Αφιέρωμα στον Mihaly Igloi, τον προπονητή του Μιχάλη Κούση

Με αφορμή τον Ημιμαραθώνιο Δρόμο που διοργανώνεται κάθε χρόνο στο Αγρίνιο, στη μνήμη του Μιχάλη Κούση και που φέτος θα διεξαχθεί στις 23 Σεπτεμβρίου 2018, ακολουθεί ένα μικρό αφιέρωμα στον προπονητή του, από τον εκπαιδευτικό και Προπονητή Στίβου Χαράλαμπο Ποσονίδη.

MIHALY IGLOI: Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΚΟΥΣΗ

Ο Μιχάλης Κούσης προβάλει στη συνείδηση των ελλήνων αθλητών σαν ο θρύλος των μεγάλων αποστάσεων όχι μόνο για τα απίστευτα ρεκόρ που πετύχαινε στα αγωνίσματα από το μίλι έως τον μαραθώνιο αλλά για τα ψυχικά χαρίσματα που διέθετε όπως η αφοσίωση, το πάθος, η υπομονή και η πειθαρχία, τα οποία και τον οδήγησαν να ανέβει στο πάνθεον των πρωταθλητών.

Πίσω όμως από αυτή τη λαμπρή πορεία κυριαρχεί η παρουσία ενός ανθρώπου που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη ζωή του Μιχάλη αλλά ακόμη πιο πολύ ήταν αυτός που ανέστησε και έφτασε σε υψηλά επίπεδα τα αγωνίσματα των δρόμων αντοχής στην Ελλάδα την περίοδο 1970-1985.

Ο Mihaly Igloi (1908-1998) θεωρείται και καταγράφεται στην ιστορία της  προπονητικής σαν ένας από τους κορυφαίους προπονητές του παγκοσμίου αθλητικού χάρτη, ο οποίος συνέβαλλε σε μεγάλο βαθμό στην ανάπτυξη των αγωνισμάτων αντοχής.

Στη διάρκεια της προπονητικής του καριέρας οι αθλητές που γύμνασε επέτυχαν 49 (!) παγκόσμια ρεκόρ, 35 ευρωπαϊκά  και 157 πανελλήνια. Ο Bob Schul, υπό την καθοδήγησή του, είναι ο μοναδικός αμερικανός αθλητής που κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στα 5000μ. σε Ολυμπιακούς Αγώνες (Τόκυο 1964).

Υπήρξε καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου της Βουδαπέστης αλλά η αγάπη του για τον αθλητισμό –άλλωστε ο ίδιος ήταν ένας σπουδαίος αθλητής πρώτα της γυμναστικής και μετά των 1500μ.-τον έστρεψε να παρακολουθήσει τις προπονητικές σχολές (Γερμανίας, Σουηδίας, Πολωνίας και Ρωσίας) έτσι ώστε να δημιουργήσει τη δική του προπονητική φιλοσοφία, η οποία ήταν πρωτοπόρα και μοναδική (control interval training for middle and long distance runners).

Αποτέλεσμα αυτού του τύπου προπόνησης ήταν να κυριαρχήσουν οι Ούγγροι αθλητές πετυχαίνοντας παγκόσμια ρεκόρ από τα 1000μ, έως τα 10000μ.

Η εισβολή των Ρώσων στη Βουδαπέστη το 1956 κατέστρεψε το όνειρο του για διακρίσεις στους Ολυμπιακούς της Μελβούρνης και η φυγή του στις ΗΠΑ ήταν η μοναδική επιλογή για συνέχιση του σπουδαίου έργου του.

Εκεί μέσα σε μια δεκαετία με τη δική προπονητική ενορχήστρωση, κατάφερε  οι αμερικανοί αθλητές να αναδείξουν το ταλέντο τους και στους δρόμους των αποστάσεων, πετυχαίνοντας παγκόσμια και αμερικάνικα ρεκόρ. Στις αρχές του 1970 προσλήφθηκε ως προπονητής της ελληνικής εθνικής ομάδας.

Σύντομα οι Έλληνες αθλητές άρχισαν να πρωταγωνιστούν πρώτα στους Βαλκανικούς Αγώνες  και στη συνέχεια στα Ευρωπαϊκά  Πρωταθλήματα.

Εκτός από τον αείμνηστο Μιχάλη, δρομείς όπως ο Σπήλιος Ζαχαρόπουλος (2^ος στα 1500 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου το 1972), ο Σπύρος Κοντοσώρος (καλύτερη επίδοση στην Ευρώπη στα 3000 με φυσικά εμπόδια), ο Χρήστος Παπαχρήστος (Βαλκανιονίκης), ο Σταύρος Μερμίγκης (Βαλκανιονίκης), ο Φώτης Κούρτης (Βαλκανιονίκης), ο Σπύρος Ανδριόπουλος (Βαλκανιονίκης) έφτασαν σε υψηλά επίπεδα και πρωταγωνίστησαν στο παγκόσμιο αθλητικό γίγνεσθαι.

Με τον Μιχάλη πορεύτηκαν μαζί γύρω στα δεκαπέντε χρόνια, οικοδομώντας μια σχέση η οποία δεν αφορούσε απλά τις αθλητικές διαστάσεις αλλά κυρίως στηρίζονταν στον αμοιβαίο σεβασμό, στην ειλικρινή επικοινωνία και στην απόλυτη πεποίθηση ότι με πίστη στην σοφή και άριστα καταρτισμένη προπόνηση θα κατακτήσουν την κορυφή που ονειρεύτηκαν.

Ο Igloi δεν αποτελούσε για τον Μιχάλη ένας απλός προπονητής αλλά ο μέντορας που τον ενέπνεε ειδικά στις δύσκολες στιγμές και που γινόταν η όαση στη σκληρή και άχαρη ,πολλές φορές, προπονητική ρουτίνα.

Είναι βέβαιο ότι αν δεν υπήρχαν κάποιες άτυχες στιγμές που κυριολεκτικά στιγμάτισαν έντονα την αθλητική καριέρα του Μιχάλη (π.χ. το παγκόσμιο ρεκόρ στον Μαραθώνιο του Σπλιτ και η λάθος διαδρομή) θα ήταν διαφορετική η πορεία και η εξέλιξη του κορυφαίου Ελληνα μαραθωνοδρόμου.

Συμπερασματικά η σχέση του Μιχάλη με τον Igloi ήταν μοναδική, βαθιά ριζωμένη στις ατελείωτες ώρες που περνούσαν οι δύο τους στους στίβους και στους αμέτρητους αγώνες που πραγματοποίησαν και αποτελεί σπάνιο παράδειγμα στην ελληνική αθλητική ιστορία.

Χαράλαμπος Ποσονίδης

Εκπαιδευτικός-Προπονητής Στίβου