Μόνο να τους χειροκροτείς…
Παναιτωλικός, μια ομάδα που χαίρεσαι να τη βλέπεις, αξίζει να τη χειροκροτείς και έχει μόνιμη θέση στη Super League.
Κανόνας πρώτος. Κανένας «δανεικός» από κανένα… μεγάλο. Κανόνας δεύτερος. Φιλικές σχέσεις με τους… μεγάλους, κομμένες. Κανόνας τρίτος, πλέον από φέτος. Όποιος… μεγάλος, κατεβαίνει στο Αγρίνιο, θα φεύγει χωρίς χαμόγελο. Πρώτα ο ΠΑΟΚ, μετά ο Ολυμπιακός, χθες ο Παναθηναϊκός.
Ο Παναιτωλικός εδώ και μία πενταετία είναι η ομάδα που θα έπρεπε να έχει γίνει το παράδειγμα για το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ομάδα που πηγαίνει μόνο και πάντα από τον σωστό δρόμο. Κι αυτό της στοιχίζει. Της στοίχισε την… ταλαιπωρία αρκετών ετών για να ανέβει στη Super League. Της στοίχισε την ταλαιπωρία του προπέρσινου υποβιβασμού, όταν σώθηκαν, όπως σώθηκαν ομάδες που θα έπρεπε να έχουν σβήσει από τον χάρτη.
Κι όμως, καμία φορά -ό,τι κι αν συνέβη- δεν άλλαξαν λογική, δεν άλλαξαν στάση απέναντι στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Υποβιβάστηκαν, το ήπιαν κι αυτό το ποτήρι, αλλά επέστρεψαν ξανά με τον ίδιο τρόπο. Μέσα στο γήπεδο. Και δεν άλλαξαν χαρακτήρα και λογική ούτε φέτος, τη δεύτερη χρονιά τους στη Super League.
Δεν… φίλησαν κατουρημένες ποδιές, δεν έψαξαν για συμμάχους, δεν έκλεισαν το μάτι σε κανένα μεγάλο. Και να τοι στο Αγρίνιο, να καμαρώνουν. Φέτος η σωτηρία θα έρθει δεδομένα και μαζί της και η δικαίωση για τον τρόπο που λειτουργεί και διοικείται αυτή η ομάδα. Φέτος στο Αγρίνιο, όποιος πήγε υποκλίθηκε και αγωνιστικά.
Και όλα αυτά με τον σωστό, με τον καθαρό τρόπο. Το Αγρίνιο και ο Παναιτωλικός είναι η ποδοσφαιρική Ιθάκη μας. Μεγαλύτερη αξία έχει να παρακολουθείς το «καθαρό» ταξίδι του, παρά να βλέπεις τον τελικό προορισμό του. Ακόμη κι αν φέτος ο τελικός προορισμός θα είναι πιθανότερα η πιο υψηλή θέση που κατέκτησε ποτέ. Μικρότερη σημασία έχει ακόμη και αυτή η επιτυχία από το ίδιο το ταξίδι. Και αυτό καμιά φορά δυσκολεύονται να το καταλάβουν ακόμη και κάποιοι στο ίδιο το Αγρίνιο…
sday.gr
