Τις προηγούμενες μέρες δύο πολύ γνωστά καφέ – μπαρ στον πεζόδρομο Ηλία Ηλιού στο Αγρίνιο, έναν άλλοτε δρόμο διασκέδασης, κατέβασαν ρολά.
Η κρίση στον χώρο κρατούσε και πριν την πανδημία, από την οικονομική κατάσταση, αλλά τα όσα έφερε η covid-19 λοίμωξη για πολλούς δεν γίνεται να ξεπεραστούν. Γιατί τώρα προστέθηκε και η ακρίβεια και κυρίως ο λογαριασμός ρεύματος.
Η εστίαση και η διασκέδαση απασχολούσαν κι απασχολούν εκατοντάδες νέους της περιοχής αλλά όλοι ξέρουμε ότι δεν είναι μια παραγωγική διαδικασία, πρέπει ένας τόπος να έχει δουλειές και εισοδήματα για να έχει καφέ, κλαμπ κι εστιατόρια. Ή να ανήκει σε τουριστική ζώνη. Τίποτε από αυτά δεν αντανακλά στο Αγρίνιο…
Κι από την στιγμή που τα μαγαζιά πρέπει να δώσουν υπερδιπλάσιο ρεύμα απλά δεν είναι βιώσιμο το αντικείμενο για τα πιο πολλά από αυτά. Και κλείνουν σωρηδόν ή κρατιούνται με τα ψέματα. Και το καταστροφικό; Αλλάζουν και χέρια -πολλές φορές σε νέους από τις γύρω περιοχές- ενώ είναι καταδικασμένα σε ένα μεροκάματο κι αυτό με προσωπική εργασία.
Το θέμα είναι ότι τα προηγούμενα χρόνια έπεσαν χρήματα και φτιάχτηκαν χώροι για εστίαση κι αναψυχή που είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο, ζηλευτοί από επισκέπτες άλλων περιοχών.
Τι θα γίνει με τις θέσεις απασχόλησης που χάνονται; Ποια εισοδήματα μένουν για αναψυχή; Ίσως το πιο κρίσιμο ερώτημα είναι τούτο: Ας πούμε ότι καφέ και μπαρ δεν είναι βιώσιμα στην περιοχή μας. Τι είναι τελικά βιώσιμο; Ποιος θα ζει σε 20 χρόνια σε αυτή την πόλη; Μόνο οι συνταξιούχοι και όσοι δημόσιοι υπάλληλοι απομείνουν;
η συντακτική εστιασμένη μονάδα
* Οι απόψεις συνεργατών του agriniopress, δεν σημαινει απαραίτητα πως είναι και απόψεις του site ή των συντακτών του.