Μαρινάκης: «Πώς τυχαίνει ο νόμος να εφαρμόζεται πάντα πρώτα στον Παναθηναϊκό;»
Ο Νίκος Μαρινάκης σε μία αποκαλυπτική συνέντευξη μιλάει για τα δέκα χρόνια της παρουσίας του στον Παναθηναϊκό, το ελληνικό ποδόσφαιρο και το νέο κεφάλαιο της ζωής του στον Παναιτωλικό.
Όταν μια πόρτα κλείνει, μια άλλη πάντα ανοίγει. Για τον Νίκο Μαρινάκη, η πόρτα του Παναθηναϊκού έκλεισε το περασμένο καλοκαίρι μετά από δέκα χρόνια παρουσίας. Πληθώρα συναισθημάτων και αναμνήσεων που δεν σβήνουν, δεν αλλάζουν, παρά μόνο αποτελούν πολύτιμες εμπειρίες με φόντο το παρόν και το μέλλον. Στη ηλικία των 24, ο Έλληνας αμυντικός ξεφυλλίζει μέσω του SDNA το «πράσινο» βιβλίο των αναμνήσεων και φθάνει μέχρι και εκεί που αναγράφεται πλέον η λέξη… Παναιτωλικός.
Στον Παναιτωλικό ο Νίκος Μαρινάκης έψαχνε να πατήσει το restart στην καριέρα του και τα κατάφερε. Έχοντας ήδη καταγράψει 26 συμμετοχές σε Πρωτάθλημα και Κύπελλο έχει βρει και πάλι τον εαυτό του. Όπως ο ίδιος, άλλωστε, δηλώνει αισθάνεται μέσα από αυτή την εμπειρία του να έχει ωριμάσει.
«Πιστεύω πως η Ακαδημία είναι ένα πολύ σημαντικό μέρος για την ομάδα. Έχει βγάλει παίκτες που ήταν βαρόμετρα σε καταπληκτικές πορείες. Είναι φανταστικό να είσαι μέλος της Ακαδημίας και να ζεις μέσα στην Παιανία, όταν βέβαια ήμασταν εκεί. Ξεχνάς τα πάντα και παρά το ότι είσαι μακριά από το σπίτι σου δεν σου λείπει. Σε κανένα από τα παιδιά που ήμασταν τότε εκεί δεν έλειπε το σπίτι του. Πολλές φορές τώρα όταν μιλάμε, λέμε και τι δεν θα δίναμε για να γυρίσουμε μία βδομάδα να κάτσουμε και πάλι εκεί».
Ξεχωρίζεις κάποιον από τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάστηκες εκεί;
«Όλοι οι άνθρωποι εκεί ήταν εξαιρετικοί, δεν μπορώ να ξεχωρίσω εύκολα κάποιον. Όλοι ήταν ένας και ένας. Ήταν δίπλα σε όλους μας όποια στιγμή και αν χρειαζόμασταν κάτι».
Έχει γίνει αρκετή κουβέντα γύρω από την φιλοσοφία που είχε τα προηγούμενα χρόνια η Ακαδημία επί Σαμαρά. Θεωρείς πως τότε δεν δινόταν προτεραιότητα στην κατάκτηση τίτλων;
«Όταν ήμασταν στην Ακαδημία αυτό που μας έλεγε ο Γιάννης Σαμαράς ήταν ότι έπρεπε να παίξουμε σωστό ποδόσφαιρο και τα αποτελέσματα θα έρθουν. Αυτό πιστεύω και εγώ, πρέπει να το ευχαριστιέσαι και να κάνεις αυτά που μας έλεγαν που ήταν στα πρότυπα τοπ ομάδων της Ευρώπης. Τότε ήταν βέβαιο πως θα έρθουν και τα αποτελέσματα. Άλλωστε τότε ήταν που πήραμε και το τελευταίο πρωτάθλημα ως και σήμερα με τον Σαμαρά και τον Ρότσα. Δεν πιστεύω λοιπόν ότι αυτό αλλάζει κάτι».
Ποια ήταν τα πρώτα σου συναισθήματα και οι πρώτες σου σκέψεις όταν έγινες επαγγελματίας;
«Είχα πάει μία αποστολή στην Κέρκυρα με την πρώτη ομάδα, προπονητής ήταν ο Ζεσουάλδο Φερέιρα. Χάρηκα πάρα πολύ, ήταν το όνειρό μου αυτό. Ξέραμε πόσο δύσκολο είναι γίνεις επαγγελματίας και να παίξεις στην πρώτη ομάδα. Πολλά παιδιά έγιναν επαγγελματίες αλλά δεν πήραν ευκαιρίες στην πρώτη ομάδα. Τότε ήταν για μένα πραγματοποίηση ενός ονείρου».
Την πρώτη σου χρονιά στην πρώτη ομάδα τι πιστεύεις πως δεν πήγε καλά;
«Ήταν η χρονιά που έφυγε ο Ζεσουάλδο Φερέιρα. Όταν σε μία ομάδα γίνονται τόσες αλλαγές προπονητή αυτό κάτι λέει. Δεν μπορούν να έρθουν καλά αποτελέσματα. Δεν ήμουν τόσο μέσα στην πρώτη ομάδα αλλά σίγουρα πολλά πράγματα δεν είχαν πάει καλά».
«Ήμασταν οικογένεια – ομάδα, εξελιχθήκαμε με τον Αναστασίου»
Φτάνουμε στην πρώτη προετοιμασία με τον Γιάννη Αναστασίου. Τι θυμάσαι από εκείνη την εμπειρία;
«Από εκείνη την προετοιμασία θυμάμαι τα πάντα, στιγμή προς στιγμή. Ήμασταν όλα τα παιδιά της Ακαδημίας χωρίς πολλούς παίκτες μεγάλους από μεταγραφές. Ήταν σαν να ανέβηκε η ομάδα που πήρε το πρωτάθλημα για να παίξει. Είχαμε πολύ καλό κλίμα, ήμασταν σαν οικογένεια και είχαμε τρομερή θέληση μέσα στις προπονήσεις. Αργότερα ήρθαν και άλλοι παίκτες με μεγαλύτερη εμπειρία και φτιάξαμε μία πολύ καλή ομάδα. Ήμασταν ομάδα με όλη την έννοια της λέξης».
Ένιωσες να εξελίσσεσαι με τον Αναστασίου στη θέση του προπονητή;
«Ναι εξελίχθηκα με τον Γιάννη Αναστασίου, όλα τα παιδιά εξελιχθήκαμε. Ο λόγος είναι ότι υπήρχε ένα πλάνο. Ένα πλάνο συνέχεια αυτού που είχαμε από τον Σαμαρά στην Ακαδημία που βλέπαμε ότι δουλεύει με τον ίδιο τρόπο. Με το ολλανδικό πρότυπο».
Τι πιστεύεις πως έπαιξε καθοριστικό ρόλο και πήγε τόσο καλά εκείνη η σεζόν;
«Υπήρχε σίγουρα το καλό κλίμα. Οι παίκτες που ήρθαν μετά με εμπειρία βοήθησαν πολύ και εμάς τους παίκτες και την ομάδα ποιοτικά. Αυτό το δέσιμο που αποκτήσαμε ήταν το κλειδί για εκείνη τη σεζόν. Επίσης ήμασταν πιο απελευθερωμένοι γιατί ο κόσμος έβλεπε την προσπάθεια που γινόταν με νεαρά παιδιά και ήταν δίπλα μας. Δεν υπήρχε τόση πίεση για το αποτέλεσμα. Χάναμε, κερδίζαμε, φέρναμε ισοπαλία ο κόσμος μας χειροκροτούσε».
Και μετά έρχεται το καλοκαίρι που έφυγες δανεικός στη Νίκη Βόλου. Ήταν μία απόφαση του Γιάννη Αναστασίου;
«Ήταν μία απόφαση των Αναστασίου και Νταμπίζα. Νομίζω πως αν επέμενα λίγο στο να έλεγα πως θα μείνω ως δεύτερος ή τρίτος και θα προσπαθήσω να αποδείξω πράγματα στο γήπεδο θα έμενα. Νομίζω πλέον πως έπρεπε να έχω κάνει αυτό. Εν τέλει πήγα στη Νίκη Βόλου έκανα 13 παιχνίδια, σχεδόν όλα εκτός του Παναθηναϊκού μέχρι που διαλύθηκε η ομάδα. Με βοήθησαν αρκετά και μετά επέστρεψα στον Παναθηναϊκό. Με πήρε τηλέφωνο ο Αναστασίου και μου είπε να επιστρέψω και πως αν αποδείξω ότι μπορώ δεν μου αποκλείει κανείς ότι θα παίξω. Τελικά έκανα άλλες δύο ή τρεις συμμετοχές».
«Πώς τυχαίνει ο Παναθηναϊκός να είναι πάντα αυτός στον οποίο εφαρμόζεται πρώτα ο νόμος;»
Τη σεζόν που κερδίσατε τον Ολυμπιακό στο γήπεδο, όμως μετά σας πήραν τους βαθμούς στα χαρτιά, σας άφησε την αίσθηση στα αποδυτήρια πως θα μπορούσατε να πάρετε το πρωτάθλημα;
«Από ένα σημείο και μετά φαινόταν πάρα πολύ η πίκρα που σου μένει από μία τέτοια απόφαση. Από ένα τέτοιο γεγονός. Στο γήπεδο δείξαμε εκείνη την χρονιά πως ήμασταν η καλύτερη ομάδα, η ομάδα που δικαιούταν να πάρει το πρωτάθλημα και μία απόφαση στα δικαστήρια μας το έκλεψε. Δυστυχώς έγινε αυτό που έγινε και το πρωτάθλημα κρίθηκε αλλού».
Ένιωσες γενικότερα πως πολλά όσο ήσουν στον Παναθηναϊκό κρίνονταν έξω από τα γήπεδα;
«Σίγουρα, ποιος δεν το έχει αισθανθεί στην Ελλάδα αυτό; Το πρόβλημα είναι ότι για γεγονότα όπως ρίψεις αντικειμένων και τραυματισμών οποιουδήποτε καλό θα ήταν να τιμωρούνται αλλά πως τυχαίνει ο Παναθηναϊκός να είναι πάντα αυτός στον οποίον θα εφαρμοστεί πρώτα ο νόμος πάνω του. Νιώθαμε πως εμείς ήμασταν πάντα οι αδύναμοι. Καλό θα ήταν να υπάρχει αξιοκρατία για να μην υπάρχει γκρίνια από τον κόσμο για τέτοια πράγματα. Να τραυματίζονται άνθρωποι μέσα στο γήπεδο και να υπάρχει γκρίνια. Δεν είναι σωστό αυτό. Όμως δεν πρέπει να τιμωρείται πάντα μόνο ο ένας».
Πιστεύεις πως φέτος άλλαξαν κάπως τα πράγματα και σταμάτησε να ευνοείται μόνο ο ένας;
«Νιώθω ότι έχει αλλάξει αυτό αλλά παρ’ όλα αυτά βλέπουμε την δυσπιστία του κόσμου στις αποφάσεις και για αυτό φταίει το γεγονός πως τα προηγούμενα χρόνια δεν υπήρχε αξιοκρατία».
«Ο οδυνηρός αποκλεισμός από την Γκαμπάλα – Σαν να μην υπήρχαμε για τον Στραματσόνι»
Και φτάνουμε στο καλοκαίρι που σημαδεύεται από τον αποκλεισμό από την Γκαμπάλα. Τι αναμνήσεις έχει από εκείνα τα ματς και πόσο πιστεύεις ότι επηρέασαν την ομάδα;
«Δεν το περίμενε κανείς αυτό που συνέβη. Θεωρώ πως ήταν και ατυχία αλλά και ένα ματς που πήγε την ομάδα πολύ πίσω. Ευθύνεται αυτός ο αποκλεισμός για πολλά πράγματα που συμβαίνουν μέχρι και σήμερα στον Παναθηναϊκό. Άλλαξε θα μπορούσα να πω την ιστορία εκείνος ο αποκλεισμός».
Πιστεύεις πως έγινε λάθος διαχείριση σε εκείνο το ματς;
«Παίζαμε με την Γκαμπάλα. Όσο και να μην θέλεις να υποτιμήσεις κανένα παιχνίδι, συμβαίνει κάποιες φορές».
Έρχεται, λοιπόν, ο Αντρέα Στραματσόνι στην ομάδα. Ποιο θεωρείς πως ήταν το μεγαλύτερό του λάθος;
«Νομίζω πως χρέωσε τον Παναθηναϊκό πάρα πολύ με τις μεταγραφές που έκανε χωρίς να φέρει το αποτέλεσμα για να κάνει απόσβεση. Το ένα φέρνει το άλλο και κάπως έτσι έφτασε η ομάδα στην σημερινή κατάσταση».
Αισθανόσασταν οι Έλληνες παίκτες να έχει κάτι μαζί σας;
«Δεν νιώθαμε ότι είχε κάτι μαζί μας. Νιώθαμε σαν να μην υπήρχαμε καν και αυτό είναι χειρότερο!»
sdna.gr
