Γιατί αναζητούμε το άλλο μας μισό στο διαδίκτυο;

Και πως γνωριστήκατε;  Αμηχανία… Το μονοπάτι του έρωτα που πέρασε μέσα από γραμμές και καλώδια. Φαινόμενο των καιρών, μια σχέση που ξεκίνησε μέσα από μια οθόνη υπολογιστή.  Πόσες πιθανότητες μπορεί να έχει;

Η τεχνολογία είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας που διαμορφώνει τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούμε, που κάνουμε νέες γνωριμίες, ίσως και να ερωτευόμαστε.  Στην πραγματικότητα, ζούμε σε μια κοινωνία, ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα, που γίνεται ολοένα και πιο κλειστή, πιο φοβισμένη, πιο απόμακρη.  Το διαδίκτυο, λοιπόν, βρίσκει τρόπο να φέρνει «κοντά» κάποιους ανθρώπους, που είναι μακριά, ενώ ταυτόχρονα τους απομακρύνει από αυτούς που θα μπορούσαν να είναι κοντά τους.

Όπως ισχύει για όλα τα εργαλεία, έτσι και η αξία του διαδικτύου εξαρτάται από το πώς θα την χρησιμοποιήσουμε.  Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι πλέον ένα συνηθισμένο μέσο αρχικής επαφής και από μερικούς θεωρείται πολύ «in» και «trendy», οι έρευνες όμως δείχνουν ότι σε ένα σημαντικό ποσοστό επιλέγεται από άτομα που αισθάνονται κοινωνικά απομονωμένα, με περιορισμένες σχέσεις και καθόλου ανεπτυγμένες κοινωνικές δεξιότητες.

Άτομα τα οποία διστάζουν να αναλάβουν το όποιο ρίσκο μιας προσωπικής επαφής, με όλες τις ευθύνες που αυτό συνεπάγεται.  Άτομα με χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση, που αμφιβάλουν αν θα τα καταφέρουν σε μια «πρόσωπο με πρόσωπο» αρχική επικοινωνία, ενώ ταυτόχρονα πιστεύουν ότι προστατεύονται από συναισθηματικές εμπλοκές.

Ίσως να έχουν αισθανθεί απόρριψη ή απογοήτευση από προηγούμενες εμπειρίες ή πιστεύουν ότι μειονεκτούν και κυρίως φοβούνται να εκθέσουν τον εαυτό τους στην εμπειρία να πλησιάσουν ένα «πραγματικό άτομο», αν δεν έχουν αποκτήσει πρώτα της «σιγουριάς τα υλικά».  Η ανασφάλεια, λοιπόν, για άμεσες κοινωνικές επαφές είναι σίγουρα ένας από τους λόγους που οδηγούν πολλούς στο να αναζητούν τον έρωτα στον διαδίκτυο.

Πώς όμως οι νέοι αυτοί τρόποι γνωριμιών και επικοινωνίας επηρεάζουν τις σχέσεις των ανθρώπων και πώς διαμορφώνουν την κοινωνικότητα και τη σύνδεση που έχουμε με τους άλλους;

Δύο είναι οι βασικές κατηγορίες αυτών που αναζητούν «το κάτι» μέσα από το διαδίκτυο, αυτοί που θα αποφασίσουν σύντομα να κάνουν και την πραγματική επαφή και εκείνοι που θα βρίσκονται πάντα πίσω από την «κάλυψη» και την «προστασία» του, δραπετεύοντας από την αληθινή ζωή, με όσα έχει να φέρει.

Εφόσον λοιπόν χρησιμοποιούμε ΚΑΙ αυτό τον τρόπο δικτύωσης, ας προσπαθήσουμε να τον οριοθετήσουμε για να αντλήσουμε τα οφέλη του και να αποφύγουμε τις παγίδες.

Επαφή με την πραγματικότητα ή προσγείωση σ’ αυτήν

Συνηθίζεται στο διαδίκτυο να παρουσιάζουμε μια «βελτιωμένη» εικόνα μας, αυτό όμως απέχει πολύ από το να παρουσιάζουμε έναν «εικονικό εαυτό».  Αν, λοιπόν, πολλά από αυτά που μοιραστήκαμε μέσα από την ασφάλεια της διαδικτυακής επαφής, ήταν αληθινά μας κομμάτια, τότε, ίσως να έχουμε δημιουργήσει μια αρχική βάση για μια σχέση που αν καταφέρουμε να την περάσουμε σ’ ένα επόμενο στάδιο πιο ουσιαστικής επικοινωνίας, έχει όντως ελπίδες επιβίωσης.

Στην περίπτωση που έχουμε δημιουργήσει μια πλασματική εικόνα εαυτού, χρειάζεται να γνωρίζουμε ότι αυτή η «σχέση» μπορεί όχι μόνο να μας αυξήσει τα αισθήματα απομόνωσης και μοναξιάς, αλλά και να μειώσει ακόμα περισσότερο την αυτοπεποίθησή μας, στην σκέψη και μόνο ότι με την πραγματική επαφή θα αποκαλυφθούμε.  Θα μειώσει επίσης κάθετα την αυτοεκτίμησή μας, διότι ξέρουμε ότι ο άλλος  ενδιαφέρεται για κάποιον που δεν υπάρχει, άρα, πιθανότατα δεν θα είμαστε αποδεκτοί, λόγω της εξαπάτησης, ενώ ταυτόχρονα ενισχύουμε τα δυσλειτουργικά μας πιστεύω.

Η ανάγκη για δημιουργία μιας πλασματικής εικόνας, ίσως να είναι ένα καμπανάκι που μας ειδοποιεί ότι είναι η ώρα να επανεξετάσουμε αυτά που πιστεύουμε για μας.  Έτσι, θα ανακαλύψουμε ότι δεν είμαστε τόσο «χάλια» όσο πιστεύουμε και θα κατακτήσουμε το σημαντικότερο για μας: να αποδεχθούμε και να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, όπως ακριβώς είναι και τότε σίγουρα θα συναντήσουμε μια πραγματικά «αληθινή» σχέση με όλες τις δυσκολίες που αυτή μπορεί να έχει και να επενδύσουμε σ’ αυτήν.

Απόσταση ασφαλείας

Η σταδιακή αποκάλυψη στοιχείων του εαυτού μας, η αίσθηση της απόστασης ασφαλείας,  μπορεί να είναι πολύ βοηθητική και να μας επιτρέψει να εμπλακούμε συναισθηματικά με πιο ομαλό τρόπο, αρκεί να μην αφεθούμε να επενδύσουμε συναισθηματικά για την κάλυψη πραγματικών αναγκών,  σ’ ένα μη πραγματικό άτομο (τουλάχιστον προς το παρόν), διότι οι προσδοκίες που μπορεί να δημιουργηθούν ίσως να είναι εντελώς ανεδαφικές και υπερβολικές.

Ας έχουμε κατά νου ότι και στις κλασσικές σχέσεις, κάπως έτσι συμβαίνει. Κανείς δεν μας αναγκάζει να αποκαλυφθούμε αν δεν το θέλουμε, καθώς επίσης μπορούμε άνετα να δημιουργήσουμε ανεδαφικές ελπίδες και προσδοκίες.  Όταν έχουμε μια ισορροπημένη ζωή και μπορούμε να συνάψουμε πραγματικές σχέσεις, το διαδίκτυο μπορεί να μας προσφέρει μεγαλύτερη δυνατότητα επιλογών, αρκεί σύντομα να αφήσουμε το διαδικτυακό φλερτ και να επιδιώξουμε την πραγματική επαφή.

Online ερωτική χημεία

Η εντύπωση που διαμορφώνουμε από το προφίλ κάποιου, καθώς και η online έλξη που ίσως προκύψει από τις συζητήσεις μαζί του, δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματική ερωτική χημεία.  Ακόμα και αν τον έχεις δει και ακούσει μέσα από μια κάμερα, τι κατάλαβες;  Μπορεί να επιλέξαμε το τέλειο προφίλ κάποιου, αλλά αν του μιλήσουμε λίγο από το τηλέφωνο, να μην μπορούμε να κάνουμε ούτε καν μια απλή συζήτηση μαζί του.  Μόνο με μια συνάντηση τετ-α-τετ, βλέποντας τα μάτια να μιλούν, ακούγοντας τη φωνή να ψιθυρίζει, νοιώθοντας τον παλμό, την ενέργεια του άλλου δίπλα σου, μπορείς πραγματικά να ερωτευτείς.

Γι’ αυτό ας έχουμε την επίγνωση ότι η τεχνολογία μας δίνει την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε με περισσότερους και διαφορετικούς ανθρώπους, αλλά τελικά μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στην πραγματική ζωή.  Αν, δε, εθιστούμε και εξαρτηθούμε απ΄ αυτήν, τότε, θα χάσουμε κάθε επαφή με φίλους, κοινωνικές συναναστροφές και- το κυριότερο- θα χάσουμε τις δεξιότητες μας στο να σχετιζόμαστε πραγματικά.

Δημιουργώντας μια εικονική πραγματικότητα, πολύ απλά, εύκολα, χωρίς συναισθηματικό κόστος, «βολεύουμε» τα κακώς κείμενα, μαθαίνουμε να προσαρμόζουμε τις ανάγκες μας στο ελάχιστο, όμως έτσι ξεχνάμε πώς είναι να έχεις μια ουσιαστική επικοινωνία και επαφή, με όλα όσα θα κερδίσεις και θα χάσεις μέσα απ’ αυτή.

Ας σκεφτούμε, λοιπόν, έξυπνους τρόπους για να χρησιμοποιήσουμε το διαδίκτυο, χωρίς να του επιτρέψουμε να μας χρησιμοποιεί και να μην ξεχνάμε ποτέ τη λαϊκή σοφία που λέει :

Τα πλοία είναι ασφαλή στα λιμάνια, αλλά δεν φτιάχτηκαν για να μένουν εκεί.  Η αληθινή ζωή είναι εκεί έξω και μας περιμένει!

Ελένη Αϋφαντή

postmodern.gr