Κάθε κόμμα έχει το «σαράκι του» … τη δική του Ρεπούση και το δικό του Φίλη…

«Προδότης δεν είναι μόνο αυτός που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδος στους εχθρούς, αλλά είναι και εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα, εν γνώση του δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων πάνω στους οποίους άρχει…»  Θουκυδίδης

Γράφει ο καθηγητής Χρήστος Γερ. Σιάσος

Μετά τη μεταπολίτευση του 1974 στην Ελλάδα, και σύμφωνα με το Σύνταγμα της εποχής, αναπτυχτήκαν πολιτικοί σχηματισμοί που άρχισαν να μετέχουν σε Εθνικές εκλογές και να ζητούν την ψήφο του Ελληνικού λαού και στη συνέχεια να τον Κυβερνήσουν. Οι Αρχηγοί των κομμάτων γινόταν Πρωθυπουργοί που διόριζαν την Κυβέρνηση με τους Υπουργούς και εν ονόματι της Κυβέρνησης ο λαός πορευόταν με τους νόμους της προς το πεπρωμένο  του.

Τα κόμματα και σύμφωνα με την λαϊκή εντολή  εναλλάσσονταν στην Κυβέρνησηόπως ο Πρωθυπουργός και οι Υπουργοί του. Ένα πράγμα έμεινε και θα μένει σταθερό, η Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, που σε καμία περίπτωση δεν θα μπορέσει καμία Κυβέρνηση, κανένας Πρωθυπουργός, κανένας Υπουργός να την αλλοιώσει, να την παραχαράξει, να την διαγράψει και όποιος το προσπαθήσει, σύμφωνα με τον Θουκυδίδη (460 – 398 π.Χ.),  θα είναι Προδότης…

Έτσι, στα χρόνια που πέρασαν, σε κάθε κόμμα εμφανιζόταν και κάποιος Κυβερνητικός Υπουργός ή Βουλευτής, να εκφράζεται με τα δικά του βιώματα και πιστεύω, παραποιώντας την ένδοξη ιστορία της Χώρας του, αποδοκιμάζοντας τους αγώνες των Ελλήνων για την ελευθερία του, από τον ξένο δυνάστη, προκαλώντας «πολιτική αγυρτεία», πολιτικές ανατροπές,  μέσα στο πολιτικό γίγνεσθαι της Χώρας του.

Στις ημέρες μας, πρώτη είδηση στα ΜΜΕ έγινε η δήλωση του Υπουργού Παιδείας κ. Φίλη ο οποίος για άλλη μια φορά, την πρώτη ως δημοσιογράφος, εξακολουθεί να παραχαράξει την ιστορία του Έθνους μας  και μας λέει ότι στον Πόντο δεν συντελέστηκε γενοκτονία, «Αναγνωρίζουμε τον πόνο των Ποντίων αλλά δεν ήταν γενοκτονία. Είναι άλλο πράγμα η γενοκτονία με αυστηρή επιστημονική έννοια». Θύελλα  ανακοινώσεων από πολιτικά κόμματα, φορείς, Πανελλήνιας Ομοσπονδίας  Ποντιακών Συλλόγων  και  λίγο πολύ χαρακτηρίζουν τις δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας απαράδεκτες.

Τα κόμματα δηλώνουν:  «Αδίστακτη πρόκληση στην εθνική μνήμη, αλλά και στις αποφάσεις της Βουλής των Ελλήνων συνιστούν οι δηλώσεις του υπουργού Παιδείας κ. Νίκου Φίλη που αμφισβητούν τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου».

«Η δήλωση του κ. Φίλη με την οποία δεν αναγνωρίζει τη γενοκτονία των Ποντίων αποτελεί πρόκληση και είναι ανιστόρητη για έναν Υπουργό Παιδείας, για την κυβέρνηση που απαξιώνει σιωπηρά την απόφαση της Βουλής των Ελλήνων και βεβαίως, για τον Πρωθυπουργό που τον τίμησε με αυτή τη θέση!»

«Αναφορικά με τη δημόσια τοποθέτηση του Υπουργού Παιδείας κ. Ν. Φίλη σχετικά με τη γενοκτονία των Ποντίων, δηλώνουμε ότι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες δεν υιοθετούμε τις δηλώσεις του Υπουργού, θεωρούμε ότι δεν έχουμε δικαίωμα να εκμηδενίσουμε τον σχεδιασμένο τραγικό ξεριζωμό χιλιάδων ανθρώπων οι οποίοι θυσιάστηκαν με βίαιο τρόπο».

«Στο λεξικό της Ελληνικής γλώσσας υπάρχουν δύο λέξεις. Στο μεν “ε” υπάρχει η λέξη εφιάλτης και στο δε “κ” η λέξη κερκόπορτα. Χαρακτηρίζουν απόλυτα τον κ. Φίλη. Του τα αφιερώνω…Αυτός όμως είναι επικίνδυνος. Έλειψε η Ρεπούση στη Βουλή φαίνεται και ήρθε κάποιος να την αντικαταστήσει. Σα δε ντρεπόμαστε».

«Δεν υπάρχει γομολάστιχα που να σβήνει ό,τι έχει γραφτεί με αίμα» ανέφερε ο καλός μας φίλος, ιστορικός και συγγραφέας Σαράντος Καργάκος σχολιάζοντας τη δήλωση του Υπουργού Παιδείας, Ν. Φίλη.

Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου θεωρείται ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των Νεότουρκων έφερε σε πέρας με κάθε λεπτομέρεια. Στόχος ήταν ο ξεριζωμός, η εξάντληση των Ελλήνων στις κακουχίες, με τα  βασανιστήρια, την  πείνα και τη δίψα με τελικό προορισμό  τα στρατόπεδα θανάτου στην έρημο.  Η Ελληνική  Βουλή  αναγνώρισε τη γενοκτονία το 1994, και ψήφισε ΟΜΟΦΩΝΑ  την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο».

Βλέπουμε ότι στα κόμματα υπάρχουν κατά καιρούς «υπέρ μορφωμένοι» βουλευτές που τολμούν να παραχαράξουν την χιλιοδοξασμένη ιστορία του Ελληνικού Έθνους, όπως πρόσφατα η κ. Ρεπούση που «άνοιξε» το δρόμο της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, φυσικά η κυρία «πήγε» σπίτι της αυτή και το κόμμα της και σήμερα συνεχίζει τον ίδιο δρόμο ο κ. Φίλης, σίγουρα θα πάρει και αυτός τον ίδιο δρόμο. Αυτά είναι τα σαράκια που σιγά σιγά «τρώνε» τις σάρκες τους και τα ίδια τα κόμματά τους.

Για όλους εμάς, η αθάνατη  δόξα του παρελθόντος  ας μας γίνει η λάμψη του μέλλοντος, χωρίς Ρεπούσιδες, Φίλιδες και την παρέα τους…