενώ είχαμε μέχρι και αποχή από τις προπονήσεις;

«Ναι, έπρεπε να κάνουμε κάτι έτσι ώστε να σταματήσει η κατάσταση να χειροτερεύει. Αποφασίσαμε να απέχουμε από τις προπονήσεις και αυτό πράγματι είχε αποτέλεσμα αφού μετά όλα βελτιώθηκαν σε ό,τι αφορά τις πληρωμές. Μάλιστα, κάναμε και καλά παιχνίδια με τον Μαρίνο Ουζουνίδη στον πάγκο και αρχίσαμε να παίρνουμε νίκες αλλά άρχισαν να έρχονται οι αφαιρέσεις βαθμών. Κερδίζαμε την Κυριακή και μετά μέσα στην εβδομάδα τιμωρούμασταν με -3. Ήταν πολύ δύσκολο για εμάς τους ποδοσφαιριστές να παλεύουμε μέσα στον αγωνιστικό χώρο, να δίνουμε τα πάντα και μετά να μας παίρνουν τους βαθμούς».

Η άποψή σου για τον Μαρίνο Ουζουνίδη;

«Η άποψή μου για τον Μαρίνο Ουζουνίδη είναι πολύ καλή. Αυτός με έφερε στον Παναθηναϊκό, με βοήθησε πολύ και θα έλεγα πως στενοχωρήθηκα όταν έφυγε. Μου έδωσε πολλή αυτοπεποίθηση και ήταν αυτός που μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω ποδόσφαιρο στον Παναθηναϊκό».

Θυμάσαι μία ανάρτησή σου στο Instagram μετά το ματς με τη Λαμία στα χιόνια για το Κύπελλο; Είναι αυτό ένα ματς που έχει σημαδέψει την παρουσία σου στην Ελλάδα επειδή σου έδωσε να καταλάβεις πως λειτουργούν κάποια πράγματα εκτός αγωνιστικών χώρων;

«Ποτέ ξανά στην καριέρα μου δεν είχα παίξει σε αγωνιστικό χώρο σαν αυτόν. Αν ο Παναθηναϊκός είχε λίγη περισσότερη δύναμη δεν υπήρχε περίπτωση να ξεκινήσει εκείνο το ματς. Το γήπεδο είχε 20 πόντους χιόνι και ο διαιτητής έλεγε πως μπορεί να γίνει κανονικά το παιχνίδι. Παρ’ όλα αυτά, στον επαναληπτικό εκείνου του ζευγαριού είχαμε φτάσει κοντά στην ανατροπή αλλά δεν είχαμε αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που δημιουργήσαμε στην έδρα μας».

Αισθάνεσαι πως ο Παναθηναϊκός δεν είχε αυτά τα χρόνια της παρουσίας σου στην ομάδα τον απαιτούμενο σεβασμό από τους διαιτητές;

«Νομίζω πως ο Παναθηναϊκός είχε δύναμη στο παρελθόν αλλά τα τελευταία χρόνια την έχασε. Όχι μόνο από τους διαιτητές αλλά γενικότερα από τους ανθρώπους γύρω από το ποδόσφαιρο. Στην πρώτη χρονιά μου στον Παναθηναϊκό έβλεπα αποφάσεις που δεν είχα ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου. Ο διαιτητής να είναι στο ένα μέτρο από τη φάση, η μπάλα να βρίσκει στο χέρι και εκείνος να δείχνει να συνεχιστεί κανονικά το παιχνίδι. Ή αντίστοιχα να δίνονται πέναλτι κατά του Παναθηναϊκού χωρίς να υπάρχει απολύτως τίποτα. Τώρα βλέπουμε πως υπάρχει το VAR αλλά υπάρχουν προβλήματα και πάλι. Είναι αδύνατο στο μυαλό μου να γίνονται λάθη ακόμα και με το VAR. Όλες οι φάσεις μπορούν να ελεγχθούν και να ληφθεί η σωστή απόφαση».

Πόσο εύκολο είναι για έναν ξένο ποδοσφαιριστή να παραμείνει συγκεντρωμένος στο ποδόσφαιρο όταν βλέπει τέτοιες αποφάσεις από πλευράς διαιτητών;

«Στην αρχή απορείς με όσα βλέπεις να συμβαίνουν. Μετά θα έλεγα πως το συνηθίζεις. Οι μεγάλες ομάδες παντού έχουν μία καλύτερη αντιμετώπιση. Δεν νομίζω ότι στην Ελλάδα είναι πολύ διαφορετικά σε σχέση με άλλες χώρες. Όταν είσαι ποδοσφαιριστής πρέπει να σεβαστείς την απόφαση του διαιτητή και να κάνεις το καλύτερο δυνατό».

Φτάνει, λοιπόν, εκείνη η σεζόν στο τέλος της. Πολλοί παίκτες φεύγουν και χτίζεται μία καινούργια ομάδα με πολλούς νέους σε ηλικία παίκτες που μάλιστα πρόκειται να ξεκινήσει το επόμενο πρωτάθλημα με -6. Πως πήρες την απόφαση να παραμείνεις στον Παναθηναϊκό; Φοβήθηκες τότε πως μπορεί η νέα περίοδος να μην κυλήσει καλά και η ομάδα να υποβιβαστεί;

«Όλοι φοβήθηκαν πως η ομάδα μπορεί να μην παραμείνει στην κατηγορία μετά την τιμωρία του -6. Ήρθε ένας νέος προπονητής, ένας νέος τεχνικός διευθυντής. Είχα την ευκαιρία να φύγω γιατί είχα προτάσεις από ομάδες αφού το δεύτερο εξάμηνο της πρώτης μου χρονιάς στον Παναθηναϊκό τα πήγα αρκετά καλά. Μπορούσα να γυρίσω στην Ιταλία, να πάω στη Γαλλία ή στην Τουρκία. Παρ’ όλα αυτά, είχα αγαπήσει την Ελλάδα και ήθελα να παραμείνω εδώ. Είδα πως η ομάδα επρόκειτο να έχει αρκετούς νέους παίκτες και έτσι αποφάσισα να μείνω να τους βοηθήσω με την εμπειρία μου. Είχα υπογράψει για τρία χρόνια στον Παναθηναϊκό και παρά τα προβλήματα μου άρεσε που ήμουν μέλος αυτής της ομάδας. Οι πρώτοι έξι μήνες ήταν δύσκολοι. Μίλησα με τον προπονητή και αυτός μου είπε πως ήθελε να χτίσει την ομάδα γύρω από εμένα. Μου εξήγησε πως θα είμαι σημαντικός τόσο μέσα όσο και έξω από τον αγωνιστικό χώρο. Έπαιξα τα δύο πρώτα ματς στην κορυφή της επίθεσης περιμένοντας η ομάδα να αποκτήσει έναν σέντερ φορ. Μετά τραυματίστηκα και έχασα αρκετό χρόνο στην αποθεραπεία».

Κάπου εκεί άρχισε η δύσκολη περίοδος για σένα στην ομάδα…

«Επέστρεψα για το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ που χάσαμε 2-0 και στο οποίο πέρασα αλλαγή. Μετά είχαμε το ματς με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, αισθανόμουν πολύ καλά. Ο προπονητής τότε μου είπε πως με είδε σε πολύ καλή κατάσταση και πως σκεφτόταν να με βάλει στη βασική ενδεκάδα του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό που ακολουθούσε. Μου είχε εξηγήσει πως ακόμα και αν δεν ξεκινήσω στο ματς θα με βάλει αλλαγή και θα παίξω περισσότερο από 20’. Του είχα πει τότε πως ό,τι από τα δύο και αν αποφασίσει, εγώ θα δώσω τον καλύτερό μου εαυτό. Τελικά εγώ ήμουν η τρίτη αλλαγή σε εκείνο το ματς. Έχοντας μόνο 5’ στον αγωνιστικό χώρο, ο Ολυμπιακός είχε κερδίσει ένα κόρνερ. Εγώ ήμουν στο πρώτο δοκάρι και η μπάλα πήγε στο δεύτερο. Οι αντίπαλοι την έφεραν στο πρώτο και συγκεκριμένα στον Καμαρά που ήταν έτοιμος να σκοράρει από το ένα μέτρο μακριά από τη γραμμή. Εγώ έκανα τάκλιν με αποτέλεσμα να ακουμπήσω την μπάλα και να φύγει εκτός τέρματος.

Τότε άκουσα ένα κρακ και κατάλαβα πως κάτι κακό έχει συμβεί. Τελείωσα το ματς χωρίς να μπορώ να τρέξω. Ήθελα να βοηθήσω αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι παραπάνω. Στο τέλος μας ισοφάρισαν και εγώ ένιωθα ότι είχα τραυματιστεί σοβαρά. Ήμουν στενοχωρημένος περισσότερο για το ότι δεν καταφέραμε να κρατήσουμε το αποτέλεσμα παρά για το ότι είχα χτυπήσει. Ζήτησα τότε από τους συμπαίκτες μου συγγνώμη γιατί ήξερα πως εξαιτίας μου έπαιζαν έντεκα εναντίον δέκα. Τους εξήγησα όμως ότι δεν μπορούσα να δώσω κάτι παραπάνω. Μετά έκανα εξετάσεις και έμαθα ότι έχω υποστεί ρήξη του έσω πλάγιου. Μου είπαν ότι επρόκειτο να επιστρέψω στη δράση στις 15 Ιανουαρίου. Τους είχα απαντήσει πως θα κάνω τα πάντα για να επιστρέψω νωρίτερα. Τελικά επέστρεψα στις 15 Δεκεμβρίου, έναν μήνα νωρίτερα από ό,τι μου είχαν πει. Ήμουν έτοιμος για να παίξω κόντρα στον Παναιτωλικό που θα ήταν και το τελευταίο ματς πριν τη διακοπή των Χριστουγέννων. Αυτό το ματς όμως δεν έγινε εξαιτίας επίθεσης σε διαιτητή. Εγώ τότε σκέφτηκα πως έχω όλο τον χρόνο για να δουλέψω και να επιστρέψω πανέτοιμος. Πήρα μαζί μου στις διακοπές φυσιοθεραπευτή και προσωπικό γυμναστή. Στο πρώτο ματς μετά τη διακοπή στη Λαμία για το Κύπελλο, μπήκα και έπαιξα 20 λεπτά. Παρεμπιπτόντως σε έναν πολύ κακό αγωνιστικό χώρο από τη βροχή. Δεν μπορώ να καταλάβω τι γίνεται κάθε φορά που παίζω στη Λαμία, ο αγωνιστικός χώρος είναι απαράδεκτος. Μετά έπαιξα βασικός στο ματς με την Ξάνθη στο ΟΑΚΑ και σε αυτό με τη Λαμία για το πρωτάθλημα εκτός έδρας.

Αυτά ήταν τα μόνα δύο ματς μετά από έξι δύσκολους μήνες που βρέθηκα στην αρχική ενδεκάδα. Μετά από αυτά τα δύο ματς ένιωσα πως κάτι άλλαξε από την πλευρά του προπονητή, του τεχνικού διευθυντή και του κλαμπ γενικότερα. Ήθελαν να με διώξουν από την ομάδα και άρχισαν να το δουλεύουν. Ένιωσα πως κάτι λάθος συνέβη. Δύο ματς βασικός τον Αύγουστο, δύο ματς βασικός τον Γενάρη και μετά είχαμε τον επαναληπτικό με τη Λαμία στο Κύπελλο. Έμεινα εκτός αποστολής. Αυτό μου προκάλεσε πολύ μεγάλη έκπληξη γιατί μπορεί να είχαμε κάποια αρνητικά αποτελέσματα εκείνη την περίοδο αλλά εγώ πλήρωνα όλη την κατάσταση. Δεν είχα παίξει για έξι μήνες και ήταν λογικό να χρειάζομαι λίγο χρόνο για να επανέλθω. Δεν είπα τίποτα όμως γιατί σκέφτηκα πως έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Έμεινα εκτός αποστολής και για το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και τότε πήγα να μιλήσω στον προπονητή και να τον ρωτήσω ποιο ήταν το πρόβλημα μαζί μου. Μου απάντησε πως δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα και πως μάλλον βιάστηκε να με χρησιμοποιήσει μετά από ένα μεγάλο διάστημα απουσίας μου από τη δράση. Του απάντησα πως όταν με αντιμετωπίζει έτσι είναι σαν να δείχνει σε όλους πως εγώ ευθύνομαι για όλα όσα δεν πήγαιναν καλά στην ομάδα. Ήταν σαν να λέει στους οπαδούς αλλά και στους δημοσιογράφους πως η ομάδα δεν πάει καλά γιατί ο Άντονι δεν παίζει καλά. Αυτό δεν ήταν αλήθεια γιατί μπορεί η ομάδα να έκανε ένα εξαιρετικό ξεκίνημα στη σεζόν αλλά μετά τον Γενάρη όλοι άρχισαν να πέφτουν».

Να σε διακόψω πριν συνεχίσουμε για να σε ρωτήσω γιατί πιστεύεις πως η ομάδα έπεσε τόσο πολύ στο δεύτερο μισό της περσινής σεζόν.

«Γιατί υπήρχαν αρκετοί νέοι σε ηλικία παίκτες που δεν ήταν έτοιμοι να παίξουν τόσα σερί ματς βασικοί. Δεν γινόταν όμως αλλιώς γιατί δεν υπήρχαν παίκτες, εγώ ήμουν τραυματίας, ο Άλμταν είχε μόλις επιστρέψει από σοβαρό τραυματισμό και έτσι δεν είχε πολλές επιλογές ο προπονητής. Ξεκίνησαν εξαιρετικά τη σεζόν και έτσι ειδικά όταν οι ποδοσφαιριστές είναι σε αυτή τη ηλικία και ακούν όλους τους μάνατζερ και τους δημοσιογράφους να μιλούν για αυτούς και να τους χαρακτηρίζουν μελλοντικούς Μέσι και Εμπαπέ, δεν είναι εύκολο να διαχειριστούν την κατάσταση».

Και επιστρέφουμε τώρα σε σένα…

«Αυτό για το οποίο είμαι απογοητευμένος είναι το ότι όταν όλοι άρχισαν να μιλούν άσχημα για μένα κανείς από τον Παναθηναϊκό δεν με υπερασπίστηκε. Κανείς δεν πήρε το μέρος μου γιατί το να μιλούν όλοι άσχημα για εμένα, προστάτευε εκείνους. Εγώ ήμουν έτοιμος για αυτό, δεν είχα πρόβλημα να υπάρξει πίεση προς εμένα. Ήμουν 31 ετών και είχα την εμπειρία να το διαχειριστώ. Σίγουρα όμως δεν ήταν ωραίο να μιλάει όλος ο κόσμος άσχημα για μένα μόνο. Στην εξέλιξη της σεζόν μπήκα σε κάποια παιχνίδια αλλά για λίγο. Από τον Φλεβάρη και ως το τέλος της σεζόν, δεν ήμουν έτοιμος να αγωνιστώ σε ένα μόνο ματς, αυτό απέναντι στην ΑΕΚ. Αυτό γιατί μπήκα αλλαγή κόντρα στον Πανιώνιο και αισθανόμουν πολύ μεγάλη πίεση επειδή λίγες μόνο πριν, είχαν προσπαθήσει να μπουν κλέφτες στο σπίτι μου και ενώ ήταν μέσα η οικογένειά μου. Αυτή τη συγκυρία την πλήρωσα μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Μετά ήμουν συνεχώς εκτός αποστολής. Πήγα στον προπονητή και τον ρώτησα τι συμβαίνει. Μου εξήγησε ότι δεν είναι κάτι προσωπικό με μένα. Του απάντησα ότι με βάση τον τρόπο που έκανα προπόνηση άξιζα να είμαι στην ενδεκάδα και όχι εκτός αποστολής. Μου απάντησε ότι συμφωνεί μαζί μου αλλά υπάρχει ένα πλάνο του κλαμπ να πουλήσει τους νέους παίκτες και έτσι έπρεπε να παίζουν. Αυτό το πλάνο όμως αφορούσε εκείνον, όχι εμένα. Του είπα ότι έβλεπα πως όλοι στο κλαμπ προσπαθούσαν να βγάλουν προς τα έξω πως ο Μουνιέ είναι μονίμως τραυματίας και πως δεν μπορεί να βοηθήσει έτσι ώστε το καλοκαίρι να μου ζητήσουν να φύγω. Μου είπε πως δεν είναι έτσι τα πράγματα και πως επειδή τα οικονομικά του συλλόγου δεν ήταν καλά, έπρεπε να πουληθούν κάποιοι νέοι παίκτες. Από την πλευρά μου εξήγησα ότι αν με βάζει να παίζω θα ήταν εύκολο να βρεθεί μία ομάδα για να φύγω το καλοκαίρι. Όταν δεν παίζεις για μεγάλο διάστημα και είσαι 30 χρονών πολλοί αρχίζουν να πιστεύουν πως έχεις καεί και πως δεν μπορείς να βοηθήσεις άλλο. Η σεζόν ολοκληρώθηκε στις 6 Μαΐου και μας κράτησαν ως τις 22 του μήνα για να κάνουν μία ξεχωριστή αξιολόγηση για τον καθέναν.

Εγώ πήγαινα κάθε μέρα και προπονούμουν όσο καλύτερα μπορούσα, θέλοντας να δώσω το καλό παράδειγμα στα νέα παιδιά. Πέρναγαν οι μέρες και κανείς δεν ερχόταν να μου πει τίποτα. Διάβαζα μόνο στον Τύπο ότι θα φύγω. Όλοι έγραφαν ότι δεν είμαι σε καλή κατάσταση παρά το ότι εγώ είχα χάσει μόνο μία εβδομάδα προπονήσεων τους τελευταίους έξι μήνες. Με πήρε τηλέφωνο ο Νταμπίζας στις 22 Μαΐου, μία μέρα πριν φύγω για διακοπές. Τον συνάντησα, λοιπόν, στη Γλυφάδα για καφέ και μου είπε πως η κατάσταση είναι δύσκολη. Πως μίλησε με τον πρόεδρο και πως δεν μπορεί να με κρατήσει εξαιτίας όχι της ποιότητάς μου αλλά του συμβολαίου μου. Μου είπε πως πρέπει να βρω μία ομάδα και να φύγω. Του απάντησα πως δεν θα ήταν εύκολο και πως είχαν την ευκαιρία να με βάλουν να παίξω στα έξι τελευταία ματς που πρακτικά μετά τα επεισόδια στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και την αφαίρεση βαθμών, δεν είχε στόχο η ομάδα όμως δεν το έκαναν. Μάλιστα, ο προπονητής τότε μου έλεγε πως με αφήνει εκτός αποστολής από σεβασμό επειδή λέει δεν θα ήταν σωστό από πλευράς του να με αφήνει μονίμως στον πάγκο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα ματς με τον Ατρόμητο που με άφησε εκτός αποστολής και επέλεξε για τη βασική ενδεκάδα έναν νεαρό, τον Αθανασακόπουλο, στον οποίο από εκείνο το σημείο και μετά δεν έδωσε ξανά καμία ευκαιρία. Είπα, μάλιστα, στον Νταμπίζα πως το πλάνο του συλλόγου ήταν ενάντια μόνο σε μένα. Είχαν ένα πλάνο για να δίνουν ευκαιρίες στους νέους παίκτες αλλά έβαζαν κανονικά τον Κάτσε και τον Κουλιμπαλί που θα έφευγαν στο τέλος της σεζόν. Θα προτιμούσα να μου έλεγαν την αλήθεια παρά να έβρισκαν τόσες δικαιολογίες. Εξήγησα λοιπόν, στον Νταμπίζα πως έχω ένα συμβόλαιο που ήταν δύσκολο να αφήσω από τη στιγμή μάλιστα που η οικογένειά μου ήταν καλά στην Ελλάδα.

Επιστρέφουμε λοιπόν από τις διακοπές για τα εργομετρικά. Εγώ δεν έλαβα κανένα μήνυμα, κανείς δεν μου είπε κάτι. Μαθαίνω από τον Τύπο πως εγώ, ο Τζανδάρης, ο Αρμενάκας, ο Οικονόμου και ο Άλτμαν θα προπονούμαστε μόνοι μας. Κανείς δεν σήκωσε το τηλέφωνο να με πάρει να μου το πει. Έκανα την πρώτη προπόνηση έτσι και πήγα στον Νταμπίζα και του εξήγησα πως είμαι έτοιμος να βοηθήσω το κλαμπ αν με βοηθήσει και αυτό. Πως χρειάζεται να προπονούμαι με την υπόλοιπη ομάδα, να πάω στην προετοιμασία και να δείξω στον κόσμο πως είμαι ακόμα ζωντανός. Τότε μου απάντησε πως ο προπονητής δεν θέλει μαζί παίκτες στους οποίους δεν υπολογίζει ενόψει της νέας χρονιάς. Η ομάδα πήγε στην Ολλανδία και εμείς μείναμε πίσω μόνοι μας να προπονούμαστε με τον τεχνικό της Κ19 για δύο μήνες. Τον Σεπτέμβρη μας είπαν ότι θα επιστρέψουμε στις προπονήσεις με την υπόλοιπη ομάδα. Μας είπε μάλιστα, μπροστά σε όλους, ο προπονητής ότι θα είμαστε μέλη του γκρουπ και πως αν δείξουμε πως αξίζουμε να παίξουμε, θα παίξουμε. Ήξερα όμως από την αρχή ότι αυτό δεν ήταν αλήθεια και το έκανε απλά για να βάλει πίεση τους υπολοίπους για να προσπαθήσουν περισσότερο. Έκανα όλες τις προπονήσεις ως τον Δεκέμβρη και για μένα ήταν καλό τουλάχιστον αυτό. Περίμενα κάτι να γίνει και προσπαθούσα να διατηρούμαι σε καλή κατάσταση. Μιλούσα με άλλους παίκτες στα αποδυτήρια και κανείς δεν καταλάβαινε πως από τη στιγμή που δεν είχε βρεθεί λύση για να φύγω και προπονούμουν καλά, δεν με έβαζαν να παίξω. Άλλωστε, όλοι θυμούνται πως στα πρώτα ματς τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά και ο προπονητής ήταν κοντά στην αποχώρηση. Εγώ πιστεύω ότι ήθελαν να μου δώσουν μία δεύτερη ευκαιρία αλλά δεν το έκαναν από εγωισμό. Πήγα στον προπονητή και του εξήγησα πως είχε την ευκαιρία να με βάλει να παίξω για λίγο, να δείξω τι μπορώ να κάνω. Δεν το έκανε παρά το ότι άλλους που δεν έπαιζαν καλά, δεν τους έβγαζε λεπτό από την ενδεκάδα. Τότε, λοιπόν, αποφάσισα να τον πάρω τηλέφωνο και όχι να του μιλήσω στο γραφείο του. Αυτό διότι στον Παναθηναϊκό όταν κάτι λέγεται στα αποδυτήρια μετά από μία ώρα είναι όλος ο διάλογος γραμμένος στον Τύπο κατά λέξη. Δεν μπορώ πραγματικά να καταλάβω πως γίνεται να συμβαίνει αυτό το πράγμα.

Τον πήρα, λοιπόν, τηλέφωνο και του είπα ότι σέβομαι την απόφασή του αλλά δεν την αποδέχομαι. Ήταν πριν τον επαναληπτικό με την Παναχαϊκή στο Κύπελλο. Του ζήτησα να με βάλει να παίξω μόνο σε αυτό το ματς, να δείξω ότι είμαι ακόμα ζωντανός. Έτσι θα ήταν πιο εύκολο να βρω μία ομάδα τον Δεκέμβρη και να φύγω. Τότε γελώντας μου απάντησε ότι δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Όλα αυτά γίνονταν γιατί κάποιος στον Παναθηναϊκό έλεγε άσχημα πράγματα για μένα προς τα έξω. Είχε πει πως υπήρχε καλή πρόταση για μένα από την Κύπρο αλλά αυτό δεν ήταν αλήθεια. Εγώ σε όλη μου την καριέρα έκανα γεμάτες σεζόν εκτός από την περσινή. Μετά αρχίσαμε με την ομάδα να δουλεύουμε πάνω στο να βρούμε μία λύση για να φύγω, βρέθηκε ο Παναιτωλικός και έτσι υπέγραψα το νέο μου συμβόλαιο. Σίγουρα έχασα χρήματα παρά τα όσα έλεγε ο κόσμος. Έχασα χρήματα για να νιώσω και πάλι ποδοσφαιριστής, να προσπαθώ κάθε μέρα και να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό έτσι ώστε να παίξω στο τέλος της εβδομάδας. Να ταξιδεύω με την ομάδα, να μένω με τους συμπαίκτες μου στο ξενοδοχείο. Για έξι μήνες στον Παναθηναϊκό μου στέρησαν το δικαίωμα αυτό. Έχω τεράστιο σεβασμό για τον Παναθηναϊκό, για τον κόσμο. Μέσα όμως στο κλαμπ υπήρξαν άνθρωποι που δεν με σεβάστηκαν».

Αισθάνεσαι πως δεν σε σεβάστηκε ο Νταμπίζας ή ο Δώνης;

«Όλοι μου έδειχναν σεβασμό μπροστά μου, όταν μου μιλούσαν ή όταν συναντιόμασταν. Αλλά από την άλλη το ότι με άφηναν για πολλά παιχνίδια στη σειρά εκτός αποστολής ήταν δείγμα έλλειψης σεβασμού. Δεν είμαι μικρό παιδί, περίμενα καλύτερη επικοινωνία. Όταν υπάρχει ένα πρόβλημα πρέπει να μιλήσεις και να προσπαθήσεις να το λύσεις. Είμαστε άνθρωποι. Δεν τους άρεσα; Δεν έχω πρόβλημα με αυτό, πρέπει όμως να σέβεσαι τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου. Αυτό είναι το πιο σημαντικό και αυτό χάθηκε. Δεν σεβάστηκαν τον Άντονι ως άνθρωπο. Το να με αφήνει εκτός ομάδας είναι μέσα στο ποδόσφαιρο. Έζησα μία αντίστοιχη κατάσταση και στην Μπολόνια αλλά εκεί ο προπονητής μου είπε από την αρχή όλη την αλήθεια. Στον Παναθηναϊκό δεν ήρθε ποτέ κανείς να μου πει πως δεν με θέλει στην ομάδα, τα διάβαζα όλα στον Τύπο. Εγώ από την πλευρά μου ήμουν πάντα επαγγελματίας. Μπορείτε να ρωτήσετε όποιον θέλετε στην ομάδα, από τους πιο νέους παίκτες μέχρι τους μεγαλύτερους σε ηλικία. Τώρα πλέον όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Ακολουθώ πάντα τον Παναθηναϊκό, έχω πολύ μεγάλο σεβασμό για τον σύλλογο. Όπου συναντώ οπαδούς της ομάδας μου δείχνουν την αγάπη τους. Με ρωτούν γιατί δεν με έβαζε ο προπονητής να παίξω παρά το ότι με χρειαζόταν η ομάδα. Μέσα στον σύλλογο κάποιοι έπαιξαν άσχημα εναντίον μου».

Πολλοί που τον έχουν ζήσει λένε πως ο Νταμπίζας ήταν πολύ αυστηρός και αυτό κάποιες φορές δημιουργούσε προβλήματα. Συμφωνείς;

«Ο Νταμπίζας είναι πολύ αυστηρός και έχει καλές ιδέες. Χρειαζόμασταν την πειθαρχία του μέσα στα αποδυτήρια γιατί είχαμε αρκετούς νέους παίκτες. Παρ’ όλα αυτά, κάποιες στιγμές θα έπρεπε να είναι πιο ευέλικτος. Η θέση του τεχνικού διευθυντή απαιτεί μία ισορροπία ανάμεσα στην αυστηρότητα και στις καλές σχέσεις. Ο Νταμπίζας ήταν πολύ αυστηρός και αυτό απέτρεπε πολλούς από το να πηγαίνουν να μιλούν μαζί του. Είναι νέος σε αυτή τη δουλειά και πιστεύω πως σταδιακά θα μάθει. Σίγουρα πάντως είχε κάποιες καλές στιγμές».

Αν σου ζητούσα να κρατήσεις μία στιγμή από το πέρασμά σου από τον Παναθηναϊκό ποια θα ήταν αυτή;

«Είμαι τυχερός που έπαιξα για τον Παναθηναϊκό και σκόραρα μέσα στο Καραϊσκάκη. Ξέρω πως αυτό είναι κάτι που δεν έχουν πετύχει πολλοί. Μιλούσα με τον Σισέ και μου έλεγε πως αυτός δεν τα κατάφερε να σκοράρει στη έδρα του Ολυμπιακού. Μπήκα στην καρδιά των οπαδών του Παναθηναϊκού. Για μένα ο σύλλογος είναι πάντα ό,τι πιο σημαντικό. Εγώ τόσους μήνες ουδέποτε μίλησα άσχημα για τον Παναθηναϊκό και δεν πρόκειται να το κάνω ποτέ. Στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί. Για μένα ήταν πολύ δύσκολο να φύγω από τον Παναθηναϊκό, αγαπώ την ομάδα και ήμουν έτοιμος να κλείσω την καριέρα μου εκεί. Πέρσι το καλοκαίρι βρήκαμε μία λύση με τον πρόεδρο για να υπογράψω νέο συμβόλαιο. Ο μάνατζέρ μου μίλησε με τον Γιάννη Αλαφούζο και συμφώνησαν να σπάσουν τα χρήματα του τελευταίου χρόνου του συμβολαίου μου σε δύο χρόνια. Έτσι θα είχα και εγώ έναν επιπλέον χρόνο και εκείνοι δεν θα χρειαζόταν να πληρώσουν όλα τα χρήματα μαζί. Με αυτή τη λύση θα ήμασταν όλοι ευχαριστημένοι. Τότε ο Αλαφούζος πήρε τηλέφωνο τον Νταμπίζα και τον Δώνη και εκείνοι του είπαν όχι γιατί δεν ήμουν σε καλή κατάσταση. Τότε κατάλαβα πως το πρόβλημα δεν ήταν μόνο τα χρήματα. Μπροστά μου έλεγαν μόνο για τα χρήματα. Στην ουσία όμως όταν προτείναμε αυτή τη λύση δεν είχαν τίποτα να απαντήσουν. Θα είχαν έναν επιπλέον παίκτη που έτσι και αλλιώς θα έπρεπε να πληρώσουν, με μεγάλη διάθεση να προσφέρει. Προτίμησαν να φέρουν δέκα άλλους παίκτες που τους μισούς θέλησαν να τους διώξουν τον Δεκέμβρη».

Είχες εσύ κάποια ενδιαφέρουσα πρόταση το καλοκαίρι για να φύγεις;

«Δεν είχα κάποια καλή πρόταση. Είχα μεν προτάσεις για να παίξω, όμως όπως είναι λογικό δεν θα μπορούσα να σκεφτώ όπως όταν ξεκινούσα την καριέρα μου, είμαι 31 ετών. Όταν για παράδειγμα έφυγα από τη Λυών, μου είχαν προτείνει να παραμείνω και να επεκτείνω το συμβόλαιό μου για άλλα τρία χρόνια. Ήξερα όμως πως δεν θα έχω πολύ χρόνο συμμετοχής και έτσι προτίμησα να φύγω. Τώρα στα 31 μου πρέπει να σκεφτώ και την οικογένειά μου. Έχασα μεν χρήματα για να έρθω εδώ τώρα, αλλά το καλοκαίρι δεν μπορούσα να το κάνω. Δεν μπορούσα να ξέρω αν για παράδειγμα θα αλλάξει ο προπονητής και θα έρθει κάποιος που θα μου δώσει πάλι την ευκαιρία να παίξω. Όταν είδα τον Δεκέμβρη πως τίποτα δεν αλλάζει, κατάλαβα πως μπορεί να είναι μία δύσκολη απόφαση αλλά πρέπει να την πάρω και να φύγω. Εγώ είμαι σε καλή κατάσταση και πρέπει να δείξω ότι ακόμα μπορώ να προσφέρω σε μία ομάδα. Οι επόμενοι τέσσερις μήνες είναι ίσως οι πιο σημαντικοί στην καριέρα μου. Αν τα πάω καλά και πάρω αρκετά ματς θα είναι εύκολο για μένα να βρω μία ομάδα το καλοκαίρι. Σίγουρα αφήνω μία ζωή πίσω μου, δεν είναι εύκολο να κάνω τόσες μέρες να βλέπω τα παιδιά μου ή να μένω σε ένα ξενοδοχείο. Όμως δεν είμαι ακόμα έτοιμος να σταματήσω το ποδόσφαιρο. Εγώ θέλω να παίξω μέχρι τα 40 μου».

Κλείνοντας, Λεωφόρος ή ΟΑΚΑ;

«Για μένα η Λεωφόρος είναι το καλύτερο γήπεδο. Το ΟΑΚΑ είναι πολύ μεγάλο και έχει πολύ κόσμο στα σημαντικά ματς. Στα μικρότερα παιχνίδια όμως δεν έχει τόσο κόσμο και δεν είναι ωραία. Με τον ίδιο κόσμο η Λεωφόρος είναι έδρα. Θυμάμαι όταν έμπαινα από τη φυσούνα και έβλεπα το πέταλο στα αριστερά γεμάτο, σκεφτόμουν πόσο δύσκολο είναι για τους αντιπάλους να έρθουν και να κερδίσουν εκεί. Πέρσι όταν ξεκινήσαμε πολύ καλά τη σεζόν, σκεφτόμουν πως αν με τον κόσμο που είχαμε παίζαμε στη Λεωφόρο ο Ολυμπιακός ή ο ΠΑΟΚ δεν θα μπορούσαν να πάρουν με κανένα τρόπο βαθμό από εμάς. Αυτό το γήπεδο μου θυμίζει το μικρό γήπεδο που παίζαμε όταν ήμουν στη Νις. Πήγαινες να πάρεις την μπάλα να εκτελέσεις άουτ και ένιωθες ότι ο κόσμος θα έρθει και θα σε πιάσει. Στη Λεωφόρο κερδίσαμε τον Ολυμπιακό και κάναμε μερικά ακόμα πολύ σπουδαία αποτελέσματα».

sdna.gr