19η Μαΐου….. ημέρα μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας με κατ΄ ουσίαν συμβολισμό την εναντίωση απέναντι στη λήθη και την απόκρυψη της ιστορίας.
Οι εξ ανατολών γείτονες αρνούνται σήμερα τη σφαγή του 1922 – τη σφαγή των Ελλήνων. Κι όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με αδιάσειστα ντοκουμέντα, τα αποδίδουν στις αναπόφευκτες ακρότητες του πολέμου, χωρίς όμως να αντιλαμβάνονται την πλήρη αποδόμηση των ισχυρισμών τους. Κατέχονται από όνειρα αυτοκρατορικού μεγαλείου, από την αλαζονεία της υποτιθέμενης ισχύος και τη μανία της εξόντωσης αλλοεθνών, στέλνοντάς μας αδιάλειπτα και απειλητικά σήματα κινδύνου τα οποία μας συνιστούν επαγρύπνηση και αξιοπρεπή αντιμετώπιση, βασιζόμενη πάντα στους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.
Ύστερα από 27 αιώνες ένας λαός εκριζώνεται από τη γη του αφήνοντας πατρογονικές εστίες, εκκλησίες, τάφους προγόνων, και καταλήγoυν στην μητέρα πατρίδα ανέστιοι και επιδιδόμενοι σε έναν αγώνα επιβίωσης.
Και πέτυχαν, μεγαλούργησαν. Μπόλιασαν τον ελληνικό κόσμο με την προοδευτικότητα και την εργατικότητα.
Η γενοκτονία των Ελλήνων στον Πόντο υπήρξε ως αποτέλεσμα της απόφασης των Τούρκων εθνικιστών για την επίλυση του εθνικού προβλήματος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με τη φυσική εξαφάνιση των γηγενών και χριστιανικών κοινοτήτων. Υπήρξε μια συστηματικά προσχεδιασμένη πολιτική γενοκτονία με σφαγές, φρικαλεότητες, βιαιοπραγίες, μαζική βία, συλλήψεις, τάγματα εργασίας, πορείες θανάτου, μαζικές εκτοπίσεις και ολική εξαφάνιση.
Η εντολή ήταν σαφής: «Καταστρέψτε καθετί ελληνικό και προστατέψτε την πατρίδα μας από τους Έλληνες και τους χριστιανούς».
Η 19η Μαΐου είναι ημέρα μνήμης για τη Γενοκτονία των Ποντίων και για τις αλησμόνητες πατρίδες του Πόντου και της Μικράς Ασίας. Η νομοθετική καθιέρωσή της από το Ελληνικό Κοινοβούλιο το 1994, μετά από 75 χρόνια που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα, και η προώθηση της διεθνούς αναγνώρισής της αποτελεί για όλους μας χρέος τιμής. Καμία λήθη και καμία σιωπή δεν μπορεί να καλύψει την προσχεδιασμένη δολοφονία των 353.000 Ελλήνων του Πόντου κατά τα έτη 1916-1923. Στερείται δε οποιασδήποτε αξίας κάθε αναφορά στην ποντιακή υπόθεση, εάν αγνοεί τις διαστάσεις και τη σημασία της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και την ευθύνη του τουρκικού κράτους, των μεγάλων δυνάμεων αλλά και του εθνικού διχασμού, για αυτό το διεθνές έγκλημα. Στις μαύρες σελίδες της ιστορίας με το ολοκαύτωμα των Εβραίων, τη Γενοκτονία των Αρμενίων και την σφαγή των Κούρδων, η σελίδα της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού γίνεται ακόμα πιο μαύρη, όταν στερείται από τα χιλιάδες θύματα η στοιχειώδης ηθική δικαίωση καθώς και η ολοκληρωτική ανάδειξη των πραγματικών γεγονότων.
Η ιστορική αλήθεια δεν πρέπει να παραποιείται λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων και ταυτόχρονα τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα να παραμένουν ηθικώς αδικαίωτα. Η ανάδειξη και διεθνοποίηση της εν λόγω Γενοκτονίας υπερβαίνει τον Ποντιακό Ελληνισμό, αφορά όλους τους Έλληνες και έχει μία πανανθρώπινη εμβέλεια λόγω της προσφοράς του ελληνοποντιακού στοιχείου στον παγκόσμιο πολιτισμό και θα πρέπει να αποτελεί ζωτικό στοιχείο μιας ελληνικής εξωτερικής πολιτικής που να σέβεται την ιστορία του Ελληνικού Έθνους και ταυτόχρονα την Αλήθεια. Η γνώση, η ζωντανή και γόνιμη μνήμη της ιστορικής αλήθειας βοηθούν στην κατανόηση του παρόντος και συντελούν στην καλύτερη προετοιμασία του μέλλοντος για τον ελληνικό λαό αλλά και για ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο. Η σκόπιμη αποσιώπηση ποτέ δεν βοηθά την αδελφοποίηση και την προσέγγιση των λαών και των εθνών.
Πολλούς τους καθηλώνει το πελώριο νόημα των μεγάλων ιστορικών στιγμών. Φοβούνται το βάρος της προβολής και το ασήκωτο χρέος των ευθυνών και γι’ αυτό προτιμούν – περισσότερο από την ανταπόδοση και αξιολόγηση του χρέους – το δρόμο της φυγής, την ιστορική αμνημοσύνη. Για μας τους Ποντίους η ατολμία είναι ύβρις απαράδεκτος. Για μας η φυγή ποτέ δεν είναι ερμηνεία ή εξιλέωση, γιατί η ιστορική αμνημοσύνη είναι έργο των δειλών και των ανήθικων. Ο περιορισμός των πνευματικών οριζόντων έχει άμεση αντανάκλαση στην ελλειμματική ιστορική μνήμη τόσο των σύγχρονων Ελλήνων όσο και ολόκληρης της οικουμένης. Αντιθέτως, η αναγνώριση, η αμοιβαία κατανόηση, η διατήρηση της μνήμης και ο σεβασμός στην ατομική και συλλογική ανθρώπινη αξιοπρέπεια συντελούν στην επίλυση των διαφορών και στον δρόμο της ειρήνης και της προόδου.
Διεθνής αναγνώριση της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.
Είναι δικαίωμα του Ποντιακού Ελληνισμού , ενός λαού με μεγάλη αγάπη στην ελευθερία, τη ζωή, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τις ηθικές αξίες και τον άνθρωπο να επιθυμεί και να επιδιώκει την διάδοση, εδραίωση και παγίωση της Αλήθειας…. της γενοκτονίας του από τον Τουρκικό Εθνικισμό.
Η Ρωμανία κι αν επέρασεν , ανθεί και φέρει κι άλλο…
Του Νικόλαου Χρ. Ταφιάδη, Λιμενικού
