Ροή ΕιδήσεωνΤαξίδι στο Χρόνο

Η κρίση των Ιμίων, ο «πόλεμος της σημαίας» και οι Τούρκοι κομάντος

Ηνύχτα της 31ης Ιανουαρίου 1996 είναι από αυτές που αργούν να ξημερώσουν. Που φαίνεται σαν να είναι ατελείωτες καθώς στη διάρκειά τους γίνονται τόσα πολλά και τόσο δραματικά γεγονότα που, με τη σειρά τους, οδηγούν σε τραγικές καταστάσεις.

Η κρίση των Ιμίων που ξεκίνησε ανήμερα των Χριστουγέννων του 1995 και έφερε Ελλάδα και Τουρκία μία ανάσα από την εμπόλεμη σύρραξη κορυφώθηκε με τον χαμό τριών Ελλήνων αξιωματικών. Του υποπλοίαρχου Χριστόδουλου Καραθανάση, του υποπλοίαρχου Παναγιώτη Βλαχάκου και του αρχικελευστή Έκτορα Γιαλοψού.


Παράλληλα, η Τουρκία κατάφερε να «γκριζάρει» μια ολόκληρη περιοχή στο Αιγαίο κάτι που προκαλεί εντάσεις στις δύο πλευρές ακόμα και σήμερα, 29 χρόνια μετά από εκείνη τη μοιραία νύχτα.

Το χρονικό της κρίσης των Ιμίων

Στις 25 Δεκεμβρίου 1995, το τουρκικό φορτηγό πλοίο «Φιγκέν Ακάτ» προσάραξε σε αβαθή ύδατα κοντά στην Ανατολική Ίμια και εξέπεμψε σήμα κινδύνου.

Τα Ίμια είναι δύο άνυδρα μικροσκοπικά νησάκια του νοτιοανατολικού Αιγαίου, που το καθένα έχει έκταση μικρότερη από ένα γήπεδο ποδοσφαίρου.

Είναι μικρές ακατοίκητες βραχονησίδες μεταξύ του νησιωτικού συμπλέγματος των Δωδεκανήσων και των νοτιοδυτικών ακτών της Τουρκίας. Απέχουν 3,8 ναυτικά μίλια από το Μποντρούμ (Αλικαρνασσός) της Τουρκίας, 5,5 ν.μ. από την Κάλυμνο και 2,5 ν.μ. από το πλησιέστερο ελληνικό έδαφος, τη βραχονησίδα Καλόλιμνος

Τα Ίμια παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα από την Ιταλία το 1947 με τη Συνθήκη των Παρισίων, ακολουθώντας την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Το τουρκικό κράτος είχε αποδεχτεί το καθεστώς επικυριαρχίας της Ελλάδας στα νησιά αυτά. Μέχρι την 25η Δεκεμβρίου 1995.

Ο πλοίαρχός του «Φιγκέν Ακάτ» αρνήθηκε βοήθεια από το Λιμενικό, υποστηρίζοντας ότι βρισκόταν σε τουρκική περιοχή και ότι οι μόνες αρμόδιες είναι οι αρχές της χώρας του.

Την επόμενη ημέρα το Λιμεναρχείο Καλύμνου ενημέρωσε το Υπουργείο Εξωτερικών και αυτό με τη σειρά του το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών ότι αν δεν παρέμβει ρυμουλκό, το τουρκικό πλοίο θα κινδυνεύσει.

Στις 27 Δεκεμβρίου το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών ενημέρωσε την ελληνική πρεσβεία ότι, ανεξαρτήτως του ποιος θα αναλάβει τη διάσωση του πλοίου, υπήρχε θέμα γενικότερα. Την επομένη, δύο ελληνικά ρυμουλκά αποκόλλησαν το τουρκικό φορτηγό και το οδήγησαν στο λιμάνι Κιουλούκ της Τουρκίας.

Το πρωί της ίδιας μέρας ένα τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος συνετρίβη στα ελληνικά χωρικά ύδατα, στην περιοχή της Λέσβου, ύστερα από εμπλοκή με ελληνικά μαχητικά. Με ελληνική βοήθεια, ο Τούρκος πιλότος διασώθηκε.

Το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών εκμεταλλεύθηκε την κατάσταση και επέδωσε ρηματική διακοίνωση στο αντίστοιχο ελληνικό, στην οποία ανέφερε ότι οι βραχονησίδες Ίμια είναι καταχωρισμένες στο κτηματολόγιο Μουγκλά του νομού Μπουντρούμ (Αλικαρνασσού) και ανήκουν στην Τουρκία.

Το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών απάντησε με καθυστέρηση, στις 9 Ιανουαρίου, απορρίπτοντας τη διακοίνωση.

Στις 26 Ιανουαρίου ξεσπά η κρίση της σημαίας. Ο δήμαρχος Καλύμνου , Δημήτρης Διακομιχάλης, πήγε στα Ίμια και ύψωσε την ελληνική σημαία. Την επόμενη ημέρα Τούρκοι δημοσιογράφοι πήγαν και αφού κατέβασαν την ελληνική σημαία, ύψωσαν την τουρκική.

Στις 28 Ιανουαρίου περιπολικό του Πολεμικού Ναυτικού «Αντωνίου» κατέβασε την τουρκική σημαία και ύψωσε την ελληνική. Το βράδυ Έλληνες βατραχάνθρωποι αποβιβάστηκαν στη Μεγάλη Ίμια, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τα παραπλέοντα εκεί τουρκικά πολεμικά.

Η ατμόσφαιρα, πλέον, μύριζε μπαρούτι και οι δύο χώρες βρέθηκαν στα πρόθυρα του πολέμου. Η θαλάσσια περιοχή γύρω από τις βραχονησίδες γέμισε πολεμικά πλοία και των δυο χωρών και οι στρατιώτες που επέβαιναν σε αυτά ήταν με το χέρι στη σκανδάλη.

Οι προσπάθειες για διπλωματική διευθέτηση του ζητήματος έπεσαν στο κενό. Τα μεσάνυχτα της 31ης Ιανουαρίου ξεκίνησε έκτακτη σύσκεψη στο γραφείο του πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Κάτι λιγότερο από δυο ώρες αργότερα στο ΓΕΕΘΑ έφτασαν πληροφορίες ότι Τούρκοι κομάντος αποβιβάστηκαν στη Μικρή Ίμια.

Περίπου στις 04:30 ελικόπτερο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού απονηώθηκε, κάτω από άσχημες καιρικές συνθήκες, από τη φρεγάτα «Ναυαρίνο» για να επιβεβαιώσει την πληροφορία. Είκοσι λεπτά αργότερα το πλήρωμα, πράγματι, ανέφερε ότι εντόπισε περίπου 10 Τούρκους κομάντος με τη σημαία τους.

Το ελικόπτερο παίρνει εντολή να επιστρέψει στη βάση του κι ενώ πετά μεταξύ των βραχονησίδων Πίτα και Καλόλιμνος αναφέρει βλάβη και χάνεται από τα ραντάρ.

Αργότερα ανασύρθηκαν νεκροί ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός.

Σχετικά με τις αιτίες πτώσης του ελικοπτέρου έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις. Η επίσημη άποψη του ελληνικού κράτους ήταν ότι το σκάφος κατέπεσε λόγω κακοκαιρίας και απώλειας προσανατολισμού του πιλότου.

Ακόμα και σήμερα, ωστόσο, υπάρχουν πολλοί που ισχυρίζονται ότι οι Τούρκοι ήταν αυτοί που κατέρριψαν το ελικόπτερο και ότι το γεγονός αποκρύφτηκε με την παρέμβαση ξένων δυνάμεων προκειμένου να μην οδηγηθούν οι δυο χώρες σε πόλεμο.

Στις 6 το πρωί οι Αμερικανοί ανάγκασαν Ελλάδα και Τουρκία να αποδεχθούν το δόγμα «No ships, no troops, no table-flags» (όχι πλοία, όχι στρατιώτες, όχι σημαίες) προκειμένου να εκτονωθεί η κατάσταση. Μέχρι το μεσημέρι τα πλοία, οι στρατιώτες και οι σημαίες είχαν αποσυρθεί από τα Ίμια.

Τι απέγινε η ελληνική σημαία που αφαίρεσαν οι Τούρκοι από τη μικρή Ίμια

Στα ΜΜΕ των δύο χωρών επικράτησε πολεμικό ντελίριο. Ενδεικτικό είναι το γεγονός πως ακόμα και ενώσεις συντακτών της Τουρκίας καταδίκασαν την πρωτοβουλία των Τούρκων δημοσιογράφων καλώντας τους Τούρκους αλλά και τους Έλληνες δημοσιογράφους να συμπεριφερθούν ανάλογα με τις ευθύνες τους και να μην ενεργούν αντίθετα προς τις αρχές και τους στόχους της δημοσιογραφίας με συνέπεια την αύξηση της έντασης μεταξύ των δύο χωρών για λόγους κυκλοφορίας και τηλεθέασης.

Ο Τζεσούρ Σερτ είναι ο δημοσιογράφος που κατέβασε την ελληνική σημαία και έγινε κάτι σαν εθνικός ήρωας στην Τουρκία. Σήμερα δεν είναι πλέον δημοσιογράφος, ωστόσο, παραμένει persona non grata για την ελληνική πολιτεία.

Σε συνέντευξη του πριν μερικά χρόνια στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» είχε πει πως τον κάλεσε εκείνο το πρωινό εσπευσμένα ο διευθυντής της εφημερίδας Ερτουγρούλ Οζκόκ προκειμένου να του αναθέσει μια δημοσιογραφική αποστολή που θα τον έκανε γνωστό σε όλη τη χώρα.

Κρατώντας μια μεγάλη τουρκική σημαία στα χέρια, επιβιβάστηκε με έναν δημοσιογράφο και έναν εικονολήπτη του Canal D στο ελικόπτερο και πέταξαν για τα Ίμια κάτω από δύσκολες καιρικές συνθήκες, όπου και κατάφεραν να προσγειωθούν μετά τις επίμονες προσπάθειες του πιλότου.

«Καταδρομικά» – χωρίς να σβήσει η μηχανή του ελικοπτέρου και με τον έλικα να γυρίζει – δημοσιογράφοι και εικονολήπτης πήδηξαν στο έδαφος και κινήθηκαν αστραπιαία προς τον ιστό, κατεβάζοντας την ελληνική σημαία. Την επόμενη μέρα η «Χουριέτ» κυκλοφόρησε με τον πρωτοσέλιδο τίτλο «Πόλεμος σημαιών».

Όπως λέει ο Σερτ, δεν πίστευε πως η προκλητική του ενέργεια θα μπορούσε να προκαλέσει σύγκρουση ανάμεσα στις δύο χώρες. Κάτι που, όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, αποφεύχθηκε στο πάρα πέντε, αλλά με τρεις Έλληνες αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού νεκρούς και «γκριζάρισμα» των βραχονησίδων.

«Πραγματικά αισθάνομαι μετανιωμένος για το γεγονός, όπως και o Ερτουγρούλ Οζκόκ, ο οποίος ήταν ο διευθυντής της Χουριέτ. Αισθάνομαι άσχημα και το έχω μετανιώσει», είχε πει χαρακτηρίζοντας «αστείο» το γεγονός.

Ο Τζεσούρ Σερτ σε εκείνη τη συνέντευξη που είχε δώσει είχε αναφέρει πως η σημαία παραδόθηκε από τον ίδιο στον διευθυντή της Χουριέτ, ο οποίος επιχείρησε να την παραδώσει στο Ελληνικό Προξενείο της Σμύρνης, αλλά εκπρόσωποί του αρνήθηκαν να την παραλάβουν για ευνόητους λόγους.

«Αν οι ελληνικές προξενικές αρχές αποδέχονταν τη σημαία θα ήταν σαν να παραδέχονταν πως ηττήθηκαν στα Ίμια. Έτσι δεν τη δέχτηκαν και η σημαία επέστρεψε στα γραφεία της Χουριέτ», θυμάται ο Σερτ.

«Πιστεύω πως ο Ερτουγρούλ Οζκόκ έχει στο συρτάρι του τη σημαία. Νομίζω πως θα πρέπει να μου την παραδώσει» είχε αναφέρει, χωρίς να αποκαλύπτει τι προτίθεται να κάνει αν η ελληνική σημαία που κάποτε υψώθηκε στα Ίμια έρθει στην κατοχή του.

«Ίσως θα έπρεπε να βάλω τη σημαία σε ένα μουσείο για τα ΜΜΕ, έτσι ώστε να διδάσκονται οι φοιτητές την ιστορία αυτής της σημαίας και πόσο πρέπει να σκεφτόμαστε τις συνέπειες των κακών μιας τέτοιας κάλυψης» έχει πει από την πλευρά του ο Ερτουγρούλ Οζκόκ, επιβεβαιώνοντας, ουσιαστικά πως η ελληνική σημαία βρίσκεται στην κατοχή του.

Η αλήθεια για τους Τούρκους κομάντος που έκαναν την απόβαση

Είναι δεδομένο πως τη νύχτα της κρίσης των Ιμίων συνέβησαν δυο πράγματα: Το πρώτο και σημαντικότερο είναι πως τρεις νέοι άνθρωποι, τρεις αξιωματικοί των Ελληνικών Ένοπλων Δυνάμεων έχασαν τη ζωή τους. Το δεύτερο είναι πως το γόητρο του Ελληνικού Στρατού δέχθηκε ισχυρό πλήγμα.

Όλο αυτό έπρεπε κάπως να αντισταθμιστεί. Και τότε ανακαλύφθηκε η «εξολόθρευση της ομάδας των Τούρκων κομάντος που έκαναν την απόβαση στα Ίμια».

Ο μύθος θέλει τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες να έχουν προχωρήσει σε μια επιχείρηση δολιοφθοράς (από αυτές που βλέπουμε σε χολιγουντιανές ταινίες δράσης) στη διάρκεια της οποίας, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, είχε εξολοθρευτεί ολόκληρη η 12μελής «ομάδα Καρντάκ».

Όποιος, μάλιστα, προσπαθούσε να αρθρώσει αντίθετη άποψη ερχόταν αντιμέτωπος με ειρωνικά σχόλια και με το… πονηρό κλείσιμο του ματιού που σήμαινε «μα λογικό να το αμφισβητούν, ήταν μυστική επιχείρηση δολιοφθοράς».

Και κάπως έτσι το ένα ψέμα έφερε το άλλο και η αλήθεια χάθηκε μέσα σε υπερβολές και θεωρίες συνωμοσίας.

Κανείς δεν σκοτώθηκε σε καμία επιχείρηση δολιοφθοράς. Κάποιοι έφυγαν από τον τουρκικό στρατό, κάποιοι υπηρετούσαν μέχρι και πριν από μερικά χρόνια και κάποιοι άλλοι βρέθηκαν στο στόχαστρο του τουρκικού κράτους σε υποθέσεις όπως η «Βαριοπούλα» ή το «Εργκένεκον»!

Ένας από τους επικεφαλής των βατραχανθρώπων της «Ομάδας Καρντάκ», μάλιστα, ο Ali Turksen, συνελήφθη ως διοικητής των ειδικών δυνάμεων SAT τον Φεβρουάριο του 2010 και αποδόμησε κάθε θεωρία συνωμοσίας, είτε από τη μια πλευρά, είτε από την άλλη.

Κατά την απολογία του στο δικαστήριο αποκάλυψε στοιχεία της επιχείρησης «Yunuz-1», προσκόμισε μάλιστα απόδειξη αγοράς βενζίνης και τροφίμων με έξοδα δικά του και του έτερου αξιωματικού, Ercan Kirectepe, ο οποίος ήταν παρών στη δίκη.

Το ποσό που πλήρωσαν τότε οι δύο αξιωματικοί ήταν 16.730.000 τουρκικές λίρες, δηλαδή περίπου 24.000 δρχ. με την ισοτιμία της εποχής.

«Πληρώσαμε από την τσέπη μας τη βενζίνη για το φουσκωτό που μας έβγαλε στο Καρντάκ (Ίμια). Το βράδυ εκείνο αγοράσαμε βενζίνη με την πιστωτική κάρτα του Ercan Kireçtepe. Η απόδειξη από εκείνη τη συναλλαγή είναι εδώ», είχε πει, μεταξύ άλλων.

Νίκος Δεμισιώτης- reader.gr

Χορηγούμενη
pap xmas 1000x563px Τοπική Διαφήμιση
koukounas ezgif.com resize Τοπική Διαφήμιση

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Διαβάστε Επίσης

Back to top button