Με αφορμή τη σύλληψη απόστρατου ταξιάρχου της ΕΛΑΣ για ναρκωτικά

Γράφει ο Παντελής Σκρέττας, απόστρατος αστυνομικός, με αφορμή την πρόσφατη  σύλληψη απόστρατου ταξιάρχου της Αστυνομίας, για διακίνηση τεραστίων ποσοτήτων ηρωίνης.

Υπάρχει τ ε ρ ά σ τ ι α διαφορά φίλοι μου ανάμεσα σε έμπορο ναρκωτικών που τα κονομάει και δεν λογαριάζει τίποτε μπροστά στο κέρδος και στον ναρκομανή που ψάχνει εναγωνίως να βρει τη δόση του και του την προσφέρεις εσύ επί χρήμασι π α ν τ α αδιαφορώντας αν θα καταλήξει στο θάνατο.

Είσαι ε γ κ λ η μ α τ ί α ς χειρότερος κι απ τους κοινούς εγκληματίες. Γι αυτό λέω και πάλι σου αξίζει η κρεμάλα. Κι όταν μάλιστα εσύ ”Κύριε” μοστράροντας ενα ψεύτικο προφίλ σκορπάς δέξια κι αριστερά το θάνατο, τυγχάνοντας Δ/της μάλιστα σε μιά υπηρεσία που καθημερινά στοιβάζονται εκατοντάδες κρατούμενοι πλειονότητα των οποίων ειναι εξαρτημένοι από τα ναρκωτικά κι έρχεσαι μετά και τιμωρείς τον κακόμοιρο τον Αρχ/κα Β΄με 100 ευρώ πρόστιμο γιατί κουρασμένος απ’ τη δεύτερη βάρδια την οποία πραγματοποιεί-συνήθως ταξιτζής-γιατί δεν του φθάνει ο μισθός που του προσφέρει το μπ… Κράτος για να μη κοιμηθεί έπαιζε με το συνάδελφο του τάβλι?

 Υποκρισία σ’ όλο της το μεγαλείο. Τώρα κ. Δ/τα μου τι ζητάς? Την επιείκεια του Κράτους για το οποίο εσυ ο ίδιος ορκίσθηκες να υπηρετείς και καταπάτησες με τον πιο ποταπό τρόπο τον όρκο σου, λέγοντας το ίδιο παραμύθι που λενε όλοι «έχω εμπιστοσύνη στην Ελληνική Δικαιοσύνη”?

Όχι Κύριε Δ/τα μου να τιμωρηθείς με τον πιο αμείλικτο τρόπο. Γιατί εσύ έχεις «τιμωρήσει» χρόνια τώρα με τον τρόπο σου χιλιάδες εξαρτημένα άτομα, εκατοντάδες μανάδες και πατεράδες που προσπαθούσαν μέσα από την φτώχεια τους, να επαναφέρουν στον κόσμο το ”άρρωστο” βλαστάρι τους, το μοναχοπαίδι τους, την μοναχοκόρη τους αλλά εσυ κ. Δ/τα μου δεν τους άφηνες. Πόσα αλήθεια απ΄αυτά τα παιδιά κατέληξαν στο θάνατο? Ξέρεις να μου απαντήσεις κ. Δ/τα μου? Τα γράφω αυτά και βουρκώνω γιατί τα παιδιά αυτά τα οποία εσύ με τις πράξεις σου τα οδήγησες αργά και σταθερά προς το θάνατο, τα έζησα κ. Δ/τα μου απ΄το 1985 μέχρι το 2006.Μόνο εγώ κ.Δ/τα μου ξέρω και μπορώ να γράφω όλη νύχτα ολόκληρη εγκυκλοπαίδεια για το τι τραβάγανε τις νύχτες στα παγωμένα και άθλια κρατητήρια της υπηρεσίας μας, χωρίς θέρμανση, χωρίς ζεστό νερό, τα οποία π ά ν τ α μία μέρα πριν τα επιθεωρήσει η επιτροπή ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τα κρίνει «κατάλληλα»  φρόντιζε π ά ν τ α η η υπηρεσία μας να τα «φρεσκάρει” μ΄ένα απλό βάψιμο, το οποίο πολλές φορές το πραγματοποιούσαν τα ίδια τα παιδιά, κερδίζοντας με τον τρόπο αυτο 1/2 ώρα πιο πάνω απ΄το κανονικό επισκεπτήριο με την πληγωμένη μανούλα τους. Αυτά προς το παρόν ήθελα να γράψω κ.Δ/τα μου. Εχω τόσα πολλά ακόμη να γράψω, αλλά επειδή τα κουρασμένα μάτια μου κλείνουν , σου υπόσχομαι κ. Δ/τα μου ότι θα επανέλθω. Θα προσπαθήσω όσο μπορώ να στηρίξω τα παιδιά αυτά, να μην τα βλέπει ο κόσμος κ.Δ/τα μου που δεν τα ξέρει σαν «πρεζόνια»  αλλά σαν άρρωστα παιδιά.

Γιατί τα παιδιά αυτά Κ.Δ/τα μου ειναι δικά μας παιδιά. ΠΟΤΕ δικά σου παιδιά. Καληνύχτα Κ.Δ/τα μου……………….