Η ανάλυση της Κόστα Ρίκα

Οι Ticos δεν έχουν πάρει μόνο νίκες που ελάχιστοι περίμεναν, αλλά έχουν παίξει και διαφορετικά. Ξέραμε πως είναι μια μάδα με πειθαρχία, οργάνωση και συνοχή. Μαχητική και με ενέργεια. Παρουσιάζεται όμως πιο τολμηρή κι επιθετική, λιγότερο παθητική και μαζεμένη. Βγάζει πιο ωραίες επιθετικές κινήσεις και δίνει λίγες παραπάνω ελευθερίες στους –όχι πολλούς- ποιοτικούς της παίκτες.

Η αντίπαλος της ομάδας του Santos στους 16 πέρασε τον δύσκολο όμιλο που είχε χωρίς ήττα. 3-1 με ανατροπή απέναντι στην Ουρουγουάη, 1-0 κόντρα στην Ιταλία και 0-0 με την Αγγλία, την τρίτη αγωνιστική, έχοντας σχεδόν εξασφαλίσει την πρωτιά πριν ξεκινήσει ο αγώνας. Έχει δεχτεί μόλις ένα γκολ και έχει σκοράρει 4 φορές. Είναι μια ομάδα εντελώς διαφορετική από αυτές που αντιμετώπισε η Ελλάδα στην πρώτη φάση. Στην πραγματικότητα μοιάζει αρκετά με την Ελλάδα.

5-4-1 κι ενέργεια

Εννοώ ως προς τη βασική της αγωνιστική λογική. Ομάδα που προτιμάει να μην έχει την μπάλα (σε κανένα ματς στον όμιλό της δεν είχε πάνω από 44% κατοχή), κάνει παιχνίδι αντίδρασης και χτυπάει στις αντεπιθέσεις. Υπάρχουν όμως κι αρκετές διαφορές. Η ομάδα του Jorge Luis Pinto αγωνίζεται σε σχηματισμό 5-4-1. Τρία στόπερ λοιπόν, αλλά κι ένα χαφ λιγότερο. Δεν έχει κεντρικούς αμυντικούς μεγάλης κλάσης, για αυτό προσπαθεί να κρύψει τις αδυναμίες της χρησιμοποιώντας πολλούς παίκτες στην τελευταία γραμμή άμυνας. Πέρα από τα τρία στόπερ, σχεδόν πάντα κρατάει 4 παίκτες πίσω (όταν επιτίθονται το σύστημα γίνεται 3-4-3 πολλές φορές, αλλά συνήθως υπάρχει παίκτης που μένει κοντά στους στόπερ).

Η άλλη βασική διαφορά με την Ελλάδα είναι πως η Κόστα Ρίκα βγάζει περισσότερη ενέργεια και δυναμισμό. Είναι χαρακτηριστικό πως στην πρώτη φάση ήταν 3η στα τάκλιν (21) και 2η στα φάουλ (19,7). Τα τελευταία τη βοηθάνε και στο να σπάει τον ρυθμό και να δημιουργεί εκνευρισμό στους αντιπάλους. Η ένταση και η δύναμη που διαθέτει τη βοηθούν και στο καθαρά επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού.

Βαθιές μπαλιές και άκρα

Στα ματς με Ουρουγουάη και Ιταλία έβαλε πίεση στους αντιπάλους πιο ψηλά για σημαντικά χρονικά διαστήματα των αναμετρήσεων. Έκανε κλεψίματα και όταν οι παίκτες της έπαιρναν την μπάλα δεν καθυστερούσαν να ξεκινήσουν επίθεση. Έχουν συγκεκριμένη στόχευση και διάθεση να παίξουν γρήγορα κι άμεσα, ώστε να πιάσουν τον αντίπαλο στον ύπνο.

Οι μακρινές μπαλιές που επιχειρούν είναι συχνές, αλλά δε γίνονται στο πουθενά στις περισσότερες περιπτώσεις. Ψάχνουν κατά βάση τον Campbell. Κινούνται έξυπνα στον χώρο και οι Bolanos, Ruiz, Campbell συνεργάζονται καλά ενεργώντας γρήγορα. Σε πολλές περιπτώσεις οι επιθέσεις τους έχουν ως βασικούς άξονες τους ακραίους μπακ. Μεταφέρουν γρήγορα την μπάλα στο πλάι, στους Gamboa και Diaz. Αμφότεροι τα έχουν πάει εξαιρετικά ως τώρα. Σε άμυνα κι επίθεση. Ο πρώτος που παίζει δεξιά βασίζεται κυρίως στην ταχύτητα κι έλαμψε στην αναμέτρηση με την Ουρουγουάη. Ο Diaz αγωνίζεται στα αριστερά κι έβγαλε την ασίστ στον Ruiz στο ματς με την Ιταλία. Είναι πιο δυναμικός παίκτης, πιο έξυπνος και διαθέτει λίγο καλύτερη τεχνική. Ανάμεσα σε αυτούς τους δύο πιο ευάλωτος είναι ο Gamboa.

Άμυνα

Κοντά του ως δεξί στόπερ παίζει ο Duarte. Δυνατός στόπερ, καλός ψηλά, αλλά βαρύς και χωρίς άνεση όταν έχει την μπάλα. Σε εκείνη την πλευρά μπορεί η Ελλάδα να χτυπήσει. Ο Umana στα αριστερά είναι πιο εγκεφαλικός παίκτης, που ξέρει περισσότερη μπάλα, αλλά έχει νεκρά διαστήματα. Ανάμεσα στους δύο αγωνίζεται –συνήθως χωρίς βάθος- ο Gonzalez. Αυτός τους συντονίζει και δίνει την κατεύθυνση. Ψηλός και σταθερός στόπερ, καλός όταν η μπάλα σηκώνεται, αλλά με τάση να κάνει το κάτι παραπάνω.

Μπροστά από την άμυνα παίζουν οι Tejeda και Borges. Ο πρώτος δίνει τρεξίματα, είναι πειθαρχημένος, αλλά όχι καλός με την μπάλα στα πόδια. Στο τελευταίο κομμάτι είναι καλύτερος ο Borges, που μπορεί να του λείπει ο δυναμισμός και να μην προσφέρει ανάλογα πράγματα με τον συμπαίκτη του, αλλά είναι αυτός που μαζί με τον Ruiz έχουν πιο δημιουργικό ρόλο.

Αξίζει να σημειωθεί πως και οι δύο έχουν διαστήματα που χάνουν τη σωστή απόσταση με τους 5 που βρίσκονται πίσω τους κι έτσι δημιουργούνται κενά ανάμεσα στις γραμμές. Εκεί είναι ένα σημείο που πρέπει η Ελλάδα να παίξει γρήγορα και να βγάλει συνεργασίες. Κι αφού πιάσαμε αυτό το κομμάτι, να προσθέσουμε πως η Κόστα Ρίκα μπορεί να κρατάει αρκετούς παίκτες χαμηλά και να ρίχνει συχνά τις γραμμές της χαμηλά, αλλά δεν είναι λίγες οι φορές που ανεβαίνει πιο ψηλά για να μειώσει τις αποστάσεις και να πιέσει πιο ψηλά.

Σε αυτές τις περιπτώσεις αφήνουν κενά στην πλάτη της άμυνάς τους. Η Ιταλία προσπάθησε να τα εκμεταλλευτεί. Κατάφερε με κάθετες να βγάλει καλές φάσεις στο πρώτο μέρος, αλλά ο Balotelli ήταν άστοχος. Να σημειώσουμε βέβαια πως μπορεί να παίρνει αυτό το ρίσκο γιατί κάτω από τα δοκάρια έχει έναν εξαιρετικό τερματοφύλακα, τον Keylor Navas. Προέρχεται από εκπληκτική σεζόν με τη Levante και μπορεί να κρατήσει το μηδέν ακόμα και μόνος του (σε μια υπερβολή).

Επίθεση

Επιθετικά, πέρα των όσων αναφέρουμε πιο πάνω, η Κόστα Ρίκα περιμένει πολλά από τον Campbell, που κινείται σε αρκετούς χώρους (αν και υπάρχουν περιπτώσεις που είναι απομονωμένος) και είναι ικανός να δημιουργήσει κινδύνους είτε με ατομικές ενέργειες, είτε πηγαίνοντας σε συνεργασίες. Οι γρήγοροι και καλοί Μανωλάς και Παπασταθόπουλος μπορούν να τον περιορίσουν. Από εκεί και πέρα, δυστυχώς για την Ελλάδα, ο πιο ποιοτικός τους παίκτης παίζει στην πλευρά του Χολέμπας. Ο λόγος για τον Ruiz, τον βασικό δημιουργό της ομάδας, που θα πάει στην ντρίμπλα και ξεκινάει τις προσπάθειές του από δεξιά. Συχνά βέβαια γίνεται δεύτερος επιθετικός. Κι αυτός και ο Bolanos (λιγότερο ποιοτικός παίκτης, αλλά με καλά στημένα και διατεθειμένος να δώσει βοήθειες στην άμυνα, αν και είναι λιγάκι ατσούμπαλος), που παίζει αριστερά, συγκλίνουν πολύ με σκοπό να μη μένουν εκτεθειμένοι οι χαφ, αλλά και για να δίνουν χώρο στους μπακ.

Η Κόστα Ρίκα παρότι πάντα σκέφτεται πρώτα τα μετόπισθεν και όπως είπαμε δεν ανεβάζει πολλούς παίκτες, καταφέρνει αρκετές φορές να γεμίζει την αντίπαλη περιοχή (είναι η ομάδα με το μεγαλύτερο ποσοστό τελικών μέσα από τη μικρή περιοχή) κι έτσι οι σέντρες από το πλάι έχουν μεγαλύτερη τύχη. Όπλο της και η δυνατότητά της να απειλεί από τα στημένα. Από τις πιο επικίνδυνες ομάδες της διοργάνωσης σε αυτό τον τομέα. Ο Bolanos έχει καλές εκτελέσεις, οι συμπαίκτες του έχουν σωστές τοποθετήσεις και οι στόπερ την δυνατότητα να κερδίζουν τις μονομαχίες. Αμυντικά πάντως δεν είναι το ίδιο καλή όταν καλείται να αντιμετωπίσει κόρνερ και φάουλ των αντιπάλων.

Υπομονή

Η Κόστα Ρίκα παρουσιάζεται πειθαρχημένη, με ξεκάθαρο πλάνο, το οποίο προσαρμόζει διαφορετικά για κάθε αγώνα. Βγάζει ενέργεια, παίζει με θάρρος και διάθεση να δημιουργήσει γρήγορα και όχι μόνο για να περιορίσει τους αντιπάλους, αν και οι φάσεις που καταφέρνει να φτιάξει δεν είναι πολλές (μόλις 9,3 είναι ο μ.ο. των τελικών της). Δίνει λίγους χώρους στον αντίπαλο, αλλά παίρνει ό,τι της προσφέρει αυτός. Έχει υπομονή και περιμένει τις 2-3 καλές ευκαιρίες που θα βρει για να πάρει το προβάδισμα και να μπορέσει να διαχειριστεί πιο εύκολα το ματς μέσω της άμυνας.

Η Ελλάδα δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα να βγει τελείως από το παιχνίδι που ξέρει να κάνει. Χρειάζεται ισορροπία και όχι βιασύνη. Δεν είναι ανάγκη να παίζει συνέχεια με την μπάλα, ανεβάζοντας πάρα πολλούς παίκτες. Πρέπει όμως να είναι γρήγορη όταν υπάρχουν κενά, να βγάλει παίκτες στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας όταν αυτή βρίσκεται ψηλά και να ανοίξει το παιχνίδι στα άκρα. Η ομάδα του Santos αυτή τη φορά δε θα έχει πολλούς χώρους και τη δυνατότητα να παίξει πολύ στις αντεπιθέσεις, αλλά διαθέτει περισσότερη ποιότητα, οπότε με υπομονή και συγκεκριμένη στόχευση μπορεί να κερδίσει την Κόστα Ρίκα κάνοντας το παιχνίδι της/τους.

www.sport24.gr