Η ευωδία των Βαΐων και η χάρη της προσευχής στον Άγιο Νικόλαο Ιράς Λευκάδας
Σήμερα είχα την ευλογία να επισκεφθώ για πρώτη φορά την Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Ιράς, έναν μικρό επίγειο παράδεισο που βρίσκεται κρυμμένος στην αγκαλιά της νότιας Λευκάδας, κοντά στο Ακρωτήρι Λευκάτας και το φημισμένο Πόρτο Κατσίκι.
Από την πρώτη στιγμή ένιωσα τη φιλοξενία και την πνευματική αύρα που αποπνέει ο χώρος. Μας υποδέχθηκε με χαμόγελο και καλοσύνη η Ηγουμένη, Μοναχή Αντωνία – μια σπάνια μορφή, γεμάτη ηρεμία, καθαρότητα λόγου και γνήσια αγάπη για τον άνθρωπο.
Στο πλευρό της, μία από τις μοναχές του μοναστηριού ετοίμαζε με μεράκι και ευλάβεια τα βάγια για την Κυριακή των Βαΐων, μέσα σε καλαθάκια – μια εικόνα γεμάτη απλότητα, πίστη και σεμνότητα. Η τρίτη μοναχή της αδελφότητας δεν συμμετείχε στη διαδικασία λόγω προβλημάτων υγείας, όμως η παρουσία της ήταν αισθητή, με την αγάπη και την προσευχή της να αγκαλιάζουν σιωπηλά τον χώρο.
Η επίσκεψη αυτή με συγκίνησε βαθιά. Δεν ήταν απλώς μια περιήγηση σε έναν όμορφο θρησκευτικό χώρο, αλλά μια συνάντηση με ανθρώπους που ζουν με αυθεντικότητα, προσφορά και πνευματικότητα. Αν βρεθείτε ποτέ στη Λευκάδα, αξίζει να ανηφορίσετε προς την Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Ιράς – όχι μόνο για τη θέα, την ιστορία ή την αρχιτεκτονική της, αλλά για να δείτε τι μπορεί να γεννήσει η πίστη και η αγάπη μέσα σε τρεις ψυχές που μεταμόρφωσαν έναν λησμονημένο τόπο σε καταφύγιο ελπίδας.
Ζ.Α.
