«Μελομακάρονο» στο ταψί
Όλοι θέλουμε αρώματα Χριστουγέννων αυτές τις μέρες στα σπίτια μας αυτήν την εποχή. Έτσι πολλοί έχουν αρχίσει να φτιάχνουν μελομακάρονα και κουραμπιέδες.
Η συνταγή της Βαγγελιώς Κασσαπάκη
Εγώ δεν το συνηθίζω από τόσο νωρίς. Προτιμώ να είναι φρέσκα. Ειδικά τώρα που είμαστε μόνο δυο άτομα στο σπίτι καταφεύγω σε κάποιες εναλλακτικές λύσεις, με μικρές ποσότητες.
Συνήθως δοκιμάζω συνταγές καινούριες αφού στις γιορτές θέλω τα δικά μας, τα οικογενειακά μελομακάρονα και κυρίως τους οικογενειακούς κουραμπιέδες της γιαγιάς μου. Μελομακάρονα μπουκίτσες και κουραμπιέδες σε μπουκίτσες είναι μια συνηθισμένη επιλογή συχνά.
Φέτος, με αφορμή τα προχθεσινά γενέθλια της εγγονούλας μου ήθελα κάτι σε ταψί, αντί τούρτας θα λέγαμε. Σκέφτηκα ότι κάπου στον απέραντο κόσμο του διαδικτύου είχα δει συνταγές με ένα γλυκό που ονομαζόταν μελομακάρονο ταψιού. Μπου έκανε εντύπωση η ονομασία και σκέφτηκα: “λες και τα άλλα είναι μελομακάρονα ψυγείου” .
Κι όμως! Ψάχνοντας είδα ότι η παραδοσιακή του εκδοχή είναι ένα βορειοελλαδίτικο γλύκισμα που λέγεται χασλαμάς και συνηθίζεται κυρίως στις περιοχές της Κοζάνης και της Σαμοθράκης. Δικαιολογημένη λοιπόν η ονομασία που με παραξένεψε. Την επέλεξα κι εγώ γιατί κι εδώ δεν πρόκειται για χασλαμά αφού κι εδώ “έκανα τα δικά μου”. Υλικά και γεύση παρόμοια με των μελομακάρονων αλλά υφή κάπως διαφορετική. Λογικό αφού το ζυμαράκι δεν ψήνεται σε κομματάκια αλλά όλο μαζί στο ταψί.
Έτσι, δεν υπάρχουν ξεροψημένες άκρες, αλλά καλοσιροπιασμένο γλυκό ταψιού, κάτι ανάμεσα σε ρεβανί αρωματισμένο με κανελογαρύφαλλα και καλοσιροπιασμένο μαλακό μελομακάρονο. Δεν στάθηκα σε καμιά από τις συνταγές που είδα, γιατί έχω αμέτρητες συνταγές για μελομακάρονα δικές μου και της περιοχής μου. Έτσι έφτιαξα ένα «χασλαμά» σε κρητική παραλλαγή με τα γαρνιρίσματα των δικών μας μελομακάρονων! Με μπόλικο σουσάμι όπως συνηθίζουμε εμείς εδώ και βέβαια καρύδια και κανελογαρύφαλλα.
Κι επειδή δεν είχα βάλει ποτέ στο site συνταγή με αλουσιά, διάλεξα μια από τις συνταγές που την περιέχουν και έφτιαξα μισή δόση. Θα μου πείτε, «μα δεν υπάρχει στα υλικά αλουσιά»! Όπως έχω ξαναγράψει, τα τελευταία χρόνια την αντικαθιστώ με άλλα υγρά και έχω διαπιστώσω ότι η μακράν καλύτερη αντικατάσταση είναι εκείνη με το ανθρακούχο νερό. Σας το έλεγα και στη συνταγή για τα ισλί και το επαναλαμβάνω και τώρα.
Ας δούμε λοιπόν το δικό μου «μελομακάρονο» ταψιού!
Υλικά
250ml (1 κούπα) ανθρακούχο νερό ΖΑΡΟΣ
250ml (1 κούπα) ελαιόλαδο
100gr (μισή κούπα μείον 1-2 κουταλιές) ζάχαρη
125ml (1/2 κούπα) χυμό πορτοκαλιού
Ξύσμα πορτοκαλιού
½ κουταλάκι σόδα
2 κουταλάκια μπέικιν
1,5 κουταλάκι κανέλα
½ κουταλάκι γαρύφαλλο
2-3 κουταλιές σουσάμι
250gr σιμιγδάλι ψιλό
450-500 gr ( 3,5 κούπες περίπου, δείτε την παρασκευή) αλεύρι για όλες τις χρήσεις
Για το σιρόπι:
440gr (2 κούπες) ζάχαρη
500ml (2 κούπες) εμφιαλωμένο μεταλλικό νερό ΖΑΡΟΣ
Μισό λεμόνι (τον χυμό και την κούπα)
2-3 κουταλιές μέλι
Ξύλο κανέλας και καρφάκια γαρύφαλλου
Για το γαρνίρισμα, σουσάμι καβουρδισμένο και ελαφρά αλεσμένο, καρύδια χοντροκοπανισμένα, μέλι, κανελογαρύφαλλα.
Το κουταλάκι μου είναι δοσομετρικό (5ml) και η κούπα μου 250ml
Επί το έργον
Ανακατεύουμε το σιμιγδάλι με το αλεύρι και το μπέικιν σε ένα μπολ. Σε άλλο μεγαλύτερο μπολ μπολ ανακατεύουμε το ελαιόλαδο με τη ζάχαρη και προσθέτουμε τον χυμό (μέσα στον οποίο διαλύουμε τη σόδα) και το ανθρακούχο νερό. Προσθέτουμε τα κανελογαρύφαλλα και το σουσάμι, ανακατεύουμε και στο τέλος προσθέτουμε το μείγμα του αλευριού.
Ζυμώνουμε ελάχιστα, ίσα να γίνει ομοιογενές το μείγμα μας. Αν χρειάζεται προσθέτουμε λίγο ακόμη αλεύρι να έχουμε μια μαλακή ζύμη που όμως δεν κολλά στα χέρια (όπως των μελομακάρονων). Αδειάζουμε τη ζύμη σε λαδωμένο σκεύος με διαστάσεις 25Χ25 ή αντίστοιχο στρογγυλό ταψάκι. Το χωρίζουμε με ένα μαχαίρι σε ρόμβους. Ανάβουμε τώρα τον φούρνο στους 180 βαθμούς (αντιστάσεις). Ψήνουμε το γλυκό μας για 50 λεπτά περίπου, μέχρι να ροδοκοκκινίσει λίγο πιο κάτω από τη μεσαία σχάρα.
Μόλις βάλουμε το γλυκό στον φούρνο ετοιμάζουμε το σιρόπι: βράζουμε όλα υλικά για 7 λεπτά (από τη στιγμή που αρχίζει ο βρασμός, χαμηλώνουμε στο 5-6 με μέγιστο το 9 το μάτι και μετράμε τον χρόνο). Το αφήνουμε στο μάτι να μείνει χλιαρό. Όταν βγάλουμε το γλυκό από τον φούρνο, το χαράζουμε ξανά στα σημεία που το είχαμε χαράξει πριν το ψήσιμο για να χωρίσουν οι ρόμβοι, και το περιχύνουμε με το χλιαρό σιρόπι στο οποίο προσθέτουμε το μέλι.
Δεν το ρίχνουμε μαζεμένο αλλά σταδιακά. Περιμένουμε να απορροφηθεί τελείως, αφήνουμε να κρυώσει εντελώς το γλυκό. Αλείφουμε την επιφάνεια με λίγο ακόμη μέλι και πασπαλίζουμε με καβουρδισμένο σουσάμι, καρύδια και κανέλα.
Παρατηρήσεις
-Η κανέλα δεν φάινεται στις φωτογραφίες του σιροπιού γιατι απλά την τελυταία στιγμή διαπίστωσα ότι δεν είχα ξυλάκια κανέλας. Τη χρειαζόμαστε όμως σ’ αυτά τα γλυκά. Εγώ έβαλα λίγη σκόνη κανέλας παραπάνω στο πασπάλισμα για να καλύψω τη διαφορά.
-Οι αναλογίες που δίνω για το σιρόπι μας δίνουν καλοσιροπιασμένο, μαλακό αποτέλεσμα, με υφή που μοιάζει όπως εκείνη που έχει το ραβανί. Αν το θέλουμε πιο στεγνό θα βάλουμε λιγότερο σιρόπι ή θα το δέσουμε περισσσότερο.
-Το πάχος του ζυμαριού στο ταψάκι μας δεν πρέπει να ξεπερνά τα 2 εκατοστά.
