ΚΚΕ και ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ τίμησαν τους 59 εκτελεσθέντες στα Καλύβια

Πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί (23/10) από την Τομεακή Επιτροπή Αιτωλοακαρνανίας του ΚΚΕ και το Παράρτημα Αγρινίου της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, εκδήλωση και κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο Εθνικής Αντίστασης στα Καλύβια Αγρινίου, στη μνήμη των 59 εκτελεσθέντων πατριωτών από τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους, το 1944.

Στην εκδήλωση χαιρετισμό απηύθυνε εκ μέρους της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Παράρτημα Αγρινίου, ο Θανάσης Αλεξάκης, ο οποίος ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Η σημερινή εκδήλωση τιμής και μνήμης στους 59 εκτελεσθέντες στα Καλύβια, αποτελεί μια αφορμή για να μπορούν οι νέοι να αντλούν δύναμη για τους αγώνες οι οποίοι έρχονται και που πρέπει και οι ίδιοι να το μεταφέρουν στα παιδιά τους και να συνεχίσουν να μάχονται και να παλεύουν στην καθημερινότητα, η οποία κι αυτή είναι σκληρή, απάνθρωπη και θα πρέπει τελικά να προβληματίζονται από τέτοιες καταστάσεις.

Την κεντρική ομιλία για την ετήσια επέτειο έκανε εκ μέρους της ΤΕ Αιτωλοακαρνανίας του ΚΚΕ, η Αθηνά Κουτρούμπα, η οποία ανέφερε τα εξής:

«Συναγωνιστές και συναγωνίστριες, σύντροφοι και συντρόφισσες,

78 χρόνια συμπληρώθηκαν απ’ τη μαρτυρική εκτέλεση των 55 πατριωτών αγωνιστών και των τεσσάρων απαγχονησθέντων στα τηλεγραφόξυλα της γραμμής, μεταξύ των οποίων και δύο καπεταναίων του θρυλικού ΕΛΑΣ. Εδώ στα Καλύβια Αγρινίου το πρωί της Δευτέρας 31ης Ιούλη το 1944.

Αγαπητοί συναγωνιστές, απόγονοι της εθνικής αντίστασης, νεολαίοι – συνεχιστές των αγωνιστικών παραδόσεων της περιοχής μας

78 χρόνια πριν, το μεσημέρι του Σαββάτου 29 Ιουλίου 1944 στο χωριό επικρατούσε ανησυχία. Στα μαγαζιά συζητιούνταν ο σκοτωμός του ΕΛΑΣίτη αντάρτη Ανδρέα Γ. Κρασσά από την Κατοχή, από γερμανικό μηχανοκίνητο περίπολο. Είχε προηγηθεί ο χαμός του ΕΛΑΣίτη αντάρτη Γεωργίου Παπατρέχα, του περίφημου «Καπετάν Ερμή», από την Μαχαιρά Ξηρομέρου, που σκοτώθηκε από ριπή πολυβόλου όπλου.

Το 2/39 Σύνταγμα του ΕΛΑΣ, ύστερα από σχετική διαταγή επιχειρήσεων της VIII Μεραρχίας του ΕΛΑΣ, σχεδίασε να στήσει ενέδρα σε γερμανικό όχημα που οι επιβαίνοντες σ’ αυτό στρατιώτες έκαναν, κατά πληροφορίες, πλιάτσικο στις σοδειές των Καλυβιωτών.

Στο στόχο της ενέδρας που σχεδιάστηκε ήταν να κτυπηθεί το τραίνο που μετέφερε γερμανικά στρατεύματα και ταγματασφαλίτες-γερμανόφιλους στο 25ο χιλιόμετρο της σιδηροδρομικής γραμμής Αγρινίου-Κρυονερίου όπου η ανωφέρεια του δρόμου υποχρέωνε το τραίνο να κινείται με πολύ μικρή ταχύτητα διευκολύνοντας έτσι τις κινήσεις των ΕΛΑΣιτών ανταρτών.

Το μεσημέρι λοιπόν του Σαββάτου της 29ης Ιουλίου 1944 15μελής, μικτή ομάδα ανταρτών του ΕΛΑΣ από Κεφαλλονίτες και Ρουμελιώτες, συγκεντρώθηκαν στην παραποτάμια θέση “Βαρειά”. Το πρωί της Κυριακής η ομάδα των ανταρτών ήταν σε πολεμική ετοιμότητα.

Στήθηκε ενέδρα 800 περίπου μέτρα νότια του χωριού στη θέση “Φυλάκιο” που πήρε την ονομασία αυτή εξαιτίας του φυλακίου των σιδηρόδρομων, το οποίο υπήρχε στο σημείο εκείνο.

Οι αντάρτες, που είχαν ως αρχηγό τους τον Σπυρίδωνα Στεφανίτση τον θρυλικό «καπετάν Λευτεριά», αποφασίζουν να το κτυπήσουν. Τα καταιγιστικά πυρά των ανταρτών, επέφεραν θανατηφόρα πλήγματα. Η ομάδα των ΕΛΑΣιτών ανταρτών, κινήθηκε στη συνέχεια δυτικά και πέρασε το ποτάμι με βάρκα που έφερε το όνομα «ΕΛΑΝ».

Οι ΕΛΑΣίτες δεν είχαν καμιά απώλεια. Η ενέδρα των ανταρτών στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία. Ο αντικειμενικός σκοπός της επιχείρησης είχε επιτευχθεί.

Ο Διοικητής των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής που έδρευαν στο Αγρίνιο, αποφάσισε, ως αντίποινα, την εκτέλεση εξήντα πατριωτών. Οι εξήντα πατριώτες βρίσκονταν έγκλειστοι στις φυλακές Αγρινίου, οι οποίες στεγάζονταν σε κτίριο που βρίσκονταν απέναντι από τον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδας Αγρινίου και στις καπναποθήκες «Παναγοπούλου».

Φίλοι και σύντροφοι,

Ο ΕΛΑΣ έδωσε ένα ηρωικό, μα πάνω απ’ όλα δίκαιο αγώνα. Κόντρα στις φωνές της υποταγής, που καλούσαν την εργατική τάξη, το λαό, να υπομείνει τα δεινά, να περιμένει τη σωτηρία πέρα και έξω από τη δικιά του πάλη και αγώνα. Η πείρα τους διέψευσε πανηγυρικά.

Η πείρα εκείνης της περιόδου μας διδάσκει, ότι η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, όχι μόνον δε πρέπει να συντάσσονται με κανέναν ιμπεριαλιστή ληστή, αλλά δείχνει ότι η εργατική τάξη πρέπει να είναι έτοιμη να χτίσει το δικό της μέτωπο με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα για να υπερασπίζεται την εδαφική ακεραιότητα και να βγει νικητής από τον πόλεμο καταργώντας οριστικά τις αιτίες που γεννούν ιμπεριαλιστικούς πολέμους με την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας.

Αποδείχτηκε ότι και στα χρόνια της Κατοχής όπως και σήμερα υπάρχουν και υπήρξαν δύο αντίθετοι κόσμοι, και ότι κανένας λαός δεν μπορεί να εμπιστευθεί την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας του στα αστικά κόμματα που ενδιαφέρονται μόνο για την εξουσία τους σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων. Το συμπέρασμα αυτό έχει βαρύνουσα σημασία, ιδιαίτερα σήμερα όπου εξελίσσεται ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία ανάμεσα στο Ευρωατλαντικό μέτωπο (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ) και την καπιταλιστική Ρωσία.

Σήμερα στην εκδήλωση γι’ αυτή την ηρωική θυσία και μπροστά στην όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, εντείνουμε την αντιιμπεριαλιστική μας και αντικαπιταλιστική αντιπολεμική δράση απαιτώντας να βγει η Ελλάδα από τον πόλεμο στην Ουκρανία, καμιά εμπλοκή και συμμετοχή στους πολεμοκάπηλους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Απαιτούμε την αποδέσμευση της χώρα μας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ που εκτός των άλλων στηρίζουν την τούρκικη επιθετικότητα κατά της χώρας μας.

Απαιτούμε την κατάργηση τη Ελληνοαμερικάνικης Συμφωνίας για τις Βάσεις και παλεύουμε να φύγουν όλες οι βάσεις, για καμιά αλλαγή συνόρων και των Συνθηκών που τα καθορίζουν, να γυρίσουν στην πατρίδα τα ελληνικά στρατεύματα που δρουν εκτός συνόρων.

Καταγγέλλουμε την αντικομμουνιστική υστερία της ΕΕ, την ανιστόρητη εξίσωση του φασισμού με τον κομμουνισμό που επιχειρείται, καταγγέλλουμε τον βρώμικο και αισχρό αντικομουνισμό σε βάρος του ΚΚΕ, με στόχο τη χειραγώγηση των συνειδήσεων του λαού, μπροστά και στα χειρότερα που έρχονται λόγω των βάρβαρων αντιλαϊκών πολιτικών που εφαρμόζονται.

Και από εδώ απευθύνουμε κάλεσμα στην εργατική τάξη, σε όλο το λαό, σε αποφασιστικό, μαζικό και ανυποχώρητο αγώνα για την υπεράσπιση της ζωής μας, για ζωή με σύγχρονα δικαιώματα. Για ένα μέλλον χωρίς την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα του σήμερα.

Ήρθε η ώρα να φανεί η δύναμη του λαού. Η αγανάκτηση και η οργή μας να γίνει οργανωμένος αγώνας. Να αφήσουμε στην άκρη τη λογική της “αναμονής”.

Δεν πρόκειται να βγει τίποτε θετικό από τις επιλογές που κάνει ο αντίπαλος, με σκοπό να εγκλωβίσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Ο ίδιος ο λαός μπορεί και πρέπει να γίνει ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων, με εστίες αντίστασης παντού.

Με προοπτική να συναντηθούμε όλοι και όλες στις πανελλαδικές κινητοποιήσεις, στις μαχητικές και μαζικές απεργιακές μάχες του επόμενου διαστήματος.

Η συνεχώς αυξανόμενη λαϊκή οργή δεν πρέπει να εγκλωβιστεί στην “ακινησία” της αναμονής των βουλευτικών εκλογών. Δεν αρκεί να φύγει μια αντιλαϊκή κυβέρνηση, για να έρθει μια επόμενη που θα συνεχίσει στον ίδιο δρόμο της εξυπηρέτησης των λίγων. Το έργο αυτό έχει παιχτεί πολλές φορές και το έχουμε ξαναδεί.

Αυτό που χρειάζεται σήμερα για να ξαναγεννηθεί η ελπίδα και η αισιοδοξία είναι ένα νέο αγωνιστικό ξεκίνημα, με το ΚΚΕ μπροστά, δυνατό, ενάντια σε όλα τα δεινά που στο τέλος θα καταλήξει να τα πληρώνει αύριο και με το αίμα των παιδιών του.

Αυτό που επείγει να ενισχυθεί είναι το αγωνιστικό πνεύμα μέσα στην εργατική τάξη και όλο το λαό, η συμπόρευση με το ΚΚΕ παντού. Γιατί μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό στον αγώνα για την ανατροπή και γι’ αυτό χρειάζεται ΚΚΕ πολύ πιο δυνατό.

Οι στιγμές που ζούμε είναι κρίσιμες. Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία φουντώνει.

Τα σχέδια προσάρτησης των κατεκτημένων εδαφών στη Ρωσική Ομοσπονδία από τη μία μεριά και η πολύμορφη στήριξη, ακόμη και με βαρύ οπλισμό, του ευρωατλαντικού στρατοπέδου στην αντιδραστική κυβέρνηση Ζελένσκι από την άλλη τροφοδοτούν τον φαύλο κύκλο του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού και πολέμου.

Αποκορύφωμα είναι οι εκατέρωθεν απειλές για χρήση πυρηνικών όπλων. Σε αυτές τις συνθήκες γίνεται επιτακτικό το αίτημα για απεμπλοκή της Ελλάδας από τον πόλεμο, για να σταματήσει η ελληνική επικράτεια και οι υποδομές της χώρας να μετατρέπονται σε «ορμητήρια πολέμου».

Την ίδια ώρα προστίθενται νέες εστίες έντασης και ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, με αναπόσπαστο κομμάτι τους την επιδείνωση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, με την κλιμάκωση της επιθετικότητας της τουρκικής άρχουσας τάξης. Η επιδίωξη του ΝΑΤΟ να αποσπάσει την Τουρκία από τη ρωσική επιρροή -χάριν της ΝΑΤΟϊκής συνοχής- είναι βέβαιο ότι θα τροφοδοτήσει παζάρια και αντιπαραθέσεις με θύματα τους λαούς Ελλάδας και Τουρκίας, καθώς και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Πυκνώνουν τα σύννεφα μιας νέας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης στην ΕΕ.

Τα επιτελεία του αντιπάλου, προετοιμάζουν τους λαούς για τους «δύσκολους χειμώνες» που έρχονται. Μιλάνε για “έκτακτες καταστάσεις” και “πολεμικές συνθήκες”, προαναγγέλλουν δυστοπικές εικόνες.

Όλα αυτά δεν είναι “φυσικά φαινόμενα”, ούτε αποτέλεσμα μιας “κακής συγκυρίας”, όπως θέλουν να τα παρουσιάσουν. Δεν αποτελούν έτσι απλά μια “απόκλιση από την κανονικότητα, στην οποία κάποια στιγμή θα επιστρέψουμε”, όπως λένε.

Πίσω από κάθε λαϊκό πρόβλημα, από τη φτώχεια, την ακρίβεια, τον πόλεμο μέχρι την καταστολή και τις υποκλοπές, ο ένοχος και οι αιτίες είναι οι ίδιες και έχουν ονοματεπώνυμο:

– Είναι η πολιτική, που ακολουθούν όλες οι αστικές κυβερνήσεις, η οποία θυσιάζει τις λαϊκές ανάγκες στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους.

– Είναι τα τεράστια αδιέξοδα, οι αντιθέσεις και οι αξεπέραστες αντιφάσεις του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης που έχει ως μοναδικό σκοπό και κίνητρο το κέρδος.

– Είναι η “κανονικότητα” ενός κράτους που θωρακίζει τη δικτατορία του κεφαλαίου για να αντιμετωπίσει τον “εχθρό-λαό”, σε μια περίοδο που φουντώνει η λαϊκή οργή.

Οι πραγματικές αιτίες για τη μεγάλη αντίφαση των καιρών, είναι: Ότι στις σύγχρονες καπιταλιστικές κοινωνίες, παρά τα τεράστια επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα, παρά τον διαρκώς αυξανόμενο πλούτο, οι λαοί καταδικάζονται να ζουν σε συνθήκες προηγούμενων αιώνων.

Όλες οι εξελίξεις δικαιώνουν το ΚΚΕ που διακηρύσσει ότι ο καπιταλισμός είναι εχθρός των λαών, δεν μπορεί να γίνει ανθρώπινος και πως μόνη σωτηρία είναι η πάλη για την ανατροπή του.

Τα επιτελεία του συστήματος ανησυχούν για το ενδεχόμενο η λαϊκή οργή να αποκτήσει ριζοσπαστικό περιεχόμενο και προσανατολισμό. Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι κυβερνήσεις τους, αποδεικνύει ότι οι αντιθέσεις οξύνονται, ότι δεν είναι όλα ακίνητα, ότι τελικά δεν είναι παντοδύναμοι. Αντίθετα μπορούν να δημιουργηθούν δυνατότητες κλονισμού της εξουσίας του κεφαλαίου. Αρκεί οι λαοί να εμπιστευθούν τη δύναμή τους και όχι να βάλουν πλάτη για να πάρει το βάρβαρο σύστημα μια ακόμη ανάσα.

Όλα τα αστικά κόμματα, ομονοούν, για πολιτική σταθερότητα, που είναι “σταθερότητα” για το κεφάλαιο, “αστάθεια” και ανασφάλεια για το λαό, και ανταγωνίζονται για το ποιος μπορεί καλύτερα να τον εγγυηθεί.

Εξάλλου, το πρόγραμμα της σημερινής ή της επόμενης κυβέρνησης -όπως κι αν ονομάζεται, όποια σύνθεση κι αν έχει- είναι ήδη γνωστό.

‣ Είναι το πρόγραμμα που θα συνεχίζει την πολιτική μετατροπής της Ενέργειας σε πανάκριβο εμπόρευμα στο πλαίσιο της “απελευθερωμένης” αγοράς, βασική αιτία της ενεργειακής φτώχειας, που υπήρχε και πριν από το ξέσπασμα του πολέμου.

‣ Είναι το πρόγραμμα που θα αναπαράγει την ακρίβεια που αποτελεί συνέπεια των κυρώσεων προς τη Ρωσία, αλλά και αποτέλεσμα της λεγόμενης εξωστρέφειας, και της περιβόητης “επεκτατικής” πολιτικής στην οικονομία.

‣ Είναι το πρόγραμμα που θα υλοποιεί τις δεσμεύσεις της ΕΕ και του Ταμείου Ανάκαμψης, που αποτελεί το νέο “υπερμνημόνιο” σε βάρος των λαών της Ευρώπης και επιπλέον στις “ειδικές συνθήκες” που φέρνει ο πόλεμος και η επερχόμενη κρίση, με θύματα τους λαούς.

‣ Είναι το πρόγραμμα που θα υλοποιεί τις δεσμεύσεις του ελληνικού κράτους απέναντι στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, αλλά και τις στρατιωτικές συμφωνίες με ΗΠΑ, Γαλλία κ.ά.

Αυτή η κοινή στρατηγική βάση είναι που διαμορφώνει το έδαφος πάνω στο οποίο αναπτύσσονται διάφορα σενάρια κυβερνήσεων “συνεργασίας”, αν αυτό απαιτηθεί από την ανάγκη σταθερότητας του συστήματος.

Η ΝΔ φοβερίζει το λαό με τις κυβερνητικές «πολιτικές τερατογενέσεις», ο ΣΥΡΙΖΑ σερβίρει την ξαναζεσταμένη σούπα των δήθεν “προοδευτικών” ή “δημοκρατικών” κυβερνήσεων, που θα επαναφέρουν την “κανονικότητα της ΕΕ” που δήθεν διαταράσσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Τα ψεύτικα διλήμματα, στήσουν νέες παγίδες και εκβιασμούς στο λαό.

Το ΚΚΕ δεν έχει καμία σχέση με τα πολιτικά τους παιχνίδια, όπως άλλωστε το έχουμε αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια με τη στάση μαχητικής αντιπολίτευσης, όταν πλέον υπάρχει πλούσια πείρα στο λαό, ότι στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης δεν μπορεί να υπάρξει “δίκαιη”, “προοδευτική”, “δημοκρατική” διαχείριση.

Γι’ αυτό το ΚΚΕ δεν πρόκειται να δείξει ανοχή σε μια κυβέρνηση διαχείρισης της καπιταλιστικής βαρβαρότητας όποιο όνομα κι αν χρησιμοποιήσει, γιατί δεν μπορεί να άρει τις νομοτέλειες της καπιταλιστικής οικονομίας και να θεραπεύσει τις κρίσεις του “μεγάλου ασθενούς”, να δώσει “διέξοδο” στα αδιέξοδα του ίδιου του καπιταλισμού.

Στα ακόμη πιο δύσκολα που έχουμε μπροστά μας, στη “βαρυχειμωνιά” της ακρίβειας, της ανέχειας, του πολέμου, “ασπίδα” μας είναι η οργάνωση της εργατικής – λαϊκής αντεπίθεσης και η συμπόρευση με το ΚΚΕ.

Η πανεργατική πανελλαδική απεργία στις 9 Νοέμβρη και η συγκέντρωση του ΕΚ, στην κεντρική πλατεία του Αγρινίου, στις 10:30 το πρωί, μπορεί να σημάνει αυτή την αντεπίθεση.

Δεν υπάρχουν “σωτήρες” για το λαό. Όποτε ο λαός ακούμπησε τις ελπίδες του στην αναμονή “λύσεων” από τα πάνω, στην πολυδοκιμασμένη και αδιέξοδη κυβερνητική εναλλαγή και στα σενάρια που επεξεργάζεται η άρχουσα τάξη, βρέθηκε χαμένος. Αντίθετα, όποτε ο λαός κέρδισε κάτι, το έκανε στηριγμένος στη δική του δύναμη, στην οργάνωση και τον αγώνα του, με το ΚΚΕ να είναι πάντα μπροστά. Όταν έγραψε ο ίδιος το δικό του σενάριο για τις δικές του ανάγκες.

Ο λαός μπορεί να γράψει αυτό το σενάριο, να γίνει πρωταγωνιστής των εξελίξεων, με τον δικό του αγώνα.

‣ Να βάλει εμπόδιο στα σχέδια τους για να “ξελασπώσει” το σύστημα.

‣ Να μη συμβιβαστεί με τα επιδόματα, που εξανεμίζονται την ίδια στιγμή.

‣ Να διεκδικήσει ουσιαστικά και αποτελεσματικά μέτρα ανακούφισης, με βάση τις προτάσεις που έχει καταθέσει το ΚΚΕ και τα αιτήματα που έχει διαμορφώσει το ταξικά προσανατολισμένο εργατικό κίνημα, τα εκατοντάδες σωματεία, Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες.

Οι αγώνες αυτού του διαστήματος σε μια σειρά χώρους δουλειάς και κλάδους, στην COSCO, την “e-food”, τη ΛΑΡΚΟ, τους Οικοδόμους, τα Ναυπηγεία, τα Λιπάσματα Καβάλας κι αλλού, έδειξαν τι μπορούν να καταφέρουν οι εργαζόμενοι, αν γυρίσουν την πλάτη στις λογικές της αναμονής “κυβερνητικών σωτήρων”, αν πιστέψουν στη δύναμή τους και στηριχθούν στον δικό τους αγώνα.

Ας σκεφτούμε τι θα μπορούσε να γίνει αν πολλαπλασιάζονταν οι εστίες αντίστασης κι αγώνα, αν μεγάλωνε η συμμετοχή των εργαζομένων στα συνδικάτα και σε άλλους μαζικούς φορείς, αν δυνάμωνε η κοινωνική συμμαχία εργατών, αυτοαπασχολουμένων, αγροτών, αν συγκροτούνταν ένα μεγάλο, ρωμαλέο, λαϊκό κίνημα που θα ανοίγει το δρόμο για διέξοδο προς όφελος του λαού.

Για αυτά παλεύει καθημερινά το ΚΚΕ. Γι’ αυτό και χρειάζεται ένα πολύ ΔΥΝΑΤΟ ΚΚΕ παντού, στους χώρους δουλειάς, στις πόλεις, τα χωριά, στη Βουλή, στους δήμους και τις Περιφέρειες.

Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που δεν έχει καμία δέσμευση απέναντι στο κεφάλαιο, τους επιχειρηματικούς ομίλους, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, που δίνει μάχη για να σηκώσει ο λαός κεφάλι, που στηρίζει χωρίς ταλάντευση τους εργατικούς-λαϊκούς αγώνες.

Γι’ αυτό δεν τα “διπλώνει” μπροστά σε οποιαδήποτε δυσκολία ή προσπάθεια περιορισμού και καταστολής, δεν χάνει ποτέ τον προσανατολισμό του στην οργάνωση της εργατικής – λαϊκής διεκδίκησης.

Το σύνολο όσων βιώνουμε καθημερινά όλα αυτά τα χρόνια φωτίζει το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι μέσα στα όρια του καπιταλιστικού συστήματος κι αυτής της πολιτικής δεν μπορεί να υπάρξει λύση στα οξυμένα και συνεχώς επιδεινούμενα λαϊκά προβλήματα.

Το ΚΚΕ μπορεί να ηγηθεί της λαϊκής αντεπίθεσης. Γιατί έχει πρόγραμμα που εκφράζει τα συμφέροντα των εργαζομένων. Αποτελεί την πραγματική αντιπολίτευση σήμερα, ανοίγοντας το δρόμο για τη διέξοδο προς όφελος του λαού.

Η σοσιαλιστική οργάνωση της κοινωνίας είναι το σύγχρονο, το πραγματικά νέο στον 21ο αιώνα που μπορεί να εξασφαλίσει τα εργατικά – λαϊκά συμφέροντα.

Γι’ αυτό και η συμπόρευση με το ΚΚΕ είναι συμβολή στον αγώνα για αυτήν την προοπτική.

Με τα διδάγματα της μεγάλης δεκαετίας του 1940, των αγώνων του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, συνεχίζουμε στο δρόμο της Αντίστασης, της ανυπακοής, της μαζικής λαϊκής οργανωμένης πάλης, για να δικαιωθούν οι αγώνες και οι θυσίες των παλαιότερων γενιών και να ανοίξει ο δρόμος για να εκπληρωθούν τα όνειρα, να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του λαού και των νέων, να βρει την τιμή που αξίζει, στη θυσία:

του Παπαϊωάννου Αντώνη-καπετάν ΔΙΑ, του Τσιαπούρη Απόστολου-καπετάν ΒΑΚΧΟΥ, του 19χρονου ΕΠΟΝίτη Πάνου Πάσχου, του Ιωάννη Μαυρέλη που τους κρέμασαν και των 55 τουφεκισμένων.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ να γράψουμε το δικό μας “σενάριο”, να βάλουμε τέλος στη σημερινή βαρβαρότητα! Για να ανατείλει η ΕΛΠΙΔΑ!

Μαζί μ’ αυτούς που κράτησαν ψηλά τη σημαία της τιμής, για τους εργαζόμενους, για το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ, το ΚΚΕ.

Με το ΚΚΕ για το ωραίο, το μεγάλο, το συγκλονιστικό!

Ο σοσιαλισμός είναι η απάντηση στον 21ο αιώνα.

Δόξα και τιμή στους Αγωνιστές-Αγωνίστριες της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ!».

Ακολούθησε κατάθεση λουλουδιών από εκπροσώπους της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Παράρτημα Αγρινίου και της Τομεακής Επιτροπής Αιτωλοακαρνανίας του ΚΚΕ, ενώ κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των θυμάτων.

Πηγή: kalyvia.gr