Οι λαϊκές ρήσεις στην Αιτωλοακαρνανία με τα όρνια της Κλεισούρας
Όλη η ιστορία γύρω από τις περιβόητες φράσεις με τα όρνια της Κλεισούρας που χρησιμοποιούμε στη περιοχή μας.
Σίγουρα, θα έχετε ακούσει δυο Αιτωλοακαρνάνες να συζητούν κι όταν ο ένας κάνει μια χαζή κίνηση, τότε ο άλλος του λέει περιπαικτικά: «μωρέ όρνιο τσ’ κλεισούρας» ή με μια μικρή παραλλαγή «π’να σι φάει τ’ όρνιο τσ’ κλεισούρας».
Αμφότερες οι δυο φράσεις, όπως και όλες που «γεννά» ο ελληνικός λαός, προέρχονται από διάφορα αληθινά γεγονότα ή μύθους. Κάπως έτσι, συνέβη και με τις δυο αιτωλοακαρνανικές ρήσεις που χρησιμοποιούνται πολύ συχνά στην καθημερινότητα μας.
Η ιστορία και οι αναφορές των ντόπιων θέλουν στο επιβλητικό φαράγγι της Κλεισούρας να βρίσκουν καταφύγιο εκατοντάδες ορνιθοειδή για φώλιασμα όπως πετρίτες, κάργιες, κόρακες, κότσυφες, βραχοκιρκίνεζα, σταχτάρες, βραχοχελίδονα, βραχοτσοπανάκοι, καθώς και αρπακτικά, όπως γερακίνες, ξεφτέρια, φιδαετοί. Παράλληλα, στα Στενά της Κλεισούρας βρίσκει καταφύγιο διαβίωσης ένα από τα μεγαλύτερα νεκροφάγα αρπακτικά, το όρνιο (Gyps fulvus).
Agriniowebradio.gr: Ενημέρωση και μουσική όπως θα ήθελες ν΄ακούς
Έτσι, το φαράγγι της Κλεισούρας κατακλύζεται από πλήθη ορνίθων αφού η περιοχή ενδείκνυται για την ομαλή διαβίωσή τους χάρη στις ήπιες κλιματολογικές συνθήκες, τον κυρίαρχο μετερεωλογικό άνεμο, τα πολλά θερμά ανοδικά ρεύματα αέρος, τις πολλές ημέρες ηλιοφάνειας μέσα στο έτος που αποτελούν ευνοϊκά δεδομένα για τα συγκεκριμένα πτηνά.
Οι όρνιθες ή τα όρνια τρέφονται με νεκρά ζώα. Δηλαδή, όταν βλέπουν ένα νεκρό ζώο στο έδαφος κατευθύνονται προς τα κει και πέφτουν πάνω του και το κατασπαράζουν. Εδώ συμβαίνει το εξής παράλογο. Τα όρνια πέφτουν με λαιμαργία στο άτυχο θήραμα και συνήθως τρώνε την διπλάσια ή και τριπλάσια πολλές φορές ποσότητα από το βάρος τους. Οπότε, τα άμυαλα πτηνά με την υπερβολική δόση φαγητού δεν καταφέρνουν να πετάξουν και για αρκετό χρονικό διάστημα μένουν ανήμπορα και “κολλημένα” στο έδαφος. Πολλές φορές, μάλιστα, ο πλεονασμός τους τα οδηγεί στον θάνατο, αφού πολλοί βοσκοί που τα βρίσκουν σε αυτή τη δύσκολη φάση, τα σκοτώνουν.
Εν ολίγοις, οι άνθρωποι της περιοχής όταν λένε «μωρέ όρνιο τσ’ κλεισούρας» απευθύνονται σε ένα άτομο χαζό και αργόστροφο, ενώ όταν κάποιος πει «π’να σι φάει τ’ όρνιο τσ’ κλεισούρας» κοροϊδεύει τον συνομιλητή ή με μίσος του εύχεται να έχει άσχημο τέλος όπως το νεκρό ζώο.
