«Κανείς δεν μπορεί να σφυρίζει αδιάφορα για τις αγροτικές κινητοποιήσεις», λέει σε ανακοίνωσή της η Λαϊκή Συσπείρωση Μεσολογγίου.
Η ανακοίνωση:
«Αγρότες, κτηνοτρόφοι, αλιείς στο δρόμο. Αγωνίζονται όχι για το κάτι καλύτερο, το κάτι παραπάνω. Αγωνίζονται για την ίδια την επιβίωσή τους.
Στην Ελλάδα που στενάζει από την ακρίβεια στα αγαθά πρώτης ανάγκης, ταυτόγχρονα στενάζει και ο παραγωγός τους. Εξευτελιστικές οι τιμές που φεύγουν τα προϊόντα απο το χωράφι, την στάνη, την βάρκα. Ακριβοθώρητες οι τιμές στα ράφια για την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων. Και το ενδιάμεσο; και όχι, δεν φταίνε “οι στρεβλώσεις” της αγοράς, που ψελλίζουν κάποιοι. Φταίει η ίδια η “αγορά”, που πριμοδοτεί τα κέρδη των μεγάλων ομίλων και μεσαζόντων, εις βάρος και των παραγωγών και των καταναλωτών.
Στην δικαιολογημένη αγανάκτηση των παραγωγών απαντούν με καταστολή, αστυνομικές δυνάμεις και φαιδρότητες για “ανοικτές πόρτες” και “διάλογο”. Ποιές ανοικτές πόρτες και ποιόν διάλογο; αυτό που μέχρι τώρα αρνιόντουσαν πεισματικά; ή μήπως δεν ξέρουν; τα προβλήματα στον πρωτογενή τομέα δεν είναι καινούργια. Τα ξέρουν πολύ καλά γιατί οι ίδιοι με την πολιτική τους τα δημιούργησαν και τώρα, κάτω από το βάρος των κινητοποιήσεων, απλώς …. “το παίζουν κινέζοι”!!!
Στηρίζουμε τα δίκαια αιτήματα των Ομοσπονδιών και των Αγροτικών Συλλόγων: Για κατώτατες εγγυημένες τιμές που θα καλύπτουν το κόστος παραγωγής και θα διασφαλίζουν παράλληλα εισόδημα επιβίωσης στον αγροτοπαραγωγό και προσιτές τιμές των προϊόντων στη λαϊκή κατανάλωση. Για τη λήψη ουσιαστικών μέτρων μείωσης του κόστους παραγωγής, με αφορολόγητο πετρέλαιο, πλαφόν στην τιμή του αγροτικού ρεύματος και κατάργηση του Χρηματιστηρίου Ενέργειας, επιδότηση και κατάργηση του ΦΠΑ στα μέσα και εφόδια. Για ένα σύγχρονο αποκλειστικά δημόσιο ΕΛΓΑ, που θα ασφαλίζει και θα αποζημιώνει 100% για κάθε ζημιά στην παραγωγή, στο φυτικό και ζωικό κεφάλαιο, με μείωση των ασφαλίστρων των αγροτών. Για να γίνουν όλα τα αναγκαία έργα αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής και αντισεισμικής θωράκισης. Για να μην γίνει παραπέρα ιδιωτικοποίηση του νερού.
Η πείρα δείχνει ότι μόνο μέσα από τον αγώνα μπορείς να κερδίσεις κάποια μέτρα ανακούφισης και να αποφύγεις τα χειρότερα. Και ο αγώνας των αγροτών, των κτηνοτρόφων και των αλιέων είναι αγώνας επιβίωσης όχι μόνο δικιάς τους, είναι αγώνας επιβίωσης όλων μας.
Είναι απαράδεκτο σε μια χώρα με το συγκεκριμένο γεωγραφικό ανάγλυφο και το συγκεκριμένο κλίμα, αντί για διατροφική επάρκεια να οδηγούμαστε στην πλήρη διατροφική εξάρτηση, γιατί αυτό μας επιβάλλεται μέσα από την Αγροτική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης».