Ο αγρινιώτης διασώστης που βρέθηκε από τους πρώτους στο Μάτι: “Πάντα τέτοια μέρα θα είμαι εκεί…”
Ο αγρινιώτης διασώστης του ΕΚΑΒ Σπύρος Λαζούρας, ήταν από τους πρώτους που βρέθηκαν στο Μάτι, ζώντας τις σκηνές της απόλυτης καταστροφής σε ένα απόκοσμο τοπίο που αντίκρισε όταν έφτασε με τη μηχανή του στην πληγείσα περιοχή.
Ο Σπύρος Λαζούρας, μέλος του Τμήματος Μοτοσυκλετών Άμεσης Ανταπόκρισης του ΕΚΑΒ , πέρυσι είχε μιλήσει αποκλειστικά στο agriniopress.gr για τα όσα έζησε στο Μάτι.
Σήμερα, έναν χρόνο μετά, θυμάται την εθνική τραγωδία που τον σημάδεψε, δηλώνοντας πως το μόνο παρήγορο για τον ίδιον είναι το γεγονός οτι ανακούφισε κάποιες ψυχές με τη δουλειά του και την παρουσία του την ώρα του χαλασμού.
Γράφει συγκεκριμένα:
“Πάντα τέτοια μέρα θα είμαι εκεί…
Ημέρα Μνήμης και θλίψης η σημερινή και
Πάντα τέτοια μέρα θα είμαι εκεί…
Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τα όσα βιώσαμε εκείνες τις δύσκολες στιγμές που όλη η Ελλάδα “μύριζε” θάνατο.
Αυτά που είδαμε εμείς αλλα και όσα βίωσαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν αποτυπώνονται με λέξεις.
Σήμερα ένα χρόνο μετά η ψυχή και το μυαλό είναι εκεί στα σκοτεινά ,στα καμένα σπίτια, στις λιωμένες λαμαρίνες των αυτοκινήτων, στους καπνούς, στις στάχτες και στις καμένες σάρκες,
Που Με αγωνία προσπαθούσαμε να ξεχωρίσουμε τους ζωντανούς από τους νεκρούς.
Πάντα τέτοια μέρα θα είμαι εκεί…
Κάνοντας προσωπικό απολογισμό…
κρατάς ,το ότι εσύ …
έκανες ότι μπορούσες, έδωσες την ψυχή σου, ξεπέρασες τα όρια σου, και τα όρια του εξοπλισμού σου, ξεπέρασες τους φόβους σου, ξεπέρασες τα πρωτόκολλα για την ασφάλεια σου… αλλά δεν μπόρεσες να ξεπεράσεις την μανία της φύσης και το θάνατο ,στις περισσότερες περιπτώσεις.
Σε παρηγορει μόνο το γεγονός ότι ανακουφισες κάποιες ψυχές με την δουλειά σου και με την παρουσία σου την ώρα του χαλασμου.
Πάντα τέτοια μέρα θα είμαι εκεί…
Δεν θα ξεχάσω πότε οσα έζησα και ας μην έχουν καταγράφει κάπου, αρκει που τα είδαν τα μάτια μου.
Ο πόνος των συγγενών είναι κατανοητός και σεβαστός από όλους εμάς που επιχειρήσαμε εκείνες τις στιγμές εκεί στο Μάτι ..της κόλασης .
Ας είναι η τελευταία Εθνική τραγωδία σε αυτό τον τόπο.
Πάντα τέτοια μέρα θα είμαι εκεί…”
