ΆποψηΡοή Ειδήσεων

«Λιμνών Περίπλους»

Ανοιχτή επιστολή του Η. Ντζάνη*

Κ. Περιφερειάρχη,


Με αφορμή την ωραία παρουσίαση της μελέτης για τη στρατηγική χωροταξικής  ανάπτυξης των παραλίμνιων περιοχών Τριχωνίδας και Λυσιμαχίας, παίρνω το θάρρος να σας απευθύνω δημόσια αυτή την επιστολή δεδομένου, ότι δημιουργήθηκαν ορισμένες απορίες αλλά και σχόλια, που έκρινα χρήσιμο να τα  εκθέσω ως ερωτήματα προς την ΠΔΕ. Σημειώνω εισαγωγικά, πως οι θέσεις, τα ερωτήματα και τα κριτικά σχόλια που παρατίθενται πιο κάτω δεν είναι μόνο ένα προσωπικό φαντασιακό δημιούργημα, αλλά αντανακλούν αντίστοιχα και ανησυχίες πολλών  συμπολιτών μας, που εξακολουθούν να ενδιαφέρονται για «τα κοινά». Συγκεκριμένα:

  1. Γνωρίζετε κ. Περιφερειάρχη, ότι εδώ και κάμποσα χρόνια η Τριχωνίδα αδειάζει ανεξέλεγκτα? Υπενθυμίζω, πως το «διαρκές αυτό έγκλημα» παραπέμπεται στις καλένδες διαχρονικά και διακομματικά, ενώ ίσως είναι το πρώτο και μοναδικό έργο της περιοχής που έπρεπε να έχει ενταχθεί στα κατεπείγοντα από τη πρώτη στιγμή της δυσλειτουργίας του θυροφράγματος, που υπάρχει στην αρχή του διαύλου που συνδέει την Τριχωνίδα και τη Λυσιμαχία. Δεν γνωρίζω γιατί εγκαταλείφθηκε, όπως δεν γνωρίζω τους λόγους αυτής της διαχρονικής αμέλειας. Απλά επισημαίνω το γεγονός, γιατί το θυρόφραγμα αυτό αποτελεί το ρυθμιστή της υδατικής ισορροπίας του όλου λιμναίου και αρδευτικού συστήματος της πεδιάδας του Αχελώου, αλλά παράλληλα αποτελεί και την βασική πηγή της υδατοεπάρκειας για τις παραλίμνιες περιοχές καθώς και το έσχατο ντεπό νερού για υδροδότηση της Αττικής σε περίπτωση λειψυδρίας από την εποχή του αείμνηστου Κ. Μητοσοτάκη στην αρχή της δεκαετίας του 1990. Αν όλα αυτά έχουν αλλάξει, διορθώστε με και σας ζητώ δημόσια συγγνώμη για την όποια ανησυχία προκάλεσαν. Αλλά εξηγώ και πάλι δημόσια, ότι η ανωτέρω πραγματικότητα είναι και ο λόγος, που συχνά απευθύνομαι και προς όλους τους κατ΄ επάγγελμα περιβαλλοντικά ευαίσθητους, οι οποίοι κατά τα άλλα αγωνίζονται να αντιμετωπίσει η χώρα την κλιματική κρίση και την «συν αυτή» επερχόμενη ερημοποίηση και λειψυδρία. Διερωτώμαι όμως πολλές φορές μήπως τελικά δεν  υπάρχει κλιματική κρίση και απλά «κοροϊδεύουμε εαυτούς και αλλήλους».

Αν κ. Περιφερειάρχη γνωρίζετε το ανωτέρω ζήτημα και το θεωρείτε πρόβλημα, τότε λογικά ανακύπτουν κάποιες, δευτερεύουσας βέβαια σημασίας, απορίες, που σχετίζονται, κατά τη ταπεινή μου γνώμη, με τις μελέτες και τα σχέδια ανάπτυξης των παραλίμνιων περιοχών. Αυτές οι δευτερεύουσας σημασίας απορίες συνοψίζονται στα ακόλουθα:

  • Σε ποια παραλίμνια έκταση θα γίνουν τα έργα ανάπλασης και οι λοιπές δράσεις? Στη παλιά έκταση που ρυθμίζονταν από την ανώτατη στέψη του θυροφράγματος Τριχωνίδας – Λυσιμαχίας, ή σε αυτή που δημιουργείται από το ανεξέλεγκτο  άδειασμα της Τριχωνίδας μέσω της αυθαίρετα κατασκευασμένης παρακαμπτήριας τάφρου?
  • Αν, όπως υποθέτω και όπως αναφέρεται γραπτά στις παρουσιάσεις που έγιναν, όλα αυτά τα σχετικά με την περίμετρο της λίμνης θέματα, (παρόχθιες ζώνες, αιγιαλός, κ.λ.π) έχουν τακτοποιηθεί και κατά συνέπεια οι δημόσιες εκτάσεις έχουν δηλωθεί στο εθνικό κτηματολόγιο, τότε σίγουρα θα υπάρχει και κάποια δημόσια υπηρεσία ή φορέας, που παρακολουθεί  και υλοποιεί την εφαρμογή των ρυθμιστικών αποφάσεων για τα  ζητήματα αυτά, ώστε να μην υπάρξουν μελλοντικά προβλήματα κατά την υλοποίηση των έργων. Ποιος λοιπόν φορέας (ειλικρινά θα ήθελα κ. Περιφερειάρχη να αποφύγω τη λέξη φορέας, για λόγους που δεν είναι του παρόντος) θα υλοποιήσει όλα τα προ-απαιτούμενα, ποιος θα εποπτεύει αυτό το «πλέγμα» των αλληλοσυναρτώμενων έργων, παρεμβάσεων και δράσεων? Και ποιός τέλος θα λειτουργήσει τα προτεινόμενα έργα όταν ολοκληρωθούν? (Κάποιες ΜΗΚΥΟ, ειδικοί φορείς ή κέντρα, θα ήταν μία καλή επιλογή. Άλλωστε η αποτελεσματικότητα αυτών των σχημάτων είναι γνωστή).
  • Υπάρχουν καταπατήσεις, ή επί το επιεικέστερο διεκδικήσεις, ιδιωτών πάνω σε παραλίμνιες εκτάσεις? Προσωπικά πιστεύω πώς δεν υπάρχουν καταπατήσεις παραλίμνιων εκτάσεων. Αυτά δεν συμβαίνουν στη χώρα μας, όπου όλοι έχουμε ευαισθητοποιηθεί στα θέματα του περιβάλλοντος και του σεβασμού της δημόσιας γής.  Κάποιες περιφράξεις μέχρι το κύμα αν και όπου υπάρχουν, πιστεύω πως δεν αφορούν καταπατήσεις, αλλά νόμιμες ιδιοκτησίες. Σημειώνω  όμως απλά, πως νόθες καταστάσεις δεν θα επιτρέψουν ποτέ να υλοποιηθούν τα μεγαλόπνοα έργα που προγραμματίζετε, αφού οι συνήθεις για τα δεδομένα της χώρας μας  δικαστικές εμπλοκές θα στείλουν ακόμα και «ώριμα» (τι ωραία λέξη!  συνδέεται συνειρμικά με την υπερωρίμανση και το σάπισμα)  για υλοποίηση έργα στις ελληνικές  καλένδες.

Ερχόμενος πάλι στην παρουσιασθείσα διαδικτυακά έκθεση? προμελέτη? μελέτη? πρόταση? και εν πάση περιπτώσει ανάλυση των προτεινόμενων παρεμβάσεων και έργων, θα ήθελα να θέσω ακόμα κάποια συναφή προς τα προτεινόμενα έργα και δράσεις ερωτήματα:

  1. Για ποια ιδιαίτερου κάλους περιοχή μιλάμε όλοι εμείς και συζητάνε και οι μελετητές της περιοχής αυτής, όταν η ασθένεια των πλατανιών κινδυνεύει να μετατρέψει όλη τη παραλίμνια περιοχή, τις ποτάμιες κοίτες, αλλά και τις λεκάνες απορροής, σε «κρανίου τόπο»? Μιλούσατε διαδικτυακά από τη Ντουγρή. Είδατε, διαπιστώσατε  κ. Περιφερειάρχη κάτι που να σχετίζεται με το θέμα της ασθένειας των πλατανιών γύρω σας?. Και αν είδατε και γνωρίζετε το θέμα αυτό, έχει δρομολογηθεί κάποια δραστηριότητα για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος?
  2. Πώς θα αντιμετωπιστούν πρακτικά τα ζητήματα ρύπανσης, που προκαλούν στον υπόγειο υδροφορέα και τη λίμνη τα αστικά, γεωργικά, βιομηχανικά και κάθε άλλου είδους λύματα των πέριξ οικισμών, μέχρι να υλοποιηθεί το έργο? Μήπως, όταν θα υλοποιηθούν τα έργα, θα έχουμε μια άλλη λίμνη? (Η Λυσιμαχία σχεδόν θα έχει μείνει ένας δίαυλος). Σας θυμίζω την περίπτωση της λίμνης Λαγκαδά.

Επί της ουσίας των ιδεών τώρα, δεν κρίνω τις προτάσεις. Ούτε την επιστημονική τεκμηρίωση των προτάσεων, που ομολογουμένως είναι θαυμάσιες από πλευράς χρήσης όρων, μέσων παρουσίασης, λογοπλαστικών εκφράσεων, εικονογραφικών εμπνεύσεων, καλολογικών  διανθίσεων,  γραφικών παραστάσεων, φωτογραφιών κ.λ.π., που θα ζήλευαν και οι πιο ειδικοί  στις ηλεκρονικές παρουσιάσεις. Και όλα αυτά βέβαια σύμφωνα με τις οδηγίες, το πνεύμα και το γράμμα των οδηγιών της «Κοινοτικής Νομενκλατούρας», που φαίνεται ότι σταδιακά τείνει να ξεπεράσει σε γραφειοκρατία και την πάλαι ποτέ ανθούσα σοβιετική νομενκλατούρα. (Αυτό βέβαια είναι ένα άλλο θέμα, που δεν είναι του παρόντος. Μπορεί ο χαρακτηρισμός να είναι βαρύς, αλλά προέρχεται από έναν ένθερμο υποστηρικτή και θιασώτη της ΕΕ, που υπηρετεί την ευρωπαϊκή ιδέα από το 1965, που δούλεψε πάνω από 30 κοινοτικά προγράμματα,  και θλίβεται για την προϊούσα φθορά της συνεκτικότητας και αποτελεσματικότητας της ΕΕ). Θα σταθώ όμως επιπρόσθετα και σε μερικά ακόμα σημεία της παρουσίασης, που είναι εμφανώς ενδιαφέροντα, όπως:

  • Είδαμε μέσα στ΄ άλλα να προτείνεται κι ένα μικρό τραίνο. Δεν είμαι ειδήμων περί τα σιδηροδρομικά. Όμως, μήπως είναι φρόνιμο να καλέσετε πρώην υπουργούς του νομού μας να σας συμβουλεύσουν γιαυτά? Η ανθούσα σιδηροδρομική γραμμή Κρυονερίου-Αγρινίου μπορεί να σας παράσχει χρήσιμα  στοιχεία, ώστε να επαναληφθεί αυτό το αξεπέραστης ομορφιάς και οικονομικής απόδοσης έργο. (Ποιος πληρώνει ακόμα εκείνο το λογαριασμό? Μήπως ¨ΟΙ ΑΙΤΩΛΟΙ ΠΟΥ ΕΒΛΕΠΑΝ ΤΑ ΤΡΑΙΝΑ ΝΑ ΠΕΡΝΟΥΝ¨?).
  • Σχετικά με το όλο θέμα της μελέτης για τη στρατηγική ανάπτυξης της περιοχής αυτής, οφείλω να σας γνωρίσω, πως δεν έχω καμμία σχέση με γραφεία μελετών, ούτε είμαι ειδήμων στην αξιολόγηση των μελετών ώστε να κρίνω το ύψος της δαπάνης για την οριστική μελέτη (υποθέτω πως αυτό που παρουσιάσατε ήταν ιδέες και όχι μελέτη). Αυτό ας το πράξουν άλλοι, που έχουν και σχετική εμπειρία και ειδικές γνώσεις. Θυμόμαστε όμως, οι κάπως παλιότεροι, πως κατά τη δεκαετία του 80 και του 90 τα ράφια όλων των υπηρεσιών είχαν γεμίσει από μελέτες και η Ελλάδα από γραφεία μελετών. Ήταν η «εποχή της μελετοκρατίας».  Πόσες όμως από αυτές τις μελέτες υλοποιήθηκαν? Τότε βέβαια έτρεχαν χρήματα από παντού. Επιδοτήσεις, προγράμματα από Ε.Ε, δάνεια του ελληνικού δημόσιου κλπ. Μήπως το έργο επαναλαμβάνεται? Μήπως αντί για έργα γεμίσουμε πάλι μελέτες? Εύχομαι να μην είναι έτσι. Αλλά πολύς θόρυβος ακούγεται στο ταβάνι του σπιτιού μας. Και όπως μου έλεγε ο μακαρίτης ο πατέρας μου,  όταν ακούς θόρυβο στο ταβάνι, να ξέρεις ότι χοροπηδάνε ποντίκια. (Τα ποντίκια ως γνωστόν ανήκουν στα τρωκτικά).

Δεν μπορώ όμως, παρεκβαίνοντας μάλιστα σημαντικά από το κύριο θέμα και πριν κλείσω την επιστολή αυτή, να μην σημειώσω πως, όπως διαφαίνεται από την παρουσίαση των προτεινόμενων δράσεων, δεν καταγράφεται εμφανώς κάποιο σοβαρό  όφελος για τους έστω και λίγους εναπομείναντες γεωργοκτηνοτρόφους των παρατριχώνιων χωριών. Ειδικά για τους ημιορεινούς και ορεινούς οικισμούς ελάχιστα προβλέπονται. Μόνο νεολογισμοί και αοριστολογίες για οικοτουρισμό, ήπια ανάπτυξη, μονοπάτια και «άλλα ηχηρά παρόμοια», που είναι και της μόδας, ακούγονται εδώ και αρκετά χρόνια. Αλλά κι αν ακόμα δεχθούμε  όλα τα προτεινόμενα ως ρεαλιστικά, μένει αναπάντητη μια απορία:  Με ποιά κριτήρια τελικά χαράσσονται οδικοί άξονες, επιλέγονται και εστιάζονται χωρικά οι ειδικές δράσεις και παρεμβάσεις? Ρωτήθηκαν, ή έστω ενημερώθηκαν οι ελάχιστοι κάτοικοι και οι εκπρόσωποί τους για τις προτάσεις αυτές? Υπάρχει μήπως επιλεκτική ενημέρωση και διαβούλευση, ή και ήδη διαμορφωμένο πρόγραμμα δράσης μέσω προνομιακής ισχύος παρεμβάσεων?   Μήπως τέλος πήραμε απόφαση να διαγράψουμε τους κατοίκους των  οικισμών αυτών από το χάρτη της περιοχής? Θα ήταν κι αυτό μια λύση. Μιά πολιτική. Να το διακηρύξουμε όμως με ειλικρίνεια, για να το γνωρίζουν οι κάτοικοι των περιοχών αυτών και να πάρουν τις αποφάσεις τους. Η ύπαιθρος δυστυχώς  εδώ και χρόνια έχει εγκαταλειφθεί και όσοι έγκαιρα το κατάλαβαν «έρριξαν μαύρη πέτρα πίσω τους». Ας μη μας παραπέμπουν οι μελετητές σε βιβλιογραφικές πηγές, λαβυρινθώδεις διαδικασίες  και βαθυστόχαστες αναλύσεις. Θεωρούμε πως τα πράγματα είναι πιο απλά, όπως επίσης  και ο απλός κοσμάκης ζητάει απλές και κατανοητές απαντήσεις και λύσεις. Θα προσέθετα σε αυτό πώς απλή είναι και  η διαπίστωση, ότι οι χωρικοί που απέμειναν στα χωριά που ερήμωσαν διαισθάνονται ότι εμπαίζονται και δεν βλέπουν την ώρα να δραπετεύσουν, όπως έκαμαν και πιο πριν άλλοι συχωριανοί τους.

Δεν μπορώ ακόμα να μή σχολιάσω τα όσα πολλά ακούγονται και λέγονται για ήπια ανάπτυξη. Τι προσλαμβάνει ο απλός άνθρωπος της υπαίθρου από αυτές τις ορολογίες, που ακόμα και για τους ειδικούς δεν είναι εννοιολογικά καθορισμένες. Δηλαδή, η περιβόητη ήπια ανάπτυξη μήπως αφορά ελάχιστα άτομα που ασχολούνται με επιχειρήσεις εστίασης και αναψυχής? Γιατί, Ήπια Αγροτική Ανάπτυξη, αλλά βιώσιμη, με ατομικό κλήρο 10 και 20 στρέμματα και πολυτεμαχισμένο, ενοίκιο αγρού 80 ευρώ/στρ., κόστος άρδευσης περί τα 90 ευρώ/στρ., οργάνωση εμπορίας προϊόντων πρωτόγονη και τιμές αγροτικών εργαλείων, μηχανημάτων και εφοδίων στα ύψη, μόνο στη φαντασία ορισμένων που βλέπουν τα χωράφια ως ταξιδιώτες μπορεί να έχει θέση. Αν σε αυτό το γεωργο-οικονομικό περιβάλλον προσθέστε και την παντελή έλλειψη τεχνικής υποστήριξης που να στηρίζεται όμως σε εφαρμοσμένη έρευνα πεδίου (και όχι μόνο στη βιβλιογραφία, που δυστυχώς θα είναι αναγκασμένοι οι γεωργικοί σύμβουλοι να χρησιμοποιούν), τότε δεν συζητάμε για γεωργική ανάπτυξη. Αλλά για λαμπρό επικήδειο της υπαίθρου. Αφήστε λοιπόν «τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς». Ασχοληθείτε με τους γεωργοεπιχειρηματίες, και τα σημαίνοντα «προσώπατα». Αφήστε τους αφελείς ή τους αδύναμους να σβήσουν προοδευτικά για να μην προκληθεί και οξύ κοινωνικό πρόβλημα. Άλλωστε το δημογραφικό και η ερήμωση της υπαίθρου δεν ενδιαφέρει πλέον την Ελλάδα.

Τελειώνοντας κ. Περιφερειάρχη, πρέπει να γνωρίζετε πως δεν έρχομαι με το κείμενο αυτό να παραστήσω τον αυτόκλητο συμβουλάτορα. Ούτε τον ειδικό. Ούτε πολύ περισσότερο τον κήνσορα των δημοσίων πραγμάτων. Απλά ανησυχίες εκφράζω σαν απλός πολίτης, πληβείος κατά την οικονομική τάξη και όχι πατρίκιος, Και αν  κάτι, ως έσχατο και σε συνέχεια με τα παραπάνω μπορώ με τη μικρή μου πείρα να πώ, αυτό είναι το εξής: Μήπως προγραμματίζουμε εν κενώ?  Δεν αρχίζετε κ. Περιφερειάρχη από τα πιό απλά, αλλά βασικά και πολύ χρήσιμα? Δεν χρειάζεται να τα αναφέρω. Αν χρειαστείτε συμβούλους, υπάρχουν αξιότεροι εμού άνθρωποι για να σας βοηθήσουν στο έργο σας. Στους δε επίδοξους «Κάτωνες», έχω και σε αυτούς να πώ μόνο τούτο: ας κοιτάξουν όλοι λίγο πίσω και ας αναρωτηθούν πόσα χρόνια ηγήθηκαν δημόσιων θέσεων και αξιωμάτων και τι έπραξαν για να μη φτάσει η Τριχωνίδα και γενικά παραλίμνιες περιοχές στην κατάσταση που είναι σήμερα. Σε αυτό το μικρό τόπο  γνωριζόμαστε καλά.

Ας αλλάξουμε λοιπόν σελίδα και ας δούμε τι συμβαίνει σε άλλες προηγμένες χώρες και ας βοηθήσουμε όλοι, γιατί, λόγω της κλιματικής κρίσης,  έρχονται δύσκολες εποχές όχι μόνο για την ύπαιθρο και τη γεωργία της χώρας αλλά για όλους τους τομείς της Ελλάδας μας. Σε παγκόσμια κλίμακα όλο το σκηνικό της υπαίθρου και της γεωργίας, που εδώ μας ενδιαφέρει, (αν μας ενδιαφέρει) ανατρέπεται εκ βάθρων. Δεν χρειάζονται φλυαρίες και ατέρμονες συζητήσεις.

Καλή δύναμη και όπως λέει ο θυμόσοφος κοσμάκης: των φρονίμων ολίγα. 

 

Αγρίνιο 30-9-21 – Ηλίας Ντζάνης, γεωπόνος.

Υ.Γ. Πριν από λίγο καιρό είχαμε από την ίδια θέση αναφερθεί στην Τριχωνίδα. Δεν γνωρίζω αν οι υπηρεσίες της Περιφέρειας ασχολούνται με δευτερεύοντα και χαμηλής έντασης θέματα. Όμως, κάποιοι αφελείς, ρομαντικοί ή γραφικοί πιστεύουν ακόμα,  πως παρόμοια ζητήματα μπορεί να έχουν σε μακροχρόνια βάση ανεπίστρεπτα σοβαρές επιπτώσεις στη ζωή των επόμενων γενεών, απέναντι στις οποίες έχουμε μεγάλες υποχρεώσεις.

Εικ.1 – 2021

Εικ.2-2021

Εικ.3-2021

*Γεωπόνου

Advertisements

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ VIDEO
aluxal web banner new logo Τοπική Διαφήμιση
pap tsalafouti cake 1000x563px Τοπική Διαφήμιση

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Διαβάστε Επίσης

Back to top button