H ιστορία του ξίφους ενός Καλυβιώτη αξιωματικού
Ένα ενδιαφέρον περιστατικό, όπως του το έχουν περιγράψει παλιοί συγχωριανοί μας από την περίοδο της γερμανικής κατοχής στο χωριό, από τα πολλά γεγονότα που ναι μεν δεν έχουν καταγραφεί από τη νεώτερη ιστορία, αλλά έχουν διαδοθεί από γενιά σε γενιά, μας εξιστορεί ο συγχωριανός μας Γιώργος Βαλαής, ο οποίος κατοικεί στην Αθήνα και τον ευχαριστούμε πολύ για το ωραίο κείμενο που μας απέστειλε.
Γράφει συγκεκριμένα:
“Τον καιρό της κατοχής μια διμοιρία Ιταλών, στην προσπάθειά τους να συλλάβουν για τη δράση του στην αντίσταση, τον Καλυβιώτη αξιωματικό Πεζικού Δημοσθένη Παν. Βαλαή , το γένος Ζαπαντιώτη, ερεύνησαν το πατρικό του σπίτι που ήταν δίπλα από το προαύλιο της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου . Το μόνο σχετικό που βρήκαν ήταν ένα μπαουλάκι του, που είχε μέσα προσωπικά είδη, μεταξύ των οποίων την επίσημη στολή και το σπαθί του.
Τότε, ο επικεφαλής Ιταλός πέταξε το μπαουλάκι έξω από το σπίτι και αφού το άδειασε μπροστά στη μεγάλη σκαμνιά (μουριά) που υπήρχε εκεί, ξεσπώντας το μένος του για την αποτυχία του σκοπού του, άρχισε να κτυπάει πάνω στη σκαμνιά το σπαθί για να το σπάσει. Ευτυχώς όμως, έγκαιρα έσπευσε παρευρισκόμενος Γερμανός αξιωματικός και με έντονο τρόπο απέτρεψε την αλόγιστη αυτή συμπεριφορά.
Έτσι, το σπαθί διασώθηκε και δεν ήταν λίγες φορές που τα επόμενα χρόνια χρησιμοποιήθηκε στο δημοτικό σχολείο στις εθνικές γιορτές , είτε σαν «ντεκόρ» σε θεατρικά δρώμενα, είτε για να το κρατούν τα παιδιά που έλεγαν ποιήματα της γιορτής.
Σήμερα αποτελεί οικογενειακό κειμήλιο και φυλάσσεται στο σπίτι του εγγονού του.
Γιώργος Βαλαής”
