Ευτυχία Γράψα: "Βήμα-βήμα για το υψηλότερο επίπεδο"
Η μεταγραφή σου στο Ρύσιο και η συμμετοχή στην Α1 είναι μια δικαίωση των προσπαθειών σου όλα αυτά τα χρόνια;
Είμαι πολύ χαρούμενη που θα αγωνιστώ φέτος με το Ρύσιο στην Α1, μια ομάδα πολύ οργανωμένη σε όλα τα επίπεδα και με πολύ καλό τεχνικό επιτελείο. Δεν θα μπορούσα παρά μόνο δικαίωση να νοιώθω για την προσπάθεια που κάνω όλα αυτά τα χρόνια γιατί στον αθλητισμό οι κόποι σου ανταμείβονται όταν κάποιοι σε εμπιστεύονται στα δύσκολα και τους δικαιώνεις.
Πόσο σε βοήθησε το γεγονός ότι υπήρξες μέλος του ΠΑΟΚ;
Μόνο κέρδος μπορεί να αποκομίσει ένας αθλητής από τέτοιου είδους συνεργασίες. Για μένα ο ΠΑΟΚ είναι η μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα με μοναδικό και τρελό λαό και αισθάνομαι πολύ υπερήφανη που φόρεσα την φανέλα με το δικέφαλο στο στήθος και κατέκτησα Πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης και Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Η δημιουργία ψυχολογίας νικητή που καλλιεργείται και δημιουργείται στον ΠΑΟΚ είναι σίγουρα πολύ σημαντικό εφόδιο για οποιαδήποτε συνέχεια.
Έφυγες από το Αγρίνιο πολύ μικρή για τη Θεσσαλονίκη αφήνοντας φίλους και την συνήθειες σου; Πόσο δύσκολο ήταν αυτό για σένα εκείνη την εποχή;Ακόμη θυμάμαι τα δάκρυα στο αυτοκίνητο τη μέρα που έφευγα με τον πατέρα μου πριν 4 χρόνια αφήνοντας πίσω όχι μόνο φίλους και συνήθειες αλλά αρχικά και την υπόλοιπη οικογένεια μου, είχα βάλει όμως από τότε υψηλούς στόχους, η στήριξη της οικογενείας μου καθώς και η αγάπη μου για το μπάσκετ με βοήθησαν να φανώ δυνατή, μόλις για πρώτη φορά πάτησα το πόδι μου στο”Παλατάκι” μαγεύτηκα και όταν μαζευτήκαμε στο κέντρο για την πρώτη προπόνηση φωνάζοντας “ΠΑΟΚ” ένοιωσα πολύ όμορφα και τότε πείστηκα ότι ήρθα για να μείνω και να προσπαθήσω να πραγματοποιήσω τους στόχους μου.
Πιστεύεις κοιτώντας πίσω ότι άξιζε τον κόπο;
Όταν κουβεντιάζαμε με τις συμπαίκτριες μου αρκετές φορές σχετικά με το μπάσκετ στις ομάδες που έπαιξα και τους έλεγα ότι εμείς στο Αγρίνιο κάνουμε προπόνηση σε ανοιχτό γήπεδο ακόμη και τον χειμώνα και όταν βρέχει οι προπονητές μας ανακαλύπτουν τρόπους για να προπονηθούμε, με κοιτούσαν με έκπληξη πιστεύοντας ότι τις κοροϊδεύω και όταν ακόμη και σήμερα δεν έχει αλλάξει τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση πράγμα ανεπίτρεπτο για την πόλη μας και την αθλητική ιστορία της , πιστεύω ότι όχι μόνο άξιζε τον κόπο αλλά τώρα είμαι 100% σίγουρη ότι θα το είχα μετανιώσει πικρά εάν τότε είχα κάνει πίσω.
Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες και στο αθλητικό κομμάτι και στο κοινωνικό με την αλλαγή κατοικίας;
Δεν μπορώ να πω ότι αντιμετώπισα δυσκολίες ούτε στο κοινωνικό κομμάτι όπως και στο αθλητικό κομμάτι δεν είχα κανένα απολύτως πρόβλημα γιατί όχι μόνο ήμουν πολύ καλά προετοιμασμένη τόσο τεχνικά όσο και αθλητικά αλλά όπως αποδείχθηκε ήμουν σε πολύ καλύτερη κατάσταση από πολλές συναθλήτριες. Εκεί όμως που κουράστηκα πάρα πολύ ήταν στην προσπάθεια να ισορροπήσω μεταξύ των υψηλών προπονητικών /αγωνιστικών απαιτήσεων – πολλές ώρες προπόνησης/πρωταθλητισμός – και των επίσης υψηλών εκπαιδευτικών απαιτήσεων του Αριστοτελείου κολλεγίου όπου φοιτούσα. Το ότι όμως το συγκεκριμένο κολλέγιο είναι από τα καλύτερα στην Ελλάδα με καθηγητές και πρόγραμμα διδασκαλίας υψηλού επιπέδου προσαρμοσμένο στις ανάγκες των μαθητών – αθλητών με βοήθησε να αντιμετωπίσω τις όποιες δυσκολίες παρουσιάστηκαν.
Πέρασες μια πολύ δύσκολη στιγμή με τον τραυματισμό σου; Τι σου έδινε κουράγιο εκείνη την ώρα να επανέλθεις και να συνεχίσεις;
Πλέον ποιοι είναι οι στόχοι σου για τη συνέχεια; Έχεις στο μυαλό σου την προοπτική να προσπαθήσεις να αγωνιστείς στο εξωτερικό;
Η Α1 πιστεύω ότι ήρθε την κατάλληλη εποχή, έχω αρκετές παραστάσεις και εμπειρίες για να διεκδικήσω με αξιώσεις τους στόχους μου. Με ενδιαφέρει καταρχήν να είμαι χρήσιμη για την προπονήτρια μου κ. Καφαντάρη που με εμπιστεύτηκε και την ομάδα μου στην προσπάθεια μου να καθιερωθώ σε αυτή. Ήδη δουλεύω σκληρά στην μεταβατική περίοδο για να παρουσιαστώ όσο το δυνατόν πιο έτοιμη μπορώ στις ανάγκες της κατηγορίας. Όταν προετοιμαστώ κατάλληλα και νοιώσω έτοιμη είναι στους στόχους μου να δοκιμάσω στο εξωτερικό και θα το κάνω. Από μικρή έμαθα να θέτω υψηλούς στόχους και η διαδρομή μου έως σήμερα στο χώρο με δίδαξε να προχωρώ βήμα – βήμα να μην απογοητεύομαι εύκολα και να δουλεύω σκληρά και έντιμα, θέλω πρώτα απ’ όλα να είμαι υγιής και είμαι σίγουρη ότι στο τέλος θα τα καταφέρω.
Πόσο βοηθάει το γεγονός ότι ο πατέρας σου υπήρξε αθλητής και τώρα είναι προπονητής; Υπάρχει διχογνωμία μεταξύ σας σε μπασκετικά θέματα;
Είμαι πολύ τυχερή που ο πατέρας μου είναι άνθρωπος του χώρου, πιστεύω ότι του οφείλω τα πάντα αλλά είναι και τα πάντα για μένα. Καταρχήν το ότι υπήρξε πάρα πολύ καλός παίκτης και στην ίδια θέση με μένα με έχει βοηθήσει αφάνταστα στην εξέλιξη μου, καταλαβαίνει την παραμικρή αδυναμία μου τόσο αθλητικά όσο και ψυχολογικά και είναι εκεί να με συμβουλεύει. Ήταν τιμή για μένα που συνεργάστηκα μαζί του και στη ΜΕΝΤ, έχει ένα μοναδικό τρόπο να χειρίζεται τους παίκτες του και πέρα από την ικανότητα, η εργατικότητα, η πειθαρχία, και η αξιοκρατία είναι στοιχεία που κυριαρχούν στην προπονητική προσωπικότητα του πατέρα μου και είναι τα εφόδια που θα με ακολουθούν μια ζωή. Καταφέραμε να οριοθετήσουμε τη κατάσταση πατέρας/κόρη και προπονητής /παίκτρια ο καθένας έχει απόψεις αλλά και όταν οι απόψεις μας διαφωνούν, τον εμπιστεύομαι όμως περισσότερο από τον καθένα.
Είναι αλήθεια ότι υπάρχει και πιο ταλαντούχα παίκτρια στην οικογένεια από σένα;
Ποιος τα λέει αυτά; Είναι όλα ψέματα! Ένα κοριτσάκι που χτυπάει μια μπάλα του μπάσκετ μεγαλύτερη από αυτό, μεγαλύτερο ταλέντο από μένα? Εξάλλου ότι ξέρει εγώ της το έχω μάθει!!! (Γέλια). Η αδερφή μου η Εύα με κάνει να νοιώθω πολύ υπερήφανη γιατί είναι όντως πολύ σπουδαίο ταλέντο, φέτος ήταν η μικρότερη αθλήτρια της Θεσσαλονίκης που κλήθηκε στην ΕΚΑΣΘ και αυτό πιστεύω λέει πολλά πράγματα γι’ αυτούς που γνωρίζουν. Αν και είναι γεννημένη το 2001 συμμετείχε στην ομάδα κορασίδων του Ηρακλή και στην συνέχεια εντάχθηκε στην ομάδα του Μαντουλίδη όπου αγωνίστηκε φέτος. Το μπασκετικό περιβάλλον της Θεσσαλονίκης και ειδικότερα του Μαντουλίδη την βοήθησε αρκετά σε σχέση με την επαρχία, γιατί πέρα από το πλούσιο ταλέντο που διαθέτει απέκτησε και νοοτροπία νικητή πράγμα πολύ σημαντικό. Όπως λένε πολλοί στην Θεσσαλονίκη σύντομα θα είμαστε ή συμπαίκτριες ή αντίπαλες. Εγώ προσωπικά εύχομαι το πρώτο γιατί εάν συμβεί το δεύτερο δεν έχει καμιά τύχη!!!!(Γέλια). Εύχομαι να συνεχίσει να είναι εργατική όπως είναι, εμείς όλοι την στηρίζουμε και είμαι σίγουρη ότι έχει να κάνει πολλά πράγματα σε υψηλό επίπεδο.
Μιχάλης Σταμουλάκης
http://www.basketworld.gr