ΜουσικήΡοή Ειδήσεων

Γιώργος Ψιλιώτης: «Αν σταματήσω ν’ ακούω μουσική και ν’ αγοράζω δίσκους, θα πεθάνω!»

Αγαπήθηκε και καταξιώθηκε απ’ τη συχνότητα του «Αγρίνιο 937», όπου είχε την επιμέλεια αξιόλογων εκπομπών («Όταν ο ήχος μας αγγίζει», «Ρεμπέτικα και άλλα», «Τζαζ στον 9,37», «Η καλή μουσική ποτέ δεν πεθαίνει»).

Οι εκπομπές του Γιώργου Ψιλιώτη είναι κάθε φορά είδηση! Γιατί πέρα απ’ τις  γνώσεις του για όλα τα είδη μουσικής, είναι και η τεράστια δισκοθήκη του που αριθμεί περίπου 60.000 δίσκους απ’ τις 33 στροφές αλλά και σπάνια δισκάκια των 78 και 45 στροφών που ο Γιώργος χρησιμοποιεί στις εκπομπές του, κάθε Πέμπτη 10-12 το βράδυ στο Agriniowebradio.


Εν όψει του δεύτερου κύκλου εκπομπών του – που ξεκινάνε απ’ αυτή τη Πέμπτη- σας παρουσιάζουμε το πορτραίτο του Γιώργου Ψιλιώτη, ενός ραδιοφωνικού παραγωγού και συλλέκτη δίσκων που κοσμεί με την παρουσία του το Agriniowebradio:

«Γεννήθηκα στη Νέα Ιωνία Βόλου, το 1946 από γονείς πρόσφυγες της Μικράς Ασίας και ακούω μουσική απ’ την ηλικία των 8 χρόνων. Θυμάμαι ακόμη το ραδιόφωνο της RCA από βακελίτη το 1951!

Άρχισα να αγοράζω δίσκους 45 στροφών απ’ το 1964 με αποτέλεσμα σήμερα η δισκοθήκη μου να έχει χιλιάδες απ’ αυτά τα μαγικά σαρανταπενταράκια! Φυσικά, απ’ το 1969 άρχισα να μαζεύω δίσκους 33 στροφών μ’ όλα τα είδη της μουσικής!

Δε κρύβω την αγάπη μου για την όπερα, τη τζαζ, το αμερικάνικο easy listening και φυσικά για το σμυρνέικο και το ρεμπέτικο τραγούδι.

Κοντεύουν 50 χρόνια που στέκομαι μπροστά σε έπιπλα και ράφια γεμάτα δίσκους και στερεοφωνικά μηχανήματα. Ακούω μουσική, όλες τις μουσικές του κόσμου και, θυμάμαι, έγραφα κι έσβηνα κασέτες στα χρόνια του ’80, κρατούσα αρχεία και μάζευα στοιχεία, κυριολεκτικά σαν ρακοσυλλέκτης! Θα μπορούσα να πω πως συμμετέχω σ’ αυτή την εξαίσια κίνηση της μουσικής.

Ναι! Αυτό που ήθελα το πέτυχα!

Μέσα απ’ το ραδιόφωνικό σταθμό «Αγρίνιο 93,7» «πουλούσα» θα μπορούσα να πω…κρυστάλλινους ήχους!

Έχω καυγαδίσει με πάρα πολλούς για ν’ ακούσουν το |»Χάρτινο φεγγαράκι» ή τον «Επιτάφιο» …

Έμαθα κι εγώ πάρα πολλά και πάρα πολλούς αυτά τα χρόνια…Και την Ντόρις Ντέι… και την Ντόρα Στράτου… και τον Στράτο Παγιουμτζή.. και τη Μαριάννα Πολυχρονίδη, τον Βιβάλτι και τον Αλπινόνι απ΄τη κλασική μουσική. Την κλασική μουσική και την όπερα τη φοβόντουσαν οι Έλληνες. Και τη φοβούνται ακόμη… «Αχ κύριε Ψιλιώτη, μη μας μπλέκεις μ’ όλα αυτά τα δύσκολα» μου έλεγαν μερικοί ακροατές. «Βάλε μας Περπινιάδη, Πάριο και Νταλάρα κι άφησέ μας…»

Έχουν ήδη καταλάβει οι φίλοι και οι ακροατές μου ότι, προσπαθώ να βρω –και συνήθως το βρίσκω- κάτι πιο πέρα απ’ τον εκάστοτε Περπινιάδη (που τον λάτρευε ο μεγάλος μου αδελφός), κάτι που να μη τρομάζει τον ακροατή, μα και να του αρέσει! Και μετά, μόνος του ο ακροατής θα ζητήσει και κάτι άλλο, κάτι άγνωστο, κάτι πιο δύσκολο. Και δεν φοβάται να το ακούσει, απεναντίας …χαίρεται!

Τελικά ναι, σωστά καταλάβατε. Αυτός είναι ο κυριότερος λόγος που όλα αυτά τα χρόνια βρίσκομαι πίσω απ’ το μικρόφωνο. Μέσα σ’ ένα μοναχικό χώρο, που λέγεται στούντιο, μ’ αρέσει να μεταδίδω στον κόσμο χαρά! Την απέραντη χαρά που προσφέρει η μουσική!

Για ένα πράγμα είμαι σίγουρος: Αν σταματήσω ν’ ακούω μουσική, αν σταματήσω ν’ αγοράζω δίσκους…θα πεθάνω!Τέλος!

Θέλω να τονίσω, ότι, μόνο όποιος έχει ασχοληθεί με δίσκους ΟΛΩΝ των ειδών, αυτός μόνο ξέρει πως οι δίσκοι είναι μαράζι!

Κάτι σαν «χαμένη πατρίδα»!

Advertisements

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ VIDEO
aluxal web banner new logo Τοπική Διαφήμιση
pap tsalafouti cake 1000x563px Τοπική Διαφήμιση

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Διαβάστε Επίσης

Back to top button