Ο περίφημος νόμος της προσφοράς και της ζήτησης είναι γνωστό ότι και στην Αιτωλοακαρνανία λειτουργεί όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Με στρεβλό τρόπο δηλαδή.
Διότι για να λειτουργήσει σωστά χρειάζεται όσο το δυνατόν λιγότερη γραφειοκρατία, λιγότερους μεσάζοντες και κυρίως δικαιοσύνη.
Έτσι συμβαίνει ή μάλλον δεν συμβαίνει και με την αξία της γης στα πιο απίθανα σημεία κατά κύριο λόγο ορεινά και ημιορεινά του νομού, όπου οι ιδιοκτήτες μέχρι πρόσφατα ζητούσαν έως και τριπλάσιες τιμές από τις φυσιολογικές λόγω… φωτοβολταϊκών.
Η αιτία είναι πως η μισή Αιτωλοακαρνανία είναι σε κάποιο δίκτυο προστατευόμενων περιοχών και η υπόλοιπη είναι «γη υψηλής παραγωγικότητας», ανεξάρτητα από το αν παράγεται ή όχι κάτι. Σε αυτές τις εκτάσεις δεν προβλέπεται η εγκατάσταση φωτοβολταϊκών πάρκων.
Οπότε το κενό ήρθαν να το καλύψουν κτήματα και χωράφια στα… κατσάβραχα λόγω του ενδιαφέροντος που έχουν δείξει επενδυτές στον συγκεκριμένο τομέα των λεγόμενων ΑΠΕ.
Μάλιστα η άνοδος των τιμών έφτασε πολύ ψηλά, πολλές φορές ακόμη και στο τριπλάσιο της αρχικής!
Μάλλον όμως τα σχέδια για εύκολο κέρδος στα πιο… απρόσιτα μέρη της περιοχής δεν θα ευοδωθούν γιατί από την κυβέρνηση υπάρχουν σκέψεις να επιτραπεί η λελογισμένη χρήση γης για φωτοβολταϊκά ακόμη και σε γη υψηλής παραγωγικότητας, μέχρι ενός μικρού ποσοστού, ασφαλώς.
Σε αυτή την περίπτωση θα πάει στράφι η ευκαιρία για άλλη μια “αρπαχτή” στο στρεβλό και αντιπαραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης της περιοχής.
η συντακτική απομακρυσμένη μονάδα