| Τρεις φορές την εβδομάδα, Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή, τις ίδιες μέρες κάθε απόγευμα γύρω στις δυόμισι, εκτός τον χειμώνα που οι δυόμισι ήταν τέσσερις και βάλε, τα μάτια όλων των κατοίκων της Περίστας ήταν στραμμένα στην ράχη του Πέρκου, προπαντός όταν ο καιρός ήταν άσχημος και έριχνε χιόνι η αγωνία μεγάλωνε.Το αυτοκίνητο από το Θέρμο, ο Θανάσης Κομποτός, ο Σάκιας μας γιατί αργεί ; Μην του συνέβη τίποτα κακό; Βάλε το χέρι σου Αϊ-Θανάση νάνε καλά!  Ο Θανάσης γνώριζε την αγωνία των χωριανών και κορνάριζε πριν ακόμη αγναντέψει την Περίστα, η όταν έβγαινε στου «Ροντήρη» στον Αη Λια΄του Πέρκου συνέχιζε να κορνάρει ως που έβαζε το μικρό λεωφορείο μέσα στον Πέρκο σίγουρος πως όλοι τον άκουσαν. Τριανταδύο χιλιόμετρα απόσταση Θέρμο–Πέρκο-Περίστα, κατσικόδρομος πιο πολύς παρά για αυτοκίνητο, τους χειμωνιάτικους μήνες τον έκανε σε τέσσερις και πέντε ώρες, μόνον όταν το χιόνι ξεπερνούσε το ένα μέτρο ή όταν έπεφταν κατολισθήσεις δεν ερχόταν.
Μας αγάπησε και τον αγαπήσαμε έγινε δικός μας. Το φιλότιμό του, το χαμόγελό του και η καλή του καρδιά ήταν τα μόνα όπλα που ποτέ δεν τον προδώσανε. Άνθρωπος υπεύθυνος και με ευγενικά αισθήματα, με σπάνια προτερήματα, πάντα πρόσχαρος, ευγενής, θεληματάρης, κουβαλητής.
Σαν έφτανε το λεωφορείο στην πλατεία είχαμε πανηγύρι, σχεδόν όλο το χωριό γύρα του, όλοι κάτι είχανε να ωφεληθούν, να μάθουν ποίοι ήρθανε, τι νέα έφεραν, ακόμη και μια «γεύση» απ΄ τον έξω κόσμο κάτι ήταν.
Οι ταξιδιώτες πηγαίνανε στο καφενείο πρώτα για τα αλληλοκεράσματα, και τα παιδιά παμπόνειρα βρίσκανε την ευκαιρία να τρέξουν στα σπίτια αυτών για τα συχαρίκια. Στο καφενείο όλοι πρόσχαροι να κεράσουν τον Σάκια
Αυτός με λίγα λόγια είναι ο Κουμπουτός ο Σάκιας μας, το χαμογελαστό παιδί, 15 χρόνια δρομολόγιο, με τα αστεία του και την απέραντη σε αγάπη καρδιά του μας κατάκτησε τον κάναμε δικό μας.
Θανάση σ΄ ευχαριστούμε για όλα, είσαι ανεπανάληπτος και όπως απεδείχθη και αναντικατάστατος.
 Στα νεώτερα χρόνια θα θυμηθούμε τον άξιο διάδοχο του από το Διασελάκι τον Αποστόλη Λάμπο που εξ ίσου καλά έξυπηρέτησε τα χωριά μας με το λεωφορείο του
Στις παιδικές μας μνήμες , τότες που δεν υπήρχαν μεταφορικά ιδιόκτητα μέσα ολες οι μετακινήσεις γίνονταν με το λεωφορείο,. Aπο το Θέρμο για Διασελάκι-Πέρκο-Περίστα αναχώρηση από το πρακτορείο Θέρμου του Ν. Ντζαμίλη, στάση για καφε η λουκούμι στο Διασελάκι στο καφενείο του Φ. Τριανταφυλλάκη. Στάση στον Πέρκο, με άθλιες πολλές φορές καιρικές συνθήκες. Οι οδηγοί εκείνης της εποχής μόνο ήρωες μπορεί να χαρακτηρισθούν. Και ο Θανάσης και ο Αποστόλης ακόμη και με κατακρημνύσεις βράχων ηταν αποφασισμένοι να μας φτάσουν στον προορισμό μας, με χιόνια και με πάγους, κυριολεκτικά με κίνδυνο της ζωής τους μας κατεβαζαν από το λεωφορείο και περνούσαν πάνω από «κομμένους δρόμους» η «σούδες» ενώ ολοι μας σταυροκοπιόμασταν έκπληκτοι με το θάρρος τους
Στη μνήμη μας θα μείνει η βραδυνή μας αγωνία πως την άλλη μέρα έπρεπε να ξυπνήσουμε νωρίς (με το ξυπνητήρι εννοείται η με τους γονείς μας που μένανε άγρυπνοι) Πρίν ακόμα χαράξει το λεωφορείο ερχόμενο από την Περίστα κορνάριζε να ξυπνήσουμε
Το καφενείο του Πέρκου ανοικτό από τα βαθιά χαράματα. Ο μπάρμπα Γιώργης ο Στράγγος και μετέπειτα ο γιος του ο κυρ Μήτσος. Οι άντρες του χωριού μας απολάμβαναν τον καφέ τους , οι γονείς μας μας ξεπροβόδιζαν.
Τοτε που υπήρχε κόσμός και για καφενεία και για επιβάτες.
Σήμερα το ΚΤΕΛ κάνει ένα δρομολόγιο (αν το κάνει) κάθε Πέμπτη πολλές φορές με αδειο λεωφορείο
Περασμένα μεγαλεία ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΑΜΗΣ- ΠΕΡΚΟΣ KAI ΘΟΔΩΡΟΣ ΚΑΛΤΣΑΣ- ΠΕΡΙΣΤΑ-ΦΩΤΟ: ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΘΕΡΜΟ e-nafpaktia.gr |
