Δημοσιεύουμε σήμερα την απάντηση του κυρίου Π. Κοντονάσιου σε χθεσινή ανάρτηση της στήλης. Αυτή η δημοσίευση γίνεται για να ξεκαθαριστεί ότι δεν υπάρχει κανένα προσωπικό ζήτημα και άρα δεν υπάρχει και επίδικο κείμενο. Απόψεις εκφράζουμε που παίρνουν αφορμή από την δημόσια σφαίρα του διαλόγου η οποία, σε ότι μας αφορά, είναι πάντα ανοιχτή και δεν έχει θέματα ταμπού.
Τα γεγονότα της καραμανλικής περιόδου αποτιμώνται διαφορετικά από τον καθένα μας και το agriniopress.gr διατηρεί το δικαίωμα να τα κρίνει, μάλιστα με τον πλέον αυστηρό τρόπο. Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες περιόδους της σύγχρονης Ιστορίας της χρεοκοπημένης Ελλάδας. Δεν τίθεται θέμα επίσης κρίσης για το πώς βλέπει ο καθένας έναν ξένο ή Έλληνα ηγέτη ούτε για το πώς εκλαμβάνονται από τον εκάστοτε αναγνώστη.
Τέλος, η στήλη πρέπει να ξεκαθαρίσει το εξής αναφορικά με την ανωνυμία της: «Η συντακτική μονάδα» δεν είναι ο Π.Η.Τ., δηλαδή ο υπεύθυνος δημοσιογραφικής διαχείρισης του agriniopress Π. Τσακανίκας! Πολλοί την πατάνε αλλά δεν γράφει μόνο ο Π.Η.Τ. σε τούτο το site, καλώς ή κακώς! Η με ψευδώνυμο και όχι ανώνυμη τούτη στήλη καταγράφει πλέον πολλά χρόνια ύπαρξης. Δεν ξεφεύγει, δε, από την συνήθη πρακτική εκατοντάδων μόνιμων στηλών ή blog σε εκατοντάδες ΜΜΕ σε όλη την Ελλάδα.
H δήλωση του κ. Κοντονάσιου στην διαχείριση του site:
Διαπίστωσα έκπληκτος ότι σήμερα 27/6 και ώρα 12:47 μ.μ. αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα σας agriniopress ολόκληρο άρθρο που αναφέρεται με ειρωνικό ύφος σε ανάρτηση που έκανα στον προσωπικό μου λογαριασμό facebook, η οποία απευθυνόταν μόνο σε όσους είναι συνδεδεμένοι μαζί μου και, άρα, έχει τόνο συνομιλίας και δεν αποτελεί επίσημη ανακοίνωσή μου. Το άρθρο αυτό, το οποίο κοινοποιήσατε και στη διαδικτυακή ομάδα «H Αιτωλ/νία σήμερα», όπου και εγώ είμαι μέλος, είναι ανυπόγραφο, γεγονός που ενισχύει την εντύπωση ότι ο γράφων ήθελε να με στοχοποιήσει, αλλά δεν είχε το θάρρος να αναλάβει και την ευθύνη της υπογραφής του.
α) Αναφέρεται αγενώς το όνομά μου χωρίς την απαραίτητη προσφώνηση «κύριος Π. Κοντονάσιος»
β) καταβάλλεται προφανής προσπάθεια με παραπειστικά και άκρως ειρωνικά σχόλια να δοθεί η εντύπωση ότι η σύγκριση υποκρύπτει δήθεν θαυμασμό μου για τον Ερντογάν (άλλοι είναι θαυμαστές του Κάστρο, του Μαδούρο, του Γιαρουζέλσκι παλιότερα κλπ.) και αποσιωπάται το ότι απλώς μεταφέρω γι’ αυτόν συγκεκριμένα οικονομικά δεδομένα ευρέως γνωστά·
γ) αποσιωπάται επίσης και ο αληθινός και προφανής σκοπός του σχολίου μου, που είναι ο εξής: από τη μια να καταδειχθούν και οι ευθύνες του εκλογικού σώματος –πέρα από αυτές των πολιτικών- για την οικονομική κρίση στη χώρα μας (εκτός αν απαγορεύεται να θίξει κανείς αυτό το θέμα), από την άλλη να γίνει υπόμνηση μέρους της μεγάλης, κατά την ταπεινή μας γνώμη, προσφοράς του Κώστα Καραμανλή ως πρωθυπουργού της χώρας την περίοδο 2004-2009, που εντούτοις δεν αναγνωρίστηκε από την πλειοψηφία των εκλογέων στη μοιραία, όπως αποδείχθηκε, αναμέτρηση της 4ης Οκτωβρίου του 2009, οπότε είναι λογικό το 35% περίπου που την αναγνώρισε να έχει πολλούς λόγους να αισθάνεται δικαιωμένο, αν κρίνουμε από ό,τι ακολούθησε·
δ) στο άρθρο σας προβάλλεται, με αρκετή ασάφεια πάντως, η προδήλως επικίνδυνη θέση ότι λόγω αυτών που συνέβησαν μετά το 2008, αν ήμασταν σε άλλη χώρα, δεν θα ξαναμιλούσε πολιτικός! Δηλαδή ποιοι ακριβώς θα έπρεπε να μιλάνε, κατά τον αρθογράφο, με το δεδομένο ότι έχουμε δημοκρατία; Έχει να μας προτείνει κάποια άλλη συγκεκριμένη ομάδα και ποια; Αυτή πάντως η προτροπή έχει υποστηριχθεί από τις πιο ακραίες πολιτικές δυνάμεις της χώρας (ο νοών νοείτω). Αν όμως εννοείται με αυτό ότι μόνο ο Καραμανλής δεν θα έπρεπε να μιλά, καθίσταται προφανές ότι το όλο άρθρο δεν είναι παρά μια αντίδραση ενός κομματικού αντιπάλου προσωπικά του Κώστα Καραμανλή ενδεδυμένου τον δημοσιογραφικό μανδύα. Υπό αυτήν την έννοια, και αφού εμπλέκεται και το όνομά μου, επιτρέψτε μου να ενημερώσω τον αρθρογράφο σας ή/και τον υποβολέα του να μην περιμένουν να τους πει ο ίδιος ο Καραμανλής ότι το μοιραίο 2009 τους κορόιδεψε ο Γιώργος Παπανδρέου, για τον απλούστατο λόγο ότι τουλάχιστον αυτό θα έπρεπε να το έχουν ήδη καταλάβει μόνοι τους.
Εν πάση περιπτώσει, θα σας παρακαλούσα την επόμενη φορά που θα αναφερθείτε στο όνομά μου, εσείς ή όποιος έγραψε ή υπαγόρευσε το εν λόγω άρθρο, να τηρήσετε τη δημοσιογραφική δεοντολογία, να με ενημερώσετε σχετικά, να μην πασπαλίζετε με παραποιητικά σχόλια τις θέσεις μου και να μη με ειρωνεύεστε. Στον δημόσιο διάλογο εκτός από τις διαφορετικές απόψεις, που είναι η πεμπτουσία του, σπουδαίος είναι και ο ρόλος του ύφους και του επιπέδου με τα οποία αυτές διατυπώνονται. Όσοι αισθανόμαστε την ανάγκη να συμβάλουμε σε αυτόν τον διάλογο, από όποια θέση κι αν βρισκόμαστε, πιστεύω πως οφείλουμε να τον διατηρούμε σε όσο το δυνατόν υψηλότερο επίπεδο για το καλό της δημοκρατίας μας.
Με εκτίμηση
Παναγιώτης Ν. Κοντονάσιος”